Hallo allemaal!

[JamesM]

14 uur geleden zei Jessje:

Heel fijn om te lezen. Ik hoop dat ik ook zo ver mag komen.❤️

Dankjewel! En ook jij kan het 🌹

[Freekie]

Ik heb je posts en de willekeurige dagen gelezen, ook bij mij veel herkenning! 

De eerste niet nemen geldt ook voor mij, ik heb mijn verslaafde brein-deel, (mijn olifantenpad zoals ik het noem) geen Henk genoemd, maar hij is er wel degelijk, op de meest ondenkbare momenten soms nog.. 

Zelfzorg blijft ook bij mij belangrijk, daardoor sta ik sterker in alles wat ik doe! 

[JamesM]

8 uur geleden zei Freekie:

Ik heb je posts en de willekeurige dagen gelezen, ook bij mij veel herkenning! 

De eerste niet nemen geldt ook voor mij, ik heb mijn verslaafde brein-deel, (mijn olifantenpad zoals ik het noem) geen Henk genoemd, maar hij is er wel degelijk, op de meest ondenkbare momenten soms nog.. 

Zelfzorg blijft ook bij mij belangrijk, daardoor sta ik sterker in alles wat ik doe! 

Ja zelfzorg inderdaad! Zonder dat had ik nu nog steeds gedronken. Blijven werken aan mijzelf, gezond eten, sporten en dagelijkse meditatie. En olifantenpad is ook een mooie, een weg die je besluit wel of niet te volgen. 

[JamesM]

Vakantie, eindelijk! De eerste week nu in Oostenrijk. Wat een prachtig land toch, de bergen blijven me fascineren. En nu constateer ik dat ook in deze vakantie de trek in alcohol eigenlijk afwezig blijft. Behalve soms in de middag bij de ‘middagsnack’ of bij het avondeten. Vooral in buitenland merk je hoeveel het eigenlijk om de drank gaat. Ook in en bij het (avond)eten. 

Het niet drinken gaat me heel makkelijk af. En zoals ik ook in andere draadjes en posts las beleef ik de vakantie nu zo puur. Vanaf ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat geniet ik van alle uitzichten, geluiden, kleuren. Wat een verschil met een jaar geleden. Ik sta superfris op, mediteer twee keer per dag, hardloop om de dag in de bergen en ben de rust zelfe. Ook naar de kids. Wat een geschenk. Het mooiste cadeau wat ik mijzelf ooit heb gegeven. Het is vakantie. En voor het eerst sinds mijn tienerjaren heb ik het idee dat ik geniet. Echt geniet. In alle rust en alle vrijheid. 

[lady jane]

mooi he James
wat een kado van het leven.
geniet er maar dubbel van
nu je weet wat je achter je hebt gelaten

[Bob]

Wat mooi, James, een groot geschenk aan jezelf. 

Herkenbaar ook, trouwens, wat dat vakantiegevoel betreft.

[JamesM]

Een vraag die mij in het begin erg bezighield was ‘hoe erg is mijn verslaving nou eigenlijk’. Om die vraag beantwoord te krijgen heb ik gebeld met een aantal verslavingsklinieken en heb ik verschillende online testen gedaan. Uiteindelijk heb ik de ’11 kenmerken van verslaving’ vanuit DSM-5 erbij gepakt en die voor mijzelf ingevuld. Het leek mij ter inspiratie nuttig om deze hier op het forum te delen.

Ik ben er inmiddels achter dat het er niet om gaat om waar je in je verslaving zit, dat is voor iedereen anders. Het gaat om de gevoelde afhankelijkheid van alcohol en het gebruiken als zelfmedicatie in mijn geval. Het beantwoorden van de vraag ‘hoe verslaafd ben ik’ had denk ik vooral te maken met het antwoord op de vraag ‘kan ik nog gecontroleerd drinken’. Het antwoord daarop is en blijft voor mijzelf ‘nee’. 

Noot: dit zijn dus mijn eerste gedachten bij het stoppen met alcohol, inmiddels zijn een aantal inzichten wel veranderd.

