Kohtje

Ik vind domme mensen vaak aardiger dan mensen die zeker weten dat ze alles weten. Mits ze bereid zijn te leren en ruimdenkend zijn. En daar kunnen dan ook weer mensen die alles weten maar dat niet zeker weten bij horen.. Ik heb de afgelopen tien jaar verschillende soorten zelfhulpgroepen bezocht. Intact, AA, CA en NA. Momenteel bezoek ik nog twee meetings per week. Ik heb ze nodig. Dat klinkt zwaarder dan ik het ervaar. Ik heb er twee keer per week naast veel leermomenten ook veel plezier. Ze zijn als vast agendapunt in mijn leven geïntegreerd.

@jopie, Ik lees een heleboel woorden, letterlijk hersenkronkels.. Met daarin ergens de rechtvaardiging om dan maar één sigaretje te roken zonder het idee te hebben of krijgen dat het stoppen eigenlijk niet gelukt is of gaat lukken.. Kweenie precies.. maar het klinkt me een beetje wanhopig in de oren. Waarmee ik je niet tekort wil doen, jopie. Zelf schreef ik ergens vorige week over succesvol stoppen dat tot nu toe m'n stoppen met drinken wel enigszins succesvol verliep, maar dat ik, wat betreft het bestrijden van m'n (ziekte) verslaving nog weinig succesvol was.. (roken, koffie, snaaien, etc. etc. etc......) En dat ik al met al niet met mezelf in onmin leef hieromtrent. Ik kwam hier en later in het 12-stappen programma om m'n drankgebruik onder de duim te krijgen. Dat er later nog zoveel kanten aan verslaving bleken te zitten had ik toen niet voor mogelijk gehouden. Het leek me in eerste instantie heerlijk om al die kanten van verslaving aan te pakken. Maar uiteindelijk is me gebleken dat ik helemaal niet zo'n zelfverbeteraar ben. Vandaag hoef ik niet te drinken. Daar ben ik blij om. De rest aanvaard ik met een lichte bitter/zoetheid. TOI TOI TOI....

Pffff jopie.. heb je't zo moeilijk?

Hé meis, van harte gefeliciteerd. Met je verjaardag uiteraard, maar ook met je vogeltjes.. Je hebt die man van de mail toch wel nog even gezegd dat het niet jou Dusty is maar jouw Dusty. Net zoals mijn kippen en niet mij kippen...

Hier idem dito Niet zo idem dito. Misschien ben ik verslaafder dan jij, net iets waanzinniger?? Mij hoef je niet te overtuigen. Dat was ik al. tja, wat is afzienbare termijn in geval van verslaafd zijn... Yeah!!! Yeah, yeah!!! En ik wens je een mooi, fijn en nuttig verblijf in Milano. Hug!!

Vanavond een meeting bezoeken. Ik kom daar al bijna acht jaar zo goed als wekelijks. Uit de eerste jaren dat ik daar kwam zie ik nooit meer iemand. Ik weet dat er verschillende van deze mensen nog steeds actief verslaafd zijn en ook dat er enkelen zijn die na een paar jaar niet meer kwamen maar nog steeds clean zijn. En dan zijn er velen waarvan ik nooit meer taal of teken heb vernomen.. hoe het met hen gaat weet ik niet. Die een na laatste groep heeft mijn belangstelling. Ik heb momenten dat ik daar bij wil horen. Niet meer naar meetings gaan en clean blijven. Maar ik ken mezelf ook wel goed genoeg dat als ik besluit niet meer naar meetings te gaan, ik de kans voor mezelf om (misschien zelfs blijvend) terug te vallen alleen maar groter maak. Het is niet zo dat ik mezelf op glad ijs vind bevinden, maar ik heb wel zóveel over verslaving geleerd dat ik mezelf, of althans m'n hersens, niet volledig kan vertrouwen. Verslaving speelt sluwe spelletjes met mijn denkvermogen en rationaliseringsvermogen.. voor ik het weet zal ik mezelf wijs kunnen maken dat er een reden is om te gaan drinken, of dat het -als er geen reden is- best lekker zal zijn om eens één glaasje te nemen, puur om van te genieten. Ik weet van de hersens en de receptoren.. Zelfs het idee van dat ik best zonder meetings clean kan blijven is al een begin van "verslaafd denken".. en als ik werkelijk ga geloven dat ik dat kan, dan is het geen begín van "verslaafd denken" meer maar een gevorderd "verslaafd denken". Ik schreef op een ander draadje: "Knokken" veranderd langzaam in "volhouden". "Volhouden veranderd langzaam in "gewoon". Pas op als "gewoon" langzaam veranderd in "vergeten hoe het was". Dan wordt het zo zoetjesaan weer tijd om te gaan knokken. Ik ben niet zo'n knokker.. Dus om dat vóór te blijven zorg ik er voor dat "gewoon" niet veranderd in "vergeten hoe het was". Om "gewoon" toch bijzonder te laten blijven bezoek ik wekelijks mijn meetings met medeverslaafden. Om "gewoon" toch bijzonder te laten blijven lees ik zeer regelmatig alle beslommeringen rond verslaving hier op het forum. Soms(??) ben ik verslaving en verslaafden méér dan zat.. zeg maar spuugzat. Maar als een zombie door het leven gaan óók. Dus....

