On the way up

[Lika]

Wat fijn om te lezen @Sandro. Ook ik word eerder onzeker op mijn werk realiseer ik me nu. Voel me nu zekerder al thuiswerkend. Dank voor het delen.

En die ene. Nee. Doen we niet. Gaat niet. Punt. Been there, done that, got the tshirt. 

Nu: leven. En dat is best te doen he? 

[Sandro]

Ik realiseer me nog iets. Dat is dat de ochtendmens in mij steeds meer naar boven komt. Ook toen ik nog veel dronk, beschouwde ik mezelf al als ochtendmens. Alleen kwam het er dan natuurlijk niet altijd even goed uit....

In de ochtenden ben ik het scherpst, meestal al in de eerste 5 minuten nadat ik wakker ben. Gedurende de middag en avond kak ik wat in. De avonden vind ik daarom lastiger te vullen. Ik heb het met sporten geprobeerd, maar dat gaat dan niet zo lekker als in de ochtend. Dus dat laat ik maar. Een boek lezen, beetje tv kijken en niet te laat naar bed. Dat is wel een aardig recept tot nu toe. Maar ik moet er nog wat meer ervaring mee krijgen om daar ook echt vrede mee te hebben, en er eventueel voldoening uit te halen.

[Lika]

Ik ben begonnen met regelmatig een wandeling. Vaak met iemand. Vind dat 's avonds eigenlijk wel fijn. Gewoon beetje lopen. Soms iets zeggen. Beetje zijn. Dag voorbij laten gaan wetend dat het ook nog gezond is.

[Sandro]

Ben driekwart op weg in "Verslaafd aan de liefde". Leek mij een goed moment om na te denken wat ik bij mezelf herken en wat ik ermee kan.

Het zoeken naar complimenten voor mijn ego, herken ik zeker. Vervolgens wijs ik mezelf hierom af, omdat ik weer zo onzeker was dat ik complimentjes nodig had om mezelf goed te voelen. Wat mijn zelfbeeld alleen maar verslechtert. Nu weet ik dat ik er niet tegen moet vechten, maar het moet voelen zonder meteen in actie te schieten. En er met geduld mee om moet gaan. Ik vertoon perfectionistisch en onzeker gedrag, maar ik bén dat gedrag/die gedachten niet.

Ik vind het belangrijk om een bijdrage te leveren aan het geluk van mijn omgeving, en open te staan voor de mening van anderen. Dit manifesteert zich in gedrag om mijn ego in stand te houden en te voeden (perfectionisme, op zoek naar complimenten). Daar tegen vechten is zinloos en hoeft/moet ook niet. In plaats daarvan moet ik proberen erboven/ernaast te staan en mezelf met geduld en mildheid gewaar te worden van het mechanisme dat zich in mijn hoofd afspeelt. En me te realiseren dat het uiteindelijk allemaal neerkomt op goede intenties van mijn kant, en er mag zijn. Die gewaarwording helpt op zichzelf al, omdat het een schakel wegneemt uit de ketting die het mechanisme/de vicieuze cirkel aandrijft. Door mezelf niet meer af te wijzen.

Verder is het voor een control freak als ik belangrijk om mezelf te realiseren dat controle in absolute zin onmogelijk is. Alles verandert, continu. Kinderen worden groot, mensen komen en gaan, tijden veranderen, etc. Vastklampen, en het piekeren wat ermee gepaard gaat, heeft daarom geen enkele zin en werkt tegen me. Ik moet meer geloven in mezelf; met mijn kwaliteiten kan ik elke verandering gewoon aan. Laat het los! Maar wanneer ik dan toch pieker, straf ik mezelf niet maar laat ik het toe en bedenk ik me dat ik die gedachten niet ben, maar dat ik ze heb en en ze vanzelf weer voorbij gaan.

