ongoing

[Pytje]

3 uur geleden zei SanMiquel:

Grappig dat je dat nu zegt en Ik snap je helemaal. Ging vorige keer ook gruwelijk de mist in na rond 3 maanden gestopt te zijn.
toevallig had ik gisternacht dezelfde gedachten, joh ik kan toch wel sociaal drinken. Nou echt niet.

Maar deze keer halen we die drie maanden sowieso!

[Pytje]

14 uur geleden zei SanMiquel:

Heb inmiddels cognitieve gedragstherapie voor middelen gebruik. Ik vroeg het aan mijn behandelaar of zij het meemaakt dat mensen vanuit de verslaving terug kunnen naar sociaal gebruik. Ze zei heel eerlijk dat ze dat in de dertien jaar dat ze daar nu werkt nog nooit meegemaakt had.

Tsjaa, dan zou je wel heel opportunistisch om te verwachten dat wel te kunnen...

[Pytje]

9 uur geleden zei Cleo66:

Ga door San en Pytje  ,  its all in the mind.  Ik zit nu op de 2 jaar , en de drank is echt weg uit mijn gedachten.  Alleen wanneer ik ergens ben op terras of uit eten , en men vraagt wat wil je drinken dan kan dat vanalles zijn en moet ik denken wat ik graag wil drinken . Voorheen was dat wijn , wijn of wijn , wit , rood , rosee , whatever . Zelfs op due momenten komt de drank niet meer om de hoek kijken , dat voelt bevrijd 

Dank je, @Cleo66 Bemoedigende woorden

[Lieke7777]

@Pytje  je staat niet op jaarpact  zie ik  maar voor jou ook gefeliciteerd  met je 3 maanden .. 

[Jannigje]

Drie maanden? Goed gedaan 

[Pytje]

Dank @Lieke7777 en @Jannigje! Voelt super om de drie maanden te hebben gerond! 

En nee, ik sta niet op het jaarpact, dat is me nog een stap te ver. Weekpact vind ik prima.

[Rosee]

Drie maanden, top!!!! 

[kruidenthee67]

Van  te en keepmup the good work!

[Lika]

Gefeliciteerd!

[Pytje]

Na mijn driemaandendip gaat het nu echt goed met mij. Alcohol wordt steeds minder een issue, er zijn al meer dagen dat ik er niet aan denk, ik tel de weken niet meer, ik vertrouw er in toenemende mate op dat trek weer overgaat. Als de trek toch aanblijft bedenk ik mij hoe het dan zou gaan als ik zou drinken. Ik kan me nu - gek genoeg - beter voorstellen in welk spoortje ik dan terecht kom (na een glas nog een glas en nog een glas en zo verder), beter dan in de eerste tijd. En voel steeds duidelijker en sneller dat ik daarin niet terecht wil komen.

Het is goed om te voelen dat er langzamerhand ook andere, meer gezonde gewoonten beginnen te ontstaan. In de eerste paar weken had ik nog het gevoel dat ik aan het overleven was; de dag doorkomen zonder alcohol was het centrale doel. Nu wordt overleven steeds meer "anders leven". Dat is fijn.

[lady jane]

[Pytje]

Christoffer vroeg me hier wat ik bedoelde met de woorden "ADB is een proces". Mijn antwoord werd een persoonlijk verhaal. Vandaar nu ook even op mijn eigen draadje.

"Ik verwijs daarmee naar mijn eigen proces en naar dat van bijna alle mensen die ik hier op het forum tegenkom. De eerste keer stop je met drinken en kom je meestal tot de conclusie dat het eigenlijk wel meevalt en dat het je beter doet voelen dan je ooit had durven hopen. Op een gegeven moment heb je de door jou gedefinieerde periode gehaald (een maand, drie maanden, een jaar, maakt niet uit) en dan wil je toch nog eens voorzichtig proberen hoe die toenmalige vriend er nu uitziet en nu proeft. Vaak ben je snel terug bij af. Om dan opnieuw afscheid te nemen. En het een tijdje later nog eens te proberen. Heb ik het nog niet over wat je intussen allemaal aan vrolijkheid of diepe ellende tegenkomt, waardoor de fles ook weer gaat lonken. 

Om mezelf als voorbeeld te nemen: bij mij gaat dat nu al drie jaar zo. Periodes van onthouding worden afgelost door periodes  van wel drinken. Inmiddels kan ik zelfs zeggen dat de periodes van onthouding langer zijn dan die  van wel drinken. Maar toch durf ik geen definitief afscheid te nemen. Wel een dagpact en een weekpact, geen jaarpact. 

Terugkijkend heb ik over alcohol en haar verleidingen heel veel geleerd in die drie jaar. Ik heb zelfs inmiddels een veel gezondere en sportievere levensstijl opgebouwd. Ik heb dus heel veel gewonnen. Maar definitief afscheid.... het lukt me (nog steeds) niet.

Christoffer, dit was een poging om je te schetsen wat ik bedoel met een proces van Alcohol De Baas worden. Eigenlijk moet ik deze schets ook maar op mijn eigen draadje plaatsen zie ik zo teruglezend"

[bumperjim]

Volgens mij is het allerbelangrijkste van dat hele stopproces dat je het met jezelf eens wordt wat je wil. Dat je die vreselijke innerlijke strijd staakt. Die "onderhandelingen" alsof het over Palestina gaat.

Wil je wel definitief stoppen of wil je niet definitief stoppen. En zo niet, wat wil je dan wel en is dat realistisch.

Die inzichten komen pas langzaam doordringen. Ook doordat je soms iets probeert wat al dan niet slaagt. Ja dat is dus een proces.

En er is veel tijd voor nodig om nieuwe gewoontes te creëren en niet meer in de oude terug te vallen. Tijd en discipline. Ik merk nu na 3 jaar dat ik al wel lekker stabiel ben geworden, hoewel toen het hier lockdown was was ik uit mn normale doen en is het een paar keer foutgegaan. En als je bedenkt dat ik een jaar of 25 of zo gedronken heb, dan is 3 jaar nog maar kort...

17 september 2020 bewerkt door bumperjim

[Rosee]

Die eerste zin van je @bumperjim zo herkenbaar! Merk dat ook bij mezelf. Als je eenmaal een afspraak met jezelf hebt gemaakt qua wel/niet drinken hoef je daar tenminste niet meer over na te denken, 'alleen maar' de eerste niet nemen. Maar als je die afspraak niet voor jezelf helder hebt is het lastiger. Ik drink nu met mate en dat gaat goed (op uitschieter met oud en nieuw na) maar het blijft nadenken: wanneer wel, wanneer niet, hoeveel? Nu wel een balans gevonden (meestal niet, heel soms een of twee glazen, alcohol is een uitzondering en geen gewoonte). We zullen zien hoe het verder gaat. (Beetje lang verhaal op jouw draadje maar goed)

[kruidenthee67]

Je omschrijft het mooi Pytje. Het is enerzijds een proces met bepaalde wetmatigheden en het is een persoonlijk proces.

Voor mij duurde de periode tot het definitieve besluit zo'n drie jaar.  Waarbij ik wel in mijn achterhoofd wist ik 'moet er definitief mee stoppen, ben verslaafd'.  De bekende bodem kwam en ik kon dat besluit nemen.  Hoe die bodem eruit ziet is voor iedereen anders.  Tot die tijd bleef 'de strijd' ...onderhandeling. Als ik er zo over schrijf...wat was het soms moedeloos...maar blijkbaar wel nodig.

Voor mij had het te maken met overgave, durven toegeven aan mezelf dat ik wel degelijk een probleem heb. Erkenning.  Maar ook de noodzaak voelen...wetende als ik zo doorga maak ik mezelf en mijn omgeving kapot. Mijn drinken was dan wel niet meer dagelijks, maar als ik dronk meer, sneller en sterker...destructief. Brrr...

Ik begrijp wat BJ bedoelt met gewoontes, maar ik denk dat het een stap verder gaat...tenminste voor mij.  Het herkennen van niet werkende copingsstrategieen.  Dat accepteren en op zoek gaan naar andere manieren om met moeilijke zaken om te gaan. 

Wat mij ook veel inzicht gaf was toen ik hoorde over 'de pickleline' .  Op een gegeven moment ga je met je drinken een lijn over. Een komkommer kan een augurk worden, een augurk kan geen komkommer meer worden.  De verslaving gaat niet meer weg.  Maar ik heb wel een keuze en mogelijkheden om er mee om te gaan.  Toen ik dat kon accepteren kwam er rust.  Ik vraag me niet meer af of ik nog wel eens zal, wil gaan drinken. Ik 'weet'  dat het voor mij geen optie is. Ik ben een augurk....wel een zoet/zure, met meer zoet dan zuur 

Keep up the good work Pytje

[Pytje]

2 uur geleden zei bumperjim:

Volgens mij is het allerbelangrijkste van dat hele stopproces dat je het met jezelf eens wordt wat je wil. Dat je die vreselijke innerlijke strijd staakt. Die "onderhandelingen" alsof het over Palestina gaat.