Kenmerken verslaving DSM-5:

1.     Je drinkt meer of vaker dan je eigenlijk wilt

Absoluut, al heb ik dat gevoel vooral overdag/’s morgens bij het wegzetten van de lege flessen in de schuur en de schaamte die er gedurende de dag is. Of na de 1,5 fles wijn dacht ik regelmatig ‘dit is teveel maar morgen doen we het anders’. En tegelijkertijd in de loop van de middag weer denken aan het moment ‘straks’, da thet weer kan, wat kan ik nu weer als ‘moment’ (excuus) verzinnen om toch die 1^e borrel te nemen, of hoe moet ik de middag zo indelen dat ik nog kan zorgen voor genoeg drank. Ook bij terugkeer van kantoor: als er niet genoeg of geen wijn in huis is, calculeer ik mijn ritje langs de supermarkt al vooraf in.

Na het derde glas begint de ontspanning, want dan weet ik: ook bij mijn vrouw is de rem er nu af en gaat de fles leeg. En daarna openen we toch wel een nieuwe. En dan kan ik regelmatig een glas extra nemen o fop z’n minst een stevige slok. Zo denk ik de laatste maanden toch tot 60 a 70 glazen per week te zijn gekomen. Dat is fors meer dan de 21 of meer drankjes die als excessief drankgebruik geldt… en dan doe ik bijna altijd aan ‘bingedrinken’.

Ik heb altijd wel gedacht dat we (want mijn vrouw drinkt uiteindelijk ongeveer net zoveel mee) teveel dronken. Maar ik zag dat toch ergens als een uit de hand gelopen gewoonte, en we deden het samen, dan kan het toch niet zo erg zijn? En bovendien: altijd stress en drukte, altijd een goede reden om te drinken. Binnenkort komen we wel in rustiger vaarwater en dan gaan we minderen is het idee.

2.     Je wilt wel stoppen, maar het lukt steeds niet

Zie ook hierboven. Regelmatig wel met mijn vrouw besproken ‘vanaf morgen gaan we minderen, of een tijd veel minder/niet drinken, bv na vakanties, feestdagen etc. Dat lukte dan max een paar dagen (of zelfs dat niet) want altijd wel een fles wijn of een gelegenheid/reden/situatie om tóch wel een glas te nemen. En we houden het bij eentje, echt waar! En als dat ene glas weer is gedronken, verdween die ‘stoppoging’ ook weer naar de langere baan.

3.     Je bent veel tijd kwijt aan het kopen van alcohol, het drinken ervan en de katers

Het drinken begon meestal tussen half vijf en vijf uur. De laatste tijd doordeweeks ook wel pas nadat de kids op bed lagen (ik denk omdat mijn vrouw serieus wilde minderen na haar operatie) maar dan trokken we daarna toch zo weer drie flessen open. Het kopen van zulke hoeveelheden kost natuurlijk ook tijd: regelmatig ging ik nog met de auto naar de supermarkt om wijn te halen ’s avonds (en ook vaak met teveel drank op, 4/5 glaasjes). Vaak ook bezig met de vraag ‘is er nog gnoeg, wanneer kan en moet ik halen’. Met smoesjes naar de supermarkt gaan: ‘we hebben nog melk nodig, ik ga wel’ en dan ook nog een fles wijn meenemen (meestal 3 ‘voor de zekerheid’). Of als we nog een fles hadden staan er nog twee meenemen en in de auto laten liggen ‘voor de zekerheid’. Kon ik altijd de volgende dag mijn verbazing uitspreken: ‘oh ja, die had ik ook nog meegenomen, helemaal vergeten’ of ‘mijn handen zaten al vol dus ik heb ze laten liggen’.

En de katers… ja natuurlijk, eigenlijk elke dag maar je leert ermee te leven zeg maar. Brak voelen, heel veel water drinken, hoofdpijn, chagrijnig, trillen etc. En dus eigenlijk ook heel veel tijd kwijt aan het uberhaupt denken aan alcohol (hebben we nog genoeg, waar en wanneer kopen, wanneer ‘mag ik weer’, inplannen van momenten bij anderen zodat je mogelijk wijn krijgt aangeboden).

