Kohtje

Ja, knap hoor. We hebben vanmiddag onze pup uitgekozen. Die met het zwarte halsbandje. Eigenlijk was het geen kiezen. Kiezen was onmogelijk. We zouden ze alle negen wel willen... Uiteindelijk was het gewoon...uuuhhh....uuuhh,,, ..... DIE. En die is het dus geworden. Gisteren was hij zes weken. Vanaf acht weken mag ie bij z'n moeder weg.. nog even geduld dus.. En nu naar de meeting. M'n 1169e.

Lieve Anna, Het wórdt ook steeds makkelijker. Ik heb alleen m'n strijd tégen m'n verslaving opgegeven om daarvoor in de plaats een drankvrij leven in te richten mét m'n verslaving maar zónder gebruiken. Daarvoor moest ik anders tegen het leven aan leren kijken.. Hoe dat moest daar had ik geen idee van. Maar met hulp van de 12 stappen en de mensen die daar échte ervaring mee hadden opgedaan, had ik een leidraad in handen om aan de slag te gaan... dát vergt wat oefening, maar wordt steeds vanzelfsprekender. En met van dag tot dag leven is helemaal niets mis. Dat heb ik mezelf heel erg aan moeten leren om m'n leven overzichtelijk te houden.

Dát wat ik mis vul ik met bezig zijn met herstel. Actief met herstel bezig zijn is meer dan alleen stoppen met gebruiken. Waar jowan het over heeft.. dát stop ik in het gat. In de NA literatuur beschrijft iemand dit als "a god-shaped hole". Alles waar je een leegte tegenkomt vullen met "je afvragen", "je verwonderen", "je laten verrassen"... kortom, met je verrijken.

Anna, als jij dit denkt nodig te hebben dan zit je helemaal goed. Als dit jou helpt of kan helpen, dan zit je helemaal goed. Je zit gewoon helemaal goed als je doet wat goed voor je is.

Boze, teleurgestelde leden... Zo was het bij mij thuis vroeger als ik gedronken had. Bij NA (Narcotics Anonymous) vind ik juist mensen die me begrijpen. Die weten hoe een verslaafde denkt en handelt. Bij terugval word ik opgevangen. Begripvol, door hulpvaardige mensen. Niet ondervraagd, niet be- en veroordeeld, niet terechtgesteld. Als ik na een terugval terugkom bij NA om me opnieuw te verbinden aan het herstelprogramma, dan krijg ik (opnieuw) een witte welkom-sleutelhanger en applaus. Niet omdat het zo geweldig is wat ik gedaan heb, maar omdat het geweldig is dat ik er nog steeds wat aan wil doen. Mensen die boos worden en teleurgesteld zijn, worden en zijn dat vaak uit onmacht en angst. Misschien zijn deze mensen bij AA nog lang niet zeker van zichzelf?

Moppie, als je jezelf een stomme trut vindt kun je dat veranderen door die wodka gewoon weg te gooien.. door de gootsteen!! Flinke straal water er overheen om die lucht weg te krijgen. En dan ben je ineens een knappe trut. Zo simpel op te lossen... Ik hou van knappe trutten.

Zuurkool eerst gewoon koken. Dan in grote pan of wok eerst spekjes licht uitbakken. Zuurkool mengen met bruine suiker. Dan (roer)bakken in spekjes met vet. Eventueel ananas en stukjes paprika toevoegen. Was thuis vaste prik. Met kerst gebakken zuurkool. Deed m'n vader. Was een recept uit z'n land van herkomst, Letland. Heb ik van 'm overgenomen, omdat ik het lekker vind en er een kerstig gevoel bij heb.. M'n vrouw lust het gelukkig ook.

Anna, er zitten alcoholisten bij AA. Een alcoholist heeft het in zich om, hoe goed hij/zij ook in herstel zit, terug te kunnen vallen. Een alcoholist "geneest" nooit van alcoholisme. Wél kun je het alcoholisme bedwingen. Een terugval betekent niet dat je reddeloos verloren bent, een terugval kan juist een verdieping in je aanpak van herstel voortbrengen. Een alcoholist die een terugval heeft gehad uit de groep gooien is wel heel erg niet-AA. AA is geen eliteclub van droogstaande alcoholisten, AA is een groep alcoholisten die bij elkaar komt om elkaar te helpen bij herstel. Elke(!!!) alcoholist die de wens heeft te stoppen met drinken is een waardevol lid van AA. Die stuur je toch niet weg?

