Waarom ik wil stoppen, per direct.

[Claire]

Goedemorgen, even voorstellen. Ik ben 39 jaar oud, getrouwd en heb 2 kinderen. Ik vind dat ik teveel drink en ik vind dat ik de laatste tijd te 'obsessief' met alcohol omga. Ik wil voorlopig volledig stoppen met alcohol, maar ik merk dat ik dat enorm lastig vind, vandaar mijn aanmelding hier. 

Al in mijn tienerjaren was drinken normaal voor me, eerst met de zoete mixjes tijdens het uitgaan en later de wijn. Jong alcohol drinken was heel normaal, mijn ouders lieten mij op mijn 14e een wijntje proeven (mijn ouders zijn 'stevige' drinkers, houden van goede wijn en goede sterke drank), op mijn 16e verjaardag stond de dranktafel vol met Passoa en andere zoete mixdrankjes. Tijdens de werkweek van vwo heb ik bier leren drinken met mijn leerkrachten en vriendengroep. Regelmatig zat ik tijdens het uitgaan te draaien op de wc (soms tot overgeven aan toe) of draaide mijn slaapkamer nog lang door als ik op bed lag. Tijdens mijn studietijd ging dit eigenlijk zo door. 

Ik kreeg al vroeg kinderen en als ik het er met mijn man over heb, dronken we die tijd eigenlijk niet heel veel. Ja, een wijntje tijdens het uitgaan met vriendinnen of met kerst bij familie.  Maar de laatste jaren is alcohol zo in mijn dagelijkse leven geslopen en merk ik dat ik het anders wil, maar dat dit eigenlijk niet lukt. Bijvoorbeeld: op vakantie drinken we elke dag een goede Italiaanse wijn. En een biertje. Oh en natuurlijk een limoncello. Dit begint al 's middags, want he het is toch vakantie. 's Avonds lig ik op bed en voel ik me niet top, ik ben niet dronken, maar ik voel gewoon dat ik teveel alcohol op heb. Maar ik weet ook, morgen gaat het weer hetzelfde, want ja, Italiaanse uitzichten, daar hoort een wijntje bij. Ik kan dat patroon niet doorbreken, hoe graag ik dat eigenlij wil. Mijn man overigens ook niet. 

Thuis sloop het er ook in dat we iedere dag wel een wijntje (of 2) of een biertje namen. Kids op bed, zo hehe, wat gaan we drinken? Een soort beloning is het. Ook als ik in mijn eentje ben. 's Ochtends sta ik toch niet heel fris op, ik merk dat mijn ogen anders staan (beetje boze/chago blik). En heb ik zin in ongezond eten. En ik ga vooral niet sporten, want nee ik ben te moe. En dan met feestjes, ja dan drink je er meer, tenzij je de Bob bent. Dan max 2 (wat ik eigenlijk ook al teveel vind). 

Nu hebben wij regelmatig mee gedaan met de ik pas in januari, en dat gaat ons prima af. Ik voel me frisser, helderder, mijn blik wordt anders en er komt ruimte in mijn hoofd om te sporten en overdag heb ik meer concentratie en doe ik meer moeite om gezond te eten. Ik zag om me heen hoe mensen alchohol dronken, hoe ze zich gingen gedragen en vond dat het eigenlijk niet waard, ik voelde me trots dat ik niet meer zo was. Ja ik miste het wel eens tijdens het uit eten gaan, maar he, ik ging weer fris en helder mijn bed in. Ik voelde me echt goed. Ik beloofde mezelf: dit ga je volhouden dit is beter voor je. 

Tsja, en dan is de stopmaand over en dan komt er weer een feestje. Dan denk ik: nou ja ok, 1 wijntje. En dan gaat de eerste paar keren prima, en ben ik trots op mezelf. Zo, dat heb ik even goed vol gehouden. Maar dan sluipt het er toch weer langzaam in en dat leidt nu tot afgelopen weken. Na onze vakantie in Spanje (waar we wederom elke dag gedronken hebben), en we deze sfeer thuis hebben doorgezet, zei ik tegen mijn man: het roer moet weer om. Ik heb de afgelopen weken wel 3 keer een poging gedaan om te stoppen. Toppunt was een feestje in de buurt, waar wij, net als alle gasten (met kinderen erbij) niet eens meer wisten hoeveel wijn/drank/likeur we ophadden en ik voor het eerst weer draaierig mijn bed in ging. Nu stoppen we zeiden we. Die wijn en bier in de koelkast, die laten we dicht, die is voor gasten. Wij gaan aan de thee/koffie/fris. Jullie raden het al, mooi niet. 

