Spring naar bijdragen

Even voorstellen: ik ben nieuw en heet Jannigje


Jannigje

Aanbevolen berichten

“Het grootste communicatieprobleem
is dat we niet luisteren om iemand
te begrijpen, maar dat we luisteren
om een weerwoord te geven.”          Deze spreuk kwam Ik tegen, vind ik wel mooi.

Op dit moment voel ik me niet zo dapper, ik heb het gevoel dat ik van alle kanten “ belaagd” word: Werkmensen die te pas en te onpas op mijn balkon. verschijnen en daar onduidelijke dingen doen.. iNbrekers die mijn deel van de flat hebben uitgekozen om zeer regelmatig op brute manier in te breken waardoor ik bijna de deur niet meer uit durf. Maar ik word morgen opgenomen in het ziekenhuis en ben dan niet thuis, Dus. BeHalve spanning over de ingreep heb ik spanning om mijnhuis te verlaten omdat ik bang ben dat mijn huis in puin ligt als ik terug kom. 

Mijn gevoel van Veilligheid is ernstig aangetast, op alle fronten lijkthet wel. Ik probeer me nu mijzelf zo goed mogelijk bijeen te houden. Ik kreeg het niet meer voor elkaar om extra voorzieningen aan te brengen, ik kan dat niet zo snel. Dus ik heb de beide ramen zo goed mogelijk gebarricadeerd, om het de inbrekers zo moeilijk mogelijk te maken.

Dat gevoel van onveiligheid in je eigen huis vind ik vreselijk. Er zijn veel plaatsten waar ik me onveilig voel, mensen bij wie ik me onveilig voel, situaties waarin dat gebeurt. Maar dan is er altijd het idee : ik kan naar huis. En nu voelt dat ook niet meer veilig.

Verder heb ik niet veel vertrouwen in de ingreep van morgen. De vorige hielp niet, dus waarom zou deze wel helpen. Ik kan het mis hebben en dat hoop ik dan maar. Ik hoop op lichtere tijden, want dit jaar vind ik tot nu toe zwaar.

Ik vond mooi wat je hebt geschreven Lars, dapper ook. Als jij met meer mildheid naar jezelf kunt kijken, heb je al veel gewonnen. En wat is het toch fijn om te lezen dat je je goed voelt, meestal, in de groep, in het huis, in jouw huis. :heart:

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • 2 weeks later...

Inmiddels ben ik weer ruim twee weken verder, her waren lastige weken. Gisteren was een dieptepuntdag, wat kan een mens zich ongelukkig voelen. Wanhopig, moedeloos, somber, eenzaam. Pffffffff Het viel me erg zwaar. Ik heb me gisteren wel weer hier gemeld en dat was op zich wel goed. Verder is het me gelukt om via de app contact te maken met een vriendin. Die belde vanmorgen en dat deed me goed. Ik heb met haar “afgesproken” dat ik een aantal praktische dingen zou doen vandaag en dat lijstje ben ik nu aan het afwerken.

Dusssss m.a.w., ik ben weer uit het diepste dal geklommen.

Hoe het verder moet, weet ik niet. Ik balanceer te vaak en te lang op het randje, dat baart me zorgen. Nu maar proberen om eerst deze dag verder goed door te komen. 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik neem aan dat je huisarts ook op de hoogte is van je depressies. Ga bij hem langs en vraag of hij een goede psychiater weet. En dan niet in een groep maar 1 op 1. Waarschijnlijk vind je een goede psych met een particuliere praktijk dus niet bij de GGZ. Maak zo snel mogelijk een afspraak en gun jezelf een wat lichter leven.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

@lieve, dit laatste jaar heb ik veel problemen gehad Lieve. Alles stapelt zich op en komt samen, het duurt allemaal erg lang en er is nog weinig tot geen uitzicht. 

@Sowhat, ik had een goede psychiater, maar die wil mij persé in een groep hebben en niet individueel behandelen. Mijn huisarts is nieuw en onervaren. Tot op heden heb ik het vooral zelf uit moeten zoeken, maar ik ga het weer bij haar proberen.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

@smart, muziek helpt wel. Ik heb heel lang geen muziek kunnen luisteren, maar sinds ik zelf weer ben gaan zingen, kan ik er ook weer naar luisteren. Dat helpt wel. 

@Lika, dank je. Je kunt niet daadwerkelijk iets doen, maar het feit dat je het zou willen, doet me goed.

De afgelopen weken waren echt vreselijk, maar ik ben weer een beetje boven water gekomen de laatste dagen. Ik kan erg wegzakken terwijl ik erbij sta en er naar kijk en het toch niet kan tegenhouden. Het is dan alsof ik in drijfzand beland en alleen maar verder wegzak. 

Weer die naald van de platenspeler die blijft hangen in één groef van de plaat. Dan is soms een klein tikje, of in dit geval een grotere nodig om me weer aan de gang te krijgen. Dat is gebeurd afgelopen dinsdag. Pfffffff. Ik werd als het ware even buiten mijzelf gezet en zag wat ik deed en hoe ik gevangen zat. Tóen kon ik er iets aan doen. 

Het heeft o.a. Met mijn verjaardag te maken, elk jaar een moeilijke dag. Eigenlijk ben ik van de ballonnen en slingers, maar de laatste jaren ben ik meestal alleen en “doe ik er niets aan”. Niet omdat ik niet wil, maar omdat ik niet meer (?) weet hoe het te organiseren. Ik doe dat voor mijzelf dus helemaal verkeerd, ook dat zie ik en toch doe ik het elke keer weer. Angsten, behoeftes niet uit durven spreken, allemaal onnodig ingewikkeld. 

Het hoofd weet het wel, weet het weer. Nu nog leren durven en doen.

Volgend jaar.

Toch heb ik ondanks alles wel goed voor mijzelf gezorgd en een redelijk goede dag gehad.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik lees je bericht en herken veel in je verhaal. Ook die angsten kunnen mij erg in de greep hebben. Wel super dat jij al zo lang droog staat. Ikzelf heb veel te vaak weer missers gehad. Volgens mij wil jij, net als ik, te grote stappen zetten. Moeten we vanalles van onszelf. Klopt dat?  Elke babystap eventueel in slakkengang is er een. Goed dat je toch een redelijk goede dag had. Ik wens je ook deze dag een prettige dag, al zijn er maar een paar kleine dingetjes die positief zijn vandaag. 

Dikke virtuele knuffel voor jou.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...