Kohtje

Ja.

Misschien is 't 'm dát, jowan.. misschien heb ik min of meer besloten de hoop op te geven.

Stoptober heeft 31 dagen. Vandaag dag 5. Ben nu al voor de 5e keer gestopt, deze maand. Hoop dat het me voor stopvember lukt om eens een dag niet weer te beginnen met roken.

Moghu Bolletje.

Mmmmmm, lekker. Oploskoffie..!!

Niet zo heel raar, Agnieta. Net als met drinken. Als je niet mag is het moeilijk. Als je mag, dan hoef je niet zo nodig.

Ben nooit echt weg, hoor. Ben ik te verslaafd voor. Wel regelmatig behoorlijk afwezig.

Trema's zijn niet raar. Die rare Engelsen kennen geen trema's. En het woord raar is raar..

Dagpact: Blondie Kaboutertje jowan Wijfie Agnieta alsjeblieft

Mooie meeting gewenst. Had me op zich leuk geleken er bij te zijn, maar heb me een beetje uit de markt gewerkt, hier. Eigen schuld, dikke bult.

.

Wijfie, van harte gefeliciteerd met je verjaardag.

.

Als ik een pot jam openmaak waarop staat: "aardbeienjam" en ik proef kersenjam, dan kan ik twee dingen doen. Ik kan die pot jam weggooien (of terugbrengen) want de jam is niet wat het etiket belooft. Of ik kan genieten van (onverwachte) kersenjam. Die jam waar dat etiket op zit maakt het geen snars uit, die is en blijft de jam die die is... Een etiket zegt alleen dát wat degeen die het etiket plakt verwacht, niet wat er werkelijk onder/achter dat etiket zit. Ik ben voor de jam, niet voor de etiketplakker. Dat is net zo met mezelf een etiket opplakken. Dan maak ik van mezelf wat ik van mezelf dénk. Maar denken kan naast groei ook beperking inhouden. Vooral als ik wat ik denk dat ik ben en/of kan als absolute waarheid aanneem. Ik kom regelmatig tot de ontdekking dat ik onder een bepaald etiket val (geheel of gedeeltelijk), om er dan vervolgens achter te komen dat het etiket, of de vlag, de lading niet dekt.. Ik kan mezelf volplakken met etiketjes en proberen aan de beschrijving te voldoen. Maar ik probeer liever etiketloos door het leven te gaan. Dat creëert minder verwachtingen en teleurstellingen en meer verrassingen.

@ Agnita, Ik las gisteren ergens het woord "restschade", als gevolg van (langdurig) drinken. Heb ik ook.. Maar het is pas restschade als het drinken gestopt is.. anders zou het slechts tussentijdse schade zijn. Toen bij mij het drinken gestopt was en dus kon gaan spreken over "restschade", vond ik dat zo neigen naar spijt hebben van mijn leven tot dan toe, dat ik niet meer sprak van restschade maar van fundamenten waarop ik een nieuw leven kon gaan bouwen. Ik heb geen spijt van mijn eigen "geschiedenis".. Ik vlak het verleden niet uit, maar ik wil een ándere toekomst.. Dat ie anders wordt, is me duidelijk. Mijn physieke en psychische mogelijkheden zijn niet meer dezelfde als, pak 'm beet, een halve eeuw geleden. Maar de spirit om van het leven te (gaan) genieten is, door de bereidheid om mezelf niet als slachtoffer van beperkingen te zien maar als bron van vele (onverwachte) mogelijkheden, enorm gegroeid.

Tja, dat heb ik nou ook altijd.. Ze kunnen honderd, duizend of tienduizend keer tegen me zeggen dat ik het allemaal niet zo zwaar moet zien, maar alleen uit eigen ondervinding kan ik na afloop concluderen dat het allemaal wel meeviel. Maar dat is geen garantie of overtuiging voor mezelf dat ik het in het vervolg allemaal niet zo zwaar (meer) moet zien. In een volgende situatie werkt het weer nét zo... Onverbeterlijke pessimist en zwartkijker. In de praktijk dan, hè, theoretisch ben ik superoptimistisch.

Laat maar, ploffie. Is al weg.

Wat doe je daar dan mee en waar laat je die allemaal??

jOwan, m'n beste, Let Go, Let God.. Moet denken aan een tekst van "omdenken".. "Ik vroeg God om een fiets, maar ik kreeg hem niet. Ik realiseerde me dat God zo niet werkt. Dus ik stal een fiets, en vroeg God om vergeving.." Over voetenwerk gesproken..