4.     Je verlangt steeds naar alcohol

’s Morgens eigenlijk niet, maar gedurende de dag zeker wel. Met de lunch als dat geoorloofd was (bij uit lunchen of wanneer ik met de kids naar de speelhal ging). En anders echt wel vaak bezig met het moment ‘wanneer mag het weer’. Is het al donderdag, want dan hoef ik me niet meer te schamen want het is tenslotte weekend. Is het al half vijf/vijf uur. Kan ik straks snel beginnen met koken voor dat mijn vrouw thuis komt, dan kan ik het normale wijntje bij het eten nemen (heeft mijn vrouw geintroduceerd, zodat ze daarna niet meer dronk. Dit heb ik dankbaar van haar overgenomen). Maar ook bij het drinken als mijn vrouw uit huis was: altijd 1 lege fles naar de garage brengen zodat het niet opviel dat ik er 2 ophad. En dan altijd de smoes achter de hand ‘mijn wijnglas was omgevallen daarom heb ik extra fles geopend’ mocht mijn vrouw er toch vragen over stellen.

Na de operatie van mijn vrouw de aangebroken fles in het wijnrek in de schuur gelegd ipv de koelkast, daar kon ze (tijdelijk) niet komen, zodat het leek alsof ik niet gedronken had die avond (dus ook geen lege flessen op het aanrecht). Bezig zijn met momenten dat mijn vrouw de kids naar bed bracht: dan kon ik zelf stiekem snel 2 of drie glaasjes rood drinken die er toevallig nog stond. En dan de legere wijnfles zo achter volle flessen neerzetten zodat dit niet opviel. En dan het frisdrankglas natuurlijk omspoelen.

Of de extra fles wijn zo neerzetten achter de gieter op de plank boven het aanrecht, zodat je m nauwelijks zag en dat in verschillende posities en aanlooproutes vanuit de woonkamer/keuken uitproberen.

Naar bekenden gaan juist op tijdtippen dat je wijntje kunt verwachten en daar heel bewust op plannen. Bv iets terugbrengen naar iemand: dan zeg ik dat ik eerst boodschappen ga doen, en weet ik dat ik daarna op tijd ben om een wijntje te verwachten. En dan balen als mijn vrouw om drie uur zegt ‘we kunnen er nu ook wel even met zijn allen langs’. Of als ik onverhoopt geen wijn kreeg aangeboden.

Naast de vele momenten bedenken die om alcohol vragen. En de laatste paar weken is het me enkele keren overkomen dat ik ’s middags vroeg al dacht aan hoe het zou zijn om dan te drinken, en ik stiekem eraan dacht om een klein flesje wodka te kopen -dat ruik je immers niet-, gewoon om eens te proberen.

5.     Doordat je steeds drinkt, lukt het niet om de dingen te doen die je zou moeten doen (bv school, werk, gezin)

Ik geloof niet dat er dingen niet gelukt zijn die ik zou moeten doen omdat ik bv dronken of brak was. Wel denk ik dat ik werk en gezin deels heb verwaarloosd: elke dag met een brakke kop werken betekent natuurlijk ook iets voor mijn productiviteit, effectiviteit etc. Ik merkte wel regelmatig dat ik niet op woorden kan komen, of juist heel veel woorden nodig had om tijdens overleggen iets (onzinnigs) te vertellen.

En natuurlijk is het zo dat ik al die drinktijd en ermee bezig zijn ook meer had kunnen steken in gezin/dingen thuis. Wat misschien minder goed is gelukt is er als vader en als man zijn in het gezin op een geduldige en betrokken manier, zonder snel geïrriteerd of boos te zijn. In die zin heb ik wel voor een geestelijk minder veilige situatie gezorgd.

