Lonster1

Het is gek hoe dat in de communicatie kan werken. Iemand reikt uit naar anderen, die boos reageren en vertrekken. Afgelopen week maakte ik ook zoiets in de fysieke wereld mee. Het waren (toevallig?) ook de mannen die boos waren en een vertrok stampvoetend uit de kamer. Gelukkig werd het uitgepraat, en de betrokkenheid naar elkaar werd daardoor sterker. In de fysieke wereld gaat dat toch wat makkelijker dan op een forum, denk ik. Voor mij geldt dat in elk geval wel.

Mijn aandacht voor het forum versloft. Dat vind ik prettig en een goed teken. Met de stelling dat het forum niet zou lopen of dat er onvoldoende op persoonlijke verhalen wordt gereageerd, ben ik het niet eens. Als dat de uitleg van 'versloffen' zou zijn.

Ja het moet. Maar wil je het ook? Dat is wat LadyJane bedoelt, denk ik. De keus. Een willen in plaats van moeten. Eerst vandaag, met een kopje thee.

Wat mij betreft is dit hetgeen waar ik vooral van af wilde. Er continu mee bezig zijn. Wanneer mag ik weer? Hoeveel? Hoeveel heb ik er gedronken deze week? Hoeveel heb ik al niet gedronken?

Ik heb eens een introductiecursus Zenmeditatie gedaan. Daar kwamen leuke mensen op af vind ik. En ook aardig wat mannen, wat ik een beetje mis bij yoga, zingen en andere cursussen of workshops die met persoonlijke ontwikkeling te maken hebben. Je kunt ook een langere opleiding gaan doen, dan heb je al snel een groepsgevoel en er is dan vaak wel iemand bij waar je wat meer contact mee hebt.

Nee hoor, ze doen niet aan carnaval, zei mijn kersverse lief toen we plannen maakten om naar onze favoriete disco te gaan. Toen ik hem ophaalde, was hij uitgedost in een bloemetjesjurk en een gele pruik. Hij gaf hij mij een boerenkiel. 'Toch wel, sorry'. Maakt niet uit toch? Kiel aangedaan, hopend dat ik geen bekenden tegen zou komen. Tsja, jaren 80, toen deed ik dat. Hier sindsdien ook nee dank je.

Al een maand niet gedronken, goed van je. Als je drinkt zet je je leven op stil. Ik vond een kater altijd een goed excuus om zaken voor me uit te schuiven. Gaf mezelf op mijn kop maar het voelde ook comfortabel. Als je dat doorbreekt moet je weer van alles, dat voelt dubbel. Je voelt meer energie en zin om de dingen te doen, dat is wennen en even zoeken.

Geen behoefte aan carnaval, dus dat is makkelijk.

Bol. Ikkanhet Fonny Lonster

Cursus volgen of vrijwilligerswerk gaan doen. Wandelclub, yoga... bij een buurthuis?

Even naar het weerbericht kijken en dan hup, op de fiets naar het zwembad. Op de terugweg een lekker brood en groenten kopen voor de soep. Eerst nog een koffie van Yvonne.

Staat de Bokma koud? is een ook zo'n oude reclamespreuk.

Hahaha, ik sta er zelf ook van versteld soms. Sinds ik niet meer dagelijks drink, doe ik het vanzelf, zonder nadenken.

Klinkt als een mooi keerpunt. Op Madeira besloot ik dat ik er mee klaar was, dat drinken. Lekker naar buiten gaan en wandelen, vroeg naar bed. Kijken of er ook iets anders te drinken is waar geen alcohol in zit en genieten van de volgende ochtend zonder kater. Je voelt je onzeker, het klinkt of je iets aan het onderzoeken of afsluiten bent daar op Madeira.

Voor mij was het in het begin wel een zoektocht naar vervanging. Valeriaan, cbd olie, spijkermatje, hoe kan ik ontspannen. Vervanging in 0.0% bier en frisdranken, want je moet toch iets drinken. Veel wandelen. Onrust bestrijden. De kunst om daar mee om te gaan beheers ik nog steeds niet volledig, maar ik werk er aan. En het mag er zijn, hoe cliché dat ook klinkt. Dan ben ik maar onrustig, en wat is die onrust dan, probeer ik te ontdekken. In plaats van het idee dat het weg moet.

