Klassement

Soms komt het omzetten van de knop in andere volgorde@Dune Dan volgt het omzetten van de knop pas nadat je bent gestopt met drinken. Dus niet drinken en dan wordt het hunkeren minder. Ik wil niet zeggen dat het ooit helemaal weggaat, maar behapbaar wordt het zeker.

Oeh sorry @Musashi ik stuif zo door je bericht heen. Jij bent je vader niet, zie je niet dat je het zo ontzettend veel beter doet dan hij destijds met jou? Jij zegt: het stopt bij mij, de generaties na mij zullen niet opgroeien met narcisme, maar met liefde. Dat is het meest kostbare dat je kunt geven. In mijn ogen.

Hallo, 13 jaar alweer op 13 april, dat is helemaal aan mij voorbij gegaan... En ja Bob, ik ga door, op naar morgen etc. Alcohol speelt nu geen rol meer. Dat was 13 jaar geleden anders. Toen dronk ik veel, wijn, port en dacht ik ik ben niet verslaafd, geen alcoholist etc. Maar ik was ernstig verslaafd met slechte afdronk. Ook voor de omgeving is dat lastig. Ik weet nu dat als ik was blijven drinken ik er nu niet meer was! Moeilijkste met stoppen was voor mij de eerste dag, en de eerste week zweten, letterlijk. De vele support hier heeft mij geholpen en ook mijn buddies op dit forum, waaronder Shahire en uiteraard Lady Jane Drank geeft een direct en zeker een fijn tijdelijk effect, met alle nadelen die daar op volgen, terwijl niet drinken voor mij leidt tot een betere kwaliteit leven, alleen.... dat is niet direct een resultaat, daarvoor heb je motivatie, doorzettingsvermogen nodig. En de steun hier heeft mij geholpen te gaan voor het alternatief..... Leven (zonder alcohol)! Ik zie hier op het pact namen die nu fase 1, 2 of verder hebben bereikt. Dat zijn voor mij helden. Net als Bob die het IEDERE DAG voor ons hier bijhoudt, en zo zijn eigen committment aan ons allen geeft, Chapeau! En nu nog de kilo's eraf, ben er weer mee begonnen, net als drank is snoepen een directe beloning, echter tanden op elkaar en 15 kilo eraf (nu 110) zal ook de kwaliteit van mijn leven verder verbeteren. De sleutel is iets waar ik naar zoek, en realiseer me dat het wederom de motivatie, discipline en de hulp hier op het kilokiller forum. En vanavond sta ik voor de spiegel en zeg: 'goed zo, vandaag niet gesnoept kanjer..' en weer door!

@Koala84alsnog gefeliciteerd met je 40e en dat heb je toch maar mooi alcohol vrij geflikt!! Tja, die verjaardagen en feestjes, ik vind er ook geen bal meer aan zonder drank. Met drank eigenlijk ook niet, maar dan heb je het niet door Volgende verjaardag doe je gewoon iets waar je zelf heel blij van wordt!!

