Klassement

Goedemorgen, Dagpact: renaldo61 Fonny 🌞 Yvonne MaryArt Mormel Noelle Gisteren en eergisteren niet geschreven. Zaterdag heerlijk uit eten geweest en zondag het huis opgeruimd. Gisteren op mijn werk alles eindelijk bij kunnen werken. De gecreëerde chaos van de binge ligt daarmee gelukkig weer achter me. Nu weer vooruit, dag 11 vandaag. 😀

En nog even wat anders, @knakker. 7 September schreef je onder andere dit: 'Een duidelijke aanleiding om te gaan drinken heb ik wederom niet echt kunnen ontdekken. Ja, er was niemand thuis, maar dat is best schamel.'[...] Jij noemt het schamel. Maar ik ben even in m'n eigen verleden gedoken en herinnerde me dat toen ik in 2006 na een half jaar behandeling uit 'de kliniek' kwam en al een maand of 5 totaal droog stond, daar compleet gelukkig mee was. Thuis pakte ik de draad weer op wat betreft m'n werk, m'n vrouw was blij, kreeg er vertrouwen in dat dit allemaal weer goed ging komen of al goed was gekomen en ze kon meer en meer zichzelf zijn zonder de zorgen over hoe ze me 's avonds aan zou treffen. Na enkele maanden kondigde ze aan dat ze een weekje naar een goede vriendin in het westen van het land zou gaan. Die had het wat moeilijk en behoefte aan -in dit geval- een goede vriendin om even wat afleiding te hebben. Ik stond toen al ruim een half jaar droog en het ging allemaal prima. We hadden het goed zo samen. Maar tijdens dat weekje alleen thuis ging het helemaal mis. Iets met een kat die van huis is en dansende muizen. Ik had in die tijd nog eens in de twee weken een gesprekje met een behandelaar en heb het hier uiteraard uitgebreid over gehad met haar. In eerste instantie leek het te gaan om een soort van onverwachte uitglijder, dacht ik, maar na lang graven en wroeten een aandringen van m'n behandelaar kwam er dan toch uit dat dit helemaal niet zo onverwacht was. Het moment dat die vriendin van m'n vrouw belde met het verzoek of zij een weekje wilde over komen, ging bij mij de alarmbel af van: dan ben je een week alleen thuis. Maar in plaats van dat die alarmbellen me alarmeerden en me in te dekken en op m'n hoede te zijn, gaven ze me juist het startsein om m'n oude donkere 'geheime' kant weer even naar boven te halen. Ik vond het juist wel spannend en ik was gewoon nieuwsgierig naar hoe het ook al weer was om weer eens even 'helemaal van de wereld te zijn'. Want al die maanden niet drinken waren eigenlijk best vermoeiend, hoewel ze me ook enorme voldoening gaven. Dat vermoeiende en voldane kwamen voort uit het feit dat ik eigenlijk niets meer deed dan mezelf dagelijks te bewijzen tegenover m'n vrouw en alle mensen om me heen (vermoeiend) en daar nog in slaagde ook (voldaan). Dat er dan ineens even een weekje 'vrij' aankwam voelde als een soort cadeautje als beloning voor een tijdje goed gedrag. Je hebt triggers en triggers. Vele kun je aan zien komen, maar er zijn ook van die lange termijn triggers of onderhuidse triggers of onderhuidse lange termijn triggers. Die zie je vaak niet en leiden dan tot de zgn. 'uit het niets'-terugvallen. Door m'n spirituele kant te onderkennen en te ontdekken (met behulp van m'n sponsor bij NA) en ermee aan het werk te gaan (iedereen heeft een spirituele kant) heb ik geleerd dat ik niet het middelpunt van m'n eigen leven ben (egocentrisch) maar dat ik een onderdeel ben van bewegingen, krachten en wetmatigheden die zich niet laten sturen door wat ik wil maar waarin ik wel een persoonlijke verantwoordelijkheid heb. In eerste instantie vond ik dit allemaal nogal zweverig gezwets, maar door er meer mee aan de gang te gaan vond ik steeds meer innerlijke rust en kwamen begrippen als 'vergeving' en 'overgave' en 'berusting' meer en meer tot leven. Gevolg van dit alles is dat de behoefte aan verdoving weg is omdat er geen vermoeiing meer is om mezelf steeds te (moeten) bewijzen en ook geen behoefte aan voldoening omdat het me lukt om me te bewijzen. Voldoening heeft plaats gemaakt voor een gevoel van bevrijding. Feitelijk heb ik mezelf bevrijd door te zijn wie en wat ik ben.

.... en dat ontroerde mij dan weer ❤️.... Hahaha, dat haken.... ja dat is leuk, maar dat nachtelijk gespook, stop daar maar snel weer mee hoor Lika ❤️

Een schouderklop voor @reboot.

Ja dan zie je idd grote verschillen tussen logees 🫤 de aktieven en de lamzakken. Als wij bij de Parijzenaars zijn dan slepen we ze meestal mee naar een restaurant, dan heb je meteen genoeg karma voor 3x niet afwassen 🤪

Wat dat betreft heb ik echt totaal geen klachten. Ik krijg al 25 jaar iedere ochtend een kop thee en een fruitontbijtje op bed 🥰. En voor de rest is hij ook een zorgzame lieverd.

