Gemengde gevoelens

[Hannahs]

Zo lief van jullie  dank jullie wel!

Het schrijven en jullie geweldige reacties helpen mij inderdaad om weer bij mijn gevoel te komen. Een gebied waar ik lang ver vandaan ben gebleven. Ik huil en voel nu al dat het wat oplucht..

[SophieS]

Je mag jaloers zijn. Boos en verdrietig. Dat moet je niet zo veroordelen. Wees een beetje aardig voor jezelf. 

Accepteer dat je dat voelt. Misschien lukt het dan beter. In de weerstand word het zeker een gevecht. 

Goed dat je koffie dronk. Hartsikke goed gedaan! 

[Hannahs]

Zo! Dat is eruit!!! Klaar! Dan ga ik nu maar even naar de sportschool...

[SophieS]

Goed plan! 

[Yana]

[Nietmeer]

[Roosje01]

Hoi Hannahs! Welkom. Herken je gevoelens en geworstel. Jij bent goed bezig! Trots op je! Energie en tijd over nu om lekker te sporten! Dit forum is een feest van herkenning! Je hebt niet meer het gevoel het alleen te moeten doen. Succes!

[Lika]

[Hannahs]

Gisteren: Eerst geluncht met mijn vriend op een terras. 0.0% rosebiertje, dat ging goed!

Daarna thuis in de tuin ons ‘vaste borrelmoment’ (of maw mijn voormalig ik mag helemaal los zuipverstijn). Ik was goed voorbereid: mezelf goed toegesproken èn de koelkast vol 0.0%, Ginger Ale en nog meer mooie frisdranken in leuke flesjes.

Dus daar zaten we dan. Hij lekker aan zijn vaste menu speciaalbiertjes. En ik met die vieze zoete troep. En waar ik normaal in een euforische stemming zou komen werd ik nu steeds leger. Beangstigend vond ik het. 

Mijn verslaafde gedachten (ik hoef ze voor jullie denk ik niet te specificeren) kwamen op en af. En toen wonnen ze:

Ik kwam (mijn verslaafde gedachten) op een grandioos idee! Drank is geen optie dus dan maar een joint. Echt werkelijk nooit eerder behoefte aan gehad maar nu leek mij dit DE OPLOSSING! 

3 joints verder was ik inderdaad rustig. Moe en het enige wat ik nog kon was gapen. Geen succes dus!

Vanmorgen in bed werd me weer iets duidelijk. Wilskracht heb ik: geen drank is geen drank. Maar het blijkt een valse / tijdelijke / niet complete wilskracht te zijn. Het één met het ander vervangen is dus wat ik dacht te mogen, in een zwak moment. De vraag die ik mezelf nu echt moet gaan stellen is: Waarom hunker ik zo ontzettend naar die roes! Waarom vind ik het (te) moeilijk om gewoon te voelen...

Denk dat ik nu bij de kern van het probleem ben aangekomen.

Ik ga door met mijn strijd!!!!!!

Heeeeeeeeel fijn om hier mijn hart te kunnen luchten.

[Yana]

Oh ja, die ken ik ook. Dat je als een tolletje in de rondte draait... wáááár is de verdoving??? Ik heb al bijna 20 jaar geen joint meer aangeraakt, maar ik heb er nu ook af en toe zin in.

Ik probeer het geen strijd te laten zijn omdat ik weet dat ik dat een poosje vol kan houden, maar op een moment houdt dat op.
Nu zoek ik het meer in 'overgave', rusten in dat gevoel, gewoon accepteren en voelen en dan wordt het altijd hanteerbaar en minder overweldigend.

Meditatie dus, of mindfulness, daar komen veel mensen hier op uit.

[Yana]

17 minuten geleden zei Hannahs:

...En waar ik normaal in een euforische stemming zou komen.......

Nou ja, dat was toch ook meer verdoven en dan een beetje brallerig worden. Oh ja, en de volgende dag brak wakker worden...
Of gaf het jou echt een fijn/mooi/goed gevoel?

