Het gat in je hart

[Ruudje]

Weet dat dit een oude topic is, maar moest gewoon reageren. Ik denk dat ik het gevoel herken, maar weet niet of je hetzelfde bedoeld.
Ik ben op heel jonge leeftijd begonnen met drinken en waar ik precies overgegaan ben van sociale drinker, naar stevige drinker, naar probleem drinker en uiteindelijk alcoholist is voor mij heel vaag. Ik heb in mijn jeugd ook (een korte periode) geexpirimenteerd met drugs. Iedere keer een andere soort, omdat ik dacht dat je dan niet verslaafd zou raken. Het lijkt nu alsof dit een heel belangrijke bijdrage heeft geleverd aan alles. Ja ik heb gevochten tegen alcohol en nooit zoveel moeite gehad om met de andere dingen te stoppen, maar ik heb vaak het gevoel gehad niet zozeer verslaafd te zijn aan alcohol, maar een probleem te hebben met nuchter zijn.
Nuchter was ik altijd een klein verlegen mannetje. Met 5 liter bier in mijn nek, was ik een feestbeest; Met een halve gram wiet was ik relaxed en met een lijn coke in mijn neus kon ik heel de wereld aan (voor mijn gevoel natuurlijk)
Harddrugs zoals coke en speed heb ik beide slechts 2x gebruikt, softdrugs ben ik onlangs mee gestopt (als ik het vol hou tenminste) en drank al sinds januari 2007. Ik ben aan mezelf gaan werken om dat gat te dichten en kleine stomme dingen lijken beter te werken dan al die rotzooi. Zo heb ik mijn houding veranderd. Heb mezelf aangeleerd niet inelkaargedoken met mijn hoofd naar de grond gericht rond te lopen, maar mijn schouders omhoog en mijn neus in de wind.
Ik ben amateur muziekant, speel sax en zing in een band. Ik was altijd bang dat ik niet een podium op zou durven zonder drank, maar het tegendeel is bewezen. Deze overwinningen geven mij trots en ik krijg steeds minder moeite om met mezelf te leven. Alsof ik op mijn 30e herboren ben, maar ik wil nu eindelijk afrekenen met de onzekerheid die ik al van kinds af aan heb. Heb me altijd afgevraagd waar het vandaan komt. Heb nu deels uitgevonden hoe het ontstaan is, maar vind het niet meer belangrijk. Vind het belangrijker te leren hoe ik er vannaf kom.

[birthe]

Ik heb me vandaag pas hier ingeschreven, maar mijn oog valt al snel op dit verhaal, en voor mij is het erg relevant. Ik weet dan ook wel waarom ik drink, ik kan de pijn niet aan. Ik weet ook dat ik mezelf helemaal niet help door de pijn op te lossen in alcohol. Gisteren was mijn dochter jarig, en het feit dat mijn beste vriendinnen van vroeger daar geen enkele reactie op hebben gegeven, net als mijn vader en mijn broer, hielp mee in mijn zucht naar nog meer wijn. Vandaag voel ik me natuurlijk afschuwelijk en realiseer ik me ook dat ik het alleen maar erger maak. Dat zij zo met mij, en mijn dochter omgaan betekent niet dat ik geen waarde heb, en evenmin dat ik mezelf verder moet vernielen met behulp van drank.
Ik wens mezelf toe dat ik dit soort pijn ook zonder drank onder ogen kan zien.

[lady jane]

Ja Birthe
na de kater komt de pijn toch
later

Kom gezellig meekletsen op ditjes en datjes,
daar wordt meer uitgewisseld
groetjes Jane

[13scorpio13]

Het gat in mijn hart is te groot te diep en te zwaar alleen al de gedachte aan de mensen die ik verloren heb alleen de gedachte aan de dingen die ik heb gedaan beloftes die ik heb gemaakt afspraken die ik ben vergeten vrienden verloren relaties verkloot.... en alles door en voor de fles .... ik kan het gat niet dichten en verdien de pijn van detox waar ik deze week wel weer beland... 2 vrienden 1 moeder 1 broertje dat is het dat heb je over en vertrouwen doen ze je allemaal niet verdien dat maar eens terug.....

het gat in mijn hart is geen gat er is geen hart......

[Shanuleke]

Mooi geschreven.........!!!!
En het is de waarheid !!!!!!


groet,

Shanuleke

[Shanuleke]

Hoe herkenbaar !!!!!!!!!

Knap van je !!!!!!!!


Shanuleke

[peggy]

Hier wil ik ook graag even op reageren, ik lees al een tijdje mee op dit forum en voor het eerst
ga ik ook wat schrijven.
Het "gat" de "leegte"die we voelen als we stoppen met roken of drank ppfff vind dit een heftige
Ik was laatst bij een therapeut en ze zei, okee ik begrijp dat die leegte beangstigend is
maar misschien zit er in die leegte wel heel iets moois.
En ik begrijp wat ze bedoelde. Dat moois wat er in die leegte zit en wat zo eng lijkt is je eigen
kern, onze essentie waar we uit geboren zijn.
Ik weet dat ik door te stoppen met roken en drinken (wat me nog niet helemaal is gelukt)
tot mijn eigen kern kan komen, weer kan voelen, verdriet, boosheid, angsten maar bovenal
ook blijdschap en liefde voor mezelf.

Ik hoop dan ook dat ik hier nogeens kan melden dat ik er helemaal vanaf ben,

groetjes Peggy.

[lady jane]

Hoi Peggy,
Ik denk dat dat zeer wel mogelijk is. En in tussentijd kan het je helpen
om hier vaak te zijn. Mij helpt het al vanaf 4 augustus en ik geloof dat ik
nog geen dag heb overgeslagen. En al die dagen ook niets gedronken. En wel de ADB training
gedaan. Als je je wilt voorstellen: daar is de afd. Wie is wie voor.
Misschien is het handig om eerst via profiel een vrouwen-icoontje uit te kiezen,
i.v.m. verwarring. ik neem aan dat Peggy wel betekent dat je een vrouw bent, want anders
ben ik abuis en wekt je naam verwarring:)
Meelezen heb je al gedaan dus de dagdraad ken je waarschijnlijk al. daar kun je alrijd terecht voor steun
een vraag een tip of wat je maar nodig hebt.
Iedereen hier weet welke dingen je tegen komt ook al ieders verhaal anders en gaat iedereen er anders mee om.
Ers is altijd wel iets bij wat je aanspreekt en je dus iets te zeggen heeft.
Samen kunnen we dat gat een beetje vullen
met leukere dingen!

[smart]

Hee Peggy, ook welkom hier.
Ik zie het ook zo: in die leegte zit je kern. En ik (in elk geval) ben bang van die kern. Want eigenlijk ben ik heel groots, net als elk ander dat is (kind van God/hoe je het maar noemen wilt) en om dat op een goede manier in de wereld te zetten, dat valt niet echt mee.

Bij mij is het zo dat mensen me zelfs veel gezelliger vinden met enkele wijntjes op. Dan ben ik opgeruimder, luchtiger, humoristischer en superscherp/helder (op een zeker moment niet meer natuurlijk.... maar dan is men meestal al naar huis). Zelfs mijn lief (die me vorige week verliet) zei dat altijd. Terwijl hij ook te maken kreeg met mijn meer+meer ruzie zoeken.

Ik moet dus mezelf terug vinden in dat gat, zoals anderen dat beschrijven. Mezelf lief gaan vinden, ook zonder te drinken, meer zelfvertrouwen en vertrouwen krijgen...

Zeg, jij ook succes gewenst!

[kikki]

hm

[smart]

Wat betekent jouw 'hm" Kikki?
Ben er benieuwd naar.

[kikki]

Tja, dat gat...

misschien wil je (ik) dat gat stiekum juist wel vergroten.
Ik denk soms: als ik de 50 nog haal heb ik het toch heel aardig gedaan.
Dit heb ik nog niet eerder aan iemand verteld.
Laat me maar gewoon in dat grote gat vallen, in plaats van het te moeten onderzoeken.
BAH
Ik ben zo rebels, wat is er nou zo erg aan wat meer drinken dan wat eigenlijk goed voor je is?
Er zijn zoveel mensen met veel ergere problemen. Ben blij dat ik alleen maar dit heb.

[smart]

Hee Kikki,

Oeh, zo herkenbaar ben je...
Ik bespeur wat somberheid...óók, achter dat rebelse. Dat rebelse is meer 'verzet' denk ik?
Weet je, ik dacht eerst dat ik de 40 niet zou halen, toen de 50 niet... knettergek eigenlijk, als blijkt dat het leven toch gewoon doorgaat en ik nu 56 ben. Ik heb het nu losgelaten; misschien kan ik toch net als Ramses nog wel 76 worden. En dat is nog 20 jaren verder, dus: de moeite waard om me in die tijd prettiger te voelen en niet langzaam mezelf te laten wegglijden. Ik ontleende een zekere trots aan mijn leefstijl: lekker doen wat je wilt, roken op straat etc., laat opstaan moest kunnen... tot ik zag dat het meer met drinken te maken had dan met mijn feitelijke willen. Op een zeker moment kun je niet anders meer en overvalt de schaamte.

