Kohtje

Ja sorry, zootje. Ik heb het aangepast. Het is uiteraard niet mijn bedoeling om roken te verheerlijken. Wilde alleen aangeven dat ik zelf (voorlopig) vrede heb met de situatie zoals die is. M'n woordkeuze was wat ongelukkig op dit forum. Nogmaals excuus. En volhouden, hoor.

Loen, nu stel je jezelf ook als representatief voor. Ik denk niet dat hier mensen zijn die zichzelf representatief vinden voor een manier om van verslaving "af te komen".. Wel hulpvaardig om hun persoonlijke ervaringen te (blijven) delen. Tegelijk ook tegenstrijdig in je beweringen. Oude schepen achter je verbranden en nooit klaar zijn met leren, zoals je in je onderschrift schrijft, is jezelf beperken. Nieuwe wegen inslaan en blijven zoeken naar inspiratie en verdieping vind ik bewonderenswaardig. Maar oude schepen kunnen een hoop bijdragen aan wat je op je nieuwe wegen leert. Je moet verder. Natuurlijk. We gaan allemaal verder. Het mooie van dit forum is dat je verder kunt en toch altijd hier terecht kunt. Als dit forum je beperkt in je ontwikkeling ligt dat niet aan het forum maar aan hoe je je in/opstelt op dit forum. Mildheid is een groot goed en heeft niets met zwakte te maken.

Wat ik aan je berichtje van 13:22 uur niet begreep, Truus, was dat je nooit gedacht had dat je veilig was wat betreft een "normale" band met alcohol maar toch controle denkt te hebben over het toelaten van alcohol in je verslaving. Dit bericht kwam naar aanleiding van m'n opmerking dat "denken dat je veilig bent" de grootste Trigger is. Met jouw gedachte dat je controle over het toelaten van alcohol in je verslaving hebt bouw je voor jezelf een gevoel van veiligheid in wat betreft het omgaan met alcohol. Tenminste, zo vat ik het op. Voor mij geldt als enige mogelijkheid om veilig met alcohol om te gaan een diep besef dat ik niet veilig met alcohol om kan gaan. Al helemaal niet als ik denk dat ik het wel onder controle kan hebben met alles wat ik geleerd heb.

Ach zo...... Nee, dan vat ik je écht niet.

O, wacht... ik denk dat er een lichtje begint op te gloeien.. Je denkt wel een "abnormale" band met alcohol te kunnen hebben. Zoiets als met hangen en wurgen, het zweet op het voorhoofd en jezelf voortdurend bewust te zijn van je eigenlijke onvermogen om het in de hand te houden toch wat drinken... zoiets??

Nou Truus, als je je verslaving niet ziet als iets waar je geen controle over kan hebben, waarom laat je dan alcohol toe als je denkt dat je geen "normale" band met alcohol kunt hebben?

Geen idee. Weggevaagd, totaal.

Die vat ik niet.

Je eigen aandeel in je verleden heeft je leven naar de klaten geholpen. Je eigen aandeel daarin. Een naar de klaten geholpen leven kan, als je je eigen aandeel daarin veranderd, het begin zijn van een goed leven. Je zit niet op een eindpunt maar op een startpunt. Je kunt de kaarten nu, vandaag, in de kliniek, opnieuw schudden. De lijn van het verleden kan doorgezet worden (neergaand) of omgebogen worden, tot wel 180 graden... aan jou de keus. Bij ombuigen is hulp en ervaring van anderen welkom. Ik heb mijn levenslijn omgebogen met hulp van counselors, fellows (allemaal verslavingservaringsdeskundigen) en een programma dat me mogelijkheden en inzichten bood waar ik zélf nooit opgekomen was, waar ik zelfs in eerste instantie helemaal niks van wilde weten, maar dat me op een andere manier met m'n eigen denken heeft doen omgaan. Dat anders gaan denken waarmee ik bedoel dat niet alleen wat ik vind en weet geldig is maar dat er mogelijkheden, manieren, krachten zijn waar ik niet in geloof(de), is voor mij van essentieel belang geweest om een leven zónder drank op een aanvaardbare en zelfs bevredigende manier te leiden. Mijn leven was op een bepaald moment ook naar de klaten. Als ik toen niet de keus had gemaakt me te laten helpen/adviseren, als ik toen was doorgegaan op oude voet (met drank) dan was óf mijn leven nu nóg meer naar de klaten óf pijnlijk en langzaam uitgegaan. Ik ben blij dat ik hulp aanvaard heb, dat ik gedaan heb wat anderen me suggereerden. Mijn beste denken had me aan de rand van de afgrond gebracht. Aan de hand van ervaringen van anderen leerde ik inzien dat mijn beste denken niet best was...