Het baart mij het meeste zorgen dat ik geen rem heb. Ik spreek met mezelf af: ok 1 wijntje kan best. En dan zitten er zo weer 4 in. Ook als ik alleen thuis ben met de kids, want ik verdien het na zo'n lange dag en heerlijk dat soezelige gevoel. Ook afgelopen weekend in mijn eentje 4 wijn, het is dat ik de wijnfles heb leeggekiept en dit de laatste wijn was... het gaat de verkeerde kant op naar mijn idee, het lijkt obsessief te worden. Ik heb het idee dat ik verslavingsgevoelig ben (vandaar dat ik nooit meer een sigaret aanraak, wat een gebed was dat om daar af te komen) en dat het bij mij alles of niets is. Ook baart het mij zorgen dat ik in een sociale omgeving zit, waar alchohol (en veel ook) de norm is. Vriendinnen beginnen met de lunch, organiseren cocktail partys en wijn proeverijen, de zondagmiddag gaat de wijn open bij onze ouders. Bij 1 vriendin word ik trouwens niet eens meer uitgenodigd als ik aangeef dat ik weer eens alchoholvrij leef (want zij leeft op en voor de wijn en vindt het te confronterend als iemand dat bewust niet doet). Een alchoholvrij drankje voelt dan veel minder passend. Ook mijn man is erg makkelijk hierin en vind een biertje elke avond prima, wat het voor mij ook weer moeilijk maakt standvastig te zijn. En daarnaast heb ok nog het idee: een wijntje op terrasje is zo gezellig, een rode wijn op de zondagmiddag in de winter...heerlijk, champagne als je iets te vieren hebt) Het allerliefst zou ik er zo willen instaan: bij speciale gelegenheden een drankje, maar zo werkt het bij mij niet. Zoals al genoemd: het is alles of niets. 

Maar ik weet, ik weet gewoon dat ik me beter voel zonder alcohol. Ik heb geen gekke kwaaltjes meer, ik voel me zo veel meer helder en mijn lichaam voelt meer van mij. Ook ben ik niet afhankelijk van mijn 'geest' die mij zegt die alchohol te drinken en nog 1 en nog 1.. en waarna ik vervolgens de dag erna weer last ervan heb, door ongezond te willen eten, moe te zijn en niet te willen sporten. Ik wil goed voor mijn lijf zorgen, ik wil weer me wil fit voelen, weer gaan sporten, gezond eten, gezond in het leven staan. En daarbij komt dat ik ook het goede voorbeeld wil zijn naar mijn kinderen toe. Toen ik laatste met een zucht op de bank plofte na de was/bovenverdieping gedaan te hebben zei mijn jongste zoon van 5: zo mam, wijntje? Ik schrok hiervan en wil niet dat beeld voor mijn kinderen zijn.

Heel lang verhaal kort (excuses hiervoor): ik denk dat het voor mij het beste is als ik voorlopig helemaal met alchohol stop. Gewoon, voor altijd. En dat begint vandaag, 6 september 2022. Maar ik vind het lastig; ga ik die vriendinnen (en ouders) dan uit de weg? Hoe zorg ik ervoor dat ik sterk blijf, in sociale situaties maar ook na een lange dag met werk en kids. Hoe krijg ik mijn 'beloning'? Nou ja, wellicht is dit niet de plek hiervoor, maar ik ben op zoek naar gelijkgestemden en sta open voor adviezen. 

Tot zover

Liefs, Claire

 

 

 

 

 

 

[Lonster1]

Welkom Claire, goed dat je dit zo uitgebreid beschrijft. Heel herkenbaar allemaal.

Vandaag drink je niet, dat is een goede start. Veel mensen helpt het om niet te ver vooruit te kijken. Dus vandaag. Vandaag drink je niet.

 

 

[Berkje]

Hallo Claire, welkom hier Stap voor stap dag voor dag. Een goed besluit!

[Remi1]

Het niet drinken wat z"n vruchten afwerpt is de beloning op zich.., en dan volgt de rest als vanzelf.

One day at a time.

Welkom en succes

6 september 2022 bewerkt door Remi1
Geen goed Nederlands

[Quinn]

Welkom @Claire je hebt de eerste stappen al gezet: erkenning van het probleem en zoeken van hulp. Op het forum staat op meerdere plekken een link naar een  filmpje van Els Noorlander, over waarom de rem kapot is.

[Fonny]

Welkom Claire!! fijn dat je er bent!

[Maverick]

Welkom @Claire,

Hier ook eentje die zich voornam het bij één of twee te laten en 9,5 van de 10 keer dat niet lukte.
Veel of niets, er zat geen nuance (meer) in.
Voor mij kwam er rust toen ik uiteindelijk kon accepteren dat een beetje niet voor mij is weggelegd. Niets bleek uiteindelijk toch minder lastig dan een beetje.

