Even voorstellen: ik ben nieuw en heet Jannigje

[lady jane]

ontheemd? komt op als ik je lees.
je hebt je leven teruggekregen destijds
maar het is je leven niet meer, zoals
je het kende.
en wat er gaat komen weet je ook nog niet
wat een driedubbele rare tijd is dit voor jou meis.

[nancy]

Jannigje 

[Jannigje]

Ik heb opgezocht wat het verschil is tussen ontheemd en ontworteld. Gevoelsmatig is er een verschil maar ik kan het niet goed benoemen.

Ontheemd: 1 Huis en haard ontvloden 2) Verdreven 3) Verlaten 4) Zonder tehuis 5) Zonder uit de vertrouwde omgeving verjaagd of weggevoerd, vluchteling in eigen land

Ontwortelen: 1.Met wortel en al uitrukken 2) Rooien 3) Uit de grond rukken 4) Uitroeien 5  met wortel en tak uit de grond rukken: de storm had de beuk ontworteld; een ontworteld mens uit zijn vertrouwde omgeving weggerukt
 

 

[Jannigje]

42 minuten geleden zei Jopie:

Niet ontheemd. Ontworteld. 

En als gewoon je leven leven al niet vanzelf gaat, betekent dat dat je niet meer kunt ontspannen of even niets doen zonder meteen gevaarlijk ver weg te zakken. 

En dat weet je dan ook....

Ja, dat klopt absoluut. Dat herken ik volledig. Ik merk dat ik hyper alert ben, me constant bewust van wat, waar, hoe op een nare manier. Wat ik ook doe, waar ik ook ben er is inderdaad geen ontspanning meer. Wel angst inderdaad, angst het toch niet te redden. Wanhopig proberen níet weg te zakken en daarbij dan nog om te gaan met de aannames “dat ik me nu natuurlijk  veel beter voel in mijn huis met tuin “  
 

 

[Rosee]

[Lika]

Dat is zwaar @Jannigje

[kruidenthee67]

[Manou]

Wilde je laten weten dat ik het herken.s'nachts wakker worden en opzien tegen de volgende dag.Ook bang zijn aan de dag te beginnen.Je bent niet de enige 

[Jannigje]

3 uur geleden zei Manou:

Wilde je laten weten dat ik het herken.s'nachts wakker worden en opzien tegen de volgende dag.Ook bang zijn aan de dag te beginnen.Je bent niet de enige 

Akelig hè Manou. Heb jij het ook elke dag en nacht?

[Jannigje]

.@SanMiquel ik zal proberen je vragen te beantwoorden. Ik vind je helemaal niet zweverig,  Je reactie dwingt mij om te proberen helder te zijn in wat ik voel, ook voor mijzelf. Wat is er nou eigenlijk, wat maakt het leven zo moeilijk?

Angst speelt een erg grote rol in mij leven, al heel lang, eigenlijk al zolang ik me kan herinneren. Ik weet niet of ik me als kind bewust was dat ik bang was. Ik denk het niet. Ik voelde me onveilig, maar ook dat woord zal ik als kind niet hebben gebruikt. Er zijn veel gevoelens van voor de woorden.

Ik weet niet hoe ik die angst uit moet leggen. Het is een angst die voorbij gaat aan “bang zijn om terug te vallen” , of “bang voor verandering”. Het zit dieper, het is er al voordat er überhaupt sprake is van iets anders. Het gaat ook voorbij aan me niet thuis voelen in mijn eigen lijf. 

Mijn lichamelijke problemen vind ik akelig, soms heel akelig, maar zij zijn niet de oorzaak van de angst. Ze versterken die soms wel omdat het inderdaad rot is dat ik niet meer op mijn lichaam kan vertrouwen . En als lichaam en geest allebei niet willen kan dat zeker paniek geven. 

Tegelijkertijd is dit lichaam grotendeels hersteld van een heel zware en gevaarlijke operatie, dat is er ook.

Het is geen concrete angst, niet aan te wijzen, geen oorzakelijke verbanden. Ik was bang voor de operatie, dat is te snappen, dat verband is duidelijk te leggen. Maar ik was banger voor het leven daarna. Want ik moest dus verder, elke dag weer, maar hoe dan?
De angst om het niet te redden gaat ook dieper. Ik heb angst dat ik het leven niet red. De alcohol zal waarschijnlijk wel lukken, al sta ik nu niet meer helemaal voor mijzelf in. Ik doe heel veel dingen die ik eng vind, elke keer weer, maar ik doe ze (meestal) wel. 
 

Terwijl ik dit allemaal opschrijf realiseer ik me dat er iets niet klopt. Er is nog iets anders en dat is wanhoop. Angst als gevolg van wanhoop, of andersom? Ik weet het niet. De angst ga ik heel vaak wel aan omdat ik anders helemaal vereenzaam of aan de drank ga oid. Ik moet wel blijven bewegen. En dat brengt me ook best het nodige. Vooral het zingen, het vrijwilligerswerk. Maar daaronder zit de wanhoop. En die kan ik niet ........ Nu houden de woorden op. 