6.     Je gaat door met drinken, ook al geeft dat problemen met anderen

Ik heb achteraf gezien veel ruzie gemaakt met mijn vrouw -met drank op of met katers. Ook een aantal keren dat ik dit niet meer wist. Een keer was mijn vrouw echt heel verdrietig/teleurgesteld, en ik was me echt van geen kwaad bewust. ‘Weet je het dan niet meer’ vroeg ze. Bleek dat ik enorme ruzie met haar had gemaakt en haar had uitgescholden. Wist ik helemaal niets meer van. En zo zijn er vaker (regelmatig) momenten geweest dat ik ruzie kreeg met mijn vrouw of echt een kwade dronk kreeg (bijna nooit in bijzijn van anderen anders dan mijn vrouw). Ook de laatste tijd met burn-out. Ik denk eigenlijk dat mijn alcoholgebruik deels heeft bijgedragen aan de burn-out.

7.     Je doet door het drinken niets of veel minder aan sociale dingen 

Eigenlijk klopt dat wel. Veel minder aan sporten en muziek. Vroeger fietste ik ’s avonds nog, of spinning. Maar als je elke avond drinkt… en daar hield ik dan ook rekening mee ’s morgens. Pas sporten in de late ochtend of liefst middag, dan was de kater minder en was ik net op tijd thuis voor het eerste drankje. Ik baalde er ook wel van dat mijn sportmaatje ‘altijd’ vroeg wilde fietsen (negen uur) en dat mijn vrouw ook voorstelde om vroeger in de ochtend te gaan: dan kon ik niet uitbrakken of zoveel drinken de avond ervoor!! En voor muziek spelen ook geen ‘tijd’ meer. Ik heb het wel geprobeerd, maar na een fles of meer lukt het spelen ook niet meer dus laat maar zitten…

Ook afspraken met vrienden het liefst vanaf de lunch of later: dan zijn ze er ook nog tijdens borreltijd en dat is weer een drankmoment om naar uit te kijken… (en vier uur of soms eerder het 1^e drankje mag dan ook wel een keer…)

8.     Je drinkt in situaties waarin het gevaarlijk kan zijn, bv in het verkeer

Deels herkenbaar. Als we met de auto weg in het dorp weg zijn kunnen max 5 borrels toch wel? Ook met de kids in de auto. En bij het klussen heb ik vaak gedronken, of zelfs (half)dronken gedaan. Denk aan het tot op het bod zagen in mijn duim, wat eigenlijk gehecht had moeten worden maar ik wilde niet naar de huisarts vanwege de hoeveelheid drank die ik al op had.

9.     Je blijft drinken, ook al weet je dat het lichamelijke of psychische problemen erger maakt

Ja. Tijdens burn-out gewoon blijven drinken. Bij ziekte. Bij heftige allergie aanvallen. Met de kennis dat alcohol hooikoorts kan triggeren. Wanneer ik me emotioneel en psychisch instabiel voelde. Na avondjes stappen met overmatig drinken, de dag erna. Met medicijngebruik. Zelfs na de acht maanden die ik gestopt was voor mijn operatie, toen ik per ongeluk tijdens wintersport een ‘echt’ biertje had gehad en vervolgens weer ging drinken, ondanks dat dit van invloed kon zijn op het verloop van de operatie.

10.  Je hebt steeds meer alcohol nodig om het gevoel te krijgen wat je wilt

Ja. Steeds vaker, steeds vroeger en steeds meer. Grens van me echt dronken voelen is verschoven van 1,5 fles naar 2 flessen of iets meer.

11.  Je hebt last van ontwenningsverschijnselen als je niet meer drinkt. Je drinkt om van de ontwenningsverschijnselen af te komen.

Vaak ben ik trillerig, gedeprimeerd, heb ik hoofdpijn, ben ik onrustig. En wat is dan de beste manier om je weer lekker te voelen?

 

[JamesM]

Van de week weer even een terugval gehad in mijn burn-out. Voel me een paar dagen echt knock-out. Blijkbaar toch teveel gedaan de afgelopen tijd. Ik voelde het de afgelopen weken wel een beetje aankomen als ik nu terugkijk. Voel me er verder heel positief bij en dit is onderