De ezel & de steen

[Yana]

20 uur geleden zei Kohtje:

Niet de angst om 'vergelding' als ik (toch) zou drinken maar de intrinsieke overtuiging dat drank/verdoving niets anders is dan ontkenning van het Nu, hebben het me mogelijk gemaakt om zonder nadenken de drank te laten voor wat 't is: onnodig

Wat schrijf je dat mooi!

[knakker]

Op 14-9-2025 om 04:04 zei Yana:

Eigenlijk vind ik dat je vrouw en iedereen je zou moeten nemen zoals je bent, met alles erop en eraan.

Toch heb ik zelf op mijn bezopen momenten de indruk dat ik dan juist helemaal niet ben ‘zoals ik echt ben’. Ik accepteer wel eventueel wel die malle vergroeiing in mijn kop, maar niet het gedrag dat er soms uit voortkomt. Dat wil ik juist omleiden. En dat mijn omgeving dat ook wil snap ik.

Maar ik waardeer wel je lieve, vriendelijke woorden. Het doet me dezer dagen best veel ook eens wat aardigs over mezelf te horen namelijk. Dus dank.

[knakker]

20 uur geleden zei Rosee:

@knakkerje schreef dat je geen hoge verwachtingen hebt van professionele hulp, maar hoe fijn is het om alles wat je nu schrijft uit te kunnen spreken en begrip,  handvatten en nieuwe inzichten  te krijgen. Ik heb er destijds veel aan gehad, ook al ben ik er nog niet. 

Ik zou ook wel heel graag goeie hulp krijgen Rosie. Alleen heb ik in het verleden ook ervaren dat er een hoop tussen dat mij weinig opleverde. Ik zoek wel degelijk, maar ben daarbij kritisch.

Ik geloof dat een groot deel van de theorie van de verslaafde patronen mij wel helder is. Op rationeel niveau bedoel ik, dat hoeft niet meer met cognitieve gedragstherapie in kaart te worden gebracht.
 

Mijn probleem zit erin dat ik ondanks al die inzichten op bepaalde momenten alle alarmbellen wel hoor rinkelen en heel goed weet hoe ik het anders had moeten doen, maar dat ik mij daar dan niks van aantrek. Express keihard door rood fietsen. Dan moet ik of zien te proberen in een vroeger stadium al signalen te herkennen met iets van ACT, of ik moet met bepaalde therapieën (hypnotherapie of misschien EMDR?) proberen direct toegang te krijgen tot mijn onderbewuste. Want daar zit een koppeling hardnekkig verkeerd. Het liefst heb ik dat ze mijn hersenpan openzagen, de motorkap omhoog zetten, het draadje weer op de juiste manier aansluiten, en zeggen dat was het meneer, u kunt weer veilig de weg op. Dat zal wel teveel kwikfiks gedacht zijn door de alcoholist, maar het zou wel mooi zijn.

15 september bewerkt door knakker

[renaldo61]

Ik geloof zelf niet langer in allerlei therapieën of AA bijeenkomsten. Je kunt er wel enkele dingen van opsteken, maar het belangrijkste is dat bij jezelf het besef komt. "Zo kan het niet langer" En dat daar weinig twijfel over bestaat. Ik heb wel een grote bewondering voor mensen die terug naar drinken bij gelegenheid kunnen. 

Ik heb nog wel wat op mijn eigen topic geschreven. Waar ik me de vraag blijf bij stellen is. Hoe nu verder? 

[JamesM]

54 minuten geleden zei knakker:

Ik zou ook wel heel graag goeie hulp krijgen Rosie. Alleen heb ik in het verleden ook ervaren dat er een hoop tussen dat mij weinig opleverde. Ik zoek wel degelijk, maar ben daarbij kritisch.

Het kan ook dat je er toen nog niet aan toe was of voor open stond? 

[Rosee]

1 uur geleden zei knakker:

 

Mijn probleem zit erin dat ik ondanks al die inzichten op bepaalde momenten alle alarmbellen wel hoor rinkelen en heel goed weet hoe ik het anders had moeten doen, maar dat ik mij daar dan niks van aantrek. Express keihard door rood fietsen. 

Dan is dat toch hetgene waar je het over zou kunnen hebben? Je weet de kern van je probleem al.  Best een belangrijk inzicht. Ik heb zelf trouwens veel gehad aan Kick your habits,  weet niet of dat ook bij jou in de buurt zit. Houd moed

[Kohtje]

Ergens vorige week had @Etty het over Acceptance and Commitment Therapy (ACT). Ik heb daar even wat over moeten lezen om te weten wat ze bedoelde. En ik herkende daar bijna 1 op 1 alles in waar ik in het 12 stappenprogramma aan heb gewerkt. De therapie trok m'n aandacht door het woordje 'Acceptance", één van de 'toverwoorden' die mij zo hebben geholpen om me over m'n overtuiging dat ik alles zelf wel in de hand heb heen te helpen. 