Zonder verder iemand te kort te willen doen wil ik twee mensen die ik van hier al wat langer ken toch een compliment maken: Wijfie An Omdat ik de laatste tijd zo'n enorme positieve ommezwaai in denken en doen bij ze zie!!

Goede morgen, Terug van een behoorlijk impulsief retourtje Frankrijk, onder Limoges. Gekeken naar een asielhond die onze aandacht had getrokken via internet. Was in het echt zieliger dan we via internet al vonden. Maar via e-mail werden dingen voor ons verzwegen. Het arme dier was voor ons ongeschikt.. zes jaar oud, ex-jachthond, enorm gespierd, groot/grof van het "harde" leven.. gewend door de bossen te struinen. Maar ook (zeer waarschijnlijk) zwaar mishandeld. Bij nadering van mensen (ook de verzorgers) kromp het dier in elkaar, kon met moeite meegenomen worden vanuit z'n ren naar een veldje en kroop daar weg onder struikgewas.. Totaal contactgestoord. Rustig en zachtaardig noemden ze hem..(?) Hoe zouden wij zo'n beestje (alsnog) gelukkig moeten maken op een bovenwoning midden in de stad waar het krioelt van de mensen..? Toch een mooie tocht gehad. Prachtig weer. Prachtig land. Vier onverwachte "voorjaarsvakantiedagen"... En nu weer hier. We hebben een optie op een pup. Die is nu zes weken. Komt over een weekje of twee al hier. Kerstmis voor de deur. Zou het bijna vergeten. 1e Kerstdag mini familiereünie bij m'n zus (helemaal) in Maastricht. Wij nemen Ma mee. 2e Kerstdag met z'n tweetjes én de hond thuis. Gebakken zuurkool en rollade. Daarna weer verder met het laminaat..............

En dan via Huttula (FIN) naar de noordpool?

Och, als die rendieren vijfendertig mensen met bagage weten voort te trekken dan kan zo'n potje zuurdesem d'r nog wel bij...

Goede morgen, Beetje triestig hier omdat ons geadopteerde hondje het niet heeft gered. Maar ondertussen ook al weer bezig met een ander. Life goes on. Zelfs als je niet drinkt. Het wordt er niet per sé makkelijker door, wel waardevoller.

Lohan heeft het niet gered. Kon zijn ontlasting steeds niet kwijt, en raakte verlamd aan het achterlijfje. Vanmiddag hebben ze hem laten inslapen. Hij heeft in elk geval de laatste maand nog een heleboel liefdevolle verzorging gehad in een warm en hondenrijk gezin. Daar zijn we dankbaar voor.

Goede morgen, 15 December 1964 was een koude dag. En het was de dag dat ik stopte met Amsterdammer onder de Amsterdammers te zijn. Weet nog steeds niet of dat een vloek of een zegen is.

geld!!t niet voor dames, alleen heren maken zooitjes.

itje bedo eld?.... voor geen geld!!

Hallo Sowhat, N.a.v. je berichtje het volgende: We zijn ons er van bewust dat er vele, vele, vele hondjes en honden om een nieuw baasje schreeuwen. Gelukkig zijn er ook veel mensen die die diertjes willen opvangen. We hebben al jaren een "basset fauve de bretagne" (van pup af aan) en zijn helemaal verknocht aan dat dier. We zijn ook verknocht geraakt aan het ras. Via via blijven we aardig op de hoogte van wat andere fauven-baasjes allemaal beleven... veel herkenning en hulp en steun. Net als het forum hier, zeg maar. Nu hebben fauvejes in Nederland niet gauw te vrezen dat ze tussen wal en schip geraken áls ze al zouden worden "afgedankt". In Frankrijk is dat een ander verhaal. Daar komen regelmatig fauves in asiels terecht, zonder dat er iemand op af komt om hem (weer) mee te nemen. We gaan dus speciaal voor een fauve de bretagne. En we gaan nu vól voor Lohan. Verder kijken we nog niet. Maar wel heel lief dat je zo meeleeft en -denkt.

