Gisteren is bloed geven weer eens verkeerd gegaan.
3 x out geweest vlakbij donorcentrum buiten. Haalde geen
bankje en mensen vonden mij onder mijn fiets liggend en belden 112.
Zo stom, ik heb ze overgehaald die ambu te annuleren, gewoon uit valse schaamte.
Daarna nog 2 x weggeweest en toen hebben ze weer gebeld en zich niet laten overhalen.
Ze dachten dat ik hartfalen had omdat ik "knorde". Nooit van gehoord, maar dat schijnt
bij een hartinfarct te kunnen horen. In de ambu werden 2 x hartfilmpjes gemaakt.
Het kwam door onderkoeling, mijn temp. was 35 graden, na een klein uur op de koude grond liggen.
Fiets werd ingeladen en ik ben thuis gebracht zo. Ik was helemaal van de wereld, duizelig, misselijk,
en liet alles maar over me heen komen. Gelukkig niet naar het ziekenhuis gebracht deze keer.
Maar wat heb ik lieve omstanders laten schrikken en wat kan ik eigenwijs zijn vanuit verkeerde motivatie/gedachtenspinsels.
Met zoon geappt later en die bood aan zich als donor aan te melden als ik beloofde te stoppen met bloed geven. lief he.
Ik heb eenmaal thuis uren liggen denken of ik wel wilde stoppen. Gisteren was de 90ste keer en ik wilde zo graag de
100 halen. Maar net toch afgemeld. Dit was de 3e keer dat het echt mis ging en ik moet maar leren dat ouder worden
ook echt inleveren betekent, en dat ook accepteren. Meldde dat net bij zoon en kreeg een foto terug van zijn eerste
afspraak over een week. En dat was zonder het van elkaar te weten. Helemaal trots op hem.
En net mijn tel. opgeladen met het nieuwe setje snoertjes dat ik kreeg als beloning voor de 90e keer haha.
een mooi afscheidskadootje waardoor ik nog vaak aan mijn avontuur van gisteren zal denken als ik weer eens twijfel
om me toch weer aan te melden. en het stokje doorgeven heeft ook wel iets.