[Kohtje]

En nog even wat anders, @knakker. 
7 September schreef je onder andere dit: 'Een duidelijke aanleiding om te gaan drinken heb ik wederom niet echt kunnen ontdekken. Ja, er was niemand thuis, maar dat is best schamel.'[...]

Jij noemt het schamel. Maar ik ben even in m'n eigen verleden gedoken en herinnerde me dat toen ik in 2006 na een half jaar behandeling uit 'de kliniek' kwam en al een maand of 5 totaal droog stond, daar compleet gelukkig mee was. Thuis pakte ik de draad weer op wat betreft m'n werk, m'n vrouw was blij, kreeg er vertrouwen in dat dit allemaal weer goed ging komen of al goed was gekomen en ze kon meer en meer zichzelf zijn zonder de zorgen over hoe ze me 's avonds aan zou treffen. Na enkele maanden kondigde ze aan dat ze een weekje naar een goede vriendin in het westen van het land zou gaan. Die had het wat moeilijk en behoefte aan -in dit geval- een goede vriendin om even wat afleiding te hebben. Ik stond toen al ruim een half jaar droog en het ging allemaal prima. We hadden het goed zo samen.

Maar tijdens dat weekje alleen thuis ging het helemaal mis. Iets met een kat die van huis is en dansende muizen. Ik had in die tijd nog eens in de twee weken een gesprekje met een behandelaar en heb het hier uiteraard uitgebreid over gehad met haar. In eerste instantie leek het te gaan om een soort van onverwachte uitglijder, dacht ik, maar na lang graven en wroeten een aandringen van m'n behandelaar kwam er dan toch uit dat dit helemaal niet zo onverwacht was. 

Het moment dat die vriendin van m'n vrouw belde met het verzoek of zij een weekje wilde over komen, ging bij mij de alarmbel af van: dan ben je een week alleen thuis. Maar in plaats van dat die alarmbellen me alarmeerden en me in te dekken en op m'n hoede te zijn, gaven ze me juist het startsein om m'n oude donkere 'geheime' kant weer even naar boven te halen.

Ik vond het juist wel spannend en ik was gewoon nieuwsgierig naar hoe het ook al weer was om weer eens even 'helemaal van de wereld te zijn'. Want al die maanden niet drinken waren eigenlijk best vermoeiend, hoewel ze me ook enorme voldoening gaven. Dat vermoeiende en voldane kwamen voort uit het feit dat ik eigenlijk niets meer deed dan mezelf dagelijks te bewijzen tegenover m'n vrouw en alle mensen om me heen (vermoeiend) en daar nog in slaagde ook (voldaan). Dat er dan ineens even een weekje 'vrij' aankwam voelde als een soort cadeautje als beloning voor een tijdje goed gedrag.

Je hebt triggers en triggers. Vele kun je aan zien komen, maar er zijn ook van die lange termijn triggers of onderhuidse triggers of onderhuidse lange termijn triggers. Die zie je vaak niet en leiden dan tot de zgn. 'uit het niets'-terugvallen. 

Door m'n spirituele kant te onderkennen en te ontdekken (met behulp van m'n sponsor bij NA) en ermee aan het werk te gaan (iedereen heeft een spirituele kant) heb ik geleerd dat ik niet het middelpunt van m'n eigen leven ben (egocentrisch) maar dat ik een onderdeel ben van bewegingen, krachten en wetmatigheden die zich niet laten sturen door wat ik wil maar waarin ik wel een persoonlijke verantwoordelijkheid heb. In eerste instantie vond ik dit allemaal nogal zweverig gezwets, maar door er meer mee aan de gang te gaan vond ik steeds meer innerlijke rust en kwamen begrippen als 'vergeving' en 'overgave' en 'berusting' meer en meer tot leven. Gevolg van dit alles is dat de behoefte aan verdoving weg is omdat er geen vermoeiing meer is om mezelf steeds te (moeten) bewijzen en ook geen behoefte aan voldoening omdat het me lukt om me te bewijzen. Voldoening heeft plaats gemaakt voor een gevoel van bevrijding. Feitelijk heb ik mezelf bevrijd door te zijn wie en wat ik ben.