De wanhoop was er eerst, daardoor kwam en komt de angst. En de paniek. 

 

 

[Jannigje]

@Jopie dank voor het verwoorden van jouw definities.

VooR mij geldt allebei.
Ik kan daar veel over zeggen, maar ik heb al veel geschreven vandaag. 

3 uur geleden zei Jopie:

Voor mij is het verschil tussen ontheemd en ontworteld dit: ontheemd is (voor mij) dat er geen plek is die je als thuis ervaart, als veilig, als van jou, als basis waar je naar verlangt of kunt verlangen als je weg bent. 

Ontworteld is (voor mij) dat alles wat jou voedt in de meest brede zin, of dat nou liefde is of inkomen, rust, ruimte of structuur, plezier of veiligheid, beweging of voeding, of wat dan ook maar wat jij als basis (!) nodig hebt om minimaal te functioneren (en daarna pas dus invulling te geven aan je dagen) afgekapt is, niet meer vanzelfsprekend gaat. 

 

[lady jane]

[Jannigje]

Aaaaa, knuffel van Tijgetje, Knorretje en Winnie, fijn , die kan ik goed gebruiken 

[Manou]

Op dit moment moeite om de dag te beginnen.Vaak word het in de loop van de dag beter.Niet altijd dan moet ik proberen zo goed mogelijk de eindstreep (die dag) te halen.Gisteren rotdag.Kost me dan moeite niet te gaan drinken.Nu blij niet gedaan heb.

[Sowhat]

@Jannigje Altijd angst voelen is uitputtend en maakt dat je je nergens thuis of op je gemak voelt. Angst heeft mij van veel dingen weerhouden die ik wel graag had willen doen. Ik heb een gegeneraliseerde angststoornis en een chronische depressie. Alcohol hielp tegen mijn angsten totdat de drank mij de baas werd. Sinds ik een pil tegen de angsten inneem is het leven weer. Ooi geworden. Dat gun ik jou ook. 

[Jannigje]

4 uur geleden zei Manou:

Op dit moment moeite om de dag te beginnen.Vaak word het in de loop van de dag beter.Niet altijd dan moet ik proberen zo goed mogelijk de eindstreep (die dag) te halen.

Dit herken ik helaas maar al te goed. 

[Jannigje]

3 uur geleden zei Sowhat:

@Jannigje Altijd angst voelen is uitputtend en maakt dat je je nergens thuis of op je gemak voelt. Angst heeft mij van veel dingen weerhouden die ik wel graag had willen doen. Ik heb een gegeneraliseerde angststoornis en een chronische depressie. Alcohol hielp tegen mijn angsten totdat de drank mij de baas werd. Sinds ik een pil tegen de angsten inneem is het leven weer. Ooi geworden. Dat gun ik jou ook. 

Ja, dat is bij mij ook zo, zowel het me niet thuis en op mijn gemak voelen als het vermijden van dingen.
ik heb heel veel niet gedaan omdat ik te bang was. Het gebeurde ook wel dat ik dan anderen zag doen wat ik niet durfde. En soms dacht ik dan: maar dat kan ik toch ook en misschien zelfs beter? (Dat zou ik nooit hardop zeggen) . Maar die gedachten hielpen nooit, de volgende keer gebeurde hetzelfde. De angst heeft vaak gewonnen.

Ik was bijvoorbeeld altijd bang dat ik “het” niet zou kunnen en als ik het wel zou doen dan was het natuurlijk nooit goed genoeg. Ik vind het erg dat we dingen niet hebben gedurfd, dat voelt niet als keuze ( op basis van argumenten), daarom vind ik het ook vaak moeilijk verteerbaar. 

Denk jij of weet jij of de angststoornis en de chronische depressie oorzaak en gevolg zijn of worden ze als twee aparte aandoeningen beschouwd? Het doet er misschien helemaal niet toe, maar ik ben wel benieuwd omdat ik daar nog steeds geen duidelijkheid over heb bij mijzelf. Ik ha toch met de psychiater overleggen over de angst. 

Wat fijn dat de medicatie bij jou werkt! Jij kent het verschil, weet waar je vandaan komt. Betekent het nu voor jou dat je minder angstig bent en ook minder depressief? 
 

Dank je .

[Sowhat]

@Jannigje Ik ben zeker minder depressief, komt nu in periodes. Een somber wereldbeeld heb ik wel, maar tegelijkertijd kan ik ook veel plezier hebben. De angst is absoluut minder geworden, ik heb nu de oprechte keuze om iets te doen of niet te doen. Angst regeert niet meer. Altijd angst hebben maakt volgens mij depressief omdat je nooit je eigen keuzes kunt maken.

[Lika]

Bij mij werd het door de psychiater min of meer op 1 hoop gegooid. De angst en de depressie. Ook bij mij hielp een pil. Nu al 30 jaar lang. (Paar keer gestopt, maar dan had ik weer te kampen met de diepe angst).

De angst/paniek verlamde mij totaal. Met name de nacht en de ochtend. Denk zelf achteraf dat ik daardoor depressief werd. Moe ook. Ik kon in zo'n periode ook niet eten en viel dan zo 10 kilo af.