Nogmaals welkom, ik denk dat je er hier genoeg kan vinden die ook niet van de kleine beetjes zijn 

6 september 2022 bewerkt door Maverick
Woordje

[ikkanhet]

Welkom @Claire

Fijn dat je ons hebt gevonden. Samen staan we sterk.

[Soberbunny3]

Hoi Claire,

Welkom!

Velen proberen het zo nu en dan weer eens uit om er 1tje te drinken en het dan daarbij te laten, waaronder ikzelf. Het is heel moeilijk te accepteren dat dit niet lukt. Je bent er toch zelf bij? De opdracht is ook vrij simpel, gewoon 1tje en niet meer. We zijn volwassen, we kunnen toch zelf de controle houden over wat we doen? Op dit gebied niet. De hersenen zijn veranderd, niet anders dan iemand met een dwangneurose die zijn handeling moet uitvoeren. 

Ik heb het zelf heel vaak geprobeerd maar het is altijd zo dat op een gegeven moment ik weer 2 flessen drink en dan dagen bij moet komen. 

Wat je zegt is helemaal waar:

13 uur geleden zei Claire:

ik voel me zo veel meer helder en mijn lichaam voelt meer van mij

13 uur geleden zei Claire:

wil goed voor mijn lijf zorgen, ik wil weer me wil fit voelen, weer gaan sporten, gezond eten, gezond in het leven staan.

Ik wens je het allemaal toe

[lady jane]

welkom Claire, je stopt niet onder de voorwaarde van beloning verdienen
dat gebeurt gewoon. Hoe dat er uit gaat zien weet je nog niet, maar dat
het gebeurt is zeker. Op jouw manier en tijd. Spannend he? succes!

[Claire]

Bedankt allemaal voor de lieve en steunende woorden. Toch fijn dat er gelijkgestemden zijn die mijn verhaal herkennen. Gister alchohol vrije dag en dat voelde goed, zeker vanochtend!

Met mijn man hier gisteravond over gesproken en die herkent zich toch minder in het rigoureus willen stoppen, waardoor het praten met hem hierover toch lastig was. Hij geeft aan op elkaar te willen letten en het er bij 1 of 2 te houden en snapt ergens niet dat ik helemaal wil stoppen. Hij zegt: je bent toch niet zo erg met alchohol? En nee ik ben geen zware alcoholist, maar ik vind het teveel en ik mijn lijf, gezondheid, humeur (en daarmee mijn kinderen) heb er last van. Ik heb aangegeven dat ik het idee heb dat het voor mij 'alles of niets' en dat zoals Maverick en Soberbunny aangeven het voor mij misschien niet is weggelegd en kan ik niet de controle houden, zodat het direct weer doorslaat. Ik denk ook dat alchohol idd iets met je doet waardoor je de controle niet hebt, in combinatie met een wilskracht, denk ik? Ik heb vriendinnen die bijvoorbeeld gerust kunnen roken op een feestje en dan weer maanden niet. Ook roken is bij mij: 1 pakje per dag of niets. Het is moeilijk te accepteren inderdaad dat je het zelf niet kan, maar toch ik kies dan voor het laatste, het 'niets'. 

Waar ik (en mijn man blijkbaar) moeite mee heb, is hoe ik moet omgaan met sociale gebeurtenissen, sociale druk en een alternatief vinden voor de 'beloning' die een alcoholisch drankje geeft. Dit weekend wordt mijn moeder 70 en de nodige drank is al besteld voor de suprise party. In oktober gaan we een weekje op vakantie, wederom met die prachtige uitzichten waar in het verleden een goede wijn bij hoorde...wat moet ik nu...  Wellicht moet ik inderdaad niet zover vooruit kijken.  Hoewel me dat weer weer helpt in het gevoel de controle te kunnen behouden. 

Awel, vandaag drink ik weer niet. Nogmaals bedankt aan iedereen, ik voel me welkom! 

[lady jane]

wat je brein nu doet is je zoveel mitsen en maaren aanreiken dat het wel eens erg lastig kan worden om door te zetten.
ik noem dat je achterdeur open houden om weer te gaan drinken
maar je bent niet je brein
je hebt wel n miljoen gedachtes per dag/uur? ik ken de exacte cijfers niet.
Maar waarom zou je precies die eruit blijven pikken die je weer toestemming geven te gaan drinken?
Als je uit de ontkenning bent dat het wel meevalt (zoals je partner zegt) dan volgt de erkenning
dat het beter is te stoppen. En heel lang gestopt te blijven eer je een echte keuze hebt eventuueel.
Een jaar is een richtlijn, dan is het fysiek uit je systeem en omdat je dan alles een keer hebt meegemaakt
zonder drank, weet je inmiddels dat je leven toch wel doorging, anderen je bleven accepteren (of bleven
protesteren, want je confronteert hen dan wel met hun eigen drinkgedrag), en ben je inmiddels zoveel verder
in het proces, dat je je hernieuwde leven waarschijnlijk genoeg koestert om niet eens meer te willen drinken.
Zo verging het mij, en velen hier. Jouw keus of je wilt blijven jojo-en of dat je knop om mag.
Het filmpje op youtube van Els Noorlander kan het beter verduidelijken en zal je misschien helpen echt voor jezelf te kiezen.
Want dat is uiteindelijk jouw eigen verantwoordelijkheid.  Maar je kinderen zullen er wel bij varen als je juist kiest denk ik.