Lars, ik schreef dit niet om respect te krijgen maar als voorbeeld hoe je je situatie kunt benaderen. Je zult een totale ommekeer in je manier van denken moeten bewerkstelligen om de situatie niet als hopeloos en naar te kunnen ervaren maar als leerzaam en beloftevol. :rose:

Geen rare kronkel, Agnieta, de Grootste Trigger!! "Denken dat je veilig bent".

Hebben ze OPRUIMING!! gehouden?

Moppie, welkom in de wereld van "gestopten"... Niet meteen op de achterdeurtjes aflopen hoor, die willen nog wel eens uitnodigend/verleidelijk opengaan als je er in de buurt komt. Omgeef je zoveel mogelijk met mensen met ervaring. En wees/blijf op je hoede.

Een vierdaagse werkweek heerlijk. Maar bevalt een driedaags weekend ook een beetje?

Door je hier wel mee bezig te houden blijf je met "externe" zaken bezig. Je vrouw staat voor háár keuze om wel of niet met jou verder te gaan. Jij hebt jóuw keuze al gemaakt: je wilt met haar verder. Als jij van jouw keuze de regel maakt dat het dan ook zó moet gaan, dan leg je haar jouw keuze min of meer op en beperk je jezelf en haar in het zien van andere mogelijkheden. Lars, ook het loslaten van bindende voorwaarden in een relatie kan een relatie opleveren. Mijn vrouw deed mij het huis uit. We hielden contact. Ik kon niet anders dan met mezelf bezig gaan. Het had geen zin me met onze relatie bezig te houden. Mijn vrouw had gekozen voor háár leven na zich jarenlang de "zorg" voor mij op zich te hebben genomen. Ze was net zo ziek als ik, net zo slachtoffer van verslaving.. Zij ging naar een zelfhulpgroep voor partners en familie van verslaafden (Al Anon), verdiepte zich in de literatuur die daar voorhanden was en kwam er achter dat het liefste en beste dat zij voor mij kon doen loslaten was. En voor mij was dat, achteraf gezien, een pracht cadeau. Nadat ik zelf de keuze had gemaakt om mijn "oude" leven los te laten en met een blanco blik aan de 12 stappen van herstel begon, werd me duidelijk (zowel theoretisch als ook in de praktijk) dat een gelukkig leven niet vast te houden is maar me toe kan komen als ik zelf zo min mogelijk voorwaarden aan geluk stel. Door niet te drinken en met hulp van het stappenprogramma was ik in staat om op een "normale" manier beslissingen te nemen, dingen te aanvaarden, dingen te respecteren en de lessen en beloningen van het leven te bezien voor wat ze zijn.. Niet zoals ik het wil maar zoals het is. Langzaam maar zeker ontstond tussen mijn vrouw en mij een nieuwe relatie. Een die gekleurd is door het verleden maar, en dat is anders dan vroeger, waarin de toekomst nog geen kleur, geen lijntjes bevat. En waarin we allebei onze verantwoordelijkheid hebben én nemen. Loslaten heeft mij, ons, veel meer opgeleverd dan we met vasthouden zouden hebben bereikt.

