Kohtje

Ik ben ook blij dat dit forum bestaat. Er zijn periode's dat ik niets en niemand meer kan volgen, zonder drank welteverstaan. Maar door de bank genomen kan ik het allemaal net genoeg volgen om het hier aangenaam te blijven vinden. trusten.

Probeer eens een bedorven camembert.. mij leverde zo'n kaasje ooit het door jou gewenste resultaat. Die paniek ken ik van vroeger. De enige manier om die te boven te komen was lijdzaam ondergaan en geduld. Weken, maanden geduld. En natuurlijk in die tussentijd geen druppel alcohol. Dat laatste was wel een eerste vereiste.

Dank je. Nee wijfie, toverdrankje van Grote Smurf is niet blauw maar smurf..

Haha, MijnGerrit... niet zo van dat benauwde, hè? 1e Kerstdag was ik ziek, 2e ook, pas 3e kerstdag kwam ik een beetje bij. Die drie dagen niet gerookt.. en omdat ik al een tijdje van plan was te stoppen met roken zag ik dit kadootje van drie dagen rookvrij zonder moeite als dusdanig bijzonder dat ik het zonde vond en nog steeds vind om weer te gaan roken. Vandaag zomaar m'n negende rookvrije dag, en heel wonderlijk: zonder enige moeite, zonder er al te veel bij stil te staan..

En tot die tijd dan maar gewoon een beetje uitzitten? Misschien een paar raampjes openzetten om te even te laten doortochten? Want getverderrie, 't ruikt allemaal lang niet fris..

aahhhh..... oké.

Waar komt al dat spul ineens allemaal vandaan?

Trouwens, dat barsten van de zenuwen tijdens afkicken ken ik ook.. ik was erg schrikachtig, schrok van elk geluidje, (onverwachte) bewegingen... Dat hield een paar weken aan, maar werd langzaam maar zeker minder. Net als dat mijn concentratievermogen langzaam maar zeker meer werd.

Asterix, 10 halve liters en een halve liter wijn naar binnen mikken kan ik niet zien als falen. Ik zie dat als gewoon zuipen.

Ik heb nu zeven jaar geen druppel alcohol gehad, en ik moet zeggen dat het begint te wennen. Maar nog steeds doet het woord alcohol in m'n hersenen een bepaald vonkje oplichten. Net zoals de naam van m'n allereerste vriendinnetje dat doet. En ons allereerste autootje, een "lelijk eendje". Hoe ik het wend of keer, m'n verleden blijft onlosmakelijk aan mijzelf verbonden. Ik kan het niet weggeven. Maar het hoeft niet meer langer m'n toekomst te bepalen.

Nog even nagedacht over het jaarpact... maar nee, doe het toch maar niet. Doe het toch maar gewoon dag voor dag.

Net een kleine drie uur gelopen over de Holterberg.. wat een rust nog. Pas toen wij weer teruggingen begon volgens mij de rest van Nederland een beetje tot leven te komen. Ik zit te twijfelen of ik me aan zal melden voor het Jaarpact. Aan de ene kant vind ik het mooi dat je kunt (laten) zien dat er mensen al langere tijd droog staan. Aan de andere kant vind ik dat maandelijkse ge-"veerindereet" iets wat me tegenhoudt. Voor iemand die nog niet zo lang droogstaat kan dat motiverend zijn, zo'n pluim, maar als je al meerdere jaren droog staat dan heb je dat toch niet meer nodig? Wat dat betreft kan ik een eind meegaan in de gedachtengang van jowan, wat betreft ego-poetserij en zo. Maar het zorgt dus ook voor de twijfel waar ik mee zit. Moet ik me, om mijn ego niet teveel op te (laten) poetsen, onzichtbaar maken, of moet ik me zichtbaar maken/houden om anderen "van dienst te kunnen zijn" en de "gevolgen" voor lief nemen?? Ik denk er nog even over na. Eerst maar eens op nieuwjaarsbezoek bij m'n ouwe moedertje..

Onze hond is niet bang voor vuurwerk. Heb gisteravond tijdens zijn laatste rondje nog een tijdje samen met hem staan kijken hoe twee jongemannen vuurpijlen over de IJssel aan het afschieten waren. Wij (hond en ik) waren onder de indruk.. Knalvuurwerk deert hem ook niet.

