Klassement

Vaste baan gekregen, na 5 weken al. Ben heel blij. En ik drink nog steeds niet, vanaf 1 november 2017 al niet. Wilde even delen want had het met iedereen al gedeeld en nu even hier, loop over van trots, hahaha

Die heeft zijn eigen tent

Mooi kattenmandje gescoord voor de mee reizende katten

Ik heb 2 zussen de ene gaat wel de andere heb ik niets mee en zij was er vanmiddag. Ze begrijpt niets. Wanneer ga je nu in een echt huis wonen? Probeer je het uit te leggen. Hard lachen wat een onzin Lars wie kan er nu niet alleen douchen en andere dingen doen je bent nog net als vroeger lui een schop onder je kont moet je hebben. Wat maken die vogels een kabaal. Wat is je kamer klein. Wie heeft je meubels uitgezocht past niet echt bij elkaar. Ben je nu nog nooit opgehouden met stotteren? Naar mens

Kokhalzen van elf stappen, Nicky? Wel eens van de twaalf stappen gehoord? Mij hebben ze geholpen..

*

Wel de rekening gevraagd hoop ik, en betaald voor alcohol vrij.

Ach ja, zal maar niet over dierendraadje beginnen, eetlust wel beetje weg hier

Gatverdamme nou zeg, lekker uitgelegd ook zo Eén van de belangrijkste redenen om géén hond te willen, poep opruimen.

Dit is beter dan over roken praten he Suikertje?...

Mijn zus is geweest blij dat ze weer weg is

Mooi Koh, kejje lekker weer in de wasbak piss......, uh, oh nee, damagnie.

Cyclad, als we maar even kunnen slapen he? En niet verslavend is! Lesje geleerd met de oxzazepam!

@Kohtje , 2e bril gratis..... ben zelf brildrager en ben daar nooit in meegegaan , maar "gewoon" €150,- meer en je hebt een echt klasse bril waar je gewoon een jaar of 5 knap mee kan rondlopen , ipv 2 brillen hebben die het dan net weer niet zijn of zo ..... just my two cents

Net lekker bakkie koffie op, met zelf gebakken bananen brood Dus weer helemaal happy de peppy Straks even een half uurtje strijken Wordt ik ook helemaal ZEN van zoals jullie weten Lekker muziekje erbij

Hallo allemaal, Sint heeft mij niet meegenomen, wel leuke avond gehad, zo te lezen niemand naar Spanje gelukkig, brave mensen! Ik kreeg mirtazapine voor slapen 15 mg als ik ze nodig heb dan halveer ik ze dus 7,5 mg en werkt goed, ik slaap gelijk in dat deed ik altijd goed, maar sliep dus niet door, dit gaat nu beter en af en toe heb ik er eentje nodig, maar zo gauw ik wakker ga worden gelijk weer stress gevoel kan dus niet in bed blijven,fff, maar ik heb nu heel veel last van vermoeide benen, soort erge spierpijn, allemaal schokken, trillen , heel soms ook mijn arm, iemand hier ook last van? of gehad? Lieve allemaal lieve groetjes Guusje!

Nou, niet helemaal vanzelf... Maar nuchter gaat het in ieder geval stukken beter! Stap voor stap, heel veel kleine stappen maken ook een mooi pad. En stappen zetten, die helpend voor jou zijn, zoals de deur uitgaan als je het moeilijk hebt. Succes!

Bedankt voor de steun en tips Lady Jane en Kruidenthee. Ben er inderdaad van overtuigt dat ik nu natuurlijk veel beter af ben en dat de positieve lijst steeds groter wordt. Die eerste glas bestaat niet meer, die eerste glas is een valkuil naar een eenzaam ellendig bestaan. Hoe aantrekkellijk het ook lijkt. Nuchter ben ik veel bewuster van mezelf. Ben de deur uit gegaan om de avond niet alleen thuis door te brengen. Het werkt wel, voel me een stuk rustiger. Stap voor stap en moet inderdaad niet alles tegelijk willen nu, tevreden zijn met wat ik heb en er vanaf nu het bese van maken, dan komt het vanzelf goed toch. Nogmaals bedankt en een hele fijne alcoholvrije avond toegewenst.

