kruidenthee67

Dank je jowan.

Goh...rol van de één op de andere dag in mantelzorgsituatie...heftig. Maar: Ja maar...wat ben ik blij dat ik niet drink. Sjee..had niet gekund. Blij? Nee dankbaar. Er te kunnen zijn voor de mensen die er ook altijd voor mij zijn. Moet helaas wel vanavond mijn meeting laten schieten...daar heb ik echt wel drie keer over gedacht...maar dat moet nu even. Korte termijn moet er even wat gebeuren. Weloverwogen keuze...dat is ook nieuw. Waarschijnlijk is het intensieve niet van lange duur. Ben me ook erg bewust van mijn grenzen, en valkuilen. Da's het proces...het leren...het is zó de moeite waard. Kalmte, moed en wijsheid...geldt ook in deze situatie.

Goeiemorgen

Weerstand, strijd, verzet...allemaal signalen, dat ik eigenlijk weet dat ik iets te doen heb wat ik niet fijn vindt, maar wat mij uiteindelijk wel iets op levert. De 'pogingen' die ik heb gedaan om niet te drinken, mislukten..ik hield het niet zo lang vol, niet lang genoeg. Tot ik het 'besluit' nam om niet meer te drinken. En de weerstand opgaf. Vanaf toen, gaat het niet drinken nog steeds goed. Verdwijnt de strijd. Aanvaard ik hulp. En neemt de wil om normaal te leven als vanzelf toe... Dat is hoe het voor mij werkte. Het proces om van 'poging' naar 'besluit' te komen heeft bij mij ruim drie jaar geduurd. Geen idee, of mijn 'besluit' ooit weer 'een poging' gaat worden. Ik werk eraan en investeer, aanvaard hulp om dat niet te laten gebeuren. Maar werkelijk geen idee...dat zal de tijd leren. Mijn intentie is in ieder geval wel om bij dat 'besluit' te blijven. En verder bewandelt ieder zijn eigen pad....en kunnen we vooral leren van elkaars ervaringsdeskundigheid, zoals dat zo mooi genoemd wordt. Ook ik neem vandaag de eerste niet, besloot ik vanochtend.

Goeiemiddag

Zucht?! Helemaal mee eens...is dit het nou...heb ik vaak gedacht. Helemaal niet fijn. Maar nuchter kun je de problemen beter handelen..en dat leidt dan toch naar een 'beter leven'. Wat dat dan ook betekent. Je weet waar je het voor doet Sandro.

Mooi Kohtje...ik schrijf in mijn bericht wel fietsen, maar dan een andere route, niet de helling af racen...vind jouw gedachtegang genuanceerd en waardevol. Sandro...weten wat je aanzet tot drinken is belangrijk...werk aan de winkel...aan de slag met je zeer persoonlijke (zoek) tocht. Ik wens je wijsheid, kalmte en moed en inderdaad, zelluf doen, niet alleen

Dit dus: Pas wanneer je het besluit neemt niet meer te strijden voor of tegen, komt er energie vrij om te accepteren. Doordat je de strijd nergens meer mee aangaat, stopt ook het strijden tegen jou. En vind je vele andere manieren om te communiceren. Lichtflits

Dank je wel Lika en Pytje. Ik geloof dat ik op mijn schrijfstoel zit. Bumperjim schrijft ergens: Drinken is zoiets als een helling af fietsen. Hoe verder je daalt des te meer snelheid krijg je en des te minder controle en zo wordt het steeds moeilijker om te stoppen. Bovenaan de helling dwz voor het eerste glas is het het makkelijkst om nee te zeggen. Wat een geweldige metafoor. Die vertegenwoordigt voor mij wat ik schrijf als sneller, meer, sterker spul, grimmiger. Ik hoef die helling niet meer af te fietsen, kan een andere route kiezen. Dat is eigenlijk wat er gebeurt is. Wat nog steeds gebeurt. Door te accepteren dat er geen controle is, de overgave komt er ruimte voor keuze. En verandering. Dat veranderen wat ik kan veranderen. Accepteren wat ik niet kan veranderen. En wijsheid...tussen deze twee het onderscheid te maken. Waren dat in het begin zinnetjes die ik mee uitsprak, zonder te beseffen wat ze betekenen, voel ik nu waarom ze zo belangrijk zijn. De wereld is niet maakbaar, ik heb geen controle. Acceptatie en dealen met wat er komt. Ik zie nu ook dat ik in het beginstadium van het ADB proces hier op het forum heel hard aan het werk was om anderen te 'redden'. Daarmee mezelf een soort van buiten schot laten, nog niet zien hoe mezelf te helpen, wel een drang om iets te doen. Nu weet, ervaar en voel ik dat ik mezelf mag 'redden'. En dat kan voorleven. Zelfverantwoordelijkheid. Wat een ander gevoel geeft dit...onwennig. Mijn mechanisme was: de ander, om er zelf iets voor terug te krijgen. Onbewust hoor...overleving. (Lees Jan Geurtz, verslaafd aan liefde). Ook ik 'keek op' tegen oudgedienden...'als ik daar eens ooit kom'...ze inspireerden mij, en nog steeds! Ik herken de stappen die ze zetten...het proces. En weet ook dat we allemaal kwetsbaar blijven als het om drank gaat.Of je nou een dag of tien jaar droog staat. Dat het werken blijft. Laten we vooral elkaar inspireren. En niet opgeven. Dealen met een verslaving is *. Dat ga ik niet mooier maken. Maar, door al het geworstel ben ik nu op een punt dat het me ook oplevert. Acceptatie en compassie in mijn leven, waardoor ik op alle fronten andere keuzes kan en mag maken. Waardoor mijn zelfrespect groeit. En zo zal ieder mens 'iets' op zijn pad tegen komen waar hij mee moet dealen. Maar heb je echt de bereidheid om het het anders te doen? It's life. Met ups en downs. Blijven fietsen...alleen kies ik niet meer voor de helling af racen. Ook vandaag neem ik de eerste niet. Dat is uiteindelijk de essentie.