[bumperjim]

Ja @Hannahs maar dat is ook wel een super moeilijke test voor jezelf. Op het zuipuur op de zuiplocatie hij met een serie speciaalbieren en jij met 0.0 en dan kijken of het net zo leuk is als vroeger. 

Dat kennie goed gaan dat wist je eigenlijk al een beetje toch?

Je kan niet alléén maar de alcohol vervangen door 0.0 maar de rest van het hele ritueel erom heen laten en denken dat alles hetzelfde blijft. Want er mist wat en dat is de alcohol en daar ga je dan steeds aan denken. 

Das net als een Bond film kijken zonder Sean Connery, ook geen goed idee  

Maak een heel nieuw ritueel, enige oplossing. Niet de ene drug vervangen door de andere. 

[Lika]

Ja wat Jim zegt. En dat vervangen kennen we hier. Maar geen goed idee nee. Vooral niet met drugs. Doe dan een ....

Misschien kun je het op een haken/breien zetten?

[Hannahs]

Gisteravond teruggekomen na een 3-daags uitje met een vriendin.

Op de heenreis in de trein vertelde ik haar dat ik geen alcohol zou gaan drinken. Aangezien we elkaar al een jaar of 30 kennen en zij mij niet anders heeft meegemaakt dan borrelend / aangeschoten / dronken of met een gigantische kater vroeg deze mededeling om nadere uitleg. Ik vond het eng, maar heb toch openkaart gespeeld. Haar eerste reactie: ‘Dan drink ik ook niet!’ Waarop ik aangaf dat geweldig lief te vinden maar niet nodig want als het andersom was geweest had ik haar dat nooit kunnen beloven... Maar ze bleef erbij! Zo gezegd zo gedaan! 

Ze schrok van mijn verhaal. Daar was ik verbaasd over want in mijn hoofd loop ik al jaren rond met een groot bord om mijn nek met de tekst: ZWARE ALCOHOLIST. Blijkbaar leek/ lijkt het voor de buitenwereld, althans als ik van haar uit ga, dus niet zo ernstig als ik dacht. Gelukkig!

Het waren leuke dagen! Wel heel anders dan anders. Nog steeds gebeurt er van alles in mijn hoofd, maar de positieve gevoelens overheersten. Het was wel zoeken hoe we de dagen invulling moesten geven (Naar een vreselijke film geweest, uren rond geslenterd, meer kleding gekocht dan goed voor me is en veel geslapen) 

Weer iets overwonnen! Al met al hartstikke tevreden!!!! 

En om nog even terug te komen op mijn borrelmomentje zonder borrel van afgelopen zaterdag met mijn vriend in de tuin, Jullie reacties hebben mij bezig gehouden en de conclusie is inderdaad best voor de hand liggend, borrelen zonder borrel is niet zo’n goed idee .... Hartstikke bedankt voor jullie wijze woorden en bemoedigende, lieve, grappige bijdrage!

X

 

[Kohtje]

Op 9-8-2018 om 10:59 zei Lente:

En een leesmonster ben ik van kind af aan. Dus das geen nieuwe verslaving. 

Nee, die herken ik. Geen nieuwe verslaving maar één van de eerste.
Achteraf bezien was lezen, en dan vooral het me terugtrekken in de aangeboden fantasiewereld, een van de eerste indicaties van m'n
ziekte verslaving. Het liefst zat ik de hele dag op m'n kamertje met boeken, strips, in combinatie/afwisseling met tekenen, om maar niet aan de dagelijkse gang
van zaken te hoeven meedoen. Met leerboeken later, op school, had ik dat minder. Ik heb veel geleerd, maar het waardevolste toch in de praktijk, door schade en schande.
Pas veel later ging ik de connectie zien tussen lezen en leren en kon ik ook meer plezier vinden in zgn. leerboeken.
Zolang er maar geen overhoringen en tentamens/examens aan vastzaten en in m'n eigen tempo dingen mocht oppikken en uitproberen...