Dat grote gat... is dat niet de ultiem-blijvende roes die je zoekt?
Nou, voor mij wel. Want ik zie erg op tegen verantwoordelijk leven. Altijd maar weer die vraag of ik het wel aan zal kunnen. Dit laatste is voor mij de vraag. Ik hoop dat jij jouw antwoord zult vinden.
Ik ga dus proberen mezelf ook aardig te vinden zonder alcohol en die gekke leefstijl die ik had, al zal dat een boel tijd vergen.

succes meid!

[Yogajuf]

Naar boven gehaald

[nancy]

Tja, die leegte, zo herkenbaar. ..

[Toyoung]

Nu ik besloten heb niet meer te drinken heb ik het gevoel dat t gat steeds kleiner word. Mijn verleden heeft me gemaakt wat ik ben, maar de toekomst word zoveel mooier. Ik voel me heel emotioneel door dit bericht op een of ander manier. Het raakt mijn "gat"

[Myriam9]

Ook ik herken "het gat in mijn hart! "

 

Het begon toen ik jong was met me onzeker voelen. Kom toevallig in aanraking met drank. Dit smaakt van geen kanten maar de werking bevalt me.

Het gevolg; Jullie weten het. De vicieuse cirkel !

 

Weet je wat me nog meer opvalt nu ik al 4 jaar niet meer drink. Dat gat is groter geworden met het verstrijken van de jaren dat ik dronk!

 

Het gat is er nog steeds. Ik voel het niet meer zo vaak en niet meer zo erg. Maar als het er is weet ik me even geen raad. Mijn gedachten gaan dan toch niet meer naar drank, maar eerder naar snoep!

Zoals vandaag, en dan ga ik in de tuin werken wat me goed helpt.

En even hier, ook dat helpt.

 

Ja houtje, stoppen met drinken was ook de beste beslissing in mijn leven.

 

Liefs Myriam 

[Myriam9]

Over gek doen gesproken!

 

Vroeger zeiden ze; Je bent niet leuk meer, zeker teveel gedronken!

Nu zeggen ze; Heb je gedronken, je doet zo gek!

 

[Lika]

Dank @Bor. Ook van mij. Dat gat ja...

[Gast]

Wat een goed herkenbaar verhaal zeg.  Heb hier veel aan 

[lady jane]

Op 18-5-2008 om 10:48 zei Menja42:

Wat dachten jullie van deze medische omschrijving voor het gat in je hart?

Wat is de kip en wat ei ;-)

Dysthymie

herkenning
Dysthymie wordt door velen gezien als een milde variant van de depressieve stoornis. Het gaat om depressieve gevoelens gedurende een periode van tenminste twee jaar. De sombere stemming gaat gepaard met slaapstoornissen (teveel of te weinig slapen), eetstoornissen (meer of juist minder eetlust), verminderde energie (moeheid), moeite met concentreren en beslissingen nemen en gevoelens van wanhoop. De ernst van de symptomen is minder dan bij een depressieve stoornis maar dat wil niet zeggen dat de aandoening minder lijden veroorzaakt. Het voornaamste kenmerk is echter dat het om een lange aaneengesloten periode gaat en niet, zoals bij depressie, om een duidelijk afgrensbare episode. Per definitie zijn er geen psychotische verschijnselen en is het niet begonnen met een depressie.

Patiënten met dysthymie kunnen sarcastisch worden, humeurig lijken, claimend en klagend. Zij kunnen daardoor ergernis oproepen. Pessimisme, hopeloosheid en hulpeloosheid kunnen de indruk geven dat de patiënt zichzelf aan het kwellen is. Veel patiënten ervaren echter de oorzaken meer buiten zich en beklagen zich over slechte behandeling door hun werkgever, familieleden of de maatschappij in het algemeen.

