Even voorstellen Myle

[Adrian]

Vind ik ook dat knakker het goed omschreven heeft. Moet een beschaafd en intelligent mens zijn. 

[Myle]

@GewoonDoen Nee inderdaad. Zo simpel is het. Trouwens geen haar op mijn hoofd die daar nu aan denkt ook.

@Jannigje Thnx. Ik zal blijven schrijven. En ben het helemaal met je eens.

@Adrian Misschien kun je (ook) wat meer ook aan jezelf denken. Het is lief bedoeld maar je kan niet zomaar iemand "redden". Waar je ook zou wonen. En sorry, ik geloof ook al niet in God .

[Moeps]

Myle, het is hartverscheurend om te zien hoe jij overdag zulke wijze en helpende dingen kunt zeggen naar anderen toe, maar ook naar jezelf, vaak met een tikje humor en hoe je 's nachts volkomen de weg kwijt raakt in je angsten en herbelevingen. Het voelt heel naar om er maar bij te staan en toe te kijken (van afstand natuurlijk, want virtueel via dit forum) zonder iets concreets voor je te kunnen doen. 

Je hebt de kracht en kennis in je, volgens mij. Je bent zo sterk, zo kom je over. Al is het maar via dit forum, weet dat je er niet alleen voor staat! Je krabbelt alweer overeind om verder te gaan, dat is zo goed! Ga door zo. De eerste niet nemen en jezelf geen pijn meer doen....het brengt je nergens, maar dat weet je wel.

Balanceren, blijven staan, vallen, verdergaan ! 

 

 

[lady jane]

je kent ZEBRA vast al wel Myle
maar voor alle zekerheid: zebravoorlichting.nl

 

[bolletje]

5 uur geleden zei Adrian:

Doorgaan Myle.!! Zoek een leuke vriend kan wonderen verrichten.

Joh schei  jij eens even uit met die rare berichtjes naar Myle Adrian? Je leven in Gods handen leggen enz. Dit is niet helpend naar Myle maar een hele rare manier om contact te krijgen met iemand. Of je houdt het zaakje voor de gek, of je kan er niets aan doen dat je zo ( laat ik het  netjes schrijven apart  schrijft. Maar jongen als het het laatste is, hoor je hier echt niet thuis, maar daar daar waar mensen jou wel begrijpen. Maar je maakt het zo voor Myle erg lastig denk ik. Normaal gesproken vind ik dat iedereen dingen zelf moet oplossen maar in dit geval trek ik me dit persoonlijk aan dus stop er mee, schrijf gewoon of  niet op Myle's draadje.

[Myle]

Het voelt voor mezelf ook als een verschil van dag en nacht Moeps. Letterlijk vaak. Super bedankt voor je bericht. Je benoemt de dingen eigenlijk precies zoals ik het (ook) ervaar.

@lady jane Ik ken de site. Toch dank voor het delen. 

Bolletje noemt in haar bericht wat ik eerder vanavond nogal voorzichtig probeerde te zeggen maar waarvan ik niet goed wist hoe @Adrian. Ik weet steeds eigenlijk helemaal niet wat ik met je bijdragen (aan)moet. 

[Myle]

Ik blijf maar wakker. En ik kijk uit naar het gezamenlijk wokken van de afdeling vanavond. Vanmiddag eerst nog even fitness. Dat geeft me wel energie vaak. Ik moet even een evenwicht vinden tussen mijn 'programma' , en wat ik nu kan. Lichamelijk ben ik nog steeds belabberd. Ik slik wel ijzertabletten maar die slaan niet meteen aan. Het is even rustig aan weer opbouwen.

[Smaragd]

Goedemorgen, eindelijk wel goed geslapen. Nu voel ik mij brak en moe, logisch.

Hoop dat je een beetje hebt kunnen slapen @Myle al waren het maar een paar uurtjes

.

