zaterdag 24 mei 2025

[Freekie]

Ik weet nog dat ik zelfs een mentale 2.0 kater kreeg (ik kreeg op het laatst geen hoofdpijn meer, ik kreeg angsten, vreemde gedachten, koude & trillerige handen en zweet op mijn rug.. ) van maar 2 of 3 biertjes.. 

Mijn lichaam dacht altijd dat het een heleboel drank kreeg.. Want dat kreeg het ook altijd.. 

gisteren om 08:42 bewerkt door Freekie

[Freekie]

@Dune, @Likaonthou alle dagen dat je niet hebt gedronken, die zijn veel belangrijker dan die enkele dagen die je net hebt gehad, waar je wel hebt gedronken..

Maak de balans op, waarvoor waren we ook al weer gestopt? Ohja, voor onszelf 

[Dune]

@lady jane

Tja,dat weet ik eigenlijk niet..ga daar eens over nadenken. Goeie vraag

[Lika]

Ik onthou alle dagen dat ik niet dronk hoor. En goed om te weten dat de rem echt kapot is. Helemaal NIET is gemakkelijker dan af en toe iets voor mij. Dus ik maak me geen zorgen. 
 

Net gezwommen: dat doet altijd goed. 

[Claudius]

Deze middag had ik biefstuk, spruiten en puree. 

[Dune]

Mee eens Lika

[Claudius]

Ik heb dit waarschijnlijk hier al eens geplaatst. Ik denk niet dat ik het zou kunnen af en toe iets niet drinken. Ik vrees zelfs niet een, want dan zou snel een volgende en een volgende volgen. Tot ik in slaap val of omver val. Helemaal niets zonder Anta buse  lukt nu prima. 

[Jannigje]

8 uur geleden zei Lika:

Helemaal NIET is gemakkelijker dan af en toe iets voor mij. Dus ik maak me geen zorgen. 

Heb ik ook @Lika.
Ik had vanmiddag een sterke behoefte om te gaan drinken, of eigenlijk om te verdwijnen, om niet te voelen en dat deed ik altijd met eten of drinken. Soms wist ik niet eens waarom of waarvoor ik wilde verdwijnen, vandaag wel. Ik moest herauditie doen voor mijn koor. Al wéken lang ben ik angstig en gespannen daardoor en daarvoor. Ik was zo bang dat het mis zou gaan dat ik alvast maar zelf op wou stappen, dat bespaarde mij dan de mogelijke vernedering van de afwijzing. Of eigenlijk de vernedering van de mogelijke afwijzing.
Dat ging me te ver dus ik ben het aangegaan, maar het ging niet goed, ik kon mijn zenuwen, mijn angsten niet beteugelen met als gevolg dat ik niet heb laten horen wat ik kan. Hoe het verder gaat weet ik nog niet helemaal.
Als ik zou wordenafgewezen omdat ik het niet kán zou ik erg vinden maar wel logisch.
Maar afgewezen worden ,( op dat moment terecht,) terwijl ik het wél kan maar volledig blokkeer door mijn angsten en daardoor niet uit de verf kom, vind ik vreselijk.

Ik schaam me, rationeel gezien niet nodig, ik heb gefaald voor mijn gevoel, zie je wel ik ben niet goed genoeg en nog zowat “fijne” overtuigingen tuimelen in mijn hoofd over elkaar heen.

Maar ik ben vooral verdrietig, verdrietig omdat ik nog steeds zo geleid wordt door angst(en),! Ik ben eigenlijk mijn hele leven al bang en ik heb er zo genoeg van! Dus ik doe allerlei dappere dingen, probeer de angsten te overwinnen,, maar als het er op aankomt blijk ik nergens te zijn. En dat maakt me intens verdrietig en het geeft me op dit moment een machteloos en moedeloos gevoel

Ik kwam me eigenlijk alleen even op het dagpact zetten, maar nu weten jullie dus meteen waarom.
 

[Jannigje]

Dagpact:
Claudius
Fonny 🌞
Kunsie
Lika
Yana
Yvonne
Jannigje 

[lady jane]

her-auditie, dat klinkt als een examen/nieuwe sollicitatie naar waar je al bent @Jannigje
men weet daar dus al wat je kunt (in normale omstandigheden); denk je niet dat dat
zwaarder weegt dan zo'n moment-opname? 
 