[Claire]

Je hebt helemaal gelijk Lady Jane, mijn hoofd (en partner) geeft me allerlei mitsen en maren. Is dat hoe 'verslaving' werkt, denk ik? Ik wil dat achterdeurtje ook niet open houden en het juist volhouden om niet te drinken, maar ik ben bang dat ik soms te zwak ben als het je wordt aangereikt. Moet ik dan deze situaties voorlopig uit de weg gaan, of het aangaan en me sterk voelen dat ik het heb doorstaan? Was het maar dat jaar verder en stond ik maar sterk en vol vertrouwen in dat hernieuwde leven zonder drank.... De keuze staat voor nu zeker vast, maar voelt benauwend als ik zeg dat het voor altijd is. En toch is dat wat ik wil, ik wil me niet afhankelijk voelen van die behoefte aan alchohol en kiezen voor wat het beste is (voor mij en voor mijn kinderen uiteraard) en zeker niet blijven jojo-en. Wat een dilemma (en toch ook weer niet. zucht). Ik zal ook eens verder lezen op dit forum, benieuwd naar jullie verhalen en hoe het jullie verging, wellicht geeft dat mij meer handvatten. Het filmpje van Els Noorlander ga ik ook zeker bekijken, dank voor deze aanreiking.  

[lady jane]

bij twijfel niet doen idd
die raad gaf mn moeder me al, dus ja ik ben
even wat twijfelachtige dingen uit de weg gegaan.
Sterker werd ik al heel snel door belangrijkere verbeteringen
in mijn psyche en gezondheid. Nu snap ik niet eens meer waarom ik
die quasi gezelligheid op feesten dacht te zullen missen. En inmiddels kan ik
heel goed anderen zien drinken en dronken worden, alleen ga ik vroeger weg dan.
Ik ben echt wel heel selesctief geworden en ga dus veel minder naar dit soort gelegenheden.
Inmiddels zijn er aardig wat mensen in mijn omgeving die ook gestopt en geminderd zijn, heerlijk!
Goed voorbeeld doet goed volgen (ik waardeer mn moeders uitspraken ook beter dan vroeger)
 

[Lonster1]

Wat mij helpt bij gelegenheden waar gedronken wordt: bedenk van tevoren wat je wilt drinken. Ga ik naar een café of restaurant, dan keek ik of ze ook leuke alcoholvrije drankjes hebben, zoals laatst zelfgemaakte ijsthee, of een mocktail. Is het niet in de horeca, dan kun je je eigen favoriete drank meenemen. Vooral als je niet van cola of andere zoete drankjes houdt. Ik vind tonic ook lekker, of cassis. Maar je krijgt al snel genoeg van die drankjes. Je kunt natuurlijk ook 0.0 varianten drinken, alcoholvrij bier bijvoorbeeld. Voor mij is dat 'een beetje meedoen'. Maar dat vind niet iedereen prettig, het kan je ook doen verlangen naar het echte spul.

Zelf heb ik dat gezien als een training. Hoe vaker je iets anders drinkt dan alcohol in het gezelschap van drinkers, hoe makkelijker en gewoner dat wordt. Je zult er waarschijnlijk wel vragen over krijgen. Of mensen zullen je proberen over te halen om 'gezellig' mee te drinken. Dus het is handig om je daarop voor te bereiden met een antwoord. 

Ik wil morgen fris zijn, de laatste tijd krijg ik zo'n hoofdpijn/word ik moe/heb ik last van mijn maag als ik alcohol drink. Of wat je maar wilt. Ook zei ik wel eens; ik begin met een frisje, straks misschien. En dat 'straks' stelde ik net zo lang uit, tot ik naar huis ging. Lekker vroeg en fris naar huis. En dan een kop thee drinken en naar bed.

