hoi

[Lika]

Goed nieuws Jim.

[bumperjim]

I guess so. Maar ik moet nog wel met mezelf bezig, want ik ben in staat om met de helft vd hoeveelheid werk ook nog wel in de stress te schieten als ik mn houding niet verander. Die ergernis en kwaadheid die komen ergens vandaan. Daar ben ik met de psych mee bezig. 

[bumperjim]

20 uur geleden zei Bob:

Heel fijn bericht. Dat is echt goed nieuws wat het betekent niet alleen dat er daadwerkelijk verlichting van je takenlast aan zit te komen maar ook dat je leidinggevenden meedenken. Het verbaast me trouwens nog steeds dat je meteen weer fulltime aan het werk bent gegaan na een toch best wel forse inzinking. In overleg met de bedrijfsarts komen tot een voorzichtiger opbouwschema vanuit deeltijd is nog iets wat je misschien in je achterhoofd kunt houden als het toch te zwaar blijkt te zijn.

Ja het voelde goed en het is niet stressvoller dan om halftijds te gaan werken en dan te zien hoeveel werk er moet gebeuren maar niet kan  Het wordt ook op diverse sites aangeraden om zsm weer aan het werk te gaan als het kan.

Maar ik laat nu bewust bepaalde dingen lopen en mijn baas pikt een aantal zaken op. Van de andere collega's kan ik niet teveel verwachten, die zijn of met ziekteverlof of hebben ontslag genomen en zitten hun tijd uit of zitten ook over de oren in t werk  haha wat een catastrofe. Juni/juli nemen we 2 mensen aan.

Nu dat er uitzicht is op een meer redelijke werkverdeling over een paar maanden, krijg ik weer motivatie, itt tot een onafzienbare berg werk waar ik een soort van manisch depressief van werd: soms zat ik een uur lang voor me uit te staren, dan weer als een idioot proberen zo snel mogelijk alles af te raffelen. Tis nu tijd om weer op een normale manier te functioneren. Sporten helpt ook, nam ik haast geen tijd meer voor in aanloop naar mn burnout. De prioriteiten anders zetten. Gezondheid en gezin eerst. 

27 april 2019 bewerkt door bumperjim

[Lika]

1 uur geleden zei bumperjim:

I guess so. Maar ik moet nog wel met mezelf bezig, want ik ben in staat om met de helft vd hoeveelheid werk ook nog wel in de stress te schieten als ik mn houding niet verander. Die ergernis en kwaadheid die komen ergens vandaan. Daar ben ik met de psych mee bezig. 

Doe je goed. Het werk is maar één kant. En in de stress schieten kan altijd. Zal ook altijd wel (even) gebeuren. We werken aan de scherpe kantjes, maar zijn niet gemaakt om perfect te zijn toch?

[lady jane]

Op 27-4-2019 om 07:11 zei bumperjim:

I guess so. Maar ik moet nog wel met mezelf bezig, want ik ben in staat om met de helft vd hoeveelheid werk ook nog wel in de stress te schieten als ik mn houding niet verander. Die ergernis en kwaadheid die komen ergens vandaan. Daar ben ik met de psych mee bezig. 

BJ ik las gisteren een kop van een artikel op internet dat mensen met een burn-out ergens gewend zijn zichzelf te verraden. De zin raakte me, want mensen met een drankprobleem doen ook niet veel anders dan zichzelf verraden. (en maar denken zo goed te zijn voor anderen....☺) ver over eigen grenzen gaan dus. Helaas kon ik dat stuk niet terug vinden, en heb het niet gelezen wegens tijdgebrek, maar de kop zei al voldoende voor mij.
Ik herken mezelf daar ook wel in. Heb o.a. in therapie geleerd meer gezond egoisme aan te leren (preekte ik ook al jaren tegen anderen) en dat praktiseer ik zelf nu ook maar eens. Misschien ook voor jou een handvat bij je psych? Het druist wat in tegen wat we in onze opvoedingen er ingestampt krijgen, maar bevalt me veel beter.
 

28 april 2019 bewerkt door lady jane

[bumperjim]

Volgens mn broer (die op kritieke momenten altijd de juiste raad geeft) is de ergernis het eerste teken van stress. Volgens hem zit ik alweer terug in het zelfde schema van teveel hooi op de vork. Zit ik mezelf dus inderdaad te verraden op dit moment.

Richting de volgende burnout. Maar deze keer heb ik voorkennis  Nu is het de zaak om bij te sturen. Das de missie voor vandaag. Prioriteiten stellen, dingen opzij zetten, even stoppen met drukte maken en rustig focusen. 