Mijn leven is nu relatief overzichtelijk en prettig. In de toekomst zullen er ongetwijfeld ook nare gebeurtenissen tussen zitten. En dat is waarom minderen/gecontroleerd drinken niet werkt (voor mij); wanneer ik gecontroleerd drink, ben ik voor de rust in mijn hoofd nog steeds afhankelijk van de alcohol. Dat is soms/vaak redelijk te managen in goede tijden (wat mij dan ook het valse geloof gaf dat ik kan minderen/gecontroleerd kan drinken), maar bij nare gebeurtenissen is het een illusie om te denken dat ik mijn drinken kan blijven controleren. Dat lukt uiteraard niet en voor ik het weet zit ik weer in die negatieve spiraal en ben ik zo weer een jaar verder en geen steek opgeschoten. Vandaar dat ik de drank helemaal laat staan.

Ik las mijn draadje terug en zie hoeveel verzet ik heb geleverd tegen het volledig stoppen met drinken. En hoe mijn ego daar heel sterk in opspeelde. Wat een waardevolle bijdragen van zovelen van jullie heb ik niet willen horen. Zoveel goede suggesties die ik in de wind heb geslagen...Confronterend, maar ook erg leerzaam. Ik prik nu zo door mezelf van 2/2,5 jaar geleden heen. Een stap vooruit dus.

[Sandro]

6 minuten geleden zei Cleo66:

Je bent ook zo veranderd , in positieve zin . 

Fijn 

Dank je.

Ben blij met dit draadje. Voordat ik het nog een keer terug had gelezen, had ik een bepaald beeld bij hoe het met me ging in de verschillende periodes. Dat beeld dat ik had, bleek zeker niet altijd te kloppen. Dat had ik nooit geweten als ik het hier niet allemaal opgeschreven had. Heel verhelderend. Ook pijnlijk hoe ik jaren in rondjes heb gedraaid.

Veel van jullie bijdragen lees ik nu in een heel ander licht dan toen. Jaren na dato zijn jullie berichten (wederom) waardevol. Wat een mooi forum hebben we toch. Hopelijk houden we dit in stand. De laatste tijd besluiten teveel vaste waarden om hier (tijdelijk) niet meer te komen, helaas.

[Lika]

Fijn @Sandro!

[lady jane]

juist om je eigen proces zo terug te kunnen lezen zijn de eigen draadjes waardevol.
de dagdraad vind ik fijn voor het sociale/luchtige en urgente/drankgerelateerde algemene deel
maar mijn hart ligt bij de individuele processen.
Zo herkenbaar allemaal Sandro, en elke keer zo uniek. Fijn je te lezen!

[kruidenthee67]

[Sensitief]

Mooi bewustwordings proces. Je bewandelt het wijze pad. Klinkt heel goed

[Sandro]

Even een korte update. Het gaat nog steeds goed, alleen nog maar beter. Vooral het slapen gaat super de laatste dagen. Zo goed als ik nu slaap, lukte me bij mijn vorige pogingen om te stoppen/minderen niet. Erg blij mee.

Ik heb vrede met mijn leven, en de persoon die ik ben. Dat is wat mij betreft het hoogst haalbare in het leven. Dat is iets wat ik me pas onlangs heb gerealiseerd; dat het allemaal goed is zo. Ik hoef nergens tegen te vechten, en al zeker niet tegen mijn eigen gedachten. Dat geeft zoveel rust en ontspanning. Vandaar het goede slapen denk ik ook. 

Ergens verwacht ik dat er op een gegeven moment een keer een gevoel van "is dit het nu?" gaat ontstaan, want dat kwam tot nu toe altijd wel. Denk dat ik daar wel luchtig en relativerend mee om kan gaan, mocht dat gevoel komen. Vooralsnog is dat er niet en is het genieten van het leven!

[Sandro]

Dan zal je altijd zien dat er wat gebeurt. Vlak voor het slapen gaan knalt één van mijn zoons tegen de tafelrand. Diepe snee met veel bloed. Is zojuist gelijmd bij de huisarts. En ik was dus helemaal nuchter, wat ik tot voorheen nooit geweest zou zijn op dit tijdstip. Mijn vriendin (die niet drinkt) stond al in de startblokken om met hem naar de huisarts te gaan, maar besloot toen toch maar dat ze liever had dat ik ging. Zo fijn dat dat kan.