Ik ga ook even openhartig zijn over mijn gestuiter van de laatste tijd, niet alleen hier maar ook in het echte leven. Misschien helpt dat. Mijn dochter heeft over 2 weken haar lentefeest. Ik weet niet hoe dat in Nederland zit, maar hier is dat een goddeloos alternatief voor het traditionele eerste communiefeest, dat vroeger ook in het eerste leerjaar werd gevierd. Hoewel wij hebben gekozen voor niet-katholiek onderwijs, vind ik dit feest wel een enorme mijlpaal, zowel voor haar als voor ons. Een belangrijk overgangsritueel van onbewust naar bewust leven, de eerste belangrijke zeven jaar hebben we haar maar mooi kunnen geven. Ik heb die jaren echt zo hard mijn best gedaan om mijn eigen kinder-en jeugdtrauma’s te overwinnen om echt een betere mama te kunnen zijn. Met vallen en opstaan, met goeie en kwaaie dagen. Maar dit feest doet me ook stilstaan bij zoveel dingen waar ik niet perse bij wil stil staan, het overvalt me in vlagen en ik probeer kopje boven water te houden om haar een prachtig feest te geven. En nee, geen feest voor de uiterlijke show maar een fantastische dag met hen die ons geholpen hebben en dat nog steeds doen. En toch sluipt die druk er weer in om het perfecte plaatje af te leveren, hoewel ik weet dat dat niet moet, moet het precies toch. Ik heb al heel wat van m’n checklist kunnen afchecken, foto’s zijn klaar, kaartjes in druk, menu staat op punt, en de grote kuiswerken ook zo goed als klaar en toch en toch…sluipt er zo’n gif tussendoor. Ik heb m’n eigen vader niet meer gezien sinds mijn dochter een half jaar is of zo, zij heeft dus geen herinnering aan hem. Natuurlijk zal hij er niet bij zijn, dat is ook helemaal geen issue. En toch, Hij is in beroep gegaan tegen een rechterlijke beslissing vorig jaar en dat proces is dus ook lopende. Ons eerste verweer moeten we klaar hebben rond dezelfde tijd als het lentefeest dus ja verdriet en boosheid overschaduwen toch voor een groot deel ook de climax van haar leven tot nu toe. Dus ja, het is hier ook wel echt lastig op de moment, vind ik. Voila, dat is er dan ook weer even uit. Ik heb havermoutpap met aardbeien gemaakt voor ontbijt voor mijn dochter. Ik eet mijn kiwi’s en citrussap erbij en vandaag alvast nog wat shopping en kuiswerk op de planning voor de verdere voorbereiding. Hou je haaks allemaal, ook dit gaat voorbij. 🌹

Applaus voor @Koala84, @Gekko, @Francoise en @BamBam.

Toch nog gelukt om een positief gevoel te krijgen, lekker een hete douche genomen zit nu met een verwen koffie op de bank, vroeg naar bed met mijn spannende boek. Soms zit geluk in de kleine dingen dat wist ik al…. En tevredenheid is een medicijn voor veel… dat wist ik ook al.. mensch tel je zegeningen. Zal ik toch eens op een tegeltje zetten

Ik woonde vroeger op het platteland. Bijna heel mijn leven. In mijn geboortedorp, daar was een kleine kliniek waar ik geboren ben. Samen met mijn vader bewerkte ik een grote tuin. Ik woonde het grootste deel van mijn leven bij mijn ouders, ik heb slechts kort bij mij mijn ex gewoond in de stad waar ik nu nog steeds woon. Wij hadden alles in onze tuin, aardappelen kochten we soms wel bij. Mijn vader deed de aankopen in zaden en plantjes. Zilverajuintes kochten we ook wel.

@Remi1, ik lus alleen maar appeltaart die zelf gebakken is. Vaarroute heb ik je PB gestuurd, gaat wel lukken, als je de details zelf even uitzoekt. ps Sinterklaas lukt het ook altijd en die komt helemaal uit Spanje.

Jammer @Remi1, dat je al die gezelligheid gemist hebt. Eigen schuld, dikke bult. Voor als je weer hersteld bent en met de boot in de buurt komt. Bij mijn moestuin is een aanlegplaats. Dan zorg ik wel voor een vers kopje muntthee. ps ik doe niet aan zelfgebakken bananenbrood en dat soort dingen.

Wow, wat goed zeg van je @Remi1, ik dacht dat het je nooit lukte om echt de nul te houden. Respect! Nare ervaring voor je in de kroeg, hopelijk kun je snel weer lekker lopen en hou je er niks geks aan over.