[Maverick]

“ De obsessie om te willen/moeten drinken en de allergische reactie om niet te kunnen stoppen” 

Dit is voor mij de meest kern-achtige omschrijving die er is voor het begrip verslaving.
Er is altijd een aanleiding/ excuus te vinden om toe te geven aan de obsessie. Zowel in leuke tijden en de mindere.
In het begin heb ik de feestjes als het kon zoveel mogelijk vermeden, Als iemand inmiddels wist dat ik probeerde los te komen uit die obsessie en vroeg of degene mij ergens mee kon helpen dan vroeg ik steevast mij de ruimte te geven om weg te kunnen gaan zonder overhalen te blijven of ander gezeur.
Voor degene die zich bij gelegenheid afvragen waarom ik niet (meer) drink zeg ik meestal dat ik er (blijkbaar) allergisch voor ben. Geen woord van gelogen en verbazingwekkend weinig mensen vragen erover door. Voor de enkeling die wel de moeite nam om door te vragen over wat die allergische reactie dan is, zeg ik dat ik er hoofdpijn van krijg en met name de dag erna.
Na wat onhandig gegrinnik over en weer is dan de kous af is mijn ervaring.

Vakantie was ook in het begin wel eens lastig met name de aanloop erna toe. Mijn brein wilde bij al die ( toekomstige) mooie ervaringen er altijd alvast iets extra’s bij. Zonder drank in het vooruitschiet leek er toch iets te ontbreken. 
Achteraf de grootste mind-fuck, mijn mooiste vakanties waren degene die niet door overmatig drankgebruik naar de knoppen was geholpen.

 

[Etty]

21 uur geleden zei Claire:

Waar ik (en mijn man blijkbaar) moeite mee heb, is hoe ik moet omgaan met sociale gebeurtenissen, sociale druk en een alternatief vinden voor de 'beloning' die een alcoholisch drankje geeft. Dit weekend wordt mijn moeder 70 en de nodige drank is al besteld voor de suprise party. In oktober gaan we een weekje op vakantie, wederom met die prachtige uitzichten waar in het verleden een goede wijn bij hoorde...wat moet ik nu... 

Herkenbaar verhaal.  Welkom. 

Voor mij is het helder: zou het me om één glas wijn gaan, dan was het ook niet zo erg om het te moeten missen.   Dat idee van: hoe moet dat nu, dat gaat om meer wijn. Minimaal een fles ongeveer. Dan doen die prachtige uitzichten er niet meer toe. 

 

[Claire]

We zijn een week verder en ik heb geen druppel gedronken!! Ik geef best vaak aan aan mijn man: nu hadden we er 1 gedronken, he? Maar we kozen voor thee of een frisje. Ook een keer een 0,0 biertje. Ben er nog niet helemaal uit wat mn guiltje pleasure drankje wordt. Wellicht een mocktail, een tonic of inderdaad die 0.0 (tenzij mijn hang naar alcohol groter gaat worden). Ik heb afgelopen week ontzettend veel gehad aan jullie berichten. 

Etty, wat jij aangeeft: als het om 1 glaasje wijn zal gaan, wat is dan zo erg deze te missen? Als je geen 'probleem' met alchohol hebt, is niet belangrijk wat je op dat moment in je handen hebt. En als je er inderdaad over moet nadenken hoe je dat nu gaat doen zonder alchohol, zonder dat glaasje wijn op dat moment, dan gaat het niet meer om dat feestje, dat uitzicht of wat je dan ook te vieren hebt, dan gaat het er om dat er alchohol bij moet, hoe dan ook en in welke vorm dan ook. 

Ik heb nog met niemand, anders dan mijn man, gedeeld dat ik gestopt ben. Ik ben nog niet in een sociale gelegenheid geweest en dat feestje van afgelopen weekend is verplaats naar over 2 weken. Ik zal inderdaad niemand 'vermoeien' met mijn reden om te stoppen, ik wil die discussie niet aan gaan van eentje kan toch wel. Ik zal gewoon aangeven: joh, ik moet morgen vroeg  op en wil dan fris zijn of reageer even niet zo lekker erop. En nee ik ben niet zwanger   Dus inderdaad voorbereiden met een antwoord en voorbereiden wat ik dan wel ga drinken. 

Met mijn man heb ik nogmaals goed doorbesproken wat mijn beweegredenen zijn en heb ik me kwetsbaar opgesteld door te delen hoe ik af en toe heb gedacht rondom alchohol (bijv. s avonds op bezoek bij mijn ouders gaan, niet voor de gezelligheid perse,  maar die hebben nog wijn, wist ik, die van ons was op). Het verbaasde hem, maar hij was ook blij dat ik dit gedeeld heb en nog meer achter mijn beslissing en dat het inderdaad wellicht voor mij niet is weggelegd (voorheen zei hij: joh met kerst kan het toch we, 1 wijntje)

Vooralsnog ben ik vastberaden nooit meer te drinken, voel ik me veel beter, frisser, veel meer helder in mijn hoofd en slaap ik prima! Ik heb ook steeds minder de drang naar dat wijntje, maar de moeilijke momenten gaan nog komen. Maar voor nu: het gaat goed. Nogmaals dank aan jullie voor jullie adviezen, ervaringen en wijze woorden.