Achtergrond
Drie tot vijf procent van de bevolking lijdt aan een dysthyme stoornis. Het is een veel voorkomende diagnose op psychiatrische afdelingen van ziekenhuizen. De aandoening begint bij de helft van de mensen sluipend en al voor het 25e levensjaar. Het komt veelvuldig voor in de jonge volwassenheid en jongens lijken dan vaker aangedaan dan meisjes. Over alle leeftijdscategorieën samen betreft het echter meer vrouwen. Onder de patiënten zijn relatief veel alleenstaanden en mensen die het financieel niet breed hebben. Vaak wordt er uiteindelijk nog een tweede diagnose gesteld, bijvoorbeeld depressie, angst (paniek) stoornis, persoonlijkheidsstoornis en bovenal: alcoholmisbruik. Dit laatste lijkt een logische zelfmedicatie om minder te voelen, emotioneel weg te wezen. Opmerkelijk is dat langdurig alcohol gebruik tot een beeld leidt dat niet te onderscheiden is van de dysthymie en dat er klinisch geen kip of ei meer onderscheiden kan worden.

Behandeling
Deze patiënten werden vroeger meestal met inzichtgevende psychotherapie behandeld. Misschien is dit nog steeds wel de beste keuze. In korter durende therapieën, bijvoorbeeld cognitieve therapie, gedragstherapie of interpersoonlijke psychotherapie loopt de behandeling kans stuk te lopen op het pessimisme van de patiënt en de neiging om verdoving te zoeken. De twijfel of het ooit goed kan komen, of zij ooit in staat zullen zijn betekenisvolle relaties aan te gaan, zit erg diep. Het gevoel dat zij het niet verdienen dat het goed met hen gaat kan een belemmering vormen, evenals de neiging van mensen, ook therapeuten, om deze patiënten een beetje te willen ontlopen, want erg fijn gezelschap zijn zij aanvankelijk vaak niet. Recent bestaat de tendens om de psychotherapeutische behandeling te ondersteunen met antidepressieve medicatie. Dit lijkt, zeker ook uit oogpunt van de kosten, rationeel. Wetenschappelijke studies naar het effect van de verschillende behandelingen zijn er echter nog niet.

Succes,

Alex

 

[lady jane]

ter aanvulling op het gat in je hart-verhaal;
dit stuk is de aanleiding voor mij geweest om
dysthymie te onderzoeken en bij de psych aan te kaarten.
Zij was meer opgeleid in het voorschrijven van AD en ik
voelde diep van binnen; ik heb depressie, ik ben niet depressief.
Voor mij was dit het keerpunt en ik kon de therapie afbouwen
en via Mindfulness verder met mijn leven. Zonder alcohol.
 

[kilijana1989]

Ik herken veel in je verhaal en bedankt voor het delen.

Ja ik denk ook dat zelfliefde de oplossing is naar het helen van de gat.

Wat mijn gat een stukje heeft laten krimpen is door het inzicht te krijgen dat er een vervolg is na je leven op aarde, je verdwijnt niet en dat gaf me toch zoveel rust.

[Gekko]

Ook mij raakt dit verhaal over het gat in je hart. Ben van jongs af aan ook altijd onzeker geweest, voelde me nooit goed genoeg. Nu, na al die jaren probeer ik het roer om te gooien en te denken: waarom zou ik nu niet goed genoeg zijn? Ik ben wie ik ben, dan maar niet de vlotste, spontaantste, so what! 

[Artemis]

dat is het 

het is het gat in mijn hart 

dank je @Houtje voor het openen van dit onderwerp, dank iedereen voor jullie reacties, en hoewel het een oud draadje is is het actueel, want wie kampt er niet met een gat in haar/zijn hart 

een groot gat, een klein gat, een gat dat opent en dat sluit

een gat dat iedere dag anders is, omdat wij iedere dag anders zijn 

een gat dat komt en gaat met de gebeurtenissen van de dag 

een prikkel dat je gat triggert en hup, daar ga je weer, in je gat in je hart 

je kan je oprollen als een egeltje, verstoppen als een bang konijntje in je gat. wie ziet me, wie ziet me niet. 

ik heb jaren onder een steen geleefd, in mijn gat en toen ik er uit klom wilde ik er weer in, geschrokken van de wereld.

maar het gat bleef.

de leegte bleef.

ik kan deze leegte niet vullen met drank, snoep, internet, vragen om aandacht.

het gat zit in mij, dus ik mag mijn gat vullen.

met liefde, voor mezelf, voor mij het moeilijkste dat er is. houden van mij. 

ik drink nu 5 maanden niet en vraag me af, hoe is het jullie vergaan, mijn voorgangers op deze draad, waar zijn jullie ? hoe gaat het? en vooral, hoe gaat het met je gat in je hart?