Mooi. Trek uit"zitten" mag beslist ook liggend gebeuren. "Knokken" veranderd langzaam in '"volhouden". "Volhouden" veranderd langzaam in "gewoon". Maar pas op als "gewoon" veranderd in "vergeten hoe het was". Dan wordt het zoetjesaan weer tijd om te "knokken".

Wat is succesvol stoppen?? Ik denk dat ik voor mezelf die vraag nooit volledig kan beantwoorden. Als het om niet gebruiken gaat, kan ik dat alleen richting verleden bekijken.. Nu zes jaar en tien en een halve maand niet gedronken. Vind ik voor mij, als alcoholist, als verslaafde, best succesvol. Maar of ik de zeven jaar niet drinken ga halen?? geen idee. Die kant op, de kant van de toekomst dus, kan en durf ik mijn succes niet (te) claimen. Als het om verslaving in het algemeen gaat kan ik echt niet van succes spreken. Ik rook, drink teveel koffie, zoek de gekste afleidingen om vervelende dingen enigszins te "verzachten".. ik probeer nog altijd een zo makkelijk mogelijk leven te leiden. Maar daar heb ik vrede mee. En zo nu en dan ben ik ontevreden met/over mezelf en geef ik mezelf een schop onder den bips.. Dat niet drinken volhouden is me tot nu toe gelukt dankzij anderen. Mijn vrouw, familie, vrienden, fellows in de NA, ze dragen allemaal bij aan m'n successtory tot nu toe. Maar ik durf ze geen garantie voor verder succes te noemen. Daarmee zou ik de verantwoordelijkheid van m'n niet-drinken bij m'n omgeving leggen. Ze motiveren me. Maar de verantwoordelijkheid van de uiteindelijke keuze van wel of niet drinken ligt nog altijd bij mezelf. Dat vind ik nogal wat. Daarom neem ik die verantwoordelijkheid in kleine hapjes. Dag voor dag, soms nog kleiner.

hihihi.....

An, fijn dat je gisteravond een goede meeting had. Maar wat is daar zo apart aan? Ik ga vanavond een goede meeting hebben. Weet ik dat zeker?? Nee, natuurlijk niet. Maar het wordt vanavond m'n 1152e meeting en ik heb nog nooit een slechte meeting meegemaakt. Ik vertrouw er gewoon op dat het vanavond ook weer goed wordt.

Goedemorgen, Gipsy, van harte gefeliciteerd met je verjaardag.

Goedemorgen, Ploffie, van harte gefeliciteerd met je verjaardag.

Goedemorgen, Monster, van harte gefeliciteerd met je verjaardag.

Jeanne, dat kan met drinken óók zo gaan. Dat is tenminste mijn ervaring. Ik dronk een fles port én een fles wodka per dag, en nu bijna zeven jaar geen druppel meer. Als ik nu het leven even niet aan denk te kunnen, dan gaan mijn gedachten niet richting drank maar richting mezelf... waaróm denk ik het leven even niet aan te kunnen??... wát is er zo verschrikkelijk??... Is dat werkelijk het leven zélf of zijn mijn gedachten zo zwart? Altijd blijkt dat, door mijn gedachten te veranderen, het leven niet zo onoverkomelijk is. Maar de hoop die ik in je berichtje lees ken ik wel. Bij mij is het namelijk net andersom als bij jou... Ik zou er veel voor overhebben als dat met roken ook zo kon gaan. Het Beest waar je het over hebt is voor mij de ziekte verslaving. Die gaat nooit over/voorbij. (De ziekte) verslaving tast alle facetten van het leven aan. Wel is het mogelijk om met die ziekte een "normaal" leven te leiden. Maar daar moet ik dan wél voor in aktie komen. Ik moet me elke keer realiseren dat ik bepaalde dingen niet uit vrije wil doe maar gedirigeerd door mijn ziekte.. Door dáár tegen in te gaan kan ik mijn ziekte beheersen. Niet af en toe, maar elke dag weer. Dagelijks een vinger aan eigen pols houden houdt me bewust van het feit dat ik een verslaafde ben. Een dagelijkse inventaris opmaken, een dagelijkse reality-check.. en mijn fouten inzien en toegeven..(stap 10 uit het 12-stappen programma).

gelukkig maar.

Als je maar niet denkt dat drinken goed voor je is. Maar ik denk niet dat je dat denkt. Sowhat, keep it calm.. Wijfie, beterschap. Nog steeds wat leeg in m'n hoofd. Wel apart. Meestal zit het bij mij boven bomvol. @Tomtom, ik heb m'n hogere macht wel eens vergeleken met een "TomTom".. ik vertrouw er volledig op maar heb de vrijheid om van de adviezen (de rechte weg) af te wijken zonder straf, maar met een geduldige "herberekening", keer op keer. Zodat elke dag mijn route bepaald wordt vanaf het punt waar ik me op dat moment bevind. In jouw geval zou dus een terugval het nieuwe startpunt zijn voor een succesvol vervolg van de weg. Been there, done that!

