Spring naar bijdragen

Stoppen


Gast Lars

Aanbevolen berichten

Ja maar eerst naar Parijs. Dat levert ook al spanning op. Gisteravond wel een goed gesprek erover gehad met moeder overste. Ik zie beren op de weg en dat moet ik los laten. Waar heb ik hulp bij nodig dat is het douchen en aankleden. Vervelend maar mijn ene dochter is zuster dus die is wel wat gewend. Verder ben ik samen met mijn dochters ze zullen me vast niet alleen loslaten in een grote stad. Als ik even niet weet hoe ik mijn veters moet strikken dan willen ze dat vast wel voor mij doen. Mijn tas inpakken gaan ze me hier mee helpen zodat ik alles mee heb wat mee moet. Nu maar proberen om me erop te verheugen. 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Op de 1 of andere manier heeft @spirit mij erg geraakt vanmiddag. Geen zin in douchen geen zin in aan en uit kleden teveel gedoe. Kast een puinzooi ik denk soms dat ik net zoiets als Lars heb. Lieve Spirit als je dit leest wees in godsnaam blij dat je dat niet hebt. Het is bij mij niet omdat ik douchen teveel gedoe vind. Of omdat ik on geordend ben. Of geen interesse erin heb. Juist niet ik hou er juist van om er verzorgd bij te lopen. Weet je hoeveel verdriet ik hier van heb? Hoe ik van de week heb zitten janken omdat het mensonterend is soms. Ik ben niet zielig omdat ik dat heb of ik heb het niet lastiger dan een ander hier op het forum. Ieder heeft zijn of haar dingen en problemen 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Klopt Lars, ik ben bang dat ze geen idee heeft zelfs wat jij mankeert en hoe erg dit is.
Ik hoop dat je het je niet persoonlijk aantrekt. Het heeft ook geen zin om leed/mensen/lot te vergelijken, meestal doen we dit als we zelf ons verantwoordelijkheid niet nemen.
Jij bent juist wel bezig die te nemen, hoe moeilijk jouw omstandigheden ook zijn. Gewoon doorgaan zoals je doet zou ik zeggen, en aan je kinderen en mensen daar om je heen heb je een eerlijkere en waarschijnlijk betere spiegel hoe het met je gaat dan hier, virtueel bij ons. Wij kennen immers slechts dat deel van jou hier, zij zien de rest, zo niet bijna alles van je daar.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Je brengt het zo goed onder woorden. En wat moet het zwaar zijn als dit ineens de realiteit is. Maar ik lees ook heel veel positieve dingen bij jou. Je blijft nu niet hangen in een vervelende ervaring, maar schrijft het op, praat erover en zet vervolgens je schouders er weer onder en richt je weer op positieve dingen. Daarom Lars een :rose:

Hebben de kleinkinderen al zin in morgen? Zijn ze zenuwachtig voor het Sintgebeuren? Hoop dat je een fijne dag hebt morgen

Link naar opmerking
Deel via andere websites

17 minuten geleden zei NickyLJ80:

Je brengt het zo goed onder woorden. En wat moet het zwaar zijn als dit ineens de realiteit is. Maar ik lees ook heel veel positieve dingen bij jou. Je blijft nu niet hangen in een vervelende ervaring, maar schrijft het op, praat erover en zet vervolgens je schouders er weer onder en richt je weer op positieve dingen. Daarom Lars een :rose:

Hebben de kleinkinderen al zin in morgen? Zijn ze zenuwachtig voor het Sintgebeuren? Hoop dat je een fijne dag hebt morgen

Zijn ze denk ik nog een beetje te jong voor. Kleindochter is van eind mei 2016 en kleinzoon augustus dit jaar. Maar kleindochter zal het wel leuk vinden morgen 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Lars, sterkte jongen. En ook veel plezier. Je wurmt je aardig door alles heen en krijgt daar ook veel voor terug, heb ik de indruk.
Door je openheid over je moeilijkheden is er in elk geval respect en begrip voor je zgn. beperkingen. Als je mensen laat raden
naar wat je wel en/of niet kunt laat je jezelf afhangen van de keuzes van anderen. Door open te zijn laat je aan de ander de mogelijkheid
om voor jou en alles wat je wel en niet kunt te kiezen...
PS. ik vermoed dat spirit hier niet leest, alleen de dagdraad. Misschien een pb-tje sturen?

