Klassement

Ik heb altijd een beetje het gevoel dat het een serie is de dagdraad. 'As the world turns ' ofzo. ( of de Fabeltjeskrant;-) Mijn leven voelt op dit moment ook wel een beetje zoals in een serie/ vervolgverhaal. Werkdagje gehad vandaag. Ingewikkelde gesprekken gevoerd thuis. Die leverden zeker wat op. Ontstellend vroeg gezwommen. Morgen hoop ik weer. Heerlijk. Mooie momenten met kinderen gehad en bloed-onder-nagel-vandaan gevoelens ook. Hond deed een drol midden in de kamer. Kortom: van alles wat en best veel. Ik ga gewoon slapen nu. Alsof het niets is....

Nou, Mai.. net nix..? Als je alleen kwam zeggen dat je een gewoon leven hebt was het net nix. Nu vertel je het zó dat een gewoon leven heel mooi en veelomvattend lijkt. Wat het ook is, natuurlijk.

je leest hier ook al zo meer mans/volwassen Lars na alle geworstel ga je hier hopelijk heel veel oogsten.

O, wat goed Lars. Dat je je maar echt thuis mag gaan voelen...eindelijk.

Ik spring even binnen. Vandaag weer eerste werkdag. Niet veel te melden. Dochter is op weg naar Italië. Al iets rustiger in t hoofd. Gisteren al wat orde geschept. Overzicht/orde = controle = rust. Loslaten zal altijd een zware dobber blijven. Nu eens zien hoe ik terug aan mijn geld kom. Hou t recht

Heerlijk om je te lezen.

Vanmiddag kennis gemaakt op dagbesteding morgen meteen heen. Ik ga eerst halve dagen heen. Ook start ik met ergo therapie op kort termijn en ga ik weer naar een psycholoog. Net gesprekje met mijn pber gehad die ik hier krijg. Voelt wel goed. Na een paar dagen zien ze hier al meer dan ooit in Eindhoven. Kan het niet goed verwoorden ze laten je niet worstelen maar helpen je

Fijn Lika. En weet je hoe helpend het voor anderen is jou te lezen en de reacties van de anderen?

Lees voor het eerst jouw draadje Erik, herken wel veel van mezelf in jou. Kan nog veel van je leren merk ik. Zit zelf met een hopeloze verliefdheid op iemand van aa-meeting waar ik 2 x mee afgesproken heb. Ineens was er geen contact meer, en ik kreeg afgelopen keer te horen op de meeting dat ik het eerste jaar geen relatie mocht aangaan. Nu weet ik niet zeker of dit de reden is dat we geen contact meer hebben, maar ik ben er stikonzeker en zenuwachtig van geworden. Merk aan mezelf dat ik inderdaad ook zo'n 'Charisma2.0' wil zijn nu, want het voelt als afwijzing. Ik moet grappiger zijn, gezelliger zijn, leuker zijn, socialer zijn, zelfverzekerder zijn en nog een hele rij. Ben op dit moment ook begonnen aan Jan Geurtz, hopelijk brengt het mij ook die eye-opener. Bedankt in ieder geval voor je bericht hier, het is als een spiegel voor mij. Ik wil eigenlijk het liefst van alles gewoon mezelf zijn, en wat doe ik: alles proberen te veranderen wat in mijn ogen niet goed genoeg is aan mij. Ik vind het in ieder geval knap dat je al zover gekomen bent.

Goedemiddag allemaal, Ik ben weer in nederland! Vakantie was mooi! Vakantie heeft me goed gedaan ! Merk dat ik steeds stabieler wordt.. nu alleen deze week nog verhoging van mij a.d. Heb ik ook altijd last van... hebben jullie dat ook gehad? Daarna een maand kijken hoe het verloopt. Hopelijk goed! Zo ja ga ik verder met de afbouw met taperingsstrip. Merk je er dan echt minder van? Bolletje wat goed nieuws! Slapen is zo fijn! Xxx

Ik begrijp het Etty. Ik voel het ergens ook. Gisteren de spiegeloefening van Jan G. gedaan. Hardop 'ik ben niet goed genoeg' tegen mezelf gezegd. Net ook aan mijn man kunnen uitleggen. Dat is het. Hoe verslavingsgeralateerd. Vandaar dat ik hier deel. En wat een hulp ontvang ik van jullie! Ook daarin leer ik ontvangen. Echt ontvangen. Ik drink 9 maanden niet meer, roken doe ik 10 maanden niet meer. Lika gaat door en verder. Naar gebieden waar ze nog nooit is geweest. Maar niet aan de andere kant van de wereld...Heel diep in haar eigen Lika-wereld.

