Kohtje

Ah, daar is er weer een. Dat zijn wensen waar ik makkelijk aan kan voldoen: Luck!!!

Heb je hier https://www.deluisterlijn.nl/ momenteel niet meer aan dan aan dit forum, @Penny? Sterkte in elk geval.

Kunstacademie, hè? Daar zat (tegenwoordig weet ik niet) toch altijd dat rare, beetje viezige spul? In elk geval de afdeling autonome kunst. Die deden niet aan schone onderbroeken, toen... alles was verflap, tot aan de onderbroeken aan toe. Wat betreft dat gesuggereerde flesje in de binnenzak... het was juist door die nieuwe vriendin dat ik helemaal stopte met drinken. Want in die tijd kon ik er ook al wat van. Was toch inspiratieverhogend? . Vanaf dat ik m'n huidige ega ontmoette was het echter helemaal over en done met drinken. De liefde zorgde voor meer dan genoeg inspiratie. Poeh... m'n werk is nog nooit zo kleurrijk geweest als in die tijd. Later ook niet meer, gelukkig. Maar ja, je weet ook hoe dat met knetterende liefde gaat. Dat wordt bij velen toch wat minder allemaal op den duur. En dan komen er weer andere dingen bij. En met inspiratie had het toen niks meer te maken maar toen werd drinken een manier om me af te schermen van de buitenwereld en toen ging het in de loop der jaren dus zó mis dat blablablabla... maar geen flesje in de binnenzak mee dus.

28, 29.. zoiets. Toen was ik jonger, maar nu ben ik liever.

@Bor, Zwolle ligt op de route Kampen-Deventer, Deventer-Kampen. Ik ging echt niet met van die schilderijen en mappen dat hele stuk naar Deventer en terug fietsen.. dan ging er alleen een tandenborstel mee. (En vaak een schetsboekje met wat potloden.)

Met deze fiets heb ik nog vier jaar lang op en neer gepeddeld tussen Zwolle, waar ik woonde, en Kampen, waar ik de kunstacademie bezocht. Vaak met schilderijen en tekenmappen profesorisch achter op gebonden, zomer en winter, altijd, echt áltijd forse tegenwind in een vlak landschap. In die tijd door overbelasting twee keer een nieuw achterwiel er in. Tijdens het laatste jaar leerde ik m'n vrouw kennen die (toen al) in Deventer woonde en fietste ik elke vrijdag na eerst Zwolle-Kampen en Kampen-Zwolle gefietst te hebben van Zwolle naar Deventer en dan 's maandagsmorgens vroeg weer uit Deventer vertrekken, eerst naar Zwolle spullen pakken en dan door naar Kampen.. Het is dat ik er zelf bij was destijds, maar ik zou mezelf nu niet meer geloven als ik mezelf zou vertellen dat ik dat deed..

Ik heb twee fietsen waar ik geen afstand van kan doen. Een oerdegelijke gazelle met 3 versnellingen die ik nog heb 'overgehouden' aan m'n eerste langdurige relatie, die heb ik al 40 jaar, en een giant met 21 versnellingen die ik ondertussen ook al weer een jaar of 15 heb. Boodschappen en ritjes in de stad doe ik óf lopend als het echt de binnenstad betreft, óf op een van die fietsen. Verder weg neem ik de auto. Een e-bike komt er voorlopig echt niet. Ben bang dat de accu elk jaar op is omdat ik er te weinig gebruik van zal maken. En bovendien, waar laat ik zo'n ding als ik geen afstand kan doen van die andere twee fietsen. (M'n vrouw zelfde soort verhaal, zelfde soort giant, alleen is haar gazelle met 3 versnellingen een tweedehandsje van een jaar of 20... )

En toch had je ineens zin in een borrel? Rare Sowhat . Gaat het nu weer een beetje?

@Yana, de pijn is te handelen met hulp van pijnstillers, de ene dag wat beter dan de andere. En ja, ik ben erg blij met m'n schilderen en tekenen. @Marika, het is ook al weer een tijdje geleden, die dranktoestand. Zonder drank is zo normaal geworden maar ook zo niet-normaal. @Bor, zolang ik nog '(semi)recreatief' of zelfs 'professioneel' (lees stevig) op z'n tijd dronk kon ik af en toe die drank ook nog wel lekker vinden. Dat was voorbij toen ik alleen nog maar dronk omdat het moest. Niet van mij maar van m'n lichaam. Die twee hadden toen niks meer met elkaar te maken.

