Klassement

Vandaag op zich weer een goede dag! Therapie is deze week begonnen en heb een goede klik met mijn psycholoog/begeleider, en dat is volgens mij het allerbelangrijkte.

Als je saaiheid als vervelend, als in verveling, niets te doen, ziet is het inderdaad goed dat je er allergisch voor bent. Saaiheid kan in mijn beleving echter ook zorgen voor het aanzetten tot onderzoek.. wat maakt het zo vervelend voor me? Eigenlijk kom ik steeds tot de conclusie dat het vervelende van saaiheid een gebrek aan daadkracht en fantasie van mezelf inhoud. Het zijn nooit de omstandigheden die saai zijn, nooit de situatie die saai is, het is mijn manier van omgaan mét, of juist níet omgaan met, die het als saai doet overkomen. Me inlevend in jouw "story" in deze persoonlijke draad kom ik steeds tot de conclusie dat er meerdere verhoudingen/relaties zijn die op zich allemaal voor genoeg reuring in het leven zorgen en die allemaal ook twee kanten op werken.. van mij (jou) uit naar de ander en andersom. In die relaties is het altijd geven en nemen, is er interactie. Verre van saai. Ik zie in deze "story" echter één relatie (een relatie die ik zelf ook heb gehad) waarin geen gelijkwaardigheid heerst, geen geven en nemen. Daarin is onmiskenbaar alleen sprake van meester en slaaf. Een geraffineerde meester die mij als slaaf het gevoel kon geven dat ík de meester was, die mij het gevoel gaf de relatie te kunnen sturen of zelfs te beïndigen als ik daar behoefte aan zou voelen. Maar ook elke keer dat ik die relatie wilde beïndigen me terugeiste. De frustratie die dat keer op keer opleverde maakte steeds sterker dat ik die relatie daadwerkelijk wilde beïndigen en tegelijkertijd maakte het de momenten dat ik even niet de slaaf hoefde "uit te hangen" ontzettend saai.. Mijn gevecht om vrij te worden van mijn verslaving maakte alle andere relaties tot vervelend, irritant, bemoeizuchtig, lastig, zwaar... ik had maar één relatie, één waar ik al mijn (negatieve) energie in moest steken, zowel om hem in stand te houden als om hem te beïndigen. Om hier een eind aan te maken heb ik in de eerste plaats moeten toegeven dat ik een slaaf, een verslaafde ben. Om mijn meester - slaaf verhouding te beïndigen moest ik een rigoureusere stap nemen dan afscheid. Ik moest een nieuwe relatie aangaan. Mijn meester in mijn verhouding was sterker dan ik ben. Ik moest op zoek naar een relatie die sterker was dan mijn verslavingsmiddel maar op gelijke voet stond met mijzelf... niet een relatie met een ander mens maar iets dat groter, hoger, sterker, machtiger is.. Die "partner" heb ik gevonden.. of nou nee, niet gevonden, hij was altijd (ook tijdens mijn gebruikerstijd) al bij me, om me heen.. Die partner werd door mijn verslaving altijd bedekt, zoveel mogelijk onzichtbaar, onvoelbaar gemaakt uit angst dat ik mijn "Meester" niet meer nodig zou hebben als ik die nieuwe partner in de armen zou sluiten. Het enige wat ik hoefde te doen was die partner herkennen en erkennen voor wat ie is. Op een gegeven moment was voor mij de maat vol. Relaties horen gericht te zijn op leven, op samen leven. De relatie die ik met mijn "Meester" had was op niets anders gericht dan op mijn middel en de dood, zowel geestelijk als uiteindelijk ook fysiek. Met hulp van anderen die dit ook gedaan hadden, heb ik die "nieuwe" partner in mijn leven toegelaten. Het leven wordt er niet altijd veel makkelijker door, maar saai is het nooit meer. Mag ik je voorstellen aan mijn partner voor, door en van het leven: Realiteit. Als er iets onvoorwaardelijk is... (Synoniemen: echtheid, essentie, feitelijkheid, werkelijkheid, wezenlijkheid.... daar kan het armzalige middeltje alcohol niet tegenop)

Mmmm.... ik heb een dropijsje van droppie gekregen om het te vieren!

Kohtje, wat een mooi bericht of eigenlijk essay. Indrukwekkend. (Lekker nietszeggend woord, maar ik meen het letterlijk, ik ben ervan onder de indruk) Voor Quinn, vrij naar Bomans: Ik zit mij voor het vensterglas onnoemlijk te vervelen, Ik wou dat ik die ene Quinn om zeep kon brengen, Dan kon de andere lekker gaan spelen.

Hoi, Hoorde dat ik genoemd werd op forum van iemand. 3 weken gedronken laatste jaar dus dat gaat goed. Voor de rest niet. Misschien later puf om iets te schrijven, Bedankt voor belangstelling.