Goedemorgen, Ja heerlijk om het huis weer voor jezelf te hebben na bezoek van logees. Dag 10 zonder wijn maar belangrijker: zonder de vraag of ik het wel of niet zal doen en wanneer en hoeveel. Ik kan er van op aan dat mijn energielevel morgen ongeveer gelijk is aan dat van vandaag en krijg direct meer zin in het aanpakken van dingen die wat langer duren dan vandaag. De dopamineaanmaak is zo te merken ook weer op orde bij de gewone dagelijkse dingen, waardoor mijn leven meer kleur krijgt zonder dat er bijzondere dingen hoeven te gebeuren. Ik vond het mooi wat @Kohtje gisteren tegen @knakker zei: 'Feitelijk heb ik mezelf bevrijd door te zijn wie en wat ik ben.' Dat is het eigenlijk, meer niet. Het klinkt simpel, maar is voor mij altijd heel ingewikkeld geweest omdat ik mijn focus altijd heb gehad op wat ik denk te moeten zijn om me veilig te voelen. En dat geeft het leven een beknellende, soms loodzware ondertoon. Ik kan niet zeggen dat ik mezelf heb bevrijd, maar wel dat ik op de goede weg ben.

ach Yana, wat kun je dat zorgen/entertainen snel zat zijn he. Op zekere leeftijd heb je wel genoeg gezorgd voor anderen. Laat lief ter afleiding van die keel, jou maar eens in de watten leggen.

Hahaha, dat maakt niks uit toch @MaryArt, maar als rechtgeaard kunstenaar die jij bent kan ik me indenken dat je van 'mooi' houdt... dus bij dezen: Dagpact: renaldo61 Fonny 🌞 Yvonne MaryArt Overigens hou ik ook van mooie nette rijtjes en zo, maar heb totaal geen kunstzinnige aanleg als het op schilderen of tekenen aankomt

Goedemorgen frummers. Regen en wind, toch wel weer lekker nu even. Ben al lekker aan het werk geweest, nu even een bakje. Mooi dat je het dagpact niet meer nodig hebt @knakker. En hartstikke fijn jou weer te zien hier @Fonny...

Goeiemorgen @Fonny en @knakker en een prettige werkdag.

Toch heb ik zelf op mijn bezopen momenten de indruk dat ik dan juist helemaal niet ben ‘zoals ik echt ben’. Ik accepteer wel eventueel wel die malle vergroeiing in mijn kop, maar niet het gedrag dat er soms uit voortkomt. Dat wil ik juist omleiden. En dat mijn omgeving dat ook wil snap ik. Maar ik waardeer wel je lieve, vriendelijke woorden. Het doet me dezer dagen best veel ook eens wat aardigs over mezelf te horen namelijk. Dus dank.

Ook ik heb jarenlang mijn excessieve drankgebruik gemaskeerd. Daar word je op een trieste manier heel vernuftig in. Zorgvuldig met de rekenmachine plannen tot hoe laat je kunt drinken en hoeveel zodat het niet meer opvalt als je weer onder de mensen bent. Flessen verstoppen, lege whiskyflessen bijvullen met thee. Afspraken afzeggen, ziek melden op werk als je eigenlijk nog te bezopen was. En toen het begon op te vallen dat ik wel erg vaak 'griep' had een ingewikkelde maagkwaal verzonnen om mij achter te verschuilen. En dan nog die hele logistiek van het tijdig aan- en afvoeren van flessen. Wat een ellende. Ik geloof ook dat ik mijn drankgebruik pas als problematisch ben gaan zien vanaf het moment dat ik het probeerde te verhullen, ook al dronk ik daarvoor ook al stevig. Het is de gangbare mening dat de mensen om je heen het 'toch wel merken'. Dat was bij mij niet zo. Ik ben er jaren mee weggekomen. In het begin verborg ik mijn drinken omdat ik dacht dat ik 'morgen toch ermee zou stoppen'. Ook dat heb ik mijzelf jarenlang wijs kunnen maken. Toen op gegeven moment doordrong dat dit nooit zou gebeuren ontwikkelde ik van de weeromstuit een roekeloosheid in mijn drinken. Eigenlijk omdat ik onbewust tegen de lamp wilde lopen. Want dat was nodig om er vanaf te komen. Te laf om het uit mijzelf op te biechten. Dat open kaart spelen was niet makkelijk. Daar deinsde ik enorm voor terug. Alsof je in je blote bips door de supermarkt moet lopen. Maar toen ik het deed ook meteen volledig. Vrouw, familie, vrienden. Alle treurnis & ellende in één keer eruit. Maar dat gaf me toch een opluchting zeg! Ik zie het als één van de belangrijkste pijlers om van de drank af te zijn geraakt. Het is natuurlijk erg fijn dat je geen katers meer hebt enzo. Maar nog veel en veel en veel meer vind ik het prettig dat ik niet meer in het verborgene hoef te leven. Dat je verlost bent van dat immer knagende schuldgevoel. Dat je weer gewoon kunt zijn wie je bent.