Wakker uit een schaatsdroom. Dat is mijn persoonlijke en vaak terugkerende variant op de klassieke freudiaanse vliegdroom. Ik schaats als een crack, met perfecte techniek, pootje over in de bochten, en steeds hogere snelheid. Op het laatst schaats ik ook gewoon over land en door huizen. Ik voel me dan euforisch en volledig vrij. Ik dartel, dans, zing en zoen.
Het is dan even slikken weer wakker te worden in de realiteit, als ietwat in zichzelf vergrendelde jongeman, die weliswaar erg tevreden en soms zelfs gelukkig is, maar bij wie de levensenergie doorgaans binnenskamers blijft.
Mooi werk, dat dromen. Ik moet nog eens een droomduider vragen wat die er verder van vindt. Of met een psychoanalyticus of andere groenzoeter eens diep afdalen in mijn onbewuste om te ontdekken wat daar - bedolven onder de sedimenten van het leven - nog allemaal bruist en borrelt en wat ik daarmee aanmoet. Dan weet ik misschien ook waarom ik soms ineens zo raar doe.
Iemand anders nog gedroomd?