"Soms is het een zegening om helemaal 'uit elkaar te vallen'. Je krijgt dan de kans om jezelf helemaal opnieuw 'op te bouwen'. En als herboren en nieuw tevoorschijn te komen. Soms is het nodig om al die 'stukjes' opnieuw te ordenen. Wees niet bang voor chaos, zie het als een kans." Lars, deze tekst heb je zelf geplaatst bij "Treffende uitspraken". Niet zomaar een uitspraak. Een perfecte tekst die in de tekstballons van jouw persoonlijke (strip)verhaal past. Neem jezelf en deze tekst serieus. Kijk naar de chaos met de ogen van een architect. Zie de bruikbare resten en de mogelijkheden voor de toekomst. Vaak is het een opluchting om van een ingewikkeld leven weer een sober, eenvoudig leven te maken.

Verslavingsklinieken zijn geen pretparken. Maar met je opname geef je jezelf, je vrouw, je moeder misschien wel het mooiste kado, namelijk een positieve investering, in eerste instantie in jezelf, in een volgende instantie aan de rest van de wereld. Soms lijkt een kadootje na het uitpakken tegen te vallen, maar na verloop van tijd dringt de werkelijke waarde pas door.

Ja, een alcoholische partner maakt oud.. wees maar lief voor haar.

Hé Lars, gefeliciteerd met de verjaardag van je vrouw. Mijn vrouw is vandaag ook jarig. Hahaha... ik ben dan wel exact twee weken ouder dan jij, maar mijn vrouw is jonger. Vandaag 58 geworden.

Ik vertrek ook maar eens. Niet als gewoon, gezond autonoom mens, maar als verslaafde die z'n neus achterna gaat. Komt misschien het evenwicht ten goede. Groet, Kohtje.

Wat bedoel je met "zogenaamd wel geaccepteerde vormen", jopie? En ja, het begint met die eerste niet nemen.. maar waar eindigt het dan? Wanneer is het echt klaar? Verslavingsgedrag, dát is mijn ziekte verslaving. Mijn zoeken naar manieren om onaangename raakpunten met het leven te verzachten. Alcoholisme is slechts een symptoom. Omgaan met drinkers alléén houdt me niet alert genoeg. Omgaan met mensen die erkennen dat ze de ziekte verslaving hebben en daar mee aan de slag gaan of zijn, laat me mezelf keer op keer "scannen". Aan de hand van de "scanuitslagen" kan ik schaven, zagen, timmeren, metselen...

Jopie, misschien heb je, net als ik, de ziekte verslaving. Ik heb de ziekte verslaving. Ongeneeslijk. Ik heb m'n drinken een halt weten toe te roepen. O.a. door hier te blijven komen. Alertheid is van groot belang. Maar verslaafd ben ik nog altijd en zal ik altijd blijven, al weet ik theoretisch nog zo goed hoe niet-verslaafd is of zal kunnen zijn. Een gezond autonoom mens vertrekt hier gewoon als 't voorbij is, zeg je. Ik denk dat gezonde autonome mensen hier niet eens komen. Waarom zouden ze?

Jopie, Sowhat, smart.. je mag me wel serieus nemen, maar niet letterlijk opvatten.. Of is het nou andersom?

Ik weet niet van het wat en hoe van dat gesprek, maar als er wat dan ook besloten wordt neem dan mee dat wat je in je in de bovenste quote over een groepsgenote zegt ook heel goed mogelijk (waarschijnlijk zelfs) voor jou geldt, Lars. Je zit nog maar in de diagnostiek-fase. Niet leuk, maar wel handig om een goed beeld te krijgen van hoe je verder zou kunnen gaan op je weg naar herstel. Beter nu even op je tanden bijten en een goed vervolgadvies krijgen dan nu afhaken en dan maar weer "aanrotzooien".. Bedenk dat je er niet zit om gezellig in een groep te zitten maar dat ieder voor zich daar aan een basis aan het timmeren is. Een EIGEN basis. Je hoeft in deze groep nog niet een nieuwe manier van leven ten toon te spreiden, je moet er alleen achter zien te komen hoe je een begin kunt gaan maken met een nieuwe manier van leven.