Vandaag de jaarlijkse feestelijke opening van het vaarseizoen voor de leden in onze vrijwilligershaven. Dat is altijd heel leuk en gezellig met spelletjes als je zin hebt, of gewoon met elkaar zitten kletsen en hapjes, drankjes, en een bbq en zo. Nu is het niet zo dat ik tegen mensen lieg over hoe het komt dat ik met krukken loop hoor. Ik vind dat als ik de ballen heb om te zuipen tot ik letterlijk en figuurlijk omdonder dan moet ik nu ook de ballen hebben om te zeggen dat ik stomdronken was, en dat zeg ik dus ook gewoon tegen iedereen die ernaar vraagt. Want ik denk niet dat je perse alcie moet zijn om om te donderen in de kroeg van den drank. Maar ik ben er nu wel om thuis gebleven want ik kan zoooo verhipte lastig met die rotkrukken lopen he. Soms zie ik er mensen zo op weg krukken maar ik snap echt niet hoe die mensen dat doen! En zo zit Remi dus uiteindelijk vandaag maar wat allenig op de bank. Wel heb ik husband de deur uitgewerkt richting de haven want die zou al thuis blijven om mij. Nou nee dus, dat dacht ik even niet. Hou toch op man, wegwezen en veel plezier hoor, anders zou ik me nog bezwaarlijker voelen dan dat ik nu al steeds doe.

@Claudius, in mijn moestuintje heb ik al genoeg prei. Winterprei die pas nu stevig begint te worden. En veel bieslook, die staat nu in bloei.

Mijn hondje en ik zijn een. Ze wilt steeds bij me me zijn en huilt als ik weg ben .

@Claudius, wat voor soep maak jij? Ik ga straks naar de zaterdagse markt voor een lekkerbekje en wat moestuinplantjes.

Zo is dat! met de wetenschap hoe mijn vader met ons omging heb ik mijn kinderen overladen met zelfrespect, liefde en ze geleerd dat ze mooie mensen zijn. Fijn dat ze dat nu volwassen beamen. Ik ben dankbaar dat ik nooit heb gedronken in hun jeugd, dat ze bespaard is gebleven wat ik heb meegemaakt met een dronken vader

als dat een AD is, dan hup Dune, dan weet je wat je moet doen. En ik ook, de zon schijnt nog en vanmiddag komt er regen, hup naar buiten, ikke dus. maak wat van vandaag, dan ben je morgen een blijer mens

Nee omdat ze onbewust ontstaan kan je volgens mij ook heel moeilijk je bewuste gedachten zomaar veranderen. Het werkt op onbewust niveau en dat maakt het ook net zo moeilijk. Zoals je zegt, de gedachten voorbij laten gaan zonder er te veel waarde aan te hechten is ook al wel echt een hele grote stap, ook niet gemakkelijk.

Mijn lief heeft mij zoveel over mezelf geleerd, dat ik waardevol ben, een mooi mens, ik voelde dat toen ook echt… hij zei ook, je bent zoveel sterker dan je denkt… en dat heb ik na zijn overlijden ook echt zelf gemerkt. Ik deed het zo goed, en zonder drank! Een jaar niks gedronken omdat ik de rouw puur wilde doormaken. En ik wist van mezelf als ik zou gaan drinken met al dat verdriet het uit de hand zou gaan lopen… het kostte me geen enkele moeite. Dat vind ik achteraf zo bijzonder. Maar na dat jaar vond ik het ‘weer tijd’ voor ‘een’ wijntje, en toen zat ik zo weer op elke dag een fles…. nu balans opmakende besef ik dat in de afgelopen maanden dat dit jaar al telt ik maar heel weinig drinkdagen heb gehad

Het is mij nooit gelukt @Musashi om mijn gedachten te veranderen. Ik lees altijd met verbazing de mensen die het wel kunnen. Ik heb wel gemerkt dat mijn piekeren 's nachts somberder is dan de piekers overdag. En beiden heb ik leren uitzitten of voorbij laten gaan. Een beetje net als trek denk ik. Mindfullness heeft me wel geleerd dat in het hier en nu blijven, piekers helpt richting iets luchtigers/lichters. En de natuur in gaan ook. Op een ander moment worden de gedachten ook heel anders. Dus wat zijn die dan eigenlijk waard/belangrijk? Soms schrijf ik de fijne op. Of juist de minder fijne, want die zijn de volgende dag ook al onbeduidend vaak. En grappig genoeg gebeurt hetzelfde met mijn gevoelens daarover. Kip en ei verhaal misschien?

