Hohoho!

[kruidenthee67]

Yep...verdragen, accepteren...adem in....succes. Dag 10 yeah!

[Pytje]

Gelukkig gaat het weer wat beter. Eigenlijk is het iedere avond op hetzelfde moment moeilijk. Ik werk meestal tot laat door en bij het thuiskomen begint het dan. Beetje trillende knieën, wee gevoel in de maag, kortom alles in mij is klaar voor het eerste glas. Ik maak tegenwoordig op dat moment een heel feestelijk glas Crodino met ijs voor mezelf. En na de eerste slokjes ebt het gevoel weg. Eigenlijk is het dus allemaal een eitje, zou je zo zeggen..... En dat is het ook zolang dit een vervangende structuur is. Maar dan is het dadelijk weer weekend en slaat het verlangen ineens vanuit een andere hoek toe. Ik heb er mijn handen vol aan. Maar ja, er zit geen wijnglas in die handen in ieder geval...En dat voelt toch nog steeds erg goed

[lady jane]

Pytje, ik drink al dik 8 jaar niet meer en heb ook deze syptomen soms nog, ik zie het als een verlaagde bloedsuikerspiegel

(alcohol is ook omgezette (loze) suikers he, dus er is overeenkomst), zodra ik me al aan eten maken zet, gebeurt er al iets tussen mijn oren, en na eten
zijn de symptomen weg.  En natuurlijk zijn gewoonten er in jaren ingesleten en dus er ook zo maar niet uit, maar niet alles blijft alcoholgerelateerd, gelukkig.

 

[smart]

Hoi en nog een welkom van mij hier.

Wat ga je goed! Hou vast!!!!

[Pytje]

Acht jaar, Lady Jane! En nog steeds op dit forum. Voor anderen? Of toch ook om zelf scherp te blijven? Roken is voor mij vijf jaar geleden en inderdaad, hééél af en toe denk ik nog: oh, nu een sigaret zou lekker zijn. Ik denk ook wel dat dat soms een verlangen is naar het leven dat daarbij hoorde. Toen het nog kon. Toen alles nog kon. Toen de sigaret en het glas mijn grote vrienden waren. NIet alleen van mij, maar ook van veel mensen om mij heen. We gingen uit, hadden diepe gesprekken, waren verliefd, voelden intens, hadden feest. Voor mij blijft dat verbonden met elkaar. In de loop der jaren heb ik hele andere dingen gevonden die mij vervulling geven. Het is een nostalgisch verlangen geworden eigenlijk....Mijn vader verlangde soms terug naar de Tweede Wereldoorlog. Niet om die oorlog, maar om de saamhorigheid die hij toen als klein kind gevoeld heeft. Had ik hem gevraagd of hij een nieuwe oorlog wilde, dan had hij absoluut NEE gezegd. Ik verlang terug naar een periode, maar zou je mij vragen of ik die sigaret weer terug wil, dan zeg ik NEE. En nu is het met de alcohol ook zo. Twee weken, nog een lange weg te gaan, maar ik blijf vooruit kijken!

[Kohtje]

Mooi gezegd Pytje.
Ik denk elke keer als ik jouw draadje bovenaan zie staan: 'ha, daar is de kerstman weer'..

[Pytje]

Hallo allen,

(Kohntje, hier is de kerstvrouw weer:)

Dag 17 en weer een weekend verder. Het begint weer te wennen. Het is niet meer: "ik neem een wijntje, o * nee, ik neem een tomatensapje", maar meer "neem ik een tomatensapje of een Crodino?" Ik tel mijn zegeningen...Ik slaap weer normaal en mijn hart slaat minder op hol bij het zien van een fles wijn. 

Afgelopen week heb ik mijn beste vriendinnen verteld dat ik verslaafd ben aan alcohol. Toen ik een paar jaar geleden de online-cursus bij Tactus deed, heb ik er ook iets over gezegd, maar meer omkleed met mitsen en maren en het-valt-echt-wel-mee-dingen. Nu heb ik ze voor het eerst de naakte waarheid laten zien: een fles per dag, in slaap vallen op de bank of onredelijk worden naar mijn partner. Het lucht in zekere zin op, maar het geeft ook een werkelijk naakt gevoel; het maakt de zaken een beetje onomkeerbaar. Niemand gelooft nu mijn het-valt-wel-wel-mee-verhalen nog, mocht ik ze weer eens op gaan hangen.

Wel geeft het het gevoel dat ik mezelf nu serieus neem. Met het hardop zeggen tegen anderen dat ik een alcoholiste ben, zeg ik het ook tegen mezelf. Een nette alcoholiste, zorgzaam voor haar omgeving, hardwerkend en creatief, maar aan de andere een kant een mens, dat het al dertig jaar nodig heeft om het leven met behulp van alcohol hanteerbaar te houden. 
Ik zie het vaak voorbijkomen hier: de schaamte. Het is bij mij niet anders. Stopen met roken maakte mij moedig en stoer; dat flikt ze toch maar (na 999 pogingen). Alom lof. Nu zijn de reacties veel diverser (van ongeloof tot ontkenning tot bemoediging). Uiteindelijk roep ik die reacties natuurlijk zelf op door er lange tijd niet over gesproken te hebben, maak ik er iets veel groters van dan het in werkelijkheid is. Wij, alcoholisten, zullen het voor een deel wel zelf in de hoek van de schuld en de anonomiteit houden door altijd te doen alsof er geen probleem is. Zeg je dan na dertig jaar: "mensen, ik heb het nooit verteld, maar zo zagen mijn avonden eruit", dan is het misschien wel te begrijpen dat de reacties nogal verschillend zijn. 