[lady jane]

alleen dat al Sandro

maakt het het zooo waard

alles oké met hem nu?

[Pytje]

@Sandro, wat een mooie omschrijving van je leven nu. Klinkt heel veel vertrouwen in. Alles goed met zoonlief?

[Lika]

Fijn dat je er kon zijn @Sandro. Ik heb ook een paar van die momenten die ik koester voor mezelf. Ik was er gewoon. 

En vrede met jezelf. Dat het goed is zo. Ja. Herkenning. Het is niet altijd leuk of fijn. Maar zelfs dat....

[bumperjim]

Op 17-6-2020 om 20:56 zei Sandro:

Dan zal je altijd zien dat er wat gebeurt. Vlak voor het slapen gaan knalt één van mijn zoons tegen de tafelrand. Diepe snee met veel bloed. Is zojuist gelijmd bij de huisarts. En ik was dus helemaal nuchter, wat ik tot voorheen nooit geweest zou zijn op dit tijdstip. Mijn vriendin (die niet drinkt) stond al in de startblokken om met hem naar de huisarts te gaan, maar besloot toen toch maar dat ze liever had dat ik ging. Zo fijn dat dat kan.

Haha ja typisch, daar was je anders mooi de klos geweest als je bezopen was en je vriendin een avondje weg was of zo. Wat dat betreft is het echt link om zoveel te drinken als je kinderen in huis hebt. Realiseer je je niet als je er middenin zit in de verslaving. 

19 juni 2020 bewerkt door bumperjim

[Yana]

Fijn hè Sandro, ook zonder kinderen kunnen er zulke momenten zijn. Mijn doodzieke zus belde dat ze bang was en me nodig had, ik ben nog altijd dankbaar dat ik nuchter was en direct in de auto kon stappen.

[Sandro]

8 uur geleden zei Lika:

Het is niet altijd leuk of fijn. Maar zelfs dat....

Als ik de zin af mag maken: maar zelfs dat is nog altijd beter dan hoe het was mét alcohol.

Het is alsof ik de deur dicht gedaan heb. Ik wil niet meer terug. Op slot, sleutel weggegooid. In woorden klinkt dat heel simpel (vind ik zelf), maar daar gaat heel wat aan vooraf dat ik alleen niet goed in woorden kan vatten. Tenminste, niet nu, in dit ene berichtje.

Ik ben niet meer op zoek naar perfectie, naar het constante goede gevoel. Alles wat ik weet is dat terug gaan naar hoe het wás sowieso geen optie is. 

"Maar is dit het dan?". Nee, "dit" is het niet. Althans, waarschijnlijk niet, ben 38. En al is "dit" het wel is dan vind ik dat ook prima. Waarschijnlijk ligt er echter nog van alles in het verschiet  Als ik er maar open, geduldig en energiek in sta. De pijn onderwijl niet uit de weg gaand. Want er zijn twee opties: je gaat de pijn uit de weg, of je kijkt hem recht in de ogen aan wetende dat je de pijn aan kunt en er sterker van wordt.

19 juni 2020 bewerkt door Sandro

[Lika]

Yep. Stoppen met alcohol is stap één. Leven dat zich ontvouwt beleven en meemaken in alle vormen die zich aandienen is wat er daarna mogelijk is. En wat je aankunt ja. Daarop mag je helemaal vertrouwen. Want je doet het al.

[Sandro]

Ik bedacht me vandaag dat het wel bijzonder is dat ik geen afkickverschijnselen heb gehad en dan met name qua slapen. Zou dat door het afbouwen gekomen zijn? Daar heb ik vrij lang de tijd voor genomen (week of 6). Of zou het zijn dat het slechte slapen bij eerdere pogingen het gevolg was van de angst voor de angst? Ik ervaarde al snel een stuk rust en vrede deze keer. Vorige keren was ik er nog niet echt klaar voor denk ik.