Ja ik las net over overstromingen in Kenia, dacht aan de oorlogen elders, die mensen hebben net zoveel "recht" op geluk/een goed leven als wij. En wij zijn ergens spekkopers dat we hier wonen, waar we zoveel invloed hebben op ons eifen funktioneren. Er hulp is als het even niet lukt. En dan zouden uitgerekend wij dat niet kunnen? weet je wel hoe sterk je bent ook?

@lady jane och dit vind ik zo fijn wat je schrijft, je hebt ook gelijk, ik ben gewoon goed bezig en dat staat als een paal boven water. Hier en daar een misser dat wel, maar gewoon doorgaan met stoppen…. Want ik kan het wel

Je plukt wortelen niet? @Yana misschien een goed idee dat jaarpact. Weer een jaartje niets?

@Dune, meis, ga de AA volgen, dagpact dus, vandaag drink ik niet, that's all.

Ach dune, kon je die knop maar vinden, wat gun ik het je. Ik ben ook eerder geweest hier net als jij en blijkbaar wisten we toen ook al donders goed dat het niet oke was. Ik kan wel zeggen de strugle niet mogen/ willen drinken is veel minder erg dan de strugle waar je in zit als je nog wel af en toe drinkt. En die eerste strugle wordt steeds minder terwijl de tweede steeds erger wordt. Dus zet due knop om, ik doe het nu 1,5 jaar dus bij mij was de knop op 57 jarige leeftijd en genoeg gedronken toen. Kop op!

Wil nog even terug komen op het onderwerp jeugd trauma’s mijn vader was alcoholist en een zeer nare cynische trek. Ik kan 1000 verhalen vertellen ga ik niet doen. 4 jaar geleden was ik bij zijn euthanasie en ik heb een paar minuten voor zijn dood gezegd: je bent een brompot maar ik hou wel van je want je bent mijn vader’ ik denk achteraf dat ik toen nog hoopte op iets in de trant van ‘ik hou ook van jou’ maar dat kwam niet… ik heb dat nooit gehoord uit zijn mond, hij maakte me altijd pijnlijk duidelijk dat ik een teleurstelling was. mijn lieve man heeft door veel met mij te praten ervoor gezorgd dat ik dit een plek kon geven, het is goed zo, boek is dicht. Fijn om dat te beseffen

beter laat dan niet Koala. En ja wat een lessen krijgen we voor onze kiezen he. Mijn laatste all in met dochter; zij zat zat coctails weg te tikken en een stel uit Ned. kwam wel eens bij ons zitten met ook een coctaildrinkende vrouw. Ik voor het eerst van mn leven een moctail geproefd, maar kreeg m niet weg. Een bak suiker leek het. Het stomme is dat vergelijken. En ik voelde me stom om me aan te willen passen. Dus ben verder op mijn drankjes gegaan en voelde me meteen weer blij met alcoholvrij. Wat laten we ons toch beinvloeden door anderen he, alsof die het allemaal zo goed hebben/weten. Zo'n feest is een dag die we heel erg uitvergroten, alsof één gebeurtenis ons hele leven is op zo'n moment. Als je introvert bent is dat een ramp. Voor mij tenminste. Ik heb het afgeschaft. Toen ik 50 werd in een restaurantje een simpel etentje s avonds, toen ik 60 werd samen met oudste zus (5 jaar ouder) een idioot eetfeest bij vd Valk gegeven voor een heel groot gezelschap, en nu ik 70 werd, met zussen etentje en rondvaart in Utrecht en met beide kinderen elk een apart etentje. 1 op 1 dan functioneer ik het beste. Ik word steeds selectiever en dat is zo fijn. Alsof ik nu pas mezelf mag zijn. Het leven begint bij 40 he, lees je vaak. Dus stel, als je nu op de helft zit, maak er wat van

@lady jane ik heb het onthouden van jouw knop op 55 en ik merk dat mijn knop nog niet om is in de zin van denken, ik blijf verlangen en mijn hoofd speelt nu met gedachten om de pil te ‘vergeten’ zodat het weer kan, ok wel over een paar dagen maar de gedachte eraan maakt me blij, en dat haat ik van mezelf. Ik heb overigens mijn paroxetine 2 dagen niet geslikt afgelopen week, gedoe met apotheek en ik weet dat dat ook niet mee helpt…. Ik moet mezelf herpakken maar weet even Niet hoe…. Ik besef me nu (pas?) dat ik er nooit echt klaar mee ben al is het maar in mijn hoofd en dat maakt me verdrietig en machteloos omdat ik dat niet kan veranderen

