Emmy, je bent als het ware aan het rouwen lijkt het.
Ooit leek alcohol een soort van vriend, tot je afhankelijk werd,
en je dus in de macht van drinken was. Jarenlang neem ik aan (bij mij wel)
logisch dat dit afscheidsproces ook niet zo maar over is. Sommigen gaan dan
drank verheerlijken (over de doden niets dan goeds), jij ziet gelukkig wel bewust
wat er allemaal ten goede is veranderd sinds je die valse vriend buiten de deur hebt gezet.
En daar hoort ook bij dat je de dingen herkent die ooit wel oké waren in het drinken.
Laat het proces maar toe, je zult merken dat het steeds verandert. En ooit komt daar rust in.
Tevredenheid is mijn nieuwe geluk geworden. Blij met hele kleine dingen soms, het hoeft niet meer zo groots.
De saaiheid waar ik ook ooit bang voor was, kwam niet echt. En eerlijk gezegd was mijn leven niet groots en meeslepend
toen ik dronk. Sommige dingen heb ik zelf bereikt, sommige zijn ook leeftijds gebonden en sommige via andere mensen die ook minder of niet meer drinken. Zet de fles maar uit het zicht of geef hem eerder weg als hij je echt triggert.
Ik was ooit zo dom om m naast de televisie in het zicht te zetten, als anker/uitdaging(?) en na 7 maanden ging hij leeg en
volgden er nog vele eer ik de knop weer om kreeg. Hopelijk hoef jij dit niet door te maken.