3 oktober 2019 bewerkt door Smaragd
verkeerde draad

[Myle]

@knakker Ze zijn hier helaas niet gespecialiseerd in traumatisering/herbelevingen, dissociatie. Het blijft een beetje symptoombestrijding steeds. Ik sta op de wachtlijst voor een behandeling, maar die duurt nog zo'n 2.5 jaar. Ze doen nu wel hun best maar we zitten vaak tegenover elkaar als "vreemden". Ons afvragend wat we hier beiden doen. 

@Smaragd Fijn dat je hebt geslapen zeg! Logisch dat je dan nu brak bent. Ik heb ook een paar uur geslapen en ik denk dat ik weet hoe je je ongeveer voelt. 

Tijd voor ijskoffie.

[Lika]

[Myle]

@knakker Er ,zijn helaas maar enkele centra in NL die de hulp kunnen bieden die ik nodig heb. Vandaar ook de lange wachtlijsten. Het is mezelf ook nog niet eens helemaal duidelijk of ik al op de wachtlijst sta, of op de wachtlijst vóór de wachtlijst. Ja, zoiets bestaat. En voor iets wat urgent is plaats(t)en ze me steeds in gesloten opnames etc. Nu al iets meer dan 3,5 jaar dan begeleid wonen. Maar voor mijn gevoel maakt het niet veel verschil.

Vanavond ben ik naar een wokrestaurant geweest (vanuit de afdeling) Het was ontzettend gezellig en we hebben gelachen. Ik heb de begeleiding uitgelachen om z'n kikkerbillen, en hij mij weer omdat ik het niet voor elkaar kreeg om met stokjes te eten.

Alleen op het einde werd het me teveel en raakte ik in paniek en dissociatie. Ik was er niet meer als 'mezelf' bij en zou zelf pinnen maar dat lukte niet. Ik was al snel weer wel erbij maar toen stond ik inmiddels buiten. Blijkbaar had ik mezelf willen verstoppen ergens in een hoekje maar ik ben goed opgevangen door de kikkerbillen etende verpleegkundige. 

Nu al even terug en het gaat weer. Vallen en weer opstaan. Ook hiermee. En geen alcohol.

[Myle]

Ik denk dat het een opeenstapeling was. We waren melig en hadden grote lol. Maar er zijn wel veel prikkels in zo'n groot restaurant. Ik wist halverwege ook niet de uitgang te vinden om even tussendoor een sigaret te roken. Ik liep gewoon pal het eet en graai gedeelte weer in.

Ik baalde wel erg van die dissociatie op het eind. Het was juist zo'n fijne avond. Zo gelachen. Maar het was ineens plotsklaps "teveel" en ik was even nergens meer. In het busje terug ook nog de grootste moeite om "mezelf" te blijven. Eenmaal terug nog steeds. 

Ik dacht intussen, wat is dit nu voor een begin van de avond/nacht?

En ik ben er nog niet helemaal uit. Behalve misschien mijn hele koelkast enzo leegvreten en er weer uitkotsen. Hoe deal ik hier nou mee? Ik weet het gewoon niet.

[Myle]

Ik hoor net via via dat een voormalig heel lieve groepsgenoot zich van het leven heeft beroofd. Even geen woorden verder.

[Manou]

[Lika]

Ik weet niet wat te zeggen.  Ik geloof dat je niet hoeft te balen van die dissociatie. Dat heb je nou eenmaal. Nu. Dat weet men en er waren helpende kikkerbillen. Misschien is het ooit opeens de laatste keer. 

Ik had ooit ook een vriendin die af en toe even 'verdween'. Maar ze kwam altijd weer terug.

[Adrian]

Je komt er wel Myle.. Gewoon doorzetten, doe ik ook. 

[Myle]

Gelukkig waren er die afschuwelijke helpende kikkerbillen @Lika. En gelukkig kwam je vriendin ook telkens weer terug uit 'verdwijnselland'.  Ik kom er ook wel weer vandaan steeds. Soms met een beetje schade hier en daar maar soms valt het ook wel weer mee.

Doorzetten tja. Dat is wel een dingetje. Voor vanavond moet ik wel want het kan niet anders. Ik heb geen alcohol in huis. En ik voel me nu niet als op een springveer geplaatst rechtstreeks afgesteld op de drankwinkel. 

Wel probeer ik even een beetje een plan op te stellen wat ik vanavond en vannacht aan zelfhulp zou kunnen doen. Thee, een paar blokjes extra pure chocola, een luchtige serie (ipv duister en eng). En tot 9 uur is het café hier open. Misschien ga ik daar even heen. Al voelt het dubbel. Ergens heb ik behoefte aan contact. Maar waarschijnlijk niet het contact wat ik daar zal vinden. De meesten zullen er trouwens vooral klagen daar omdat de wekelijkse 'patatdag' is afgelast. 

 

[Lika]

zelfhulp: mooi. Doe je goed meis.

[Myle]

Dankjewel Knakker. Ik zal morgen meer uitgebreid reageren. Het lukt vandaag even niet. 

[Tesje]

Lieve Myle, ik wil alleen even zeggen dat ik aan je denk. Ik hoop dat je nacht mee valt. 

[Myle]

Thanks @Tesje

 

5 oktober 2019 bewerkt door Myle

[Myle]

@knakker Je hamert niet er niet zo naast de plank. Ik heb wel al een miljoen keer geprobeerd alles te laten 'zijn'. Ik weet wel dat acceptatie en ook zelfdestructie voor mij hand in hand gaan. Ik zou voor nu willen dat het allebei minder "erg" is. 

[Myle]

@knakker Ik heb eens nagedacht over je bericht en gegoogled op ACT. Het concept klinkt niet zo verkeerd. Een soort omgaan met het 'nu'. En (leren)accepteren van de situatie zoals die is en het 'kunnen' ervaren. Die therapie waar ik naar uitkijk is er een die zo'n 4 jaar zal duren. Eigenlijk heb ik daar bij voorbaat al niet zoveel zin in. Laat staan het woonprobleem wat erbij komt kijken. 

Dankjewel voor de tip. Ik ga het voorleggen aan mijn psychologe. Ik heb geen idee of zij weet wat het is, maar in ons eerste gesprek liet ze al duidelijk weten dat ze niet trachtte me te "fixen". Dat hebben al genoeg mensen geprobeerd. Ik denk wel dat ze open staat hiervoor. Ik hoop trouwens dat jij ook de juiste weg vindt in het bijna ondoorgaanbare en soms hopeloze hulpverleningsland.

[Myle]

Opstaan na allemaal terugvallen is niet zo makkelijk. Het voelt ook ergens "bevreemd" van jullie allemaal, die het zoveel beter doen. Al een hele tijd niks gedronken en (weer) positief in het echte leven staan. Meestal dan. 

Vandaag en vannacht hou ik me bij mijn wens om niet meer te drinken. Ik maakte vanmorgen een opmerking op een draadje dat wodka smerig is. En ik kreeg 2 huh? reacties. Snap ik. Maar de realiteit is dat het gewoon ranzig is en het is puur vergif. Ik ga er weer voor. Wat het ook maar betekent. Ik voel me een beetje als een klein kind dat de wereld helemaal nog niet begrijpt, maar wel in staat moet zijn om dat te doen. Een soort van opgegeven voor het allemaal begonnen is.

[Manou]

Dat ik het "zo veel beter doe" is ook  nog niet zo lang.15 augustus laatste keer gedronken.En als iemand mij flink kwetst of er word te veel van me gevraagd kan ik ook weer voor de bijl gaan.

Maar voor mij zijn de nadelen van gaan drinken zo groot dat ik er wel voor ga het niet meer te willen doen.

Ik hoop dat jij dat punt ook bereikt.