Wat ben je toch een grappig mens @Reacher en een lieverd. Al zou ik het geen plukken noemen wat je met worteltjes doet. Ik heb geen enkele reden om te drinken, ik heb mijn bescheiden jeugdtrauma's achter me gelaten, ben op niemand boos, er is liefde in mijn leven en lekker eten, ik ben geloof ik redelijk gezond en alles is goed zoals het is. Ik kan het prima met mezelf vinden maar ik ben gewoon verslaafd en wil altijd wel drinken; als ik blij ben, als ik de pest in heb, als ik moe ben als m'n vrienden er zijn, als m'n vrienden doodgaan... maakt allemaal niet uit. Niks is een reden. Maar nu wil ik het niet meer, je zou er gewoon van op het jaarpact gaan staan.

En zoals mijn dochter net zei: Ook al ben je bloedfamilie, als je niet lief bent voor elkaar ben je geen echte familie. En zo is het maar net. Ik hou van mijn echte familie. ❤️

Een ander plaatje is jij glunderend ruikend aan vers geplukte wortelen. If you know you know

Kom maar bij ons op het forum die wachttijd uitzitten

@Yana ik doe met je mee, vandaag niks

Goedemorgen allemaal, daar ben ik weer eens met wat ups en downs. April heb ik de mooie leeftijd van 40 bereikt, ik vierde dit de hele dag door samen met mijn dochter. Koelkastje, springkussen gehuurd, eten laten verzorgen en verwacht dat er heel wat mensen langs zouden komen. Ten eerste was een hele dag gewoon te lang…. Tegen de tijd dat het avondeten begon was ik bekaf, geen goed plan dus. Ten tweede is de helft niet op komen dagen of heeft op de dag zelf afgezegd, hoewel ik de hele tijd riep niks moet iedereen mag zelf weten of ze wel of niet komen vond ik dit toch wel een tegenvaller…en daarbij had ik wel op de uitnodiging vermeld of ze vtv wilde aangeven of ze kwamen of niet, en zat ik de dag erna dus nog met een hele hoop drank, fris enz. Heb op zich wel een mooi dagje gehad, maar viel toch een beetje tegen…. Ik ben niet zo’n prater en schaam me dan ook een beetje dus heb m’n mond tegen iedereen (ja zelfs tegen m’n man) gehouden, is ook niet zo’n prater. De week erna zat ik niet lekker in m’n vel en merkte dat ik toe was aan een borrel om dat k .. gevoel weg te drinken. Maar we hebben het overleeft en hebben dus ook weer meegemaakt dat ik echt een emotiedrinker ben…. Toch vind ik het achteraf raar dat ik het zo voor m’n eigen hou, ik wilde dit zelfs niet met jullie delen omdat ik dan toch bang was voor de reactie, praat er met iemand over …. Wat ik dus niet wil. Maar goed het is eruit en de emoties vlak na m’n verjaardag zijn al aardig weggeëbd. Ik moet ook een andere mindset hebben want toen ik 30 werd was het precies hetzelfde verhaal, hele bups uitgenodigd en uiteindelijk ook een heel koppel niet op komen dagen. Als je een groot feest geeft in de kroeg komen ze wel, maar als je thuis een feestje geeft melden ze toch makkelijk af. Maar goed, hier leer ik ook weer van…. Volgende dingetje, we zijn nu heerlijk all in op vakantie naar de zon, lekker zwemmen, lekker eten, lezen, relaxen. Maar met het zonnetje op je kop krijg je toch een stuk meer trek in een lekker cocktailtje…. Ik zei gister tegen m’n dochter, zal ik 1 cocktailtje doen, het is toch vakantie…. Gelukkig weerhield ze me ervan door te zeggen, mam je bent zo goed bezig, waarom zou je dat doen! En zo is het! Maar ik weet eigenlijk wel zeker dat als ik volwassen kinderen had gehad die zelf ook zouden drinken ik er wel een gepakt zou hebben en daarna met een rotgevoel zou zitten. Stom toch als je al bijna anderhalf jaar gestopt bent dat je er nog zo naar kan verlangen. Af en toe hoop ik zelfs dat er cocktails zijn met een heel klein beetje alcohol, nu ik dat zo typ voel ik me echt een alcoholist. Nou dat was het weer, even mijn ei kwijt ook al had ik dat beter wat eerder kunnen doen….

