Drank is zeg maar teveel mijn ding...

[bumperjim]

Ja dat rare bange schaamgevoel dat is super vervelend. Laat maar voor wat t is. T gaat nu om vandaag. 

[Ties]

En weer dag1. 

[bumperjim]

Allee met frisse moed!!

[Ties]

Ik wil niet meer... Ik kan dit niet en ik voel me verschrikkelijk, net naar de huisarts geweest voor valium en campral

Ik schaam me dood 

[Manou]

Je hoeft je niet te schamen!

Je bent in de greep van de verslaving geraakt.

Bevrijd jezelf er uit.Jij kan het ook velen zijn je voorgegaan!

[Ties]

Ik wilde dat de rest van de wereld er ook zo over dacht

[Manou]

Mensen zijn nogal oordelend over verslavingen 

Alsof je voor de lol ergens verslaafd aan raakt 

[Ties]

Ja inderdaad ik doe het niet expres 

[lady jane]

niemand drinkt expres zichzelf het ongeluk in Ties,
velen hier gingen je voor met stoppen
het kan dus wel, ook jij!

[Maverick]

Laat het onbegrip van mensen die het geluk hebben niet in verslaving te belanden, niet de aanleiding zijn voor schaamte en schuld. Beide zijn alleen maar triggers en kunnen weer aanleiding zijn om te verdoven.

Verslaving is officieel een ziekte en het oplopen ervan kan en mag niemand je kwalijk nemen. Daarentegen ben je wel verantwoordelijk voor je eigen herstel en daarmee is er werk aan de winkel. 

 

25 november 2019 bewerkt door Maverick
Kommaatje vergeten

[Myle]

Lieve Ties, wat naar dat je je zo ellendig voelt. Bedenk dat dit ook mede een gevolg is van dagenlang drinken. Als je volhoud vanaf nu niet meer te drinken wordt het rotgevoel steeds een beetje minder. En dan heb ik het niet over nooit meer, maar per dag. Dat kun je. En de gedachte aan wanneer je weer "kan" terwijl je je nog zo ziek voelt is een kwelling maar herkenbaar. Alleen niet helpend! 

Ik wens je heel veel sterkte en succes.

[Ties]

Naar de psychiater geweest samen met mijn man, ik heb meer hulp nodig daar zijn we het over eens maar de vorm gaan we donderdag bespreken. Ik vrees dat het nogal gevolgen gaat hebben voor mijn baan als ik opgenomen moet worden, en dat heeft dan weer gevolgen voor mijn financiële situatie. Maar ik weet ook dat mijn gezondheid belangrijker is, maar ik ga mijn man zo missen.. 

[Ties]

Maar misschien kan ik het nog een keer ambulant proberen, misschien werkt die campral wel, maar mijn gevoel gaat zo op en neer. Het ene moment zit ik te huilen en zie ik het niet meer zitten het volgende moment geloof ik weer dat het kan... Een alcoholvrij leven 

[Myle]

 Ties je kan het! Echt wel. Volgens mij heb je nu vooral een beetje zelfvertrouwen nodig. Ik gun je dat van harte. Hopelijk heb je donderdag een goed gesprek en komt er iets uit waar je je oké bij voelt. Waar je je in kunt vinden. 

Veel liefs

[Penny]

Ga voor je gezondheid Ties. Wat zal je man trots op je zijn. En ook al mis je hem tijdens een evt opname, bedenk dan waar je het voor doet: een prachtig, helder leven samen. Sterkte!

[Ties]

Ja het voelt alleen wel een beetje als falen dat ik het niet in mijn eentje kan

Ik heb ook zelfvertrouwen nodig, niet alleen als het om de drank gaat maar ook in het dagelijks leven. Maar ja waar haal je dat zo een twee drie vandaan... 

En dan ook nog examen vrijdag als ik daar aan denk vliegt de angst me om de oren... 