[Claire]

Inmiddels is het 22 november en zitten we op de 77 dagen oftewel 11 weken zonder alcohol. Wat kan ik ervan zeggen. Er zijn mijlpalen geweest, voordelen, maar ook nadelen. Mijlpalen is de vakantie in het zonnige zuiden zonder dat wijntje, uit eten met vrienden waarbij ik een mocktail bestelde of een 0.0, of gewoon een frisje, een avondje stappen met vrienden waarbij ik de enige was die niet dronk, de rest was katjelam, soms had ik plaatsvervangende schaamte. Ik ben trots op mezelf dat ik nog steeds kan genieten, dansen en gek doen zonder alchohol.

Het besef is vooral dat dat glas wijn of die cocktail alleen op dat moment 'fijn' voelt. maar als ik naar huis rijd of de volgende dag opsta, ben ik weer blij dat ik geen wijn heb gedronken of niet zo'n punthoofd heb als mijn vrienden en dat ik er gewoon kan zijn voor mijn gezin. Het wordt niet altijd begrepen of geaccepteerd door mijn omgeving merk ik. Het is ongezellig, of tijdens het stapavondje werd gezegd tijdens een grappig moment: dat komt omdat jij niet dronken bent! Alsof ik ergens van beschuldigd werd. Heel vreemd. Eerder op de avond, toen ik tegen een vriendin zei, die het af en toe moeilijk heeft, joh, dan kom je toch bij mij als je je man eventjes zat bent, was het antwoord: ja maar jij drinkt geen wijn. Ik vind dat vooral een sneu antwoord en het is meteen duidelijk wat alchohol met mijn omgeving doet en hoe belachelijk belangrijk het voor hun is. 

Dus, tot nu toe tevreden met mijn keuze om geen alcohol te drinken. Ik voel me sterk dat ik dat onder controle heb. Nu vroeg mijn man al hoe ik dat ging doen met kerst en oud&nieuw, waarop ik aangaf dat ik dat een moeilijk vind. Maar dat ik er voor nu achter sta dat ik niks drink. Ah eentje kan toch wel, gaf hij aan. Hmmmm nog steeds ook bij hem niet helemaal duidelijk hoe het bij mij werkt. Heb dit ook aangegeven en meer heb aan de steun om het juist niet te doen, juist geen alchohol te drinken en op zoek te gaan naar feestelijke alchoholvrije alternatieven.

Ik gaf ook aan dat er nadelen waren. Het onbegrip en de vreemde opmerking van vriendinnen en omgeving noemde ik al. Maar ik merk dat ik een leeg gevoel ook wel ervaar. Ja ik heb sporten opgepakt, zoals ik wilde. Maar het 'momentje voor mezelf' of een 'alternatieve beloning' heb ik nog niet op een juiste manier ingevuld. Op een verkeerde manier met 0.0 biertjes en chips, bankhangen savonds, te laat naar bed, ondanks ik sport kom ik aan (logisch want 0.0 en chips) en overdag ben ik soms ook een beetje 'de weg kwijt', weinig motivatie, weinig structuur of sturing. Ik doe mijn werk en zorg uiteraard voor de kids. Maar zorg slecht voor mezelf en voel me soms verloren, grijp vaak m'n telefoon en verdwijn in social media. Het enige waar ik nu controle over heb is over geen alchohol drinken. Ik voel me heel anders dan in het begin, toen voelde ik me vooral energiek en plukte ik de vruchten van het stoppen met alcohol. Wellicht is het het koude, donkere en sombere weer. Dat kan ook. 

Wat denken jullie, is dit zo'n periode die erbij hoort, bij het stoppen met alcohol? Zo'n verlate hobbel in de weg?

[bumperjim]

Wat ben je ontzettend goed bezig! Ondanks de sabotagepogingen (onbewust misschien, maar toch) van je omgeving.

Natuurlijk heb je momenten dat je denkt moet ik het nog volhouden en "eentje kan wel" en dat soort gedachten. En ja die domme telefoon en snoepen en alles. Ik ken het ook. En het lamlendige gevoel dat erbij hoort.

Ik zou het sporten misschien nog wat uitbreiden, of iets anders erbij 1 avond per week ipv bankhangen of zo.

Sterkte!!

[Lonster1]

Ja dat is een bekend verschijnsel, die dip na de eerste euforie. Dat heb ik hier op het forum vaker gelezen. Hoort er allemaal bij, je doet het heel goed!