Dank voor je reactie, ik ga kijken naar de taperingstrips! Weet wel dat er tabletten zijn van 0,5......wou die in kwartjes doen.... Zo frustrerend dat we het niet van begeleiding artsen moeten hebben! Jij ook veel sterkte, het zal ons lukken!!

Dit is het

Zal ik, zal ik, zal ik... Zet mij maar onderaan, alhoewel ik nog echt wel heel erg dag voor dag bekijk nu. Maar het stoppen met drinken voelt anders deze keer. Alsof er berusting is. Ik maak me niet zo druk over wat ik 'mis' door niet te drinken. Ik heb er ook echt vertrouwen in dus ik durf het jaarpact wel aan deze keer. Ik vul de onderkant op en hoop dat er dan ook nog wat nieuwe stoppers volgen! Nicky: gestopt 07-08-2017

gaaf allemaal! Dankbaarheid ervaren nu. En genieten!

Hoe voelt jouw lijf nu? Hoe gaat het? Wat zijn de volgende stappen? Weet je al iets meer Jan? En is je balkon al weer in oude staat: inclusief duiven en zo? vertel-vertel....

Ik doelde op jouw week alleen; maakt het dat lastiger...? Big hugg meissie: je bent niet echt alleen

Het gaat domweg ook soms ... hoe het gaat. Soms knakt er ergens ineens een dun draadje... net zoals je door de dag heen allerlei beslissingen neemt waarvan je je ook niet altijd zo heel erg bewust bent.... dus maak je talloze keuzes. (alleen hebben deze niet zulke verstrekkende gevolgen) Hart of verstand volgen? Ik zou zeggen: neem overal veel tijd voor, veel tijd Lika. Tijd waarin je ruim kunt voelen.... en kunt afstemmen...

Droog naar bed,welterusten

Droog, slaap lekker allemaal.

Sita wat ben je goed bezig.

Het gaat boven verwachting goed. Er zijn dingen om naar uit te kijken. Kleinzoon en jongste dochter die met 2 maand weer thuis komt. Puntje voor mij blijft hulp accepteren en toestaan maar daar kan ik mee oefenen

Ha Sieska, Je teleurstelling in artsen en psychiaters is helaas terecht. Ik ben nu bijna een jaar aan het afkicken van Lorazepam. Ik kwam van 4 mg, na 3 maanden nog 2 mg en daarna begon de ellende. Op last van de psychiater ging ik eind juni van 0,25 mg naar 0 en dat was te veel: na 3 dagen kon ik niet veel meer en werd teruggezet op 1 mg Lorazepam. Nu zit ik weer op 0,5 en dat al een maand. Ook ik probeer te stabiliseren, maar zelfs na een maand op 0,5 mg heb ik nog mindere dagen. De laatste stapjes zijn zeker het zwaarst, waarbij de slotstap naar 0 echt het moeilijkst is. De artsen zeggen dat het niet zo lastig is, wij weten door schade en schande inmiddels helaas wel beter. Ik overweeg nu om het laatste stukje via taperingstrips te doen, dan neem je elke dag een minimale hoeveelheid minder in dan de dag daarvoor en bouw je zo geleidelijk mogelijk af. Het is dan niet zo dat de klachten er niet zijn, maar waarschijnlijk zijn deze dan beter hanteerbaar. Kijk hier eens: taperingstrip Jouw klachten herken ik. Bij mij is het (soms) slapeloosheid, maar vooral spiertrekkingen en onrustig gevoel in maag/buik. Heel veel succes en sterkte! Blijf aangesloten op dit forum, hier zitten lotgenoten die met hetzelfde fenomeen kampen en vind je zeker herkenning!

