Even voorstellen: ik ben nieuw en heet Jannigje

[Kore]

Jannigje

Voor zo'n dapper mens ben je eigenlijk veel te bang......

Vinnik dan hè.

 

[bumperjim]

Vaker langs de Amstel fietsen

Als Calvijn een fiets had gehad wastie misschien wat minder negatief geweest. 2017 Tijd voor nieuwe denkbeelden

goed bezig Jannigje

[Kohtje]

Tja Jannigje, die Calvijn was me d'r eentje.
Met de nadruk op wás..
Hij ís niet meer.

Mooi schaamrood trouwens. Staat stoer!!

[Jannigje]

Fijn, jullie reacties.

BJim, ik moest wel grinniken om Calvijn op de fiets, ik zag het helemaal voor me, met die lange jas die dan tussen de spaken komt. 

En ja, het is tijd voor nieuwe denkbeelden, werk ik hard aan, maar oude overtuigingen blijken heeeeel hardnekkig.

Het is niet alleen tijd voor nieuwe denkbeelden, blijkbaar ook voor nieuwe vriendinnen. Vanavond werd ik gebeld door iemand die ik als vriendin beschouwde. Zij heeft onze vriendschap opgezegd omdat ik “te moeilijk/te zwaar ben (dat laatste bedoelde ze overdrachtelijk neem ik aan) Mijn leven is te zwaar, ik ben te moeilijk, te zwaar, zij wil meer lichtheid. Een gezamenlijk doel? Een gezamenlijk perspectief? (Die twee snap ik niet helemaal, maar dat heb ik maar gelaten)

Waar ik altijd bang voor was, gebeurde dus vanavond: “als ik  ikzelf laat zien zoals ik ben, laten mensen mij in de steek”. Dat is een oude, hardnekkige overtuiging. Maar ondanks het feit dat het vanavond gebeurde, klopt het niet. Het is de vraag of het gebeurde veel over mij zegt, of meer over haar.

Ik heb me heel lang in allerlei bezochten gewrongen om maar te voldoen aan......... Dat zijn veel bochten, want iedereen wil iets anders. Niet te doen! Wil ik ook niet meer. 

Het gekke is dat ik even heel verdrietig was en me even een klein kwetsbaar afgewezen meisje voelde, maar er is ook iets anders. Ook een soort opluchting, een soort duidelijkheid. En een gevoel van “als je me niet wilt zoals ik ben, met alles erop en eraan, dan maar niet”. 

Niet meer allemaal onmogelijke bochten. De Amstel, die heeft mooie bochten. 

 

[huttula]

Het zegt meer over haar dan over mij...

Wat een wijsheid❤

[Lars]

Je bent zo dapper Jannigje. Inderdaad als ze jou niet willen als vriendin zeg dat wat over hun zelf 

[Reacher]

Zonder angsten kun je niet dapper zijn. Hoe meer angsten hoe dapperder als je de volgende dag toch weer uit bed stapt. 

Volgens mij durf je veel van jezelf te laten zien op dit forum. En als ik jou lees dan zie ik een mooi verlegen bloempje dat door de kieren van een duistere plek groeit. Juist niet zwaar, maar hoopgevend. 

 

[smart]

Hee hee, but hee...
Ook hier zijn dat soort afwijzingen er geweest en nog.
Het sterkt je ook wel weer....  na de afwijzing erin gevoeld te hebben.

Gek en.. toch ook niet (vaak als je zo' n geschiedenis naloopt....)

Ik vond vroeger daarom titels als Moedwil en Misverstand van Hermans' zijn boeken inspirerend; dat ik dacht, o ja, dat kan natuurlijk beide.
Troostend om elkaar dan toch ergens mis te lopen in dit leven. Zelfs al hing je daarvoor aan elkaar bij wijze van spreken... ineens een leegte.... en soms bleek die er ook al te zijn (?)

Goed dat er nieuwe mensen zijn Jan!

[Jannigje]

Lang geleden was ik een aantal jaren bij een homeopaat. Zij had een heel bijzondere kijk op contacten en relaties. Ik ben getrouwd “tot de dood ons zou scheiden”, althans dat was de bedoeling, maar het liep anders. Ik ben gescheiden, dat was niét de oorspronkelijke bedoeling, toch heb ik dat gedaan. Dat was en blijft erg verdrietig, maar soms kan en is het niet anders. 

Het was dus de bedoeling om samen een groot deel van onze levensweg af te leggen, maar onze wegen gingen uiteen. Daar vond ik van alles van, maar die homeopate had een gedachte daarover die voor mij compleet nieuw was en die ik maar moeilijk kon verdragen, toen. Zij zei: soms ontmoet je mensen en loop je een tijdlang samen op, dezelfde kant op. Maar het kan gebeuren dat iemand afslaat, plotseling, met of zonder uitleg, wel of geen gedag zeggend, en een andere weg kiest. Dan scheiden de wegen en loop jij verder. Of je blijft staan, of je loopt achter iemand aan, een poosje, van alles is dan mogelijk. Maar uiteindelijk “moet” je “iets”.

Nu is het de kunst voor mij om dan niet krampachtig te zijn, worden of blijven en afkeurend of oordelend en nog zo wat werkwoorden. Mensen komen en gaan, soms blijven ze heel lang, soms niet. 

Dat laten komen en laten gaan vergt ook dapperheid, denk ik, daarin heb ik nog wel het nodige te leren. 

[Jannigje]

Misschien heb je gelijk Sheila, ik weet het niet.

[Sita2]

[Lars]

Hoe gaat het lieve @Jannigje

[Jannigje]

“Het grootste communicatieprobleem
is dat we niet luisteren om iemand
te begrijpen, maar dat we luisteren
om een weerwoord te geven.”          Deze spreuk kwam Ik tegen, vind ik wel mooi.

Op dit moment voel ik me niet zo dapper, ik heb het gevoel dat ik van alle kanten “ belaagd” word: Werkmensen die te pas en te onpas op mijn balkon. verschijnen en daar onduidelijke dingen doen.. iNbrekers die mijn deel van de flat hebben uitgekozen om zeer regelmatig op brute manier in te breken waardoor ik bijna de deur niet meer uit durf. Maar ik word morgen opgenomen in het ziekenhuis en ben dan niet thuis, Dus. BeHalve spanning over de ingreep heb ik spanning om mijnhuis te verlaten omdat ik bang ben dat mijn huis in puin ligt als ik terug kom. 

Mijn gevoel van Veilligheid is ernstig aangetast, op alle fronten lijkthet wel. Ik probeer me nu mijzelf zo goed mogelijk bijeen te houden. Ik kreeg het niet meer voor elkaar om extra voorzieningen aan te brengen, ik kan dat niet zo snel. Dus ik heb de beide ramen zo goed mogelijk gebarricadeerd, om het de inbrekers zo moeilijk mogelijk te maken.

Dat gevoel van onveiligheid in je eigen huis vind ik vreselijk. Er zijn veel plaatsten waar ik me onveilig voel, mensen bij wie ik me onveilig voel, situaties waarin dat gebeurt. Maar dan is er altijd het idee : ik kan naar huis. En nu voelt dat ook niet meer veilig.

Verder heb ik niet veel vertrouwen in de ingreep van morgen. De vorige hielp niet, dus waarom zou deze wel helpen. Ik kan het mis hebben en dat hoop ik dan maar. Ik hoop op lichtere tijden, want dit jaar vind ik tot nu toe zwaar.

Ik vond mooi wat je hebt geschreven Lars, dapper ook. Als jij met meer mildheid naar jezelf kunt kijken, heb je al veel gewonnen. En wat is het toch fijn om te lezen dat je je goed voelt, meestal, in de groep, in het huis, in jouw huis. 

[Lika]

[Sita2]

Lieve Jannigje, sterkte in het ziekenhuis

[lady jane]

[Reacher]

Hoi Jannigje, de ingreep achter de rug? Hoe is het? 

[Sita2]

[Jannigje]

Inmiddels ben ik weer ruim twee weken verder, her waren lastige weken. Gisteren was een dieptepuntdag, wat kan een mens zich ongelukkig voelen. Wanhopig, moedeloos, somber, eenzaam. Pffffffff Het viel me erg zwaar. Ik heb me gisteren wel weer hier gemeld en dat was op zich wel goed. Verder is het me gelukt om via de app contact te maken met een vriendin. Die belde vanmorgen en dat deed me goed. Ik heb met haar “afgesproken” dat ik een aantal praktische dingen zou doen vandaag en dat lijstje ben ik nu aan het afwerken.

Dusssss m.a.w., ik ben weer uit het diepste dal geklommen.

Hoe het verder moet, weet ik niet. Ik balanceer te vaak en te lang op het randje, dat baart me zorgen. Nu maar proberen om eerst deze dag verder goed door te komen. 

[Sowhat]

Op zoek gaan naar een goede psychiater ?

[Lika]

Wat een ellende Jannigje. Wat een rotgevoel voor je. Goed dat je via de app contact hebt gezocht en gevonden. 

[Jannigje]

2 uur geleden zei Sowhat:

Op zoek gaan naar een goede psychiater ?

Ja @Sowhat, dat is ook een probleem. Ik was bij de GGZ in een groep, daarom ook daar bij de psychiater. De groep is gestopt, moet je ook weg bij de psych. Dus weer op zoek

[Sowhat]

Ik neem aan dat je huisarts ook op de hoogte is van je depressies. Ga bij hem langs en vraag of hij een goede psychiater weet. En dan niet in een groep maar 1 op 1. Waarschijnlijk vind je een goede psych met een particuliere praktijk dus niet bij de GGZ. Maak zo snel mogelijk een afspraak en gun jezelf een wat lichter leven.

[Jannigje]

@lieve, dit laatste jaar heb ik veel problemen gehad Lieve. Alles stapelt zich op en komt samen, het duurt allemaal erg lang en er is nog weinig tot geen uitzicht. 

@Sowhat, ik had een goede psychiater, maar die wil mij persé in een groep hebben en niet individueel behandelen. Mijn huisarts is nieuw en onervaren. Tot op heden heb ik het vooral zelf uit moeten zoeken, maar ik ga het weer bij haar proberen.

[Sita2]

Ach (((Jannigje))) Dapper van je dat je contact hebt gezocht en dat dat je hielp. Wát een energie kost het hè?