Weer een maand, de tijd gaat hard.
Het gaat goed met me, ik ga in september starten met een hbo-studie.
Op een totaal ander gebied als waar ik werkzaam ben.
Het roer gaat ook op dat vlak om.
Mij werk geeft me niet de uitdaging die ik nodig heb, tijd genomen om te onderzoeken (niet alleen, ook mbv een coach), waar mijn hart ligt, waar ik blij van wordt.
Betekent uit mijn comfortzone stappen, boven het maaiveld uit. Spannend, maar ik kijk er enorm naar uit.
Vol vertrouwen op weg op mijn pad.
Ik wens iedereen veel sterkte en vertrouwen op zijn of haar pad.
Je moet het zelf doen, maar je hoeft het niet alleen te doen.
Ik kreeg mensen op mijn pad die me op weg hielpen, waar nodig me een spiegel voor hielden, me afremden, me een duwtje in de rug gaven. Bij wie ik mocht groeien in openheid en kwetsbaar mogen zijn, mocht huilen.
Dat begon met mezelf: de wil om een eerste stap te zetten.
En nee met wilskracht alleen ben zou ik niet in gekomen waar ik nu ben, het heeft me wel geholpen als ik het even niet meer zag zitten.
Steeds meer weer een volgende stap zetten.