[bumperjim]

Mn oudste dochter gaat deze zomer een paar weken naar het buitenland bij een gastgezin en moest zich inschrijven en zich (en ons) voorstellen in een kantje A4 in het Engels. Wat leuk om eindelijk te lezen wat zij (enorme introvert) nooit uitspreekt. Ze klinkt als een heel gelukkige meid. Ik had haast tranen in mn ogen  

Zo zie je maar weer, al die verzopen jaren zijn niet helemaal verknald  

[bumperjim]

Ik ben nu trouwens officieel peukhouder. Heel af en toe wil mijn allesie graag 1 peuk na het eten. Niet meer dan 1 per dag en gemiddeld 3 of 4 per week. Nou dat mag. Ik heb ze verstopt en dan haal ik er heel officieel 1 tevoorschijn voor het Grote Genieten. Ach zegt ze zo lekker is het niet maar na het eten heb ik er erg veel zin in. 

Tis OK  

[Ties]

Wow superknap dat ze dat kan! 

[Erizo]

Peukhouder?

Ik kan me niet voorstellen dat mijn man mijn peuken onder zijn beheer heeft.

[Rosee]

Precies wat ik ook dacht @Cleo66 Dan doorbreek je niks en ben je alleen maar bezig met: wanneer mag ik de volgende sigaret?

[Lonster]

Voor mij zou het ook niet werken. Van alle twee de kanten niet. De rol van sigarettenbewaarder zou ik ook niet graag op me nemen.    

Maar ja, wie weet. Je probeert eens wat uit. Ik heb ook een tijdje gebietst van collega's, die ik dan weer een vol pakje gaf. Het helpt even, om minder te roken. Maar je bent er juist nog helemaal niet vanaf, als je al niet je eigen pakje kan beheren.

 

19 mei 2019 bewerkt door Lonster

[Smaragd]

Snap alle argumenten en dan ook Jim de peukenhouder. Ja ze zal daardoor al een heel stuk minder roken. Vind het lief en aandoenlijk van Jim dat hij dit deelt. En kan best werken, ook daarin moet en kan je afbouwen. Een bevriend echtpaar doet dit ook zo van mij. Daardoor rookt ze er nog maar 3 ipv 60 per dag. Al heel wat.

[bumperjim]

Haha jullie hebben allemaal gelijk natuurlijk  Ik ben de eerste die altijd zegt dat eerst helemaal de stekker eruit moet. Dit is inderdaad niet de juiste aanpak, geeft ze inmiddels ook toe. Ze heeft alweer een pakje gekocht waardoor de peukhouder werkloos is geworden  

Lastig hoor, verslavingen  

 

19 mei 2019 bewerkt door bumperjim

[bumperjim]

Yowzer!!

Ik kom van 86 toen ik nog een hoop dronk. In plaats daarvan eet ik veel chocola. En met vet vervangen door spieren (2x per week 1 à 2,5 uur sporten nu) raak je ook weinig gewicht kwijt.

Niettemin een mijlpaal. Was wel een jaar of 10 geleden denk ik, dat ik aan de goede kant van de 80 kg zat.

Heeeeel diep uitademen voor het wegen  

 

20 juni 2019 bewerkt door bumperjim

[Rosee]

Welldone!

[lady jane]

8 uur geleden zei bumperjim:

Heeeeel diep uitademen voor het wegen

alle gebakken lucht eruit☺

[Beter]

Ben jaloers, @bumperjim, ik word alleen maar zwaarder. Wel heel goed van je en een mooie beloning voor niet drinken!

[lady jane]

https://www.ad.nl/ad-werkt/waarom-het-zo-moeilijk-is-om-helemaal-niets-te-doen~a58a0628/

moest even aan jou denken toen ik dit las BJ

ik kon vroeger op de fiets het best "niets doen" dacht ik, maar was onbewust toch wel veel bezig met verkeer, routes en prestaties
Nu ik de tijd en mogelijkheden heb om toe te geven aan strand en sauna, realiseer ik me hoe heerlijk niets doen is
en hoe het zonder dat ik me dat realiseerde, mij in evenwicht brengt en zorgt dat ik helemaal geen stress meer heb
wel zorgjes, maar geen echte stress. En ik was echt een stresskip, ooit.

[bumperjim]

Dank je!

Ik kan het wel, niks doen, in de vakantie. Heb ff een paar dagen nodig om er "in" te komen, in het niks doen. 

[lady jane]

Ja in de vakantie wel. En nu nog dit juist tussen vakanties door integreren die niets tijden. Mindful niksen

[bumperjim]

Ja pauzes nemen. 