Diep en aandachtig blijven ademhalen, erik, en je bewust blijven van de vrijheid die je hebt door dit allemaal nuchter te doen...

Arme Lila, bont en blauw.. Keuze maken. Tussen wel en niet drinken. Zo dacht ik er vroeger over. En dan maakte ik de keuze niet te drinken. En dan dronk ik wel. Niet één keer, maar keer op keer, week in week uit, jaar in, jaar uit... Hoezo keuze maken? Ik kon niet kiezen zolang ik niet kon toegeven dat mijn verslaving sterker was dan mijn wil. Toen ik dat wél had toegegeven hád ik niet meer te kiezen tussen wel of niet drinken, toen had ik de keuze tussen aan m'n herstel werken of niet. Alleen door aan m'n herstel te werken hoef ik niet te kiezen tussen wel en niet drinken, maar te kijken of mijn verwachtingen realistisch zijn of niet. Als ik mijn verwachtingen steeds weet aan te passen aan de realiteit, hoef ik de realiteit niet meer te vervormen/verdoven met een lapmiddel als alcohol.

..................mijn hoofd is vandaag zo leeg, dat er niets schoon te maken valt...............

Yeah.. dank Jopie. Ik ook.

Nou, bedankt. Dit soort reacties helpen me altijd weer even loskomen uit een dreigend vastroesten of verstikken.. Grappig om te zien (Jopie) dat ik dan min of meer m'n eigen ideeën/opvattingen van een tijdje terug terugzie. Het is daarom ook zo belangrijk voor me dat ik contact blijf houden met "lotgenoten", omdat ik in m'n herstelproces steeds maar vooruit wil en zelfs dingen die goed gaan aan verandering onderhevig zijn. Waardoor ik cruciale onderdelen van dat proces uit het oog verlies of zelfs helemaal kwijt raak. "Keep it simple" is soms zo ingewikkeld voor me. De zin "je hebt maar heel beperkt invloed op de loop der dingen" is de kern van m'n denkknoop... De enige invloed die ik heb is in de houding van mezelf omdat ik zelf onderdeel ben van de loop der dingen, ik ben dat ene kleine steentje in de rivier. Het gevaar van emotioneel handelen vind ik dat het mij als persoontje boven het grote geheel wil stellen, IK wil zo graag dat het zus of zo gaat, terwijl dat grote geheel zich niets aantrekt van mij als persoontje, ben er zelf aan overgeleverd.. Tja, en zo kun je komen tot de vraag: wat is de zin van het leven? Als ik nou zeg dat het leven geen zin heeft, maar dat het de moeite waard is omdat het een uniek geschenk is, ben ik dan emotieloos, koud, egoïstisch? Heb ik dan geen oog voor alle ellende die zich in de wereld afspeelt? Ik heb wel degelijk oog voor ellende. En ik ben dankbaar dat heel veel van die ellende mij bespaard is gebleven tot nu toe. Maar ik mag niet hopen/wensen dat dit altijd zo zal blijven. Dat houdt voor mij de deur op een kier om zelf het heft in handen te willen nemen als dit me zo uitkomt.. en daar begon mijn hele drankgebruik mee.

Ben jij er al uit, MijnGerrit? Ik heb mezelf al bestempeld als "koele/kouwe kikker", als slappeling, als alles wat negatief is, heb het zelfs gezocht in een van de vele vormen van autisme.. maar niets bleek de lading te dekken. Kom op dit moment uit bij nederigheid, maar ben niet overtuigd. Enige ervaringen van anderen op dit gebied zijn me welkom. Want al wil ik nog zo loslaten, dit houdt me vast. Dit komt me voor als een "niet gewenste ontwikkeling" in m'n herstelproces. Voel me soms "onmenselijk" omdat ik steeds aanloop tegen het gevoel dat ik hypocriet ben als ik medeleven probeer te verwoorden. Dat ik dingen alleen zeg om misschien aardig en medelevend gevonden te worden.

Ik heb voor mezelf vastgesteld (voor dit ogenblik) dat wijsheid schuilt in de moed om m'n kalmte onder wat voor omstandigheden dan ook, te bewaren. Dat er moed voor nodig is om kalm te blijven is me duidelijk geworden omdat ik me het liefst laat (mis)leiden door allerlei indrukken/emoties, maar dat als ik daar overheen weet te stappen ("loslaten"), veel beter met situaties om kan gaan, of er in elk geval niet zo heftig door uit m'n evenwicht raak. Dan kom ik wel het volgende tegen: in hoeverre is het "loslaten" een manier om objectiever naar omstandigheden te kijken, of juist een vlucht in ongeïnteresseerdheid? Als ik niet (heftig) emotioneel reageer, is dat dan omdat ik niet geïnteresseerd/betrokken ben of omdat ik het lot der dingen op dat moment overlaat aan de goden, hogere machten, natuurlijke krachten, tand des tijds, loop der dingen, het leven zélf........(?) omdat ik er zelf niets aan kan veranderen?? Ik weet het (nog) niet. Maar ik heb wel ervaren dat ik door kalmte na te streven minder gek van mezelf word.