Schoot me zomaar te binnen. Niet erg relevant meer voor nu, het ligt achter me. Maar ik wilde het wel even gelogd hebben.

[Sandro]

Ik houd nog steeds vol. De twee maanden zijn in zicht. Maar het is wel worstelen de laatste tijd. Het aapje op mijn schouder had wéér een ander excuus bedacht waarom ik vandaag voor deze ene keer (yeah, sure) toch mocht gaan drinken. Ik moet het hem nageven, het aapje is erg creatief, daar kan ik nog wat van leren (ik moet nu overigens aan "Me and my monkey" van Robbie Williams denken, geweldig nummer).

Ik denk dat het zo werkt als met hardlopen. Hoe vaker je loopt, hoe getrainder je raakt. Hoe vaker je nee zegt tegen het aapje, hoe getrainder je ook daar in raakt. Eens moet toch ook de creativiteit van het aapje opraken?

Na een moeilijkere dag volgt tot nu toe altijd een makkelijkere dag. Daar ga ik maar vanuit dan, op naar morgen.

[Sandro]

37 minuten geleden zei knakker:

Over apen gesproken. Voor mij geldt nu, na ruim acht maanden: The monkey is off my shoulder, but the circus is still in town. (Die heb ik van Wim Kieft)

Haha ja die uitspraak ken ik ook. Is een mooie. Eerste boek van Kieft heb ik gelezen ook. 

38 minuten geleden zei knakker:

Ik las met enig ontzag eens tot wat voor dagelijkse gemiddelden kwam.

Ik heb heel lang voor mezelf ontkend hoeveel ik dronk. Nou ja, ontkennen, ik wilde het niet weten (ergens wist ik wel dat het erg extreem was). Tot ik me hier meldde en men het veel vond. Dat was natuurlijk eigenlijk niet wat ik wilde horen/lezen...

Paar weken terug nog keek ik een documentaire (Engelstalig) over alcoholisme die hier geplaatst is vele jaren terug. Waarin de behandelend arts letterlijk zegt: we hebben hier mensen die 60 of 70 units per week drinken. Sommigen zelfs 80, en zelfs tot 100 per week!! En het gezicht dat hij daarbij trok, spreekt boekdelen. Dat ik dacht: uhhh, daar zat ik nog vrij ruim boven...en die mensen in die documentaire waren er niet bepaald goed aan toe. Meerderen overleden ook. Kan niet goed omschrijven hoe ik me toen voelde, maar het heeft zeker indruk gemaakt. 

[Pytje]

Rotbeesten zijn het, die aapjes. Hoop voor je dat ze vandaag in hun hok blijven. Toitoi!

[Lika]

Was dat de documentaire 'Rain in my heart'? Ik zag hem ook. Viel mij ook op. Hij was hier laatst geplaatst. Ik moet er nog elke dag een beetje van huilen. De eenzaamheid en wanhoop. 

Blijf maar lekker hier @Sandro. Drinken we samen lekker niet.

[Sandro]

8 uur geleden zei Lika:

Was dat de documentaire 'Rain in my heart'? Ik zag hem ook. Viel mij ook op. Hij was hier laatst geplaatst. Ik moet er nog elke dag een beetje van huilen. De eenzaamheid en wanhoop. 

Die ja. Is voor iedereen een aanrader denk ik.

[Sandro]

Had een flink verhaal geschreven, maar kom er niet helemaal uit.

Daarom kort: vandaag erg druk op het werk en dat blijft de hele maand zo. Dat triggerde me altijd toen ik nog dronk (werkstress). Vandaag ging het prima, zonder trigger, en uiteraard gaat werken veel beter zonder kater. Waardoor de stress sowieso veel minder is. Nu ik het zo opschrijf, klinkt het zo logisch allemaal. En dat is het ook gewoon. Punt.