Dan stuur ik mezelf een emailtje pauzes nemen!! Dan lees ik dat vervolgens de dag erna en denk ik, shit dat moet ik ook nog doen!!!  

Ben het een beetje afgeleerd, pauzes nemen, suf hè. 

[bumperjim]

Even gallen op mn eigen draadje (daar is t voor...)

Refererend aan mijn post op de dagdraad: ik kom weer eens tot de conclusie dat een Fransman je belazert waar je bij staat, en een Italiaan is nog erger. (Alles wat niet goed is in Frankrijk is nog 3x erger in Italië, heb ik al jaren geleden opgemerkt). Als Nederlander vanuit NL weet je dat eigenlijk al :)

Als je emigreert dan heb je eerst een roze bril periode. Alles is geweldig. Ergens is dat cognitieve dissonantie, dwz je ziet alles positief omdat je graag wil dat je de juiste beslissing had genomen. Frankrijk is geweldig. Nederland is pet. Alle vooroordelen over Fransen kloppen niet want je ontmoet allerlei Fransen en je ziet dat ze allemaal verschillend zijn. Alice in Wonderland. Heerlijke periode, kan jarenlang goed gaan.

Dan kom je op een punt dat je zoveel Fransen kent dat je toch weer met dat gemiddelde te maken gaat krijgen. Weliswaar zijn er uitzonderingen maar het gemiddelde begint toch zwaar te wegen in je beeld over een land en zijn bevolking. En dan krijg je helaas heimwee. Niet op alle vlakken maar je begint wel stevig te balen van sommige kenmerken van de gemiddelde inboorling. Dat is de anti-Franse periode. Dat is nogal stressvol want je bent hier gaan wonen en dan word je ineens anti. Hoe ga je dat rijmen?

En daarna is er de verlichting - althans in theorie. Dat is als je met je hond 's ochtends vroeg langs het water loopt en alles is ineens OK en je piekert niet meer.

Maar wat het Boeddhisme niet leert, en wat ik me vanochtend ineens realiseerde (gek dat sinds de Boeddha niemand dat heeft opgemerkt, of misschien toch wel), kan je ook terugvallen uit het nirvana? Het lijkt alsof verlichting iets is wat niemand je ooit meer afpakt, maar is dat ook zo? Kan verlichting niet ff 10 minuten duren en daarna baal je weer ergens van? Of 10 jaar en dan val je helaas weer terug? Het lijkt mogelijk, zelfs waarschijnlijk, nietwaar?

Nog ff over Italianen. Daar zijn er hier een aantal van. Ik ben aan Fransen gewend, maar de Italiaan vind ik nog steeds een vreemd verschijnsel. Meestal heel extravert, hard pratend met veel o's, a's en i's overal. Dure horloges en geraffineerde auto's die op het cruciale moment niet willen starten. Onwaarschijnlijk mooie verhalen die, als je wat dichterbij kijkt, helemaal niet kloppen. Heel ingewikkeld doen over bijna niks. Maar wel lekker eten, veel lekkerder dan in Frankrijk, als je dat de Fransen vertelt dan snappen die dat weer niet. Maar oeioeioei doe geen kaas over pasta waar iets uit de zee in zit, want Dat Mag Niet in Italië :D zoals iedereen weet zijn zowel kaas als zeevruchten een Italiaanse uitvinding dus die bepalen wat mag :D (ik probeer hier bewijsmateriaal over te vinden maar vind in de gauwigheid alleen een artikel in het frans: https://www.vice.com/fr/article/wjvdxz/un-chef-compare-le-fromage-sur-les-fruits-de-mer-a-un-geste-obscene ) Zo soepel en flexibel als ze meestal lijken, zo psychorigide zijn ze in de keuken.

Tis een wondere wereld.

 

[nancy]

Hahaha, gal maar raak Bumper-Jim, ik vind het wel een interessant verhaal! Heimwee, heb je dat nog wel eens? Naar Nederland? 

[lady jane]

tja BJ, net mensen he.
Soortgelijke verschillen vind je overal dus.
Centraal in dit verhaal ben jij; jouw proces, jouw observeringen, leringen en conclusies.
Wat ga je ermee doen? Hoe ervaar jij de ups en downs van je belevingen.
In Ned. heb je denk ik soortgelijke processen maar de aanleidingen zijn anders.
Blijf je een survivor daar? Of ga je anders (be)leven? En zo ja, wat heb je ervoor over?
In eerste instantie dus he, uiteindelijk gaat het weer anders, nieuwe (leer)processen.