47 minuten geleden zei Jannigje:

ik doe allerlei dappere dingen, probeer de angsten te overwinnen,, maar als het er op aankomt blijk ik nergens te zijn. En dat maakt me intens verdrietig en het geeft me op dit moment een machteloos en moedeloos gevoel

je bent al ergens, mèt je angsten en verdriet. Logisch dat dat moeilijk te accepteren valt. En je je machteloos voelt wanneer weer eens blijkt dat die angsten je zo in de weg zitten.  Ik verwacht dat degene die jouw her-auditie moet beoordelen dat ook zal laten meewegen, als je het bespreekt? Want naast je angsten heb ik je hier leren zien als een ontzettend moedige vrouw ook.

[Lika]

1 uur geleden zei Jannigje:

Ik was zo bang dat het mis zou gaan dat ik alvast maar zelf op wou stappen, dat bespaarde mij dan de mogelijke vernedering van de afwijzing. Of eigenlijk de vernedering van de mogelijke afwijzing.

 

1 uur geleden zei Jannigje:

Maar ik ben vooral verdrietig, verdrietig omdat ik nog steeds zo geleid wordt door angst(en),! Ik ben eigenlijk mijn hele leven al bang en ik heb er zo genoeg van! Dus ik doe allerlei dappere dingen, probeer de angsten te overwinnen,, maar als het er op aankomt blijk ik nergens te zijn. En dat maakt me intens verdrietig en het geeft me op dit moment een machteloos en moedeloos gevoel

Lieve @Jannigjeprecies dit is wat ik ook ervaar en voel nu. Een andere baan zal niet helpen. Daar ben ik ook bang. In ieder geval zijn we samen bang @Jannigjeen oneindig dapper omdat we doorgaan!

[Lika]

Bewuste stappen aan het zetten nu. Letterlijk: 12.000, gezwommen en meditatie weer gestart. En doorrrrrrr. Eerste impuls is namelijk in bed gaan liggen en wachten alles voorbij is.

[Jannigje]

25 minuten geleden zei Lika:

Lieve @Jannigjeprecies dit is wat ik ook ervaar en voel nu. Een andere baan zal niet helpen. Daar ben ik ook bang. In ieder geval zijn we samen bang @Jannigjeen oneindig dapper omdat we doorgaan!

Precies @Lika, dat altijd bang zijn blijft je in de weg zitten. Ik ben daar ín therapie erg mee bezig want ik snap(te) het niet. Bij mij blijkt steeds meer dat ik als klein kind me altijd zó onveilig en angstig heb gevoeld!!!! Mijn volwassen ík probeert daar zo goed mogelijk mee om te gaan maar de angst komt door elk kiertje of scheurtje weer naar buiten, niet tegen te houden. Overschreeuwen lukt een tijdje maar dat maakt zo moe en je moet constant op je hoede zijn wanneer het weer de kop op steekt en je weer aan de bak moet met dat overschreeuwen. Het werkt niet, uiteindelijk.

Ik ben geschrokken van mijn zoveel omvattende angst!!! Mijn arme kind!!!

En ja, we zijn dapper, dat zeg ik niet zo gauw, maar dank voor die opmerking, want het is wél waar.

Op de een of andere manier zijn we er nog steeds, proberende, zoekende, struikelende en weer opstaande.

[Jannigje]

1 uur geleden zei lady jane:

her-auditie, dat klinkt als een examen/nieuwe sollicitatie naar waar je al bent @Jannigje
men weet daar dus al wat je kunt (in normale omstandigheden); denk je niet dat dat
zwaarder weegt dan zo'n moment-opname? 

Nee, helaas niet. Iedereen om mij heen die mij in het koor hoort zingen zegt: jij hoeft je geen zorgen te maken.

Dus wel! 

[lady jane]

of....... zij hebben gelijk
en jouw angst is groter dan je (zelf)vertrouwen
maar jij, zij en de  beoordelaar weten wel degelijk 
wat jouw stem kan, wat jij kunt.

[Jannigje]

Mijn angst is zeker groter dan mijn zelfvertrouwen.

Het tweede deel van je zin weet ik niet wat de beoordelaars betreft.

[Oskar]

Wat een idioot gedoe zeg, dat je terwijl je er al tijden zingt op herauditie moet @Jannigje. Net als wanneer je ineens weer een sollicitatiegesprek zou moeten voeren voor de baan die je al jaren uitvoert. Is dat een gangbaar iets in muziekland?