Achteraf denk ik zelf dat als de angst er vanaf begin had mogen zijn, als ik tools had gekregen om te accepteren dat ik bang ben, mocht falen, dat het DOODENG is om je in een situatie te begeven waarin je iets niet zou kunnen, maar dat dat helemaal okay is, dat ik dan die pillen niet nodig gehad zou hebben. Maar dat was toen. 

Nu wil.ik pas weer stoppen als de kinderen het huis uit zijn. Misschien uit angst ja. Maar  dat vind ik niet erg.

En nu. Na stoppen met roken, drinken, starten met actief zijn, en actieve mindfulnessbeoefening, word ik voor het eerst in mijn leven soms wakker met zin in de dag. Dat is betrekkelijk nieuw dus.

Ik weet niet wat mijn aandeel in het geheel is, en wat hormonaal of ' gewoon' zou zijn veranderd. 

Geen idee.

30 augustus 2020 bewerkt door Lika

[Lika]

En ik bedoel dus niet dat als jij harder je best doet, dat het dan beter gaat. Alleen dat het een raar iets is. Angst. Diep van binnen. 

Toevoeging: en dat ik zou willen dat we als maatschappij anders met angst zouden omgaan. Dat je niet zwak of lastig bent, maar menselijk en welkom en dapper.

30 augustus 2020 bewerkt door Lika

[Rosee]

42 minuten geleden zei Lika:

En ik bedoel dus niet dat als jij harder je best doet, dat het dan beter gaat. Alleen dat het een raar iets is. Angst. Diep van binnen. 

Toevoeging: en dat ik zou willen dat we als maatschappij anders met angst zouden omgaan. Dat je niet zwak of lastig bent, maar menselijk en welkom en dapper.

Die toevoeging vind ik een mooie Lika. Je angst toegeven is niet zwak maar kwetsbaar en dapper.

[kruidenthee67]

Blij met julie schrijfsels.

[Jannigje]

Op 29-8-2020 om 22:26 zei Sowhat:

@Jannigje Ik ben zeker minder depressief, komt nu in periodes. Een somber wereldbeeld heb ik wel, maar tegelijkertijd kan ik ook veel plezier hebben. De angst is absoluut minder geworden, ik heb nu de oprechte keuze om iets te doen of niet te doen. Angst regeert niet meer. Altijd angst hebben maakt volgens mij depressief omdat je nooit je eigen keuzes kunt maken.

Angst regeert niet meer, hoe bijzonder is dat! Angst regeert niet meer, wat fijn dat je dat zo voelt, ervaart, kunt zeggen ook. Nu wel je eigen keuzes maken. Ik denk dat het dan ook makkelijker is om daar dan je eigen verantwoordelijkheid voor te kunnen aanvaarden. Je hebt zelf de keus gemaakt, om welke redenen dan ook. Het is je niet overkomen. Dat gevoel heb ik heel lang gehad, het leven overkwam mij en ik had geen regie. Dat vond ik doodeng , voelde me een speelbal van het lot of hoe je het ook wilt noemen.

[Jannigje]

Ja @Lika, de nachten en ochtenden, vreselijk! Elke keer weer dat gevecht, moeilijk en uitputtend. Het geeft me ook een gevoel van hopeloosheid. Hierbij heb ik wel het gevoel dat het me overkomt, het valt op me, zit in me. Elke dag opnieuw moet ik proberen het de baas te worden.

Maar jij hebt dus ook medicatie gevonden die je hielp. Ook nadat je gestopt was en later opnieuw begon? Ik ben ooit gestopt met Seroxat (wat bij mij toen goed werkte) omdat ik mij schaamde. Schaamde voor het feit dat ik het niet zelf kon, zwak vond ik het. Ik verweet het mijzelf. Dus ben ik gestopt, op eigen initiatief, zonder overleg met een arts. Toen ik later opnieuw dit middel kreeg werkte het niet meer. 
Waarom wil jij stoppen? 

Dat jij weer zin in de dag kunt hebben vind ik wel spectaculair. Wat een verandering, wat een opluchting ook, letterlijk een verademing. En hoe je er precies gekomen bent? Misschien doet dat er niet (Meer) toe? 
Ben je bang het weer kwijt te raken of groeit en voorzichtig vertrouwen? 
 

Ik weet dat jij niet zegt dat als ik maar harder zou werken, beter mijn best zou doen etc...., dan.......Helaas zijn er nog veel mensen die wel zo denken en dat direct of indirect ook laten merken. Ik vind het moeilijk daar mee om te gaan. 

7 september 2020 bewerkt door Jannigje
Spelfout

[Lika]

Ook Seroxat. Paroxetine. Ja, dat hielp mij weer. Stoppen heb ik niet langer dan een half jaar gedaan. 

Waarom ik zou willen stoppen? Omdat ik denk dat er wellicht iets veranderd is nu. Het gevoel niets nodig te hebben lijkt fijn.

Maar het is niet zo groot. Doorgaan reken ik ook goed. 

Hoe lang heb je seroxat weer geprobeerd?

1 september 2020 bewerkt door Lika
typo