 

 

 

[Mormel]

@Kohtje: die vermoeidheid is voor mij enorm herkenbaar. Dit is misschien moeilijk te begrijpen in combinatie met de hoeveelheden die ik dronk, maar eigenlijk was ik enorm zorgzaam voor mijn gezin. 's Morgens ging om vijf uur mijn wekker af zodat ik al een wandeling kon maken, daarna volgde de ochtend waarbij ik voor ontbijt zorgde, zorgde dat iedereen eten had voor overdag, stiefzoon klaarmaakte en afrondde met hem op de bus te zetten. Overdag deed ik dan het huishouden, tuinwerk, wandelen met hond, om terug paraat te staan wanneer stiefzoon thuis kwam, samen huiswerk maken, wat opvoeden en vervolgens zorgde ik dat het eten klaarstond zodat mijn partner na haar werk gewoon haar voeten onder tafel moest schuiven. Ook de uren daarna tot ze gingen slapen stond mijn doen en laten vooral in het teken van zorgen voor. Denk dat dit er ook voor gezorgd heeft dat ik vrij stevig begon te drinken de eerste maanden na ze vertrokken waren begin dit jaar: die plotse leegte en niet meer moeten zorgen. 

@knakker: hoop dat je op tijd aangeeft als je liever hebt dat ik zulke berichten elders plaats. Wil je wel proficiat wensen met je tien dagen.

[knakker]

Op 15-9-2025 om 06:16 zei renaldo61:

Ik geloof zelf niet langer in allerlei therapieën of AA bijeenkomsten. Je kunt er wel enkele dingen van opsteken, maar het belangrijkste is dat bij jezelf het besef komt. "Zo kan het niet langer" En dat daar weinig twijfel over bestaat. 

Met dat laatste ben ik het zeer eens. Maar ik denk wel dat daarbij therapieën, bijeenkomsten handvatten, nieuwe inzichten, etc. kunnen opleveren. Net zoals hier op het forum. Maar er zit ook een boel tussen waar ik weinig mee kan.

[knakker]

Op 15-9-2025 om 06:49 zei JamesM:

Het kan ook dat je er toen nog niet aan toe was of voor open stond? 

Ik geloof oprecht niet dat dit toen het geval was.

[knakker]

22 uur geleden zei Rosee:

Dan is dat toch hetgene waar je het over zou kunnen hebben? Je weet de kern van je probleem al.  Best een belangrijk inzicht. Ik heb zelf trouwens veel gehad aan Kick your habits,  weet niet of dat ook bij jou in de buurt zit. Houd moed

Zeker. Nu nog de juiste dokter erbij vinden. Kick your habits zit niet hier in de buurt. Maar er is keus volop, ook in de negorij waar ik woon.

[knakker]

@Kohtje: Dank voor je uitgebreide en persoonlijke reflectie hierboven. Dat geeft mij stof tot nadenken. Ik zit mij nu af te vragen in hoeverre het niet drinken voor mij vermoeiend is. Het geeft mij wel een enorme stoot energie, maar wellicht dat juist die stoot ook vermoeiend is verongelukken met de lome kabbel van de alcoholische roes. Verder wil ik natuurlijk ook graag bewijzen tegenover mijn omgeving met het niet-drinken, maar de diepste overtuiging komt echt wel uit mijzelf, ook nu al.

14 uur geleden zei Kohtje:

Feitelijk heb ik mezelf bevrijd door te zijn wie en wat ik ben.

Dit vind ik een mooie zin.

[knakker]

12 uur geleden zei Mormel:

@Kohtje
@knakker: hoop dat je op tijd aangeeft als je liever hebt dat ik zulke berichten elders plaats. 

Geen enkel probleem. Ik vind het juist wel prettig als het hier een beetje een levendig geheel van interacties is.

[renaldo61]

10 minuten geleden zei knakker:

Met dat laatste ben ik het zeer eens. Maar ik denk wel dat daarbij therapieën, bijeenkomsten handvatten, nieuwe inzichten, etc. kunnen opleveren. Net zoals hier op het forum. Maar er zit ook een boel tussen waar ik weinig mee kan.

Natuurlijk steek je er dingen van op. Het volgende van de AA vergeet ik nooit meer. "Vandaag drink ik niet of ik morgen drink weet ik niet. Maar vandaag drink ik niet " . Verder leerde lk beetje in de verslavingskliniek hoe te praten in groep. Alhoewel bij mensen die nauwelijks ken, stel ik mij nog steeds niet snel open. Ook allerlei technieken hoe een normaal leven weer aan te vatten. Zoals kooktherapie. 

[knakker]

Bijna drie weken sinds mijn laatste crash. Als altijd gaat het heel lekker, zonder aanvechtingen en met bijna uitsluitend positieve effecten merkbaar. De ruime ervaring van iemand die ontelbare keren vruchteloos voorgoed probeerde te stoppen. Dat blijf ik mij dan ook inprenten: hartstikke mooi dat het tot hier zo makkelijk gaat, maar de adders liggen overal op de loer. Waakzaam blijven en rustig blijven bouwen. 
 