Goede morgen, Sowhat, ik zal even naar het dierendraadje gaan..

Komt bij mij als fervent bezoeker van NA-meetings meteen het volgende naar boven: "Voor wij bij NA (Anonieme Verslaafden) kwamen zagen velen van ons alcohol als iets aparts. Maar wij kunnen er geen misverstand over laten bestaan: alcohol is een drug. Wij moeten ons onthouden van alle drugs om te kunnen herstellen." (uit: "Waarom zijn wij hier" van NA-Anonieme Verslaafden) Welkom Mieltje.

en hou ten steel het steelpannetje vast..( ??)

Bolletje, dat van dat verbouwen was natuurlijk maar gekkigheid. Ik weet dat je druk genoeg bent met de arreslee.

An, het feit dat je dit hier schrijft is een teken dat je je bewust bent van je emotionele toestand. Dat wil zeggen dat je verstand je ingeeft dat het niet lekker loopt met je emoties. Zolang dát het geval is, is er nog hoop. We worden vaak meegesleept door onze emoties omdat ons verstand ons dan in de steek laat. Maar zolang je nog een greintje verstand "tot je beschikking hebt" kun je emoties en verstand een beetje mengen. Zodra je een beetje verstand aan je emoties toevoegt kun je je emoties relativeren. En zodra je je emoties kunt relativeren kun je inzien dat je je niet hoeft laten wegvoeren door je emoties. Dan kun je stukje bij beetje op zoek gaan naar de oorzaak van die emotionele toestand. Waarmee niet gezegd is dat je je emoties moet wegcijferen, maar wel dat je ze kunt benutten voor waar ze voor bedoeld zijn: aandacht schenken aan je innerlijk. Je emoties gebruiken om geestelijk schoon te maken. Ik denk dat je daar al een heleboel ervaring mee hebt opgedaan. Dat kún je.

Maar wél bijtijds op, wél alles klaar, wél diertjes verzorgd.. :) Kun je lekker gaan verbouwen..

Goede morgen, Op zondagmorgen loop ik met 't untie meestal een rondje door de binnenstad. (Altijd poepzakjes bij me, hoor..) Deze tijd van het jaar altijd in het donker. Maar een hoop bedrijvigheid al in de stad. Om zeven uur al een hoop mensen in de weer met het opruimen van de rommel die de feestvierders van de afgelopen nacht hebben achtergelaten. Doet me mijmeren over m'n gebruikerstijd. Ik ging m'n gang, sloot me op in m'n eigen wereldje en was alleen bezig met het "welzijn" van mezelf. Welzijn betekende meestal onder invloed zijn. Ik was me min of meer bewust van de rotzooi die ik achter me liet, maar daar had ik, zolang ik maar vóóruit leefde en gebruikte, geen last van. Diegenen die "achter" mij leefden en last van m'n rotzooi hadden moesten dat zelf maar opruimen.. daar kon ik me niet mee bezighouden, dat zou mijn welzijn in de weg staan en daar had ik geen tijd voor.. ik moest immers vóóruit. Mijn "sporen" waren voor mijn "achterliggers". Nu kan ik daar gelukkig anders mee omgaan. Ten eerste probeer ik zo min mogelijk rotzooi te maken door mezelf in te passen in het alledaagse leven, dus mét anderen.. Ten tweede probeer ik me van de onvermijdelijke rotzooi die ik maak bewust te zijn en er een gewoonte van te maken om die zoveel mogelijk op te ruimen. Dat betekent dat ik het hóór als iemand me ter verantwoording roept. Dat betekent dat ik me nu en dan omdraai en een stukje terugloop om op te ruimen/schoon te maken. Ik dacht altijd geen tijd te hebben voor al die poespas. Maar wonderlijk genoeg past alles precíes in de tijd die ik heb/krijg. Het verleden was altijd een enorme ruimte vol rotzooi waar ik net uitgekropen was. De toekomst een gapende leegte waar ik óók nog eens doorheen moest zien te komen. Nu zijn verleden en toekomst niet meer en minder dan de begrenzing van wat ik nu uitspook.