Sterke drank was de laatste jaren zo'n beetje het enige dat ik nog dronk. 's Morgens eerst kotsberoerd en bibberend naar de supermarkt voor een fles port (laat het wisselgeld maar zitten...) om dat gebibber weer een beetje te temperen en dan tegen tienen waren de slijters open en kon ik weer m'n dagelijkse voorraad wodka en/of wisky halen. Voor twee dagen halen had geen zin want dat zou ook in één dag op gaan.. Alleen voor de zondag moest ik altijd wel extra inslaan en me dan heel erg 'inhouden'.. Na zo een week of twee was ik dan zo ziek dat ik drie dagen op bed lag, maar zodra het weer een beetje ging begon het hele circus weer opnieuw. Ja, ben toch altijd nog dankbaar en blij dat dát niet meer hoeft. Word zelfs nu, jaren later, nog beroerd als ik er aan terugdenk.

Goedemiddag. Ik let er eigenlijk nooit meer op, op wat anderen in hun winkelwagentje stoppen of wat anderen bij hun afval zetten, maar tussen de middag tijdens het rondje hondje liep ik door een straatje hier vlak bij waar ik nooit kom maar nu wel omdat het plantsoentje achter die huizen ineens op slot zit voor groot onderhoud. Vanmorgen werd hier in de buurt het papier, plastic en glas opgehaald. Bij ons in de straat waren ze al geweest maar in dat kleine straatje nog niet. Kasten van villa's staan daar met elektronische toegangshekken, vierdubbele garages en dat soort dingen. En toen viel me ineens op wat een enorme hoeveelheden lege wijnflessen daar bij het glasafval stonden. Kratten, dozen en emmers vol... Het waren niet zozeer de wijnflessen zelf die me opvielen maar de hoeveelheden... Gek he, dat me dat dan ineens weer opvalt. Zal toch het alcoholverleden wel zijn, denk ik..

Oprecht blij voor je. Zo'n basisbehoefte als een legaal plekje onder de zon.

Het brengt mij juist onrust om naar de winkel te móeten. Dacht er juist lekker voor een aantal dagen af te zijn.

Verdorie, alles in huis voor de paasdagen, melk en yoghurt op. Moet ik er tóch nog weer even uit voor het ontbijt van morgenochtend.

Zo @Yana, dat klinkt niet gek. Het lijkt er niet zozeer op dat je je alcoholprobleem onder controle hebt gekregen als wel dat je grip op je leven hebt gekregen. Daardoor is alcohol waarschijnlijk niet meer de uitvlucht naar een droom- of wensleven maar een klein 'bijproduktje' van je gewone, grotendeels in controle zijnde leven geworden. En kun je alcoholhoudende dranken gebruiken op een manier die de reclamemakers ons voor houden: ter feestelijke doch prettige en verantwoorde verhoging van de levensvreugde. Maar goed, je geeft gelukkig ook aan een gewaarschuwd mens te zijn met je constatering dat je een alcoholist bent die weinig drinkt. En een gewaarschuwd mens telt voor twee. Als je maar niet méér dan anderhalf à twee meter uit elkaar gaat waardoor je jezelf misschien weer uit het oog zou verliezen.

Het zou raar zijn als er niet meer oeverloos over gediscussieerd zou worden. Dat we mensen met een alcoholprobleem voetstoots gaan geloven dat ze met een biertje geen probleem (meer) hebben. Zo'n uitspraak moet mijns inziens hier op dit specifieke forum uitgepeurd en uitgemolken worden, eventueel tot in den treure en vervelens toe.

Gaat dat een beetje, 'vakgenote' ?

En wat niet is gebeurd, kan altijd nog... stofzuigen bijvoorbeeld.

't Hangt er van af of het een voorbijvliegende week is of een week die niet om komt. (Mijn tijdloze bijdrage)

Nou, nu klik ik ze niet eens meer aan... je zult maar gelijk hebben.

Niet echt bevorderlijk voor het laten opbloeien van onvermoede talenten...

Heb naast de olie- en acrylverf ook de kleurpotloden herontdekt.. ben mezelf opnieuw aan het uitvinden, geloof ik. M'n ateliertje wordt eigenlijk te klein voor de projecten/projectjes die ik op ezels en tekentafel heb staan en liggen. Maar laat ik nou niet gaan zeuren. Beetje schuiven en schikken en vooral de moed er in houden.

Goedemorgen allen. Ja, dat biedt perspectief. Even afwachten dus maar en dan morgen eens kijken of ik vandaag inderdaad gestofzuigd heb. Zou heel leuk zijn als dat zo was.

Een beetje gevoeld. Als het nou geholpen heeft dan is die ruimte op de dagdraad goed besteed. Dat je niet in één keer van je problemen af bent is niet abnormaal. Hier in Salland zeggen ze: Alles hef 'n êane, maor 'n wos hef ter tweeë. (Voor de zekerheid de 'vertaling': Alles heeft een einde, maar een worst heeft er twee.)

Ik wil ook 'onze' jopie even een virtueel hartje onder de riem steken. Voor wat het waard is, want de realiteit laat zich niet zo virtueel dirigeren. Ik kan je niet altijd goed volgen, daar ben ik waarschijnlijk te simpel voor, maar ik mag je graag.