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik ben echt tevreden @Kohtje Drank gerelateerd heb echt mijn momenten maar de momenten van ik wil en ik hoef niet meer zijn er steeds meer. Verder nog steeds erg blij met waar ik nu woon. Ik ben actiever help mee waar ik mee helpen kan. Met koffie drinken help ik mee ik help vaak mee met eten koken. Boodschappen is al automatisch geworden dat ik mee ga. Het gevoel dat ik nog mee tel en dingen kan doen is belangrijk voor mij. Dat het gewaardeerd word en dat niemand kwaad word als iets niet lukt. Of als er even iets mis gaat zoals afgelopen week. Ik mag en kan hier zijn wie ik ben. Niet altijd even makkelijk. Maar merk ook dat ik nu mezelf meer durf te laten zien. Dat ik mijn gevoelens mag laten zien. Ik druk niet meer alles weg. Dagbesteding weet ik niet zo goed. Ik ga nu halve dagen heen. Was de bedoeling dat ik uit zou breiden maar eigenlijk vind ik het wel goed zo. Ik vermaak me goed in de middag en wat ik zei ik doe dan hier ook wel wat klusjes. Vandaag naar de kinderen nog 10 dagen en dan naar Parijs. Ben een tevreden man :)

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Lars als ik denk aan het begin, aan hoe je je toen voelde, dan zie ik een enorm verschil.MNiet alleen in feiten,  maar ook in gevoel. De toon van je berichten is heel anders, opener, kwetsbaarder, .Gelukkig is je humor gebleven en je zorgzaamheid. 

Maar langzaamaan begint er iets te verschuiven, lijkt het wel. Zoals je nu beschrijft dat je overal bij betrokken bent staat in schril contrast met eerdere periodes dat je niet onder de mensen kon/wilde/durfde zijn.

Zoveel meer rust, zoveel meer Lars. En ook meer moeilijke beperkingen waar je nu tegenaan loopt, dat ook. Maar je beschrijft ze, je gaat ze aan, je hebt er verdriet om, bent er boos en gefrustreerd om, logisch. Maar je klinkt zo veel meer in balans, ondanks alles of dankzij alles. Jij hebt een keiharde, moeilijke weg afgelegd en volgends mij ben je behoorlijk goed op je pootjes terecht gekomen. En dat gun ik je zo van harte! :lips: :heart: (@Reacher, af!, wij mogen ook)

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Wat een lief berichtje @Jannigje :heart: Het verschil is ook dat ik hier op mijn plek zit. In de psychiatrie zat ik vaak met veel jongeren. Hier ben ik 1 van de jongsten. Hier is de begeleiding hoe zeg ik dat? Ze verzorgen ook zeg maar. En het is kleinschalig. Ze hebben zelf hun thuiszorg daardoor heb je bekende mensen die je komen helpen. Eigen dagbesteding en ook daar heb ik het naar mijn zin. Niet meer de druk van dat ik moet maar het mag en dan gaat het makkelijker. In de psychiatrie is het komen en gaan van mensen hier heb je een vaste groep ook voor de begeleiding is dat fijner denk ik. En misschien heel kinderlijk ik ervaar eindelijk een thuis een thuis waar ik welkom ben en waar ik mezelf mag zijn. Waar ik dingen fout mag doen zonder dat het gevolgen heeft. De warmte heb ik in mijn jeugd nooit gekend. Altijd maar op je hoede op je tenen lopen om niets fout te doen. Het is zo fijn om thuis te komen en dat er gevraagd word hoe je dag was. Dat er belangstelling voor je is en niet het gevoel was jij er maar niet meer geweest. 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik heb een tijdje geleden laten vallen dat ik graag een keer naar parijs wil. Mijn dochters hebben dit opgepakt en woensdag gaan we samen heen. Natuurlijk ben ik blij dat ze met mij er heen willen. Maar ik heb zo'n angst. Angst dat het voor hun tegen gaat vallen. Angst dat het niet goed gaat. Angst dat ik een blok aan hun been ben. 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...