Laat ik dus maar eens hardop gaan zeggen: ik ben er verdomde trots op dat ik de strijd met de fles ben aangegaan en er mee naar buiten ben gekomen!

 

[Amethist]

Pytje, ik herken het hoor. Het lastige naar buiten treden. Ik heb het ook gedaan toen ik de vorige keer stopte met drinken (toen 5 jaar droog). Dat moest ook wel omdat vrienden en familie bleven pushen of ik niet gezellig mee wilde drinken. Ik was/ben een goed functionerende alcoholiste. Heb een man, kinderen, baan, hobbies en drink. Omdat ik alleen thuis teveel drink, had niemand enig idee. Om van de vragen af te zijn en duidelijk te zijn naar anderen en ook naar mezelf, heb ik uitgelegd hoe of het zit. Ook hier ongeloof. Maar het leuke was ook dat ik hoe langer ik niet dronk hoe meer ik hoorde:wat knap dat je niks drinkt, ik zou het niet kunnen! Maakte me toch trots! 

Goed dat jij dat ook bent: trots! Want dat mogen we zijn! 

[Pelle2]

Ik weet niet goed wat ik wil schrijven nu, want er vliegen allerlei gedachten door mijn hoofd. Maar in ieder geval:
Goed bezig Pytje! Dapper en stoer, wees maar trots op je zelf!

[kruidenthee67]

Wauw...dat is dapper en open!

Dat naar buiten komen vind ik best nog een ding...categorie komt tijd komt...

 

Hohoho...gogogo...!

[Senna33]

Mijn partner drinkt wel. Maar verstopt zijn fles drank in de auto. Waar hij vergeleken met mij een eeuwigheid mee doet. Het is thuiskomen voor hem. Afschakelen met een glaasje, en de rest gaat direct retour achter slot en grendel. Op dit moment kost het me amper moeite. Maar helaas zal dit de komende tijd nog nodig wezen 

[Lika]

Ik ben nooit op de manier die jij nu beschrijft naar buiten gekomen. Weet ook niet of ik dat ooit ga doen. Vind het wel heel stoer en dapper.

[Pytje]

Dank jullie voor reacties. Iedereen gaat er op zijn eigen manier mee om en vertelt het wel of niet in zijn omgeving. Het zal ook afhankelijk zijn van het vangnet, dat je uiteindelijk nodig denkt te hebben. Gisterenavond ook op doorgesproken met een vriendin. Zij zei dat ze mijn openheid heel erg waardeerde, maar ook wel begreep dat het moeilijk is om te vertellen, omdat een verhaal zich altijd doorvertelt en welk beeld wordt er dan van je gecreeerd? Zeker in een wat kleinere gemeenschap, zoals die waarin ik woon. 

Ja, dat is zo. Mensen moeten altijd wat te praten hebben omdat ze er dan zelf wat positiever en met wat betere eigenschappen uitspringen. Niet alleen andere mensen, ook ikzelf doe daar aan mee. En dat maakt het ook weer relatief; echt goed doen we het nooit met elkaar waarschijnlijk. Maar ik vind het net zo lastig om er besmuikt over te moeten doen en om smoezen te moeten bedenken waarom ik niet drink.

Amethist, jij hebt het ook aan je naaste omgeving verteld. Heb je daar spijt van gehad? 

[Pytje]

Vandaag een mijlpaaltje bereikt: 3 weken! Een goed begin van de rest van een alcoholvrij bestaan. Gisterenavond was het lastig. Mijn man vroeg of ik er last van zou hebben als hij een glas wijn nam. Nee, zei ik. Het is niet dat ik dan ook wil drinken, maar het haalt me uit de concentratie die ik iedere avond nodig heb om het moeilijke moment te doorstaan. Aan de andere kant wil ik hem ook niet gaan zitten betuttelen omwille van mijn eigen proces. Misschien moet ik het er maar eens gewoon over gaan hebben wat er dan met mij gebeurt. Bij een goed glas tomatensap.....

[Gast]

Mijn man drinkt ook gewoon  , soms een pilsje, soms glas wijn. Word soms dan beetje , tja moeilijk om het gevoel te duiden, weemoedig naar ver vervlogen tijden . Toen we nog 'gezellig ' samen op de bank, diepe gesprekken konden voeren met uiteraard een goed glas wijn. Maar dat is al heel lang geleden.  Daar zit een hele tijd tussen waar veel kapot gegaan is en waar ik dus niet naar terug verlang en dan gaat de weemoedige ged8te over in berusting . Nee dank je wel, niet voor mij .

