Klassement

Ja, alleen volgens mij zijn er nog coronamaatregelen want de tribunes waren leeg.

Ik ben net gaan kijken bij ouwe mannen voetbal. Op een half veldje 40 plussers met net iets te dikke buikjes die achter een bal aan rennen. Ziet er niet uit. Ik heb mij aangemeld en volgende week doe ik mee.

Mijn katten zijn inmiddels verslaafd aan een YouTube filmpje van muizen die hun holletje verlaten voor zonnebloempitten. Het filmpje duurt maar liefst 8 uur! Bloedsaai filmpje overigens, maar fijn dat de meisjes iets te doen hebben.

Keer wat anders dan Nijntje

8,3 miljoen keer beken dat filmpje. Allemaal katten

En een colaatje bij de derde helft!

Volgens mij vloeken ze heel veel worden alles wordt weg gepiept.

Zo. Dat was dat.

Ik zit vol met flauwe grapjes sorry . Weltrusten! Hou vol @niks

Die reclames tussendoor slaan nergens op. Alsof kat M-A gaat shoppen bij de C&A

En jullie kat ook

Bar slechte acteurs overigens, muizen.

Je mag er best van balen Niks, ook al doe je het voor een goed doel. Het is moeilijk genoeg om de hele dag niets te doen. Beterschap @spirit

Rare dag vandaag die fijn is geëindigd. Ik heb een ijsje gegeten (aan Lars gedacht) en een zonnebril op sterkte uitgezocht. Een lang gekoesterde wens….

Dat ik de hele dag maar een beetje lig, niet de mama voor Mini kan zijn, die ik wil zijn. Ook dat het allemaal nog wel even duurt. Maar goed, het is zoals het is. Jij beetje rustiger dag vandaag? Beterschap @spirit, ja geen anderhalf meter meer en mondkapje, hutje mutje op elkaar, dat doen de mensen nu, jij ook. Hopelijk knap je snel weer op.

Zo, heerlijk dagje tuin achter de rug. Veel zon, zorgen in de wereld lijken dan ver weg. Gewied, gesnoeid en vriend heeft nieuw glas in de kas gezet. Oud logeer hondje ook mee. Hij vond het prachtig en kwam weer helemaal tot leven. Balen @spirit, dat zal je klachten verklaren dan

Ik heb alle twee de kids al een keer terug thuis gehad je doet toch wat in je vermogen ligt.

gelukkig kun je niets indenken, want alles gaat anders en zou het wel zo zijn, zou de wereld heel wat minder bevolkt zijn gelukkig groeien we geestelijk mee en de meeste moeders kunnen het aan @Rosee, we moeten wel he ik leer er veel van, want hoe ik ermee om ga, dat stukje is mijn verantwoordelijkheid en de kinderen worden volwassen op hun eigen manier maar meestal hebben ze dan gelukkig zelf weer een huis om naartoe te gaan

Misschien wel @rapilos.

Respect voor @Roos33 en @lady jane.

Wat ontzettend moeilijk @Majadat je moeder je soms niet meer herkent. Hartverscheurend vind ik dat. Fijn dat je hier deelt. @Fruitvlieg mooi dat je toch hebt aangebeld. Ik hoop dat het goedkomt met de familie van je buurvrouw die daar nog is. Vreselijk allemaal.

Naast ons woont een Oekrains gezin. Aardige mensen maar ik heb er niet zoveel contact mee behalve de standaard dingen als je elkaar toevallig tegenkomt. Alle moed bij elkaar geschraapt om aan te bellen gewoon om te vragen hoe het gaat. Ik zat daar enorm over te twijfelen of ik dat wel moest doen, komt het niet hijgerig over, waarom doe ik het eigenlijk uit eigen nieuwsgierigheid of om medeleven te tonen, zitten ze er wel op te wachten etc. gewoon twijfelgedrag. Toch maar gedaan en het bleek dat haar man naar Polen was gereden om zijn familie op te halen. Haar familie blijft in de Oekraine. We hebben bijna een uur in de deuropening staan praten en ze liep helemaal leeg. Vanmorgen kwam hij terug in een propvolle auto inc. imperial vol. Wat een opluchting voor iedereen maar ik besefte toen pas hoe dichtbij alles is. 1 muurtje en 2 dagen rijden.

Ha @Quinn, @bolletjeen de rest, Vandaag bleek dat er ‘slechts’ een deel van de uitslag was. De internist wilde vooruitlopend op uitslag geheugenonderzoek (dat meer tijd in beslag neemt) alvast bloedbeeld aanpakken omdat hij daar niet gerust op was. Verschillende nieuwe medicijnen en op de dag van uitslag deel 2, over twee weken, weer het bloed na laten kijken. Dus op de dag geheugentest uitslag weer nagelbijten van de zenuwen. Mijn moeder leek even wat helderder (waardoor ik weer twijfelde of alle extra hulp van thuiszorg die mijn zus en ik morgen aan gaan vragen, wel allemaal nodig was. Maar inmiddels is de verwardheid weer opgelaaid en vroeg ze ook weer wie ik was. Ze doet het niet expres natuurlijk, maar het snijdt door de ziel. Het is nu ook best eenzaam in huis omdat je ineens een gesprekspartner mist. Maar gelukkig zijn jullie er o ja, niet gedronken en oorlogsnieuws uitgezet. Het maakt mij te zwaarmoedig.

Hier allemaal pubergezeik gehad vanavond. Helemaal klaar ermee. Ik mag me vooral nergens mee bemoeien (zoals een gloednieuwe fiets die al MAANDEN kapot 3 km verderop staat. Heb wel 100 x gezegd dat ie m moet ophalen. Ben bang dat dat ding allang weg is inmiddels. Maar dan wel mijn fiets willen lenen en grote mond geven. Ik heb voet bij stuk gehouden, zelf de consequenties nemen. Grote ruzie, ben maar een stuk gaan lopen. Kom ik terug heeft hij de fiets van z'n broertje geleend (met zijn toestemming), tegen wie hij eerst nog heel vervelend deed. En nog wat dingen, ingewikkeld verhaal. Ben boos...

Ik had een heel vreemd telefoongesprek met mijn moeder. Opeens zei ze dat ze onlangs een week in het ziekenhuis had gelegen. Dat is zeker meer dan een jaar terug! Ze was niet overtuigd. Later sprak ze weer gewoon, maar ik ben er niet gerust op. Er verandert iets…