Ik heb nog eens je voorstel berichtje gelezen. Je hebt al een aantal pogingen om te stoppen achter de rug. Wat me opvalt is dat je de verwachting hebt dat het nu meteen 'beter' zal gaan. Dat je bevrijd voelt. Weer de stap naar een ADB leven kan wel aanvoelen als een bevrijding in de zin van de vicieuze cirkel van drinken weer doorbroken te hebben. Maar feitelijk begint het proces dan pas echt...je gaat weer 'voelen', leuke maar ook de minder leuke dingen. Verveling, leegte, misschien wel een soort van 'is dit het nou'? Mij helpt het om te weten, oa door verhalen van ervaringsdeskundigen dat dit op termijn beter wordt. En ja, mij gaat dat soms ook niet snel genoeg...maar er is maar één manier. Gewoon doorgaan met de eerste niet nemen. Heb me in het begin ook even heel alleen daarin gevoeld, ondanks alle steun om me heen. Maar nu ik er weer een aantal maanden nuchter insta, ook nog pril, is dat gevoel minder. Ja, zelluf doen, niet alleen. Misschien goed om hier of op de dagdraad wat vaker te schrijven? Of te lezen? Moed, kalmte en wijsheid gewenst.

Ik moet het echt alleen doen schrijf je Uiskuiken, maar is dat zo? De AA, dit forum, je hebt kans hier om het minder eenzaam te maken, mits je zelf wat actiever wordt. Je bent nu 3 weken nuchter, dat is vrij kort, dus de geestelijke afkick is nog niet voorbij denk ik. Mijn 1e jaar zonder drank was zo, somber en soms om moedeloos van te worden. gelukkig voelde ik ook dat ik dit maar één keer wilde doen en er waren ook positieve dingen, net als ik bij jou ook lees. Naarmate je langer niet drinkt wordt de positieve lijst groter en de negatieve kleiner, dus het loont zeker om vol te houden. En dan kun je je zeker weer zo voelen als voor je afhankelijk van drank werd.

Dus jij denkt dat dat schoudervullingen zijn? Pas maar op. Heb je Bob wel eens in het echie gezien?

Ik zit me af te vragen of mijn olifantje Jasper ook mee kan. Wat denk jij, Lars? Vorig jaar was hij er ook bij maar intussen is hij natuurlijk wel gegroeid. Kijk maar, hier heb je een recente foto waarop hij tussen de voorpoten van een van zijn tantes staat.

Sita, Dat wat jij beschrijft over je kinderen, was bij ook het moment dat ik me echt realiseerde waar ik mee bezig was. Wat ik op het spel zette. Mijn gezin, relatie, mijn leven. Misschien was het wel mijn bodem. Weet het niet. Het heeft nog even geduurd...maar ergens kwam een diep besef van 'verantwoording' Niks en niemand buiten mij kan het doen, oplossen, zachter maken, goed praten dat ik drink...dronk. Pijnlijk, confronterend...me heeeeeel alleen voelend (ondanks de liefde om mij heen). Maar vanaf toen kon ik echt verder. En zie hoe het leven echt is. En wat ik te doen heb. Die beslissing heb ik zelf genomen, gevoeld, aanvaard, de verantwoording voor mijzelf. Ik doe het niet alleen. Maar sta wel meer op eigen benen. Laat de moed niet zakken.

Sita, ik kwam al rommelend een dagboek van mezelf tegen uit de tijd dat ik in een verslavingskliniek zat, zo'n 12 jaar geleden. Ik sloeg een willekeurige bladzijde open en las toen het volgende, wat me voor jou zeer de moeite waard lijkt om eens over na te denken. Dit geciteerde had betrekking op mijn manier van schilderen, maar ook in het dagelijks leven was dit van toepassing.. "..... Onder invloed van alcohol raakte ik ook altijd bedolven onder gevoelens van woede en verdriet. Ik kon dan de boel niet meer kanaliseren en werkte de ene kleur nat door de andere heen, alles moest er tegelijk uit, ik kon niet wachten, met als gevolg groen-bruine troep waar niets meer uit te halen was." Onder invloed werd het hele leven een brij voor me, een aaneenschakeling van ellende, onrechtvaardigheid, moeilijkheden, zwaarte.... Pas na een tijdje nuchterheid kwam het vermogen bij me terug om onderlinge kleuren op de juiste plaats te zetten, nuances te zien, het vermogen tot relativeren kwam (terug)... het vermogen om het gewicht van verschillende (gewichtige) zaken te verdelen... allemaal dingen die nodig zijn om het leven draaglijk te maken en te houden en die weg waren als ik onder invloed was.