[kruidenthee67]

Mijn man drinkt af en toe. In het weekend. Eén glas whisky.  En vraagt ook of ik er last van heb. Soms wel en soms niet. Wat ik inmiddels doe is inderdaad benoemen. 'Ja, ik vind het lastig'. Maar dat betekent dan niet dat hij niet een glas mag drinken. Het benoemen haalt voor mij druk er vanaf. En ook voor hem een signaal dat het droog staan niet vanzelfsprekend is voor mij. Echt last  heb ik er niet van, maar het is zeker niet 'neutraal'. Als hij een fles wijn openmaakt wil ik ook dat hij die weer opbergt. Ik wil het  niet, maar de bekende 'armlengte' wil ik ook niet op de proef stellen. 

[Amethist]

Nee Pytje, daar heb ik geen spijt van gehad! Ik heb het verteld aan mijn beste vrienden, en nabije familieleden (niet iedereen dus). Ik was vooral de opmerkingen op feestjes beu. Mijn broer kon wel eens heftig aandringen wanneer ik nee zei op zijn vraag of hij een glas wijn voor me in moest schenken. Op een gegeven moment was ik daar zo klaar mee dat ik gezegd heb dat ik van mezelf vond dat ik te veel en te gemakkelijk dronk en dat ik daar mee gestopt was. Op die manier heb ik het ook aan andere vertelt. Het gaf duidelijkheid. Heb ook niks gemerkt van roddels of zo. Ook mijn collega's weten ervan. 

[Pytje]

Francoise, ik snap dat wel die weemoed. Goed ook dat je het zo benoemt. Het is wat anders dan direct verlangen naar drank. Als je het herkent kun je het ook aanpakken volgens mij. En ook die armlengte snap ik, Kruidenthee. Ik zag dat mijn man geheel intuïtief de fles wijn een kilometer bij mij vandaan zette zonder dat ik hem daarom gevraagd had. Moest er wel om lachen. Tenslotte heb ik wel gekkere dingen gedaan voor een borrel dan een paar meter extra lopen.

Amethist, petje af voor hoe je ermee bent omgegaan! 

 

[bumperjim]

Ja het blijft een krachtenveld hè waar soms een meter het verschil maakt  

Het grootste probleem met een fles wijn is vind ik dat hij “op moet”. Ik ben nog van de bord leegeten generatie. Als we met collega’s en klanten in een restaurant zitten en de laatste fles is nog een kwart vol dan krijg ik die (nog steeds  ) automatisch in mn glas gepletterd zo van die wil jij natuurlijk graag! Tegenwoordig laat ik zo’n glas dan rustig voor wat ie is, ik bepaal graag zelf wat ik drink...

Als alle wijnflessen schroefdoppen hadden was het al simpeler geweest. Maar ja daar zit ongetwijfeld de omgekeerde bedoeling achter...

[Pytje]

Bumperjim, jij  kunt nu dus serieus na twee glazen stoppen? Petje af! Ik heb dat in december geprobeerd, maar was een onmogelijke opgave. Het maakte bij mij ook niet echt uit of er een schroefdop of kurk op de fles zat. Dat zijn van die trivialiteiten, waar een beetje alcoholist zich niet mee bezighoudt toch?

[bumperjim]

Dat kan ik. Maar als ik dat 1-2 weken lang doe ben ik denk ik weer terug bij af en is de gewoonte weer terug en de controle weer weg. Het blijft een heel gevoelig iets. 

[Pytje]

Het is al weer normaal om 's ochtends wakker te worden zonder droge mond, zonder maagzuur en zonder erge dorst. Het is alweer normaal om 's avonds zonder onvaste stap de trap op te gaan. Ik kon altijd aan het klikken van mijn eigen hakken horen hoe erg het was. De voordelen wennen snel en ach...de nadelen ook. Het is een kwestie van de aanvallen van verlangen verdragen en dan weer doorgaan met waar je mee bezig bent. En, belangrijk, niet te ver vooruit kijken. Niet jezelf met een mooi glas wijn op een zonnig terras zien zitten als de lente straks begint. Realistisch blijven: ja een mooi glas wijn, kan, maar dat worden er twee en drie en vier en dan wordt je weer wakker met een droge mond, maagzuur en hele erge dorst. Ken uzelf

[Pytje]

Hieperdepiep, 4 weken! 

Dit weekend gaan we (partner en ik) een weekendje uit. Wandelen, shoppen, sauna, lekker eten. Een extra uitdaging om dit zonder alcohol te doen. Ik zag er deze week een beetje tegenop, maar heb er nu alle vertrouwen in dat het gaat lukken. Ik heb er goed over nagedacht hoe ik dat ga aanpakken en dat is tenslotte het halve werk!

Fijn weekend iedereen!

[Gast]

Gefeliciteerd Pytje, je gaat goed .geniet van je welverdiende nuchtere weekend . Optimaal genieten  

[Amethist]

4 weken! Gefeliciteerd! 

Geniet van je weekendje weg, dat heb je verdiend!!