Klassement

Terug thuus is het weer zalig weer en wordt er weer buiten gegeten. Als ik dan tafel dek dan mis ik ff het moment van de fles wijn in de koeler op tafel zetten. Dat hoorde vroeger bij buiten eten (die koeler, die fles was er sowieso ) en dan kon ik na het eten nog uuuren zitten, Diepe Gesprekken voeren met mn vrouw. “Wat zitten we hier toch lllekker hè” “Ja hè?” “Heeeerlijk!” “Ja”. Op dat moment had ze altijd al in de gaten dat het verhaal verder geen clou had dus zei ze “je kan ook wel ff een dutje doen hè” “Nee dat is ssssaaai!” Waarop ik meestal 5 minuten later op de stoel in slaap sukkelde en 2 uur later wakker met koppijn. Ja groots en meeslepend was het toen nog

Ik begin hier even een draadje over het anders inrichten van je vrije tijd en sociale contacten. Omdat dit iets is waar ik nu tegen aanloop. Toen ik nog dagelijks dronk leek mijn leven bruisender: Ik zocht veel activiteiten op die met alcohol samen hingen: Etentjes plannen terrasjes zitten met vrienden naar alle verjaardagen toe en daar naar uitkijken regelmatig mensen uitnodigen voor een borrel of etentje uitgaan Nu ik ben gestopt vermijd ik veel van deze activiteiten. Daarnaast ervaar ik dat de dagen keurig in elkaar overlopen en emoties meer gelijkmatig zijn. Ik beleef de dagen meer intens. Uiteraard voordelen. Wel is het zo dat ik aan deze rust enorm moet wennen. Ik ben meer op mijzelf, contacten met andere zijn meer gedoseerd en korter, ik slaap vroeger en leef met meer regelmaat. Prettig! Maar na jaren en jaren van drinken en een hectische levensstyl die dat met zich mee brengt is dat soms ook vreemd en nieuw. Ik moet mijn leven anders gaan inrichten, dus niet alleen meer het korte, snelle vermaak van de drank. Andere dingen: de natuur, sporten, lezen en dus ook meer alleen zijn. Hoe zien andere dit? Hoe heb jij na het stoppen een andere invulling gegeven aan jou levensstijl? Zijn jou sociale contacten erg veranderd. Heb jij jezelf een compleet andere levensstijl aangemeten, of juist zaken gewoon bij het oude gehouden? Lukte dit meteen? Of had het nieuwe leven lang nodig om vorm te krijgen? Ik lees graag de tips, ervaringen, vragen, meningen en ideeen van andere hierover, want voor mij gaat het stoppen met drinken hand in hand met een andere levensstijl en een verandering in sociale contacten. Bedankt voor jou ervaringen, tips en zienswijze.

Ik ben ook een pleaser. Drinken deed ik eerst uit gewoonte, toen voor verdoving, maar niet bewust. Eenzaamheid en afwijzing zijn mijn triggers. Mijn sociale en uitgaansleven stonden op een laag pitje, dus dat was het niet. Ik ga ook eens kijken naar afleiding, en kick boksen klinkt wel heel cool . De onrust probeer ik met ademhalingsoefeningen te doceren. Nu ik jou topic lees Batmen besef ik dat de onrust zal blijven, ook na jaren. En niet drinken zal een dagelijkse 'niet doen' zijn. Dat niet drinken saai is blijft ook maar als een vervelende vlieg in mijn hoofd zoemen. Fijn om hier zo veel herkenning te vinden. En ik vind jouw leven helemaal niet saai klinken, ik teken er voor!

Thanks voor de tip, ga kijken.... Die ellende idd die moeten we niet, NOOIT vergeten, dat weegt niet op tegen die paar uurtjes gezelligheid...thanks

Goedemorgen, ik ben er ook weer. Eerste vakantie zonder alcohol prima doorgekomen, al waren er best momenten dat ik er even een soort nostalgie over had. Niet meer dan dat. Scheelde wel dat mijn reisgenoot niet drinkt. En helemaal geen kater, dus volop genoten. Dagpact: Kohtje IJsvogel

Ja mooi gezegd @Etty. Ik herkende die jaloezie en onrust in mezelf, waar het eerder een soort onbestemd gevoel bleef waar ik zo snel mogelijk overheen dronk. Nu denk ik: waar komt die jaloezie vandaan (terwijl ik het die persoon heel erg gun) en weet ik het antwoord: omdat ik al heel lang hetzelfde wil, maar de stap niet durf te nemen uit angst. Om praktische redenen. Ik wil nu echt onderzoeken wat er tot de mogelijkheden behoort.