Mijn hele leefstijl moet worden gerenoveerd, maar in een dermate kalm tempo, dat ik niet bij een geringe tegenslag weer alles laat varen omdat het nu toch al is mislukt. Twee palen boven water: geen drank meer en geen sigaretten meer. Nooit meer. Het gebruik van het ene middel katalyseert direct het gebruik van het andere. En verder streef ik naar matigheid in alles. Geen hompen kaas meer naar binnen als ik niet kan slapen, geen zakken drop vreugdeloos naar binnen schuiven, gedachtenloos mijn bord maar blijven volscheppen. Alles met mate en veel aandacht, mindful zou ik haast zeggen als ik het niet zo’n rotwoord vond. Ik streef naar een ijzeren structuur door de week, met in de weekeindes vrijaf, omdat het wel leefbaar moet blijven. Ik kikker altijd enorm op door zo gestructureerd te leven, maar ervaring heeft geleerd dat er na een tijd het mijzelf  opgelegde systeem gaat wringen en onvermijdelijk het bekende fuck-it-all-moment komt en ik alle geboekte voortuitgang in extreem korte tijd volledig teniet doe door als een bezetene te gaan zuipen, roken, schransen of wat dan ook. Het is dus steeds zoeken naar die fijne balans tussen het streven naar structuur, het mild accepteren van kleine terugvalletjes zonder daarbij alle moed volledig te laten varen.

Ja, wat u hier nu allemaal mee moet weet ik ook niet hoor. Ik schrijf het maar gewoon hier op omdat ik het fijn vind mij overpeinzingen en inzichten een beetje bij elkaar te hebben. (Ook hierin constateer in bij mezelf een zwalken tussen uitersten. Van het leven in de schemer en de modder in één keer naar naakt in de spotlight, om daar elke scheet publiekelijk te gaan opschrijven en analyseren.)

Intussen blijf ik mijn AA bijeenkomsten trouw bezoeken. Natuurlijk erger ik mij wel eens aan de immer terugkerende verhalen. Maar ik heb er ook best aardigheid in gekregen. Ik moet mijzelf ook scherp houden en voorkomen dat ik wederom ga denken dat er niks meer aan de hand is, want die neiging heb ik ook nu wel degelijk. Daarbij heb ik een therapeut geboekt die zowel thuis is in hypnotherapie, emdr als in meer gangbare psychotherapie. Ik hoop daarmee vooral wat meer vat te krijgen op de processen die zich blijkbaar diep in mijn onderbewuste afspelen en mij doen grijpen naar datgene waarvan ik heel goed weet dat het mij geen zier oplevert, zelfs geen korte opluchting, maar wel elke keer exact hetzelfde gelazer en getob oplevert.

[knakker]

Verder luister ik godbetert nog steeds naar ABBA. Elke dag. Wat een vrolijkheid en plezier. En wat een aanstekelijke riedel. Dit wordt de soundtrack van mijn Nieuwe Leven.

 

(Ik wil zelf helemaal geen kerel na middernacht. Maar het zou wel fijn zijn als er iemand was die mee wilde helpen om de schaduwen weg te jagen.)

[Amalia]

1 uur geleden zei knakker:

Mijn hele leefstijl moet worden gerenoveerd. Twee palen boven water: geen drank meer en geen sigaretten meer. Nooit meer. Intussen blijf ik mijn AA bijeenkomsten trouw bezoeken. Daarbij heb ik een therapeut geboekt die zowel thuis is in hypnotherapie, emdr als in meer gangbare psychotherapie.

Nu vraag ik mij af: doe je dit echt allemaal uit en voor jezelf? Of omdat je vrouw je een ultimatum heeft gesteld? Je schrijft immers graag voorgoed van "het gelazer" af te willen. Bedoel je daar het gelazer met je vrouw mee, na het zuipen? Ik proef geen intrinsieke motivatie.

[knakker]

Ja, dat is het risico als je ergens een boze partner in het verhaal opvoert. Dat men kan gaan denken dat dit de enige motivatie is in al mijn plannen. Maar geen zorgen: ik bulk van de intrinsieke motivatie. Natuurlijk wil ik voor mezelf stappen vooruit maken en pluk ik zelf blijmoedig de eerste vruchtjes hiervan.

[Mormel]

@knakker: die neiging om een vaste structuur aan te brengen en de zweep erop te leggen, herken ik zeer erg. Bij mij was dit een van de risicofactoren waardoor ik steeds terug begon te roken/drinken. Hoop dat je eraan denkt genoeg rust in te bouwen.