Ik was heel actief, danste 12u per week en gaf 12u kleuterturnen ook nog. Op een gegeven moment sliep ik niet meer. Dokters denken dan direct aan depressie maar ik was helemaal niet depressief.. was altijd vrolijk en actief maar van de ene dag op de andere sliep ik haast niet meer en dit zo 8 maanden aan een stuk en alles blijven voortdoen. Dit heeft me de nek omgedaan. De dokter gaf me een slaappilletje om even bij te komen en zei neem niet te lang maar wat is niet te lang ? Na 3 weken voelde ik me al ontzettend naar en wist niet wat 'r met me gebeurde. Tolerantie blijkbaar al na zo'n korte tijd (moest ik zelf achterkomen) maar heb hierdoor wel 2 maanden de hel doorgemaakt. Had nooit gedacht dat iets wat ik maar 4 maanden nam zo'n ramp zou veroorzaken. Inmiddels zal ik 'r langer overdoen om 'r vanaf te geraken dan ik het genomen heb. Daar ik zo gevoelig reageer moet ik slakkentraag gaan als ik wil kunnen blijven functioneren met 2 kids. Er zijn echter weinig dagen waarop ik me helemaal goed voel maar ik probeer bezig blijven en ben sinds vorige week weer begonnen met mijn passie zumba (enkel rustige liedjes want de powery ones kan ik niet aan) Had ik dit geweten was ik er idd nooit aan begonnen ... er zijn andere manieren om weer te leren slapen maar toen was het al te laat ! We kunnen niet anders als vechten om onszelf weer terug te krijgen ! En het moet gewoon lukken ! Succes ook voor jou x

Oooooh..... Ik ben even uitgeluld.

Dank jullie voor de reacties, Lars, je opmerking zette me aan het denken. Dat heb ik dus al altijd realiseerde me. Iets wat 'open' was, is verleidelijk. Snoep, koek, de tv....altijd meer willen. De grens opzoeken, wanneer valt het op als ik meer dan één koekje pak? Hoe ver kan ik gaan? Dus ook stiekem, er zat/zit dus ook oordeel op. Nou ja, de rest is dicht, geen haar op mijn hoofd nu. (Ja, ik weet het, zeg nooit nooit...maar vandaag niet Of moet ik juist wel stellig nooit meer zeggen? Hmmm, genoeg om gedachten over te laten gaan, en ook weer niet te veel.) Ga maar eens wat DOEN, uit het HOOFD

Ik denk niet dat dat té saai is. Misschien gewóón saai. Maar dan zou ik het liever (minder negatief klinkend) evenwicht noemen, balans, gemiddeld, normaal, rust, vooral innerlijke rust, (innerlijke) vrede, oftewel acceptatie,

O, wat heerlijk die saaie mannen Die de boel zo prachtig weten te verwoorden, de essentie kunnen weergeven. Dank u!

Ga maar eens wat DOEN, uit het HOOFD!! Of juist niet? Even denken, is doen dan niet juist een manier om eigenlijk... HOU. OP!!

O ja, ik snap wat je bedoelt met 'tijd over hebben', Kruidenthee, dat herken ik. Het is óók een offer om niet te drinken, eerlijk is eerlijk, daarom wil ik dat de winst optimaal is. De tijd die ik nu over heb moet verschrikkelijk optimaal benut worden om de motivatie overeind te houden. Quinn, ik denk (met twijfel) dat ik mezelf meer "gemiddeld" voelde toen ik nog elke dag dronk, net als iedereen. Ik vind het trouwens een prachtig antwoord van je vriendin. Is saai eenzaam, minderwaardig, leeg? Voor mij is saai (in verband met alcohol) het ontbreken van pieken. Die duurden een uur, soms twee: precies de goeie roes, het liefst samen, euforie, vrijheid, grote gevoelens... En klaar alweer. Tijd voor vermoeidheid, de terugslag, proberen die roes terug te vinden door meer te drinken...verloren zaak. Eén á twee uur aan de witte kant van de streep, en 22 uur aan de zwarte. Zelfs een kleuter weet dat het een domme keus is. (Kennen jullie de marsh-mellow proef?) Ik heb de zaken weer op een rijtje, saai doet er helemaal niet toe. Ik moet gewoon niet drinken want al met al word ik daar ongelukkig van. Ik ga nog een kopje koffie bij Yvonne halen en dan lekker werken, bedankt jongens! (Quinn, wat een mooi bericht van vannacht op jouw draadje, oooh.... )

Hoi Smart, Ja en kan nog een waslijst opnoemen met dingen die gebeurd zijn door overmatig alcohol gebruik in de loop der jaren! Alleen nu die val partij en dat ik toen besloot zoveel te drinken terwijl ik thuis een kind heb zitten waar ik zielsveel van hou, baart me zorgen voor de toekomst. Ik wil mijzelf gewoon graag in de hand kunnen houden, altijd. Ik denk dat het erger is op het moment dat ik niet lekker in mijn vel zit, dat is inderdaad iets om te gaan onderzoeken. Vreselijk dat je geen contact meer hebt met je dochter, ik hoop dat het toch weer goed komt tussen jullie! Veel sterkte en bedankt voor je support.