Ja de geneugten van vroeg naar bed en vroeg op. Voordat ik moet werken nog een beetje lummelen. Thuiswerkdag dus geen reistijd en lekker op mijn sloffen wat werk verzetten, wandeling tussendoor en daarna weekend. Het afsluiten van de werkweek met bier of wijn mis ik wel eens, maar in plaats daarvan een beetje lummelen en wat nuttigs doen aan het huishouden en lekker koken voelt een stuk beter.

Dan zijn die meditatie-oefeningen wel goed om te doen, lijkt me. Weer een beetje vanuit je lijf leven in plaats van uit je hoofd. Hou je van wandelen? Dat is voor mij ook een goede manier om te aarden.

Ja inderdaad. Er was een kunstschilder die hier haar dagboekje bijhield na het stoppen met alcohol. Veel creatieve mensen denken dat ze drank of drugs nodig hebben om los te komen en creatiever te worden. Ik ken ook een muzikant die hier aan vast houdt. Dat het zonder een pilletje niet zou lukken. Die schilder vertelde mooi over haar ontdekking dat de drank haar weliswaar iets bracht, maar dat het zonder drank eigenlijk beter werd, dieper. Meer vanuit het hart, dan vanuit een troebele geest. Zoiets.

Er wordt niet bij vermeld of deze verslaafde zorgmijder wel hulp nodig heeft.

Dat vraag ik me ook af, waarom al een half jaar van tevoren plannen om te gaan drinken. Maandenlang verlekkerd denken aan een glas amberkleurig bier. Je verheugt je op de rondleiding, de geuren. En dan als klapper ga je aan de toog zitten en krijgt zo'n glas. Het schuim druipt er iets over. Het prikkelt in je neus. Je zucht eens diep tevreden en neemt een slok. Het smaakt zuur en muf. Je bent niet meer gewend aan de smaak en kan het dus niet waarderen. Nog maar een slok dan, en nog een. Het glas is leeg. Zal ik er nog een nemen? De laatste slok was lekker. Nu wil ik er echt van genieten dus ik neem nog een glas. Een snelle, voordat we gaan. De volgende dag loop je terug naar de abdijwinkel. Die mooie buikvormige flesjes staan mooi in de kast thuis. Dan kan ik er af en toe van genieten. En dat lukt in het begin ook. Je maakt af en toe zo'n flesje open. En dan ontdek je dat in de bierwinkel in de stad ook die flesjes te krijgen zijn. Het wordt een ritueel, een gewoonte. Als het weekend is. Op de zondagmiddag. Op de vrijdag. Als er bezoek is. Als... etc. etc.

Leven en laten leven, zei de man en hij nam er nog eentje.

Als ik een boek wil kopen, is dat vaak online. Heb je het de volgende dag al in je brievenbus. Meestal non-fictie. Romans wissel ik uit met vriendinnen, of haal ik uit een boekenkastje in de buurt of op het station. Die gaan na het lezen meestal ook weer retour, behalve als ik het echt in mijn boekenkast wil. Ik heb één boekenkast, koop ik teveel boeken, dan moeten er anderen weg. Net als met kleren. Alleen lukt dat niet altijd. Soms sta ik vertwijfeld bij zo'n weggeefkastje. Wil ik daar mijn boeken kwijt, maar liggen er ook heel interessante om mee te nemen... Dus weer met een stapeltje terug naar huis. Zo schiet dat niet op met het ontspullen natuurlijk. Ik lees voor mijn werk en studie, verder ontbreekt het me vaak aan concentratie. Terwijl ik wel heel lang achter de laptop kan lummelen...

Tegenwoordig heeft ze een chauffeur voor haar limo, wel zo makkelijk.

Dáág, zwaaide de favoriete suikertante vanuit de limousine naar haar neefjes.

Het is niet lachwekkend, maar wel heel filmisch inderdaad. Roberto weet het mooi te beschrijven. De buurman die de beddenleverancier opwachtte terwijl Roberto wijn ging halen was een andere buurman. Degene die zegt dat hij wel wat over heeft voor Roberto, maar niet voor de man met het halve zakje wiet.