Dagpact: Fonny Elonwyn Yana Claudius

Ik heb de afgelopen twee weken bijna iedere avond 3-4 glazen wijn gedronken. Zonde van mijn energie, zonde van alles. Ik wil het niet meer. dagpact: Fonny Elonwyn Yana

@ikkanhet

Goedemorgen. @ikkanhetik lees alles nu pas goed. Liefs!

Een buiging voor @Roos33 en @lady jane.

Hier; * leest, luistert, stil, bezinken, begrijpen, voelt.* Schrijf. Praat. Voelen. Delen is helen en soms zelfs zonder woorden. (Rudy)

Soms kom je er in je eentje niet uit. Ik vraag ook of mijn partner met me meekijkt, die haalt de angel er vaak uit. Of ik zelf al, als ik het mezelf hardop hoor vertellen aan hem. Dan zie ik dat mijn wantrouwen en angst voor afwijzing opspeelt. Opschrijven helpt ook, maar minder. Als mijn partner er niet zou zijn denk ik dat ik wel op zoek zou gaan naar iemand anders om dat te doen. Ken je iemand die je zou kunnen helpen op dit soort momenten? Bij mij was de angst voor afwijzing en belachelijk gemaakt te worden heel sterk. Ik had allerlei onbewuste neigingen en patronen ontwikkeld om die angst en de pijn onder die angst te voorkomen: slijmen, helpen, indruk maken enz. En dan vooral bij de personen door wie ik me juist afgewezen voelde en daardoor eigenlijk niet mocht. Ik heb hierbij veel gehad aan therapie. En ik denk ook dat de leeftijd heeft geholpen. Ervaringen van echt afgewezen worden ook. Ik ben er niet meer bang voor. Het doet nog steeds pijn als het gebeurt, en dat is volstrekt normaal. Het kan niet worden voorkomen. En hoeft ook niet want de pijn is te doen. Dat ik me zo schrap zet en bang ben is een overblijfsel uit het verleden en daar kan een therapie bij helpen, als dat onbeheersbaar is en je in zijn greep houdt. Het heeft voor mij niet te maken met sterker worden, meer met je zwak mogen voelen en voor mijn eigen emoties zorgen.

Frank Boeijen - Zeg me dat het niet zo is.

Mijn soep staat op. Ik heb weer gedronken.

Prikkel-gedachte-gevoel. Dat is normaal gezien de volgorde. Je kan de prikkel en/of gedachte leren veranderen. Het gevoel komt meestal voort uit die gedachte, waar je dus wel invloed op kan leren uitoefenen. Het probleem is dat de meeste gedachten onbewust voortkomen. Bewustzijn van je gedachten en waar ze vandaan komen is logischerwijs dan ook de eerste stap om ze te kunnen veranderen. Dat is niet gemakkelijk maar het kan.

Ik ben het zo zat dat alcohol met mij mee loopt mijn hele leven zal dat zo zijn, ik dacht dat ik dat inmiddels wel geaccepteerd had, maar nu ik in de put zit weet ik dat eigenlijk niet zeker…… het geploeter de gedachten ik word er gek van… ik zou dat knopje uit willen zetten… maar dat wil iedereen hier natuurlijk ik snap nu niet eens meer dat tot mijn 40e de drank totaal geen plaats in mij leven had, en toen heel gelukkig was zonder te beseffen dat dat best bijzonder is met wat ik nu weet op mijn 55e kan wel janken