Kohtje

hihihi.....

An, fijn dat je gisteravond een goede meeting had. Maar wat is daar zo apart aan? Ik ga vanavond een goede meeting hebben. Weet ik dat zeker?? Nee, natuurlijk niet. Maar het wordt vanavond m'n 1152e meeting en ik heb nog nooit een slechte meeting meegemaakt. Ik vertrouw er gewoon op dat het vanavond ook weer goed wordt.

Goedemorgen, Gipsy, van harte gefeliciteerd met je verjaardag.

Goedemorgen, Ploffie, van harte gefeliciteerd met je verjaardag.

Goedemorgen, Monster, van harte gefeliciteerd met je verjaardag.

Jeanne, dat kan met drinken óók zo gaan. Dat is tenminste mijn ervaring. Ik dronk een fles port én een fles wodka per dag, en nu bijna zeven jaar geen druppel meer. Als ik nu het leven even niet aan denk te kunnen, dan gaan mijn gedachten niet richting drank maar richting mezelf... waaróm denk ik het leven even niet aan te kunnen??... wát is er zo verschrikkelijk??... Is dat werkelijk het leven zélf of zijn mijn gedachten zo zwart? Altijd blijkt dat, door mijn gedachten te veranderen, het leven niet zo onoverkomelijk is. Maar de hoop die ik in je berichtje lees ken ik wel. Bij mij is het namelijk net andersom als bij jou... Ik zou er veel voor overhebben als dat met roken ook zo kon gaan. Het Beest waar je het over hebt is voor mij de ziekte verslaving. Die gaat nooit over/voorbij. (De ziekte) verslaving tast alle facetten van het leven aan. Wel is het mogelijk om met die ziekte een "normaal" leven te leiden. Maar daar moet ik dan wél voor in aktie komen. Ik moet me elke keer realiseren dat ik bepaalde dingen niet uit vrije wil doe maar gedirigeerd door mijn ziekte.. Door dáár tegen in te gaan kan ik mijn ziekte beheersen. Niet af en toe, maar elke dag weer. Dagelijks een vinger aan eigen pols houden houdt me bewust van het feit dat ik een verslaafde ben. Een dagelijkse inventaris opmaken, een dagelijkse reality-check.. en mijn fouten inzien en toegeven..(stap 10 uit het 12-stappen programma).

gelukkig maar.

Als je maar niet denkt dat drinken goed voor je is. Maar ik denk niet dat je dat denkt. Sowhat, keep it calm.. Wijfie, beterschap. Nog steeds wat leeg in m'n hoofd. Wel apart. Meestal zit het bij mij boven bomvol. @Tomtom, ik heb m'n hogere macht wel eens vergeleken met een "TomTom".. ik vertrouw er volledig op maar heb de vrijheid om van de adviezen (de rechte weg) af te wijken zonder straf, maar met een geduldige "herberekening", keer op keer. Zodat elke dag mijn route bepaald wordt vanaf het punt waar ik me op dat moment bevind. In jouw geval zou dus een terugval het nieuwe startpunt zijn voor een succesvol vervolg van de weg. Been there, done that!

Diep en aandachtig blijven ademhalen, erik, en je bewust blijven van de vrijheid die je hebt door dit allemaal nuchter te doen...

Arme Lila, bont en blauw.. Keuze maken. Tussen wel en niet drinken. Zo dacht ik er vroeger over. En dan maakte ik de keuze niet te drinken. En dan dronk ik wel. Niet één keer, maar keer op keer, week in week uit, jaar in, jaar uit... Hoezo keuze maken? Ik kon niet kiezen zolang ik niet kon toegeven dat mijn verslaving sterker was dan mijn wil. Toen ik dat wél had toegegeven hád ik niet meer te kiezen tussen wel of niet drinken, toen had ik de keuze tussen aan m'n herstel werken of niet. Alleen door aan m'n herstel te werken hoef ik niet te kiezen tussen wel en niet drinken, maar te kijken of mijn verwachtingen realistisch zijn of niet. Als ik mijn verwachtingen steeds weet aan te passen aan de realiteit, hoef ik de realiteit niet meer te vervormen/verdoven met een lapmiddel als alcohol.

