Klassement

Vanmiddag is, in alle rust en met haar kinderen bij zich, mijn lieve vriendin Carry, hier ook wel bekend als pietje Parel, overleden. Zij heeft, vanaf 2009, heel, heel veel voor mij betekend. Een bijzonder mens, eigen-wijs, zoals ze zelf altijd zei. En lief. Fundamenteel lief. Zacht. Van 2010 tot 2020 was ik met haar. Beginnend met corresponderen, vanuit dit forum, toen voorzichtige bezoekjes, en uiteindelijk de laatste jaren 3 a 4 dagen in de week samen. De laatste ruim 2 jaar waren niet fijn voor haar. In een verpleegtehuis, en ook nog ten tijde van corona. De wereld niet meer begrijpen, de wereld die jou niet meer begrijpt. Maar.....wat zijn 2 jaar op een heel leven: ze was eerder meer dan dat! Ze hoeft niet meer! Ik miste haar al, was haar al kwijt, maar nu even mis ik haar echt. Voor wat ze óók was, al die jaren. Om wat ze allemaal moest. @fleurtje

Gefeliciteerd met je 7 maanden, @BizzyBee. Proficiat ook @Ella, @niks en @huttula.

Lady Jane, bedankt voor je reactie. Ook deze reacties zijn helpend voor mij. Loslaten vind ik het moeilijkste wat er is. Wel gezegd dat ik ook heel trots op hem ben hoe hij nu vecht voor zijn toekomst!

Iemand van 19 is net (of nog net niet) puber-af. Het lijkt mij best normaal dat hij dus niet naar jullie informeert. In de kliniek was de leersituatie natuurlijk niet zoals die nu is. Een soort van theorie, maar de praktijk valt dan nog niet mee. Misschien helpt het om te leren geen/weinig verwachtingen te koesteren. Je wilt zo graag dat hij "normaal" wordt (denk ik) , maar daar kan hij inderdaad niets mee. Het opvoeden is voorbij en hij moet het zelf gaan doen nu. Ik herken wel iets van teleurstelling hierover. Kinderen worden niet de mensen die ouders wensen. Soms is liefde niet genoeg. Zijn verslavingsgevoeligheid is ook niet zomaar over. Hij heeft het echt druk met zichzelf nu. Angst voor terugval, verleidingen, nieuwe dingen aanleren en blijven oefenen, het is fijn dat hij begeleid woont, daar zal hopelijk goede steun zijn voor hem. En op afstand kunnen jullie er ook zijn. Mijn zoon heeft ook een soortgelijk traject en woont inmiddels zelfstandig. Zal nooit gemiddeld/normaal een leven leiden zoals de meeste mensen, maar het went wel om los te leren laten. Maar alle emoties er rond omheen blijven. sterkte!

Lees maar op de dagdraad van vandaag. Heb me al 30 keer opgedrukt en 20 rondjes om de flat gerend

Hoe dan? En op hoelang droog zat je? Oke, dat wordt morgen 30x opdrukken, en 10x rondjes rennen door je woonkamer. Opstaan en weer doorgaan. Maar ben wel benieuwd wat er gebeurd is en waardoor je voor de bijl bent gegaan.

Morgen tweede gesprek. Daarna kan ik me hopelijk weer concentreren op mijn werk….

Droge afmelding welterusten.

Ik ben dol op mijn kat, ook altijd katten gehad maar ik zie wel steeds meer de nadelen. Dus probeer ik mijn kat nu tm eind mei zo veel mogelijk binnen te houden want ik hou ook zo veel van vogeltjes. En elk jaar maken de merels weer een nestje in de klimop. Dat kan ik zelfs bij, laat staan de kat....

Jaaaa! Is echt wel fijn om sowieso die strijd niet meer voortdurend in je hoofd te hebben. Altijd maar die tweestrijd. Altijd maar dat klote besef een groot probleem te hebben en verslaafd te zijn aan troep dat je lijf sloopt. Heel fijn dat niet iig niet te ervaren nu. Het leven wordt dan echt letterlijk lichter. Wel rook ik nog e-sigaret moet ik eerlijk zeggen. Zonder nicotine weliswaar. Dus er wordt geen verslavende stof mee gediend. Toch merk ik wel dat ook die handeling, en dan echt puur de handeling ook iets verslavends heeft. Najah, dat heb ik mezelf dan nog maar even toegestaan in het hele gebeuren. Dat ik iig nog het gevoel heb een beetje te '''roken''', maar dit eigenlijk natuurlijk niet doe. Het doet iig niet zo veel. Wat ik ook nog wel mag zo nu en dan van mezelf is een beetje wiet VAPEN. Dus niet meer roken. Dat is ook heel anders dan blowen qua effect. Ik sta dat mezelf zo af en toe dan eens toe op een avond. En dan ga ik lekker meditaties doen of zo. Merk ook dat dat verder totaal geen verslavend effect op me heeft. Kom vaak thuis uit m'n werk, en dan denk ik even 'zal ik dat gaan doen?', en meestal is het antwoord dan gewoon: 'nee, geen zin' of 'dat hoeft van mij niet zo'. En soms, als een heel natuurlijke impuls, dan bewust er wel eens zin in. Duidelijk dat daar verder geen enkele dwangmatigheid in zit. Met blowen (met tabak, en de boel verbranden->gifstoffen dus) is dat wel ff andere koek, zeker in combi met alcohol dus zoals als ik altijd deed. Zo heb ik toch soms even de mogelijkheid tot een 'extra'tje', zonder dat er een problematisch element bij zit. Heel fijn ook. Wat mij betreft alles wat ik nodig heb zo. Drank, peuken en joint behoren wat mij betreft nog steeds definitief tot de prullenbak.

ik ben niet onevenwichtig van nature maar erg verdrietig, veel meegemaakt laatste 5 maanden: vader, 2 vrienden plots gedtorven, kankerdiagnose, dementerende eenzame moeder....

Droge afmelding. M'n soberheidsapp maar weer updaten. Terug weer naar het begin. Heb nu eenmaal gedronken, of het nu veel of weinig is.Neem dat erg serieus. Ik geef daardoor niet op hoor. Lekker op tijd naar bed en gewoon weer door.