Goeiemorgen

O, Francoise, dat is een valkuil.... 'Jij?'....en natuurlijk heb ik ook lang gedacht, ik ben geen alcoholist...dat accepteren..poehe...in de groep is me heel duidelijk geworden dat het wel zo is. Alcohol was mij echt de baas. De herkenning, de dingen die je doet om aan je middel te komen, ik wist het natuurlijk al, maar vanaf toen kon ik er ook niet meer onderuit. Al veel langer dan ik wilde, geen controle met de laatste jaren een snel grimmig verloop....meer, sneller, sterker, in situaties waar het niet kan...ik kan en durf nog steeds niet alles te delen, dat komt nog ooit... Maar..ik voel me nu 'sterk', niet euforisch..maar het heeft te maken met dat ik me weer 'zeker' durf te voelen. Er weer een mate van zelfvertrouwen groeit. In mijzelf. Het blijft opletten en alert zijn. Contact houden met lotgenoten en naar mijn groep gaan. Soms kan ik het bijna niet geloven...maar het is goed zo. En ik weet ook heus dat er weer minder fijne tijden zullen aanbreken... het zit ook in de aard van het beestje...maar dan ga ik er vanuit dat ik daar mee kan omgaan op een goede manier. We zijn allemaal sterk en krachtig. Maar dat zit m voor mij niet in de strijd, maar juist de compassie en overgave. En dat is een weg waar nog veel te leren valt, maar ook veel oplevert.

Een paar avonden geleden dronk ik een glas cassis, werkend aan de pc. Het glas ruimde ik niet op. De volgende dag stond het glas er nog, inmiddels opgedroogd, met wat 'aanslag' van de cassis die was achtergebleven. En...jawel.. je kunt het wel raden....dat zag eruit als een glas waaruit ik rode wijn had gedronken. In een flits was ik terug naar de tijd dat dat nog zo was. Met alle nare gevoelens van dien...maar ook de gedachte..shit, stel dat mijn huisgenoten dit zien...wat zullen ze dan denken? Ik dronk immers stiekem. Niet fijn. Rare gewaarwording...zoals ook nog steeds sommige plekken, situaties sterk geassocieerd worden met mijn nog niet zo lang achter me gelaten drankverleden. Later kwam het ter sprake...en ja, mijn man had het glas gezien, en even de gedachte gehad dat....niet uitgesproken naar mij..dat vond ik wel lastig...en ik weet ook niet wat ik daar mee moet, van moet vinden...of ik er iets van moet vinden. Enerzijds was ik wel blij dat het bij hem opkwam dat het een mogelijkheid zou zijn geweest...maar ik had het denk ik toch fijn gevonden als hij het benoemd had. En tegelijk denk ik, ik weet dat het voor hem geen issue is. Hij ziet dat het goed gaat nu. En er is vertrouwen. Toch weer een moment van bewustwording...bezinning of zo...even stil staan bij. Het is en blijft mijn verantwoordelijkheid. En het gaat gewoon goed. Ik ben dankbaar en ook tevreden. Vandeweek de huisarts een update gegeven van hoe het er voor staat. En de praktijkondersteuner belde. Fijn om nu ook te kunnen vertellen dat het goed gaat. Er is balans...en als er geen balans is, is drank geen optie. Ook goed om te weten dat als er dreiging is ik altijd direct kan bellen. En zo heb ik toch een netwerkje van hulplijnen om me heen. Waarvoor de drempel inmiddels laag genoeg is. Ik, die altijd alles probeerde alleen op te lossen. Zelluf doen, niet alleen. Ze zijn trots op mij, vinden het sterk, hoe ik het gedaan heb afgelopen periode. Ik kan het ontvangen, ja, ik doe het ook zelf. Maar niet alleen, zij hebben me me mee op het juiste pad gezet. Nadat ik de hulp gevraagd heb. Zelluf doen ja, maar niet alleen.

Yeah ZBB! Gaaf man!

Euh.....ik accepteerde juist wel dat alcohol de regie had overgenomen? Dat was voor mij een cruciaal moment....waarbij ik het 'strijden' losliet...overgave...maar wellicht is dit een woordenkwestie?

Oe Jopie...sterkte in de kou...inmiddels weer ochtend... Ik heb ooit een jaar in een caravan gewoond..en dat was prima...maar een week gelogeerd toen we het niet meer warm kregen door de vorst..ik voel met je mee. Creatieve oplossing met die flesjes...geniet van je koffie!

Goeiemorgen

Goeiemorgen

Jannigje,dappere Jannigje...

Sandro....misschien moet je even terugkijken naar het draadje 'negatieve ervaringen met drank'.....? Sterkte

Wat een test....goed doorstaan! En ook wel confronterend he?

Goeiemorgen

Ik ben een geheelonthouder. Ben ooit begonnen met minderen en alleen in het weekend drinken, maar dat is niet voor mij weggelegd .Alles of niets. Een half jaar droog.

Goed zo, je gaat het aan! En daar mag je trots op zijn. Met vallen en opstaan. Ieder zijn pad. Niet te groot maken, zo'n uitglijder...maar wel serieus genoeg om ervan te leren. Goeie week gewenst!

Zellluf doen, niet alleen...is mijn motto. Forum is zeker een goeie stap en 'samen'. Ik ondervind ook veel steun bij mijn AA groep. Vooral als je je erg alleen voelt met je probleem zou je een groep kunnen overwegen. Een kijkje nemen, vrijblijvend kan altijd. Succes en sterkte!