Wat de kerst betreft zou ik daar geen discussie over aangaan. Ik zou zeggen 'ja wie weet doe ik wel mee'. Dan hoef je het er verder niet meer over te hebben, hoef je jezelf niet te verdedigen en zie je tegen die tijd wel weer. Met de kerst zelf kun je het ook gewoon steeds uitstellen. 'Ik wacht nog even, neem misschien later een wijntje'. En dan proost je met je wijnglas waar roosvicee in zit of tomatensap. En als alle anderen al een paar glazen op hebben, letten ze vast niet meer op wat jij nu eigenlijk in je glas hebt.

Ik heb dat vaker zo gedaan. Of een duur 0.0% bier bestellen en gezellig meedrinken. Het is een beetje toneelspelen en daar moet je natuurlijk wel zin in hebben.

[lady jane]

ik ervaar het nog steeds na dik 13 jaar zonder alcohol.
alleen niet als hobbel in de weg, maar als een moment om weer
bewust, te kiezen voor niet drinken. verleidingen horen bij het leven.
ik zou er niet over peinzen als het om drugs ging, en toch vergelijk ik
drank ook met drugs. dus is het logisch dat ik dat niet meer wil.
In coronatijd zou dochter hier komen met kerst/oud/nieuw en toen heb ik
een 0% nep-champagne gekocht om met haar te kunnen proosten. Die fles
is nog steeds ongeopend en het restant prosecco van haar toen, ook. Ik laat
ze beiden maar liggen, waarom weet ik eigenlijk niet eens. Luiigheid? Reminder?
Het feit dat we beiden ons drankje vergaten toen, bewees dat het gezellig was zonder.
En als ik tegenwoordig zo"n moment/tijdje heb, dan verwen ik mezelf met iets lekkers/gezonds.
De bier en chipstijd ligt zo ver achter me, dat zelfs chips bijna verbannen zijn uit mijn leven.
Maar eten is en blijft een passie. Die ook leefde in mijn drink-jaren, maar toen veel ongezonder
en onmatiger. Of het nuchter zijn, wijzer worden met de jaren is? Maakt me eigenlijk niet uit,
ik ben tevreden met hoe ik nu met mezelf, anderen en omstandigheden omga, en dat is wat telt voor mij.
En iedereen is er inmiddels aan gewend, ik heb zelden opmerkingen gehoord.
Misschien komt het ook dat je in het begin nog aan je nieuwe zelf moet wennen, dat mensen met opmerkingen
(hun eigen projecties vaak) binnenkomen bij jou? Of is een onderliggende trigger iets wat je kompenseerde met drank?
Er bestaat een boek; gat in je hart. Ik ken het zelf niet, maar volgens mij is dat wel iets waar we hier vaak tegenaan lopen.
 

[Etty]

1 uur geleden zei Claire:

Wat denken jullie, is dit zo'n periode die erbij hoort, bij het stoppen met alcohol? Zo'n verlate hobbel in de weg?

Ja, herkenbaar.   Misschien verwachten we er iets van wat niet realistisch is. En als we drinken is het een excuus.  Als ik gestopt ben, dan...  En dan zijn we gestopt en dan is het alleen maar iets verstandigs, en wanneer krijgen we het nou? De beloning voor ons offer? 

De koppeling met alcohol klopt niet.  Leegte, gebrek aan zelfsturing enz, dat komt niet omdat we niet drinken. Dat komt omdat we ons leven hebben ingericht op een manier die niet bevredigend is voor ons. Misschien wel voor alle anderen, en dat is best lekker, maar niet voor ons. 

Doe je dingen die je echt leuk vind om te doen, het doen zelf, en niet alleen voor de beloning (slanker/beter enz)? 

 

[Claire]

Bedankt voor alle reacties! Die zetten me zeker aan het denken.

1 uur geleden zei bumperjim:

Natuurlijk heb je momenten dat je denkt moet ik het nog volhouden en "eentje kan wel" en dat soort gedachten. En ja die domme telefoon en snoepen en alles. Ik ken het ook. En het lamlendige gevoel dat erbij hoort.

Oh dat momentje had ik zeker...de 'zal ik dan toch...', maar ik heb volgehouden en ben zo blij dat ik het proces niet doorbroken heb met toch 1tje te nemen. En ja, herkenbaar? Hoe heb je het doorbroken? 

 

55 minuten geleden zei Lonster1:

k heb dat vaker zo gedaan. Of een duur 0.0% bier bestellen en gezellig meedrinken. Het is een beetje toneelspelen en daar moet je natuurlijk wel zin in hebben.

Inderdaad, de discussie uit de weggaan en het er niet over hebben. Ik geef ook vaak aan dat ik er niet meer tegen kan, dat het lijkt alsof ik een intollerantie heb (wat ook echt zo is: jeuk aan mijn ogen na het drinken van wijn), dan stoppen de mensen wel met vragen. Echte vrienden weten het uitgebreide verhaal erachter. Toneelspelen gaan we doen, proosten met een alternatief drankje, alsof je gezellig meedrinkt. Toch wringt soms daar de schoen...waarom die behoefte toch mee te doen..??