[Hannahs]

Ohhh ja hoor, het is weer vrijdag. Ik betrap me erop dat er steeds vreugdescheutjes in me opkomen: Vandaag lekker vroeg kunnen beginnen... maar voor ik de zin heb afgedacht voel ik al dat dat niet meer klopt. Ben ik nu teleurgesteld? Dat lijkt wel zo! Maar als ik er echt over nadenk denk ik toch dat het positieve overheerst.

Ik ga vandaag HELEMAAL NIET DRINKEN! Ik ga de dag nuchter en bewust afsluiten. Ik word morgen fris wakker, zonder kater, spijt, paniek. En in plaats van die vernietigende gedachten dat ik alles kapot maak ga ik hartstikke trots zijn op mezelf! 

Laat de dag maar komen! 

[Yana]

Mooi Hannahs, en heel herkenbaar die vreugdescheutjes en wat daarna komt. Het is de ingesleten gewoonte die nog een tijdje na-ebt, bij mij zijn ze inmiddels verdwenen.
Ik wens je een mooie, frisse dag!

[Hannahs]

18 minuten geleden zei Yana:

 bij mij zijn ze inmiddels verdwenen

@Yana Dank je wel voor deze opsteker! Ik weet niet hoe lang zoiets duurt maar na zo’n beetje 30 jaar druk met alcohol geweest te zijn begrijp ik goed dat ik nog even geduld moet hebben voor dit patroon doorbroken wordt.

Ik wens jou, en alle anderen ook een mooie frisse dag! 

[Yana]

Het valt mij reuze mee Hannahs, ook bij mij heeft de drank 30 jaar lang een enorme rol gespeeld en opeens is het voorbij (en ik ben pas vier maanden bezig).
Nou geven die vier maanden geen garantie natuurlijk, maar ik zie toch geen reden waarom het een jarenlange strijd zou moeten worden.

[Lika]

Wow....

[Rosee]

Wat goed @Hannahs. Goed bezig!!! Herkenbaar die vreugdescheutjes, heb ik nog steeds soms. Om daarna weer te denken: o nee ik drink niet. Lastig is dat, maar het wordt vast vanzelf minder.

[bumperjim]

Vreugdescheetjes?

[Rosee]

Hahaha

[Hannahs]

Scheetjes heb ik inderdaad @bumperjim... Helaas niet van vreugde maar van de suikervrije dropjes 

[Hannahs]

18 dagen zonder alcohol! En de rest van mijn leven nog te gaan...  

Dit klinkt wel heel zwaar en zo voelt het ook. Duidelijk weer tijd om mezelf even flink toe te spreken geloof ik. Beter is het om zo niet te denken, dag voor dag en het gaat om NU! Maar waar ik vooral last van heb is dat het zo breekbaar is. Alles is afhankelijk van mijn beslissing. Eén misstap en alles is kapot. Wie kan mij garanderen dat ik nooit meer een wijntje neem? Helemaal niemand, behalve ikzelf. En daar zit het hem nou juist, ik heb geen flauw idee of ik mezelf kan vertrouwen! De afgelopen dagen zit ik er in gedachte soms zo dicht tegenaan, dat het een wonder is dat het tot nu toe gelukt is. Hoe nu verder? Toch maar weer die riedel van voordelen van een alcoholvrij leven in mijn hoofd af laten spelen? En de nadelen van het drinken? Misschien helpt het. Maar ik word daar ook zo moe van. Ik zou zo graag rust willen in mijn hoofd. Ik heb de afgelopen dagen al meerdere keren gedroomd dat ik onder de luizen zat, helemaal gek werd ik van dat heen en weer gesjees van die beestjes op mijn kop. Ik zie een verband. 

Door op te schrijven wat er in me omgaat krijg ik duidelijkheid in de chaos van mijn gedachten. Ik zie en besef nu dat ik het vertrouwen in mezelf (even) kwijt ben. Grote angst voor een terugval dus. 

Herkennen jullie dit?