Goede morgen en goed nieuwjaar. Met de allerbeste, mooiste, fijnste, lukratiefste, zinvolste, gelukkigste, droogste, gezondste, liefdevolste, positiefste wensen voor de komende 366 dagen, vandaag meegerekend. Ik vond het hier in de buurt een beetje tamme oud en nieuw. Relatief weinig geknal, weinig lawaaiige mensen, ook later in de nacht.. en vanochtend met het runtie huntie ook relatief weinig troep op straat. Vind ik overigens niet erg hoor.

De ervaring heeft me geleerd dat je wat mij betreft dan kunt wegblijven tot St. Juttemis.. Zit hier verdorie al bijna tien jaar...

Dat heb je als je in het NU leeft.. Straks kan alles weer heel anders zijn.

Sorry, Gipsy. Je kunt heel lief en aardig zijn, maar voor mij ben je, zolang je zegt dat het vandaag de laatste dag is dat je gebruikt, nog steeds niets meer en minder dan een onbetrouwbare verslaafde in gebruik, ook wel junk genoemd. De bodem is voor jou nog steeds niet bereikt. Dat blijkt uit het feit dat je nog steeds gelooft dat je het zélf zult redden. Gipsy, dat het een goed jaar voor je mag worden, dat 2016! Dat dat het jaar mag zijn waarin je van lieve junk een lieve herstellende verslaafde wordt.. :sun:

Ik ook. Ik maak me zorgen... .. jOwan?? Doe niet zo JOWAN, joh..

Vertrouwen zou ik eigenlijk gewoon moeten doen. Ik merk dat ik er vaak een ding (oh..neee.. sorry A3) van maak.. Ik heb moeite met vertrouwen.. niet met mensen, maar met begrip en toepassen van vertrouwen. Het is voor mij niet iets wat ik zomaar even doe of zo... Hoe dan ook, ik heb m'n kerstkadootje weer met een dag verlengd. Zesde dag rookvrij afgesloten.

Toen was het Sally met hartproblemen. Had zelfs op de intensive care nog de beschikking over een laptop. En toen hij niet meer kon nam z'n vriendin het over...

Triest, triest, triest.. Al eerder meegemaakt, hier op het forum, in m'n "begintijd", ook zo'n compleet verhaal met vriendin en dood... Ondersteboven was ik. En ontzettend kwaad. Nu minder ondersteboven. Wel meer vergevingsgezind dan destijds. En dat laatste snap ik nog niet helemaal van mezelf.

De kerstdagen heb ik voornamelijk slapend doorgebracht. De dag voor kerst werd ik overvallen door een iets (??) waardoor ik vrij hoge koorts had, het ijs- en ijskoud had, de hele dag enorme slaap en misselijk.. Pas de zondag na kerst voor het eerst weer echt op, en een beetje gegeten. Nadeel is dat ik in een dag of drie ruim vijf kilo ben kwijtgeraakt (kan ik niet echt missen), maar een groot voordeel is dat ik ook zo'n drie dagen niet gerookt had. Nu was ik al weer een tijdje van plan om een stoppen-met-roken-poging te doen, maar tja... Eergisteren had ik voor het eerst weer zin in een sigaretje, maar ineens is er iets te verliezen, nl. die drie rookvrije dagen die ik zomaar kado had gekregen, waar ik geen moeite voor heb hoeven doen. Alleen al dat in de schoot geworpen voordeeltje is voor mij genoeg om een half uurtje geleden zomaar langs de sigarettenbalie te lopen zónder sigaretten te kopen en zónder het gevoel dat ik mezelf ergens tekort doe. Ik heb me, voor zover ik weet, nog nooit zo zeker van mezelf gevoeld in de eerste dagen van niet-roken.. Heb zelfs het bedrag van automatisch sparen net maar wat opgeschroefd.

Hé Lucide.. Fijn om te lezen dat jij óók nog bestaat! En Hoe!!

Bolletje, heel veel sterkte met wachten op maandag. Gatverderrie, doemdenken dat om de hoek ligt te wachten... dat is op zich al doem genoeg. :sun:

Kan nog net... Jan, gefeliciteerd met je 500e pagina!!