 

40 minuten geleden zei lady jane:

ik zou er niet over peinzen als het om drugs ging, en toch vergelijk ik
drank ook met drugs. dus is het logisch dat ik dat niet meer wil.

De spijker op zijn kop. Zo zie ik het ook. Ik hoef nooit meer een sigaret, weet wat de nare gevolgen zijn en heb dit van dichtbij meegemaakt. Drugs nooit gedaan en blijf ik ver van weg. In dat hokje wil ik alchohol ook plaatsen. 

 

41 minuten geleden zei lady jane:

Misschien komt het ook dat je in het begin nog aan je nieuwe zelf moet wennen, dat mensen met opmerkingen
(hun eigen projecties vaak) binnenkomen bij jou? Of is een onderliggende trigger iets wat je kompenseerde met drank?

31 minuten geleden zei Etty:

De koppeling met alcohol klopt niet.  Leegte, gebrek aan zelfsturing enz, dat komt niet omdat we niet drinken. Dat komt omdat we ons leven hebben ingericht op een manier die niet bevredigend is voor ons. Misschien wel voor alle anderen, en dat is best lekker, maar niet voor ons. 

Bedankt voor deze eyeopener. Iets wat ik stiekem eigenlijk al wist. Ik denk dat het een trigger is geweest, dat er een reden of een leegte is geweest waarom ik dat wijntje zo belangrijk vond. Omdat dat wijntje er niet meer is, moet ik wel aandacht geven aan wat er echt onder speelt. Mijn leven staat inderdaad in het teken van anderen (man en kind), wat ik wil en zelfs mijn werk is ondergeschikt aan hun agenda's. Niet op een vervelende manier, want we hebben dit samen zo besloten. Gestopt met een studie, want we kwamen in de knel met tijd voor de kids. Ik sta daar overigens nog steeds achter, maar het was wel MIJN ding, mijn stage, mijn collegedagen, mijn studietijd. Nu werk ik weer thuis met een eigen bedrijf (geen collega's, geen kantoor waar ik heen kan), want dat is handig met opvang van hond en kids. Ik werk onder schooltijd en parttime, dus alles komt zo'n beetje op mij neer (het regelen, sportclubjes, helpen met huiswerk, afspraken, huishouden, alles). Man helpt waar hij kan, dat is echt heel fijn, maar mijn radartje gaat al aan als ik opsta en stopt pas als ik slaap.  Voel me schuldig als hij in het weekend de was doet en de stofzuiger er door heen haalt, omdat ik er doordeweeks niet aan toe kwam.

Nou, there we go. Daarom was dat wijntje in de avond MIJN wijntje, MIJN momentje waar ik al mijn voldoening in stopte. En die heb ik heel verstandig van mezelf afgepakt. En nu is het aan mij om structuur en een eigen doel weer aan te brengen in mijn leven, zodat ik daar mijn voldoening en energie uit haal en niet verzand in de telefoon en slecht voor mezelf zorgen. PFOE. 1e stap is al gezet: telefoon is leeggehaald met alle meuk, op de socials heb ik de helft van de onzin mensen ontvolgd en een deel van die apps van mijn telefoon afgeknald. Nu bezig met een weekschema, waarin sporten en tijd voor mezelf in wordt opgenomen. 

Bedankt, het helpt me echt! 

[bumperjim]

15 minuten geleden zei Claire:

Bedankt voor alle reacties! Die zetten me zeker aan het denken.

Oh dat momentje had ik zeker...de 'zal ik dan toch...', maar ik heb volgehouden en ben zo blij dat ik het proces niet doorbroken heb met toch 1tje te nemen. En ja, herkenbaar? Hoe heb je het doorbroken? 

 

Ik ben inmiddels zo ver dat ik bij twijfel nee zeg. Gewoon niet doen, gewoon de beslissing nemen. Dat wiebelen, zal ik wel zal ik niet, dan ben ik kwijt nu.

Af en toe neem ik de beslissing om wel te drinken. Soms krijg ik daar spijt van, soms niet. Dat laatste alleen als het weinig was. Als ik echt een duidelijk plan had. Zonder plan gaat alles gewoon leeg als een dom rund.

Het is vooral de gewoonte waar ik vanaf moest, het dagelijkse. Dat is nu wel ongeveer weg, hoewel ik wel gewoon een verslaafde ben gebleven ook al drink ik niet vaak. Dat zie ik nu, een tijdje geleden zag ik dat nog niet. En als een verslaafde toch weer een glas neemt, dan is dat een risico. Het is toch een drug. Het is beter om er af te blijven.

22 november 2022 bewerkt door bumperjim