Ach wat een schatten zijn jullie... die warmte is welkom de herfstkilte omklemt het hart zo donker, toch bijna volle maan... en niemand die me hier ziet maar forummaatjes vergeten me niet hihi

Na een maand of 15 opname is het bijna voorbij. Een nieuwe stap. Niet de stap die ik 15 maanden geleden in mijn hoofd had. Maar het is wel de juiste stap. Alleen wonen zou ik niet redden ik zou gaan drinken en ik ben bang me letterlijk dood zuipen. Had vanmiddag een berichtje van mijn ex vrouw. Er staan nog wat spullen van mij in huis. Ze wenste me veel succes en hoopte dat ik eindelijk eens de rust zou vinden en toch gelukkig zou zijn. Het deed mij heel veel. He geantwoord dat ik graag even de tijd wil hebben om over de spullen na te denken wat ik ermee wil. Heb haar vriendelijk bedankt voor de succes wensen en gezegd dat ik hoop dat we ooit door 1 deur kunnen om de kinderen en kleinkinderen. Dat ik nog steeds veel spijt heb van alles. Dat ik hoop dat ze nu ook gelukkig is. Kreeg ik net een bericht terug dat ze zelf ook niet makkelijk was dat ze ook graag wil dat we in ieder geval bij verjaardagen elkaar gewoon kunnen zien. Ben blij met deze ontwikkelingen. Op mijn pad op mijn tempo door. Ik raak een beetje in paniek dat ik denk dat ik niet alles weet. Niet weet hoe dingen daar straks gaan. Maar dat zal ik vanzelf wel merken. Lekker kwetsbaar nu. Ik ben bang voor wat er gaat komen. Ik hoop dat et allemaal een beetje goed gaat

Ik schreef al eerder over het meisje dat 40 jaar geleden werd geopereerd. Als ik aan haar terug denk, merk ik dat zij nog veel meer vertrouwen had, misschien niets eens zoveel in zichzelf, maar nog wel in andere mensen, collega's, de liefde, de toekomst. Zoals een ieder van ons kon zij niet vermoeden wat er voor haar in het verschiet lag. Nu ik terug kijk merk ik dat ik heel veel vertrouwen ben kwijt geraakt, er lijken angsten voor in de plaats gekomen en dat stemt me verdrietig. Die angsten zijn ontstaan door overtuigingen die veranderden of omgekeerd, wie zal het zeggen? Maar gaande weg ben ik steeds meer kwijtgeraakt, bijvoorbeeld contact met mijzelf en anderen. Steeds meer alleen. Daar zijn allerlei verklaringen voor die er nu niet zo toe doen. Het gegeven is er. Wat misschien als noodzakelijk gevoelde keuze begon, is verworden tot ..... Ja tot wat? Mijn enige bekende optie? Het enige wat ik nog kon bedenken, durfde vertrouwen? Ikheb lang gedacht dat er voor mij geen mensen waren, dat is niet waar. Helemaal niet waar. Ik heb het hier gemerkt bij jullie, ook nu weer. Maar ook in mijn directe omgeving thuis. De kunst is nu voor mij het te durven geloven, doen, aannemen en er naar handelen. Bij mij is jarenlang nauwelijks iemand over de vloer gekomen. Ik durfde niet meer. Allerlei redenen voor hoor, hele legitieme, ja ja. Och arme ik, och arme ander. Geen kans kregen ze, veel te bang, ik. Nu ben ik aan het oefenen. Een vriendin heeft me naar het ziekenhuis gebracht, zeheeft me opgehaald en is met mij mee gegaan, naar MIJN huis. Gisteren heb ik twee vrouwen op bezoek gehad! Jawel dames en heren, twee keer bezoek in één week! Volgende week komt er weer iemand! Het is genoeg geweest, ik vind het doodeng, maar het is genoeg geweest. Ik wil niet meer altijd die angst. Ik wil niet meer die beelden van mijzelf die niet kloppen. Ik was bang dat mijn huis niet goed, mooi, modern, schoon etc genoeg zou zijn, één van de redenen om niemand te ontvangen. En wat zeiden ze gisteren? Wat gezellig is het bij jou? Het past bij jou. Leve de kringloop, de planten, de herinneringen aan vakanties. Dus die reden kan van het lijstje. Ik woon in een buurt waar je niet even langs loopt bij iemand, veel mensen komen hier niet graag, de anonimiteit is enorm. Kwam me heel lang goed uit. Dus dit wordt hard werken voor me. Maar gelukkig zijn jullie er ook.