Rot dat je zo wordt geregeerd door angsten die wortelen in een ver verleden. Het is misschien wat makkelijk gezegd door deze ezel, maar zou je je er niet beter maar bij neer kunnen leggen dat dit blijkbaar je persoonlijkheid is geworden en van daaruit gewoon monter verder gaan met wat je leuk vindt? Als men steeds maar tegen je blijft roepen hoe dapper je bent terwijl dat heel anders voelt zou mij dat juist extra frustreren. Maar ik functioneer misschien afwijkend.

Wel fijn je weer eens te lezen 🙂 Staan er nog mooie uitvoeringen op de agenda? Of op je verlanglijst?

[Moeps]

Ook ik herken die eeuwig aanwezige en soms verlammende angst helaas maar al te goed. Ook bij mij ligt de oorsprong in mijn kinderjaren, die emotionele onveiligheid is verankerd en tot op heden nooit overwonnen. 

Ik heb helaas geen opbeurende woorden, alleen maar herkenning en een  

@Jannigje en @Lika 

[Oskar]

8 uur geleden zei Lika:

Een andere baan zal niet helpen. Daar ben ik ook bang.

Ja. Je zeult altijd je eigen karakter onder je arm met je mee. Toch kan in sommige gevallen een andere baan wel degelijk helpen. Mijn leven is drie jaar geleden enorm verbeterd toen ik stopte met het werk dat mij jarenlang frustreerde, allerlei maatschappelijke en financiële overwegingen liet varen, en gewoon ging doen wat ik fijn en bevredigend vond.

[Yana]

Wat een gedoe @Jannigje. Het is wel zo dat zowat iederéén peultjes schijt bij zo'n auditie lijkt mij. Kun je niet (met je onzekere kind in je warme armen) bij die beoordeelaars langs/bellen/mailen om even te zeggen dat je echt slecht bent in audities maar wel heel goed kunt zingen en of ze daar even rekening mee willen houden?

[Lika]

@Oskarheb jij een aanvullende opleiding gedaan? Je werkt nu in de zorg toch?

[Rosee]

Oh, die angst, zo herkenbaar. Hoorde trouwens dat dat bij veel muzikanten speelt @Jannigje, er worden niet voor niks zoveel bètablokkers gebruikt. Zoveel mensen zijn doodsbang voor dit soort dingen, misschien een beetje een troost? En kun je zelfs proberen om de humor er een beetje van in te zien? Misschien een gek advies, maar dat werkte soms bij mezelf. Oké, dan ben je bang, jammer dan! Maar je doet het toch!!!

[bumperjim]

Raar zo'n herauditie. Alsof je ineens minder goed zou zingen dan vroeger. Als ze die energie zouden stoppen in een stage voor iedereen om nog beter te zingen, dan zou het een netto positief effect hebben 🧐

[lady jane]

en hoe mooi rijpt een ouder wordende stem wel niet,
ik ben nog steeds verwonderd als ik Herman van Veen (80)
hoor zingen. En hupsen, springen, rennen, vliegen en weer doorgaan!

7 uur geleden bewerkt door lady jane

[Jannigje]

11 uur geleden zei Oskar:

Het is misschien wat makkelijk gezegd door deze ezel, maar zou je je er niet beter maar bij neer kunnen leggen dat dit blijkbaar je persoonlijkheid is geworden en van daaruit gewoon monter verder gaan met wat je leuk vindt?

Dat is nou net het probleem: ik kán niet monter verder gaan, want mijn adem en stem blokkeren, letterlijk. Zingen is een van de weinige dingen die ik écht graag doe, maar als het lichaam niet kan omdat de geest panisch is dan gaat het niet. Niet met zingen tenminste. 

9 uur geleden zei Yana:

Kun je niet (met je onzekere kind in je warme armen) bij die beoordeelaars langs/bellen/mailen om even te zeggen dat je echt slecht bent in audities maar wel heel goed kunt zingen en of ze daar even rekening mee willen houden?

Heb ik gedaan. Heeft niet geholpen 

8 uur geleden zei Rosee:

En kun je zelfs proberen om de humor er een beetje van in te zien? Misschien een gek advies, maar dat werkte soms bij mezelf. Oké, dan ben je bang, jammer dan! Maar je doet het toch!!!

Ik kan soms ergens de humor wel van inzien, maar niet hierin. 
Ik doe veel ondanks de angst, het enige wat dan echt niet lukt is zingen. Zingen is fysiek en zingen is emotie. Misschien kunnen anderen het wel, maar ik niet.