..................mijn hoofd is vandaag zo leeg, dat er niets schoon te maken valt...............

Yeah.. dank Jopie. Ik ook.

Nou, bedankt. Dit soort reacties helpen me altijd weer even loskomen uit een dreigend vastroesten of verstikken.. Grappig om te zien (Jopie) dat ik dan min of meer m'n eigen ideeën/opvattingen van een tijdje terug terugzie. Het is daarom ook zo belangrijk voor me dat ik contact blijf houden met "lotgenoten", omdat ik in m'n herstelproces steeds maar vooruit wil en zelfs dingen die goed gaan aan verandering onderhevig zijn. Waardoor ik cruciale onderdelen van dat proces uit het oog verlies of zelfs helemaal kwijt raak. "Keep it simple" is soms zo ingewikkeld voor me. De zin "je hebt maar heel beperkt invloed op de loop der dingen" is de kern van m'n denkknoop... De enige invloed die ik heb is in de houding van mezelf omdat ik zelf onderdeel ben van de loop der dingen, ik ben dat ene kleine steentje in de rivier. Het gevaar van emotioneel handelen vind ik dat het mij als persoontje boven het grote geheel wil stellen, IK wil zo graag dat het zus of zo gaat, terwijl dat grote geheel zich niets aantrekt van mij als persoontje, ben er zelf aan overgeleverd.. Tja, en zo kun je komen tot de vraag: wat is de zin van het leven? Als ik nou zeg dat het leven geen zin heeft, maar dat het de moeite waard is omdat het een uniek geschenk is, ben ik dan emotieloos, koud, egoïstisch? Heb ik dan geen oog voor alle ellende die zich in de wereld afspeelt? Ik heb wel degelijk oog voor ellende. En ik ben dankbaar dat heel veel van die ellende mij bespaard is gebleven tot nu toe. Maar ik mag niet hopen/wensen dat dit altijd zo zal blijven. Dat houdt voor mij de deur op een kier om zelf het heft in handen te willen nemen als dit me zo uitkomt.. en daar begon mijn hele drankgebruik mee.

Ben jij er al uit, MijnGerrit? Ik heb mezelf al bestempeld als "koele/kouwe kikker", als slappeling, als alles wat negatief is, heb het zelfs gezocht in een van de vele vormen van autisme.. maar niets bleek de lading te dekken. Kom op dit moment uit bij nederigheid, maar ben niet overtuigd. Enige ervaringen van anderen op dit gebied zijn me welkom. Want al wil ik nog zo loslaten, dit houdt me vast. Dit komt me voor als een "niet gewenste ontwikkeling" in m'n herstelproces. Voel me soms "onmenselijk" omdat ik steeds aanloop tegen het gevoel dat ik hypocriet ben als ik medeleven probeer te verwoorden. Dat ik dingen alleen zeg om misschien aardig en medelevend gevonden te worden.

Ik heb voor mezelf vastgesteld (voor dit ogenblik) dat wijsheid schuilt in de moed om m'n kalmte onder wat voor omstandigheden dan ook, te bewaren. Dat er moed voor nodig is om kalm te blijven is me duidelijk geworden omdat ik me het liefst laat (mis)leiden door allerlei indrukken/emoties, maar dat als ik daar overheen weet te stappen ("loslaten"), veel beter met situaties om kan gaan, of er in elk geval niet zo heftig door uit m'n evenwicht raak. Dan kom ik wel het volgende tegen: in hoeverre is het "loslaten" een manier om objectiever naar omstandigheden te kijken, of juist een vlucht in ongeïnteresseerdheid? Als ik niet (heftig) emotioneel reageer, is dat dan omdat ik niet geïnteresseerd/betrokken ben of omdat ik het lot der dingen op dat moment overlaat aan de goden, hogere machten, natuurlijke krachten, tand des tijds, loop der dingen, het leven zélf........(?) omdat ik er zelf niets aan kan veranderen?? Ik weet het (nog) niet. Maar ik heb wel ervaren dat ik door kalmte na te streven minder gek van mezelf word.

Boute/boude uitspraak, jowan..

Behoorlijk de schrik te pakken n.a.v. de berichten omtrent kaboutertje. Hogere machten.. dit soort situaties zijn voor mij een bevestiging dat ze er zijn en zich niets van onze wil aantrekken. En dat heeft niets met eerlijk of oneerlijk te maken.. meer met nederigheid van de mens. Gipsy, een glas prosecco zal een fles worden, misschien twee.. en nog zul je hoogstwaarschijnlijk niet met het slechte nieuws om kunnen gaan. Nuchter of zwaar bezopen: 't is en blijft een gegeven waar we als mens moeilijk mee om kunnen gaan. Iedereen (incl. mezelf) sterkte.

Bertd, wat voor soort uitspattingen heb je het over, dat ze je leven zo interessant maakten?

Mij heeft het een jaar of 3, 4 gekost om me te realiseren dat het leven echt fijner is zonder drank. Tot die tijd hield ik me staande m.b.v. de ervaring van andere langdurig gestopten. Tot die tijd zag ik in alcohol nog altijd min of meer een soort van tijdelijke "verlosser".. waar ik dan soms tegen m'n zin NIET aan toegaf, maar die nog altijd semi-schalks naar me knipoogde. Dat menselijke trekje (knipogen) is alcohol voor mij nu kwijt. Nu is alcohol voor mij niets anders dan een vluchtige stof, die zélf sneller verdampt dan dat het m'n problemen oplost. Het heeft wat tijd gekost. Ik heb het niet alleen hoeven doen. Veel hulp en steun van het 12-stappen programma en de mensen die daar serieus mee bezig waren/zijn. En van hulp en steun verwordt het programma meer en meer een permanent zelf-controlesysteem. Zodat ik m'n "fouten" kan herkennen en toegeven en (weer) op eigen benen kan staan. (Letterlijk en figuurlijk) PS. ik had altijd het idee dat een fijn leven inhield dat ik me nooit onprettig zou voelen. Dat is de grootste misvatting die ik uit de weg moest ruimen.

Mijn ervaring is dat het op een (on)gegeven moment zelfs moeilijker wordt om weer te gaan drinken dan om gestopt te blijven. Het is en blijft een keuze die ik dagelijks kan maken. Zó anders en fijn is dat "nieuwe" leven.

Lady jane en adam, twee oudgedienden op dezelfde dag jarig... dat wist ik helemaal niet. Nou ja, twee oudgedienden, zeg ik. Adam, jij hebt veeeeel te weinig beriggies om oudgediende te "mogen" zijn, net as ikke, maar ik lees je hier al sinds m'n eigen begintijd op dit forum, dus voor mij ben je een oudgediende. Hoe dan ook, jullie alletwee een heel mooie verjaardag gewenst. (ik wil hier overigens niet weer eens een discussie o.i.d. aanzwengelen over het verschil tussen oudgedienden en nieuwkomers.. oudgedienden zijn gewoon oud-nieuwkomers en nieuwkomers zijn gewoon nieuw-oudgedienden. Het enige verschil zit hem in het aantal berichten op dit forum.. onze "omgang" met alcohol is de grootste gemene deler.)

Pas als ik de hoop dat het zal gaan lukken opgeef of loslaat geef ik mezelf de kans om me over te geven. Hoop betekent voor mij altijd een (min of meer verborgen) eis dat het móet lukken. Door de hoop los te laten ontstaan er mogelijkheden, is mijn ervaring. Mogelijkheden in de vorm van cadeautjes van het leven zélf, niet in de vorm van het najagen van van tevoren bedachte resultaten. jOwan had wel gelijk: hopen is niet het juiste ingrediënt, besluiten werkt beter. Een besluit levert pas cadeautjes op als ik de hoop laat varen. Hoop heeft voor mij teveel te maken met eigen wil.

Ik zie geen positief of negatief. Ook geen gezeur. Alleen een mededeling.