Nee, tijd over in de zin van, niet bezig zijn met drank, daardoor je realiseren dat er heel veel tijd is om iets te 'doen'. Zoveel, dat ik niet weet waar te beginnen, waardoor er niets gebeurt en ik aan het eind van de dag denk..wat ben ik saai. Is het nog te volgen (geloof dat ik het zelf amper begrijp )

Het is best ook heel gewoon..... om niet te drinken. (zegt ze) Het is meer je natuurlijke staat van zijn. In feite. In feite best fijn! Naarmate om je heen die natuurlijkheid plaatsvindt wordt het nog meer gewoon. Gek he?

Misschien een dooddoener...? Maar ik hoor sporadisch mensen die verjaardagen en bijeenkomsten van die aard leuk vinden. In feite willen we de leuke gesprekken spontaan en met diepgang. We willen goede relaties. Opliftende ervaringen? Helaas bestaat het beeld dat dat met alcohol moet. Ik heb lichtjes de indruk dat er een kentering zit aan te komen en dat drinken iets minder populair wordt... Hebben jullie die indruk ook? Tientje, ik heb je niet goed gevolgd. Maar alle succes gewenst!

TopDroppie's eerste kwartaal

Dat gaat het gegarandeerd Tientje, maar deze fase kun je niet overslaan. Het voordeel daarvan is dat je straks de waarde van niet drinken en de voordelen echt goed kunt waarderen, want het heeft je moeite gekost. Zou het makkelijk zijn, dan zou de verleiding om in herhaling (terug) te vallen wel erg groot worden. Blijf jij maar lekker droog, dan hoef je hier maar één keer door. hier, voor jou; voor een tientje bloemen

Even een rijtje om bij de les te blijven. De volgende kenmerken zijn typerend voor alcoholafhankelijkheid: Er is lange tijd ontkenning over het gebruik en de hoeveelheid, men bagatelliseert de ernst Er is ontevredenheid met de huidige situatie, me wil er vanaf, of het liefst weer sociaal drinken Er is een verhouding met het middel, en daardoor is er ook een machtsverhouding Er zijn gewoontepatronen en dwangmatigheid tav het gebruik Er is grensproblematiek, men overschrijdt eigen en andermans grenzen Er is energieverlies Er is negatief zelfbeeld, men veroordeelt zichzelf Uit 'de grote Verdoving' van Erik Stofferis

Lastig hè, Tientje? Ik ga nog uitgebreider reageren, maar dat je weet dat je niet alleen zit, in dat nuchtere schuitje.

Oei... Quinn, je hebt de bodem aangeraakt, nu weer omhoog!! Een depressie wordt aangewakkerd, verergerd en soms zelfs veroorzaakt door alcohol. Er is een uitweg, echt waar. Heb je trouwens 'Hallo muur!' gelezen? Ik moet er vaak aan denken als ik jouw berichten lees.

Nog even terugkomen op de uitgebreide discussie van gisteren over stoppers en minderaars... Het komt op mij over dat er twee soorten minderaars zijn: - De minderaars die bewust kiezen voor minderen en die dat is gelukt, die op een normale manier bij tijd en wijle een glas kunnen drinken zonder dagelijks bezig te zijn met of en wanneer het weer even mag... - De minderaars die eigenlijk weten dat ze geen minderaar kunnen zijn. Die keer op keer de dag erna zich ellendig voelen, die keer op keer aangeven dat ze het niet kunnen, die keer op keer aangeven te willen stoppen. En dat zijn eigenlijk geen minderaars, dat zijn stoppers die het nog niet lukt te stoppen... Jammer dat beide categorieën vaak over één kam worden geschoren. Dat er weinig ruimte is voor die echte minderaars om hun verhaal te doen, te schrijven over hoe zij het allemaal ervaren begrijp ik wel. Kan me heel goed indenken dat het lezen over de ervaringen van minderaars een enorme trigger kan zijn voor mensen die bezig zijn met stoppen. Rudy vroeg of de minderaars uit de eerste categorie een plan hebben/hadden... Ik heb indertijd de online cursus van tactus gevolgd. Moest je aangeven of je wilde stoppen of minderen. Ik ga aan te willen minderen, de begeleider van tactus gaf aan te verwachten dat dat goed zou lukken. Vanuit dat oogpunt is een plan opgesteld met diverse stappen, en heb ik de cursus gevolgd en ben ik eigenijk toegegroeid naar het op een normale manier omgaan met drank. Dat is gelukt.