Bolletje, je bedoelde toch??...

Rotterdams gezien is de spelling oké, ja....

jOwan, van harte gefeliciteerd met je verjaardag. Maak er maar (weer) een fijne dag van. Met misschien wel een meetinkje.. Ik hoop dat je het "droog" kunt houden.

Ik wil even in het openbaar, dus hier op dit draadje, reageren op mijn eigen berichtje wat ik hierboven heb geplaatst. Deze opmerking is niet bedoeld als sneer, als trap na, als wat voor vervelends of negatiefs ook. Ik volg de strijd, het geworstel, het afwegen, het hele proces van minderen met aandacht en ervaar het als interessant en leerzaam. Ik plaatste dit berichtje als een waarschuwing. Niet dat ik zelf nou zo'n heilig boontje ben en was, maar ik heb ook altijd gedacht dat, als ik wat wilde drinken, ik niet met de auto zou gaan maar met de fiets. Dat leek me wel zo veilig. Met name voor andere weggebruikers. (wat trouwens ook een verkeerde manier van denken is, want ook onder invloed op de fiets kan ik anderen een hoop ellende bezorgen.) Ik heb het zélf niet meegemaakt, maar een kennis van me wel. Die werd tijdens een fietscontrole 's avonds aangehouden, bleek (na blazen) teveel alcohol op te hebben, en z'n rijbewijs (wat ie niet eens bij zich had) werd ingevorderd. Het maakte niet uit dat ie op de fiets was, je mag met teveel alcohol op nou eenmaal niet actief aan het verkeer deelnemen. Als mijn bericht als ongepast of zelfs beledigend en natrappen is overgekomen, dan spijt me dat. Maar zo was het absoluut niet bedoeld. Mari, ik wens je een succesvol pad.

Het blijven proberen raad ik niet af, doe ik zelf ook. Maar dat het dan gaat lukken durf ik (voor mezelf, maar zeker voor een ander) niet te stellen.

Goede morgen, Ik heb het berichtje van jowan geliked. Niet omdat ik tegen Bolletje ben, maar omdat ik de stelling dat als het ene je lukt, het andere je óók wel zal lukken absoluut niet kan onderschrijven. Wat me bij het onder een zekere controle krijgen van mijn drankverslaving wél lukt, lukt me bij het onder een zekere controle krijgen van mijn nicotineverslaving tot nu toe absoluut nog niet. Meerdere malen heb ik geprobeerd om dezelfde principes toe te passen op beide verslavingen. De basis van beide verslavingen is mijn ziekte verslaving, maar de aanpak van de symptomen is niet gelijk, loopt niet synchroon, is mij gebleken. Waar ik steeds op "afknap" bij mijn nicotineverslaving is dat ik mijn bodem van de put nog niet bereikt heb. Mijn leven is mét sigaretten nog steeds min of meer hanteerbaar, oftewel, ik ontwricht mijn en andermans leven (nog steeds) niet wanneer ik met regelmaat een sigaret opsteek. Daar blijf ik min of meer de verslaafde in ontkenning. Niet dat ik ontken dat ik verslaafd ben, wel dat ik ontken dat niet roken me voordelen gaat opleveren. Ik blijf pogingen doen om te stoppen met roken. Maar het woord pogingen impliceert al een zeker wantrouwen tegen een goede afloop. Ik zal pas kunnen zeggen dat ik gestopt ben met roken als ik het niet meer met "pogingen probeer" maar als ik daadwerkelijk niet meer rook zonder trek te ervaren. Als ik er tot in elke vezel van mijn lichaam van overtuigd ben dat ik geen nicotine nodig heb. Niet alleen in mijn denken, maar ook in mijn zijn.. Dan moet ik, na bovenstaande nog eens overgelezen te hebben, wél toegeven dat die overtuiging er waarschijnlijk pas gaat komen ná een zgn. "poging", omdat ik waarschijnlijk (ik ken mezelf) niet op een ochtend zomaar wakker wordt met het gevoel totaal bevrijd te zijn van de nicotinezucht. Die overtuiging zal moeten groeien vanaf een moment van "die eerste niet nemen", maar zo vanzelfsprekend als: "je bent gestopt met drinken, nu zal het stoppen met roken óók wel lukken" zal het niet zijn..