Zeker een dingetje. Soms helpt het om jezelf wat minder bloedserieus te nemen. Niet alleen wat ADB betreft trouwens

[Pytje]

1 uur geleden zei Rosee:

Die eerste zin van je @bumperjim zo herkenbaar! Merk dat ook bij mezelf. Als je eenmaal een afspraak met jezelf hebt gemaakt qua wel/niet drinken hoef je daar tenminste niet meer over na te denken, 'alleen maar' de eerste niet nemen. Maar als je die afspraak niet voor jezelf helder hebt is het lastiger. Ik drink nu met mate en dat gaat goed (op uitschieter met oud en nieuw na) maar het blijft nadenken: wanneer wel, wanneer niet, hoeveel? Nu wel een balans gevonden (meestal niet, heel soms een of twee glazen, alcohol is een uitzondering en geen gewoonte). We zullen zien hoe het verder gaat. (Beetje lang verhaal op jouw draadje maar goed)

Helemaal prima Rosee. Ik denk dat we juist leren door de verhalen van anderen. Dat van mezelf ken ik inmiddels wel!

[Pytje]

20 minuten geleden zei kruidenthee67:

Wat mij ook veel inzicht gaf was toen ik hoorde over 'de pickleline' .  Op een gegeven moment ga je met je drinken een lijn over. Een komkommer kan een augurk worden, een augurk kan geen komkommer meer worden.  De verslaving gaat niet meer weg.  Maar ik heb wel een keuze en mogelijkheden om er mee om te gaan.  Toen ik dat kon accepteren kwam er rust.  Ik vraag me niet meer af of ik nog wel eens zal, wil gaan drinken. Ik 'weet'  dat het voor mij geen optie is. Ik ben een augurk....wel een zoet/zure, met meer zoet dan zuur 

Dank je Kruidenthee. Ik ben dus nu ook een augurk in jouw beeldtaal. Daar ga ik eens even op kauwen.. figuurlijk dan.

[lady jane]

Ik vind augurken veel lekkerder dan komkommers

[kruidenthee67]

Mooi @knakker die neem ik mee! 

2 uur geleden zei knakker:

Leef met vlag en wimpel, maar hou het simpel.

Een uitdaging 

[Pytje]

Zo ken ik mezelf weer.... eergisteren en gisteren een glas wijn gedronken. Ik moet daar ook bij zeggen dat het er de hele week al aan zat te komen. Het is zoals de vorige keren eigenlijk. Een tijd niks en dan toch weer - welliswaar matig - beginnen. Dat matige kan ik vrij lang volhouden, dat weet ik ook al van mezelf. Het is niet zo dat alle neuronen in mijn hoofd feest gaan vieren en dat ik dan aan grote hoeveelheden begin. Dat maakt het ook zo moeilijk denk ik. Ik kan echt wel genieten van dat glas. Maar tegelijkertijd heb ik mezelf al vaak genoeg bewezen dat het op den duur dan toch weer meer wordt. Ik weet het even niet eigenlijk... 

[Maverick]

“Zo ken ik mijzelf weer” die snap ik niet. Ken je jezelf weer door te drinken? Of ken je jezelf weer in de uitkomst waar je nu hoogstwaarschijnlijk op aanstuurt?

Je schrijft dat het er al een week aan zat te komen, prima inzicht volgens mij, maar waarom daar dan niets mee doen? 
Veel vragen, ik weet het, maar ik zie bijna niets meer terug van wat je schreef in je openingspost van je draadje, die ommezwaai in motivatie vind ik dan lastig te begrijpen.
 

[brazer]

4 uur geleden zei Pytje:

Het is niet zo dat alle neuronen in mijn hoofd feest gaan vieren

Ik denk het wel Pytje,

die neuronen weten dat er weer veel meer aan zit te komen.

en jij weet het vast ook..

 

 

[bumperjim]

Wat wil je eigenlijk echt, is de vraag. 

[bumperjim]

@Pytje ik ben ook een af en toe drinker, maar als ik gisteren heb gedronken en eergisteren ook en als ik me daar een beetje ikweetniethoe over voel, zoals jij nu dus, dan drink ik vandaag niks en morgen ook niet. Dan weet ik weer dat ik er gewoon af kan blijven en hoef ik niet te gaan zitten piekeren. Doen wat je wilt en willen wat je doet. Met jezelf eens blijven.

Of dichttimmeren natuurlijk. Daar ook geldt het met jezelf eens zijn. 

19 september 2020 bewerkt door bumperjim