Ja het gaat de goede kant op. Ze krijgt weer praatjes. Hier ook aan het verzinnen wat we gaan doen vandaag. Niks dat lang duurt, niks wat te actief is. Dat lukt haar nog niet. Maar dat binnen hangen ben ik zó zat. Ga Pokémon maar weer installeren denk ik. Kunnen we rondje Pokémon vangen in de buurt. Zijn we in elk geval even buiten

Moghu Nicky, Ik ga vandaag op de markt staan met m'n eigen thuisgemaakte kaarten. Dus ben ik vandaag niet thuis. Doeiiiiiiiiiiiiiiiii

Weer met glans (dus niet met glas) doorstaan, Rosée Ik zal altijd met een gevoel van weemoed blijven terugkijken naar de tijd dat alles nog kon: drinken en roken en feesten. Maar het is weemoed en ik weet donders goed dat het niet meer kan en dat ik het ook niet meer wil. En als anderen het wel doen probeer ik om er geen oordeel over te hebben. Dat laatste is vaak moeilijk. Vooral als het je eigen partner is, zoals Kruidenthee vertelt. Die doet op feestjes of gezellige avonden nog gewoon mee. Ik wil dan naar huis en hij nog lang niet...Tis altijd aanpassen (van beide kanten).

Soms vind ik het heel moeilijk om mij het echte gevoel te herinneren, dat ik had als ik dronk/gedronken had. Ik weet dat ik vaak ontremd was en dat dat werd gevolgd door een schuldgevoel. Ik weet het, maar ik kan het niet echt terughalen. Is dat belangrijk? Ik lees bij anderen vaak dat ze het gebruiken op de momenten dat het moeilijk is. En dat werkt natuurlijk preventief. Wat ik wel heb gekregen en waar ik me ook goed van bewust ben is: meer tijd. Vroeger vulde ik de avonden met drinken en tv kijken. Bij drinken hoort nu eenmaal een passief tijdverdrijf. Je kunt niet tegelijkertijd sporten, lezen is lastig in combinatie met alcohol (ik vergeet wat ik lees) en creatief bezig zijn wil alleen tot en met een beperkt aantal glazen. Dus op de bank hangen en zappen was haalbaar. Op z'n hoogst wat suffe spelletjes op de telefoon. Whatsappen deed ik na een bepaalde hoeveelheid niet meer (uit lijfsbehoud vaak) en bellen al helemaal niet. Ik was altijd bang dat er iemand onverwachts langs zou komen en mij (en mijn man) in "kennelijke staat" zouden aantreffen. Zelf afspraken maken voor de avond deed ik nauwelijks. Hoewel ik nu vroeger naar bed ga, zijn mijn avonden heel anders gevuld. En wat geniet ik daarvan! Deze vergelijking houdt me momenteel verre van de alcohol... ik denk voor velen herkenbaar toch?

Zing het dan als het eruit moet!! of schrijf een gedicht. Das ook groots en meeslepend.

Hi @Batmen ik begrijp wat je bedoelt. Heb een enorm feestverleden achter me en het voelde niet meer goed. Vind het wel confronterend wat je zegt, ben soms ook bang om dat gevoel van onrust te krijgen terwijl ik nu heel blij ben dat ik bijna 5 maanden geen alcohol meer drink en sinds 1 maand ook gestopt met roken. Maar misschien is t wel interessant uit te zoeken waar dat gevoel dan vandaan komt. Met saai heeft het allerminst te maken denk ik. Bij mij moet er soms iets uit, geen idee wat, vroeger zette ik het op een zuipen, feesten, drugs. Nu merk ik dat ik moet oppassen niet door te slaan in andere dingen zoals boeken over verslavingen lezen, sporten, forum lezen, gezond doen. Maar wat zit daar toch onder, waarom kan ik nooit de balans vinden? Dit klinkt nogal onsamenhangend geloof ik.

Ik heb net het tweede en laatste deel van een documentaire over rockgitarist Eric Clapton gezien op TV (NPO2 op donderdag 7-6-2018). Die sluit wel aan op het thema van deze draad. Eric gebruikte drugs en later ook drank, veel drank, om zijn stemming te beïnvloeden maar ook om dingen te vergeten. Met de drank is het op den duur zo zwaar uit de hand gelopen dat hij meermalen tijdens optredens stomdronken op het podium stond te schelden. Hij kwam uiteindelijk van de drank af maar het was op het randje. Waarom ik het hier schrijf is omdat het goed aangeeft dat er aan de kick van middelengebruik bij feesten en partijen ook ongelofelijke ellende vooraf en achteraf vast kan zitten. De grenzen zijn soms onduidelijk voor zowel toeschouwers als gebruikers.