[Penny]

Ik weet van iemand in mijn dichte omgeving die in een kliniek was, dat er juist hard gewerkt wordt aan je mentale kant. Je zult er sterker uitkomen, niet alleen vanwege het alcohol vrij zijn. Ook met alle nieuwe inzichten en handvaten die je krijgt.

[Penny]

Ik denk dat Grace je vast meer kan vertellen.

[Ties]

Ja dat zou wel weer een voordeel zijn, maar mijn carrière op het spel zetten is ook wat terwijl ik het ambulante traject nog niet serieus heb genomen... Maar ik ga het donderdag allemaal wel bespreken

[Maverick]

Ties, mijn openheid in wat ik mankeerde en daarnaast wat ik van plan was qua opname in een kliniek, heeft mij uiteindelijk een goedbetaalde baan gekost.

Achteraf gezien had ik dit slimmer aan kunnen pakken, maar ik heb van de keuze om mijn herstel op 1 te zetten nog geen seconde spijt gehad.

Had ik het niet gedaan dan was het vroeg of laat toch wel geklapt en nu heb ik een baan waar ik het uiteindelijk veel meer naar mijn zin heb zonder dat ik mijzelf elke ochtend, met een punthoofd, erheen hoef te slepen.

Wat ik ermee zeggen wil, hoe je het ook gaat aanpakken, zet je herstel op de eerste plaats! Vertrouw erop dat al het andere uiteindelijk ook wel weer op zijn pootjes terecht komt.

[kruidenthee67]

Dat is een wijze raad van Maverick.

Zet je herstel op de eerste plaats. Alle mitsen, misschiens en maars...daar kun je niet veel mee. Erkennen dat je machteloos staat tov alcohol en hulp aanvaarden wel.

Toen dat kwartje viel bij mij en ik me kon overgeven kon ik nuchter blijven. Met hulp ja. En meer hulp 'dan ik dacht nodig te hebben'. Best step ever.

Ik ben zelf wel voorzichtig geweest en nog in het delen. Dat is voor iedereen anders. Ik denk dat het een het ander niet hoeft te bijten. En je mag best zorgvuldig zijn in hoe je het aanpakt, naar buiten toe.  Is mijn mening. 

Je herstel op één zetten is jezelf serieus nemen. En dan volgt zelfvertrouwen...Kop op, ook jij bent het waard. Succes.

[Ties]

Ja ik kan me natuurlijk ook om een burn out ziekmelden dat is wat meer geaccepteerd... 

[Grace]

6 uur geleden zei Penny:

Ik weet van iemand in mijn dichte omgeving die in een kliniek was, dat er juist hard gewerkt wordt aan je mentale kant. Je zult er sterker uitkomen, niet alleen vanwege het alcohol vrij zijn. Ook met alle nieuwe inzichten en handvaten die je krijgt.

Precies dat! Je leert er enorm veel! Dankbaar dat ik er mocht zijn, heel leerzaam geweest 

[Pelle2]

Eerst maar eens die verslaving aanpakken. De oplossing voor allerlei problemen komen later wel. En die blijken veel beter hanteerbaar dan je nu denkt. Heb daar maar vertrouwen in.

 

[Ties]

Ik ben verdrietig zit tranen met tuiten te huilen om de stomste dingen, maar heb wel wat kunnen studeren vandaag en ben al weer drie dagen nuchter. Das bijna een halve week. 

Ik ben rete bang dat ik het niet kan volhouden en bang dat ik iedereen teleurstel. Hoe vaak ik ook tegen mezelf zeg ik kan dit en ik wil dit, twijfel slaat altijd toe. 

Maar die twijfel komt uit mijn verslaafde brein en mijn negatieve zelfbeeld komt van vroeger en daar ga ik mee aan de slag, spijkers met koppen

Morgen naar de huisarts en naar de verslavingszorg, een plan maken over hoe nu verder. Ik neig naar een laatste ambulante poging met medicatie en stringente psychische en verslavingszorg kundige begeleiding maar als een opname nodig is dan moet dat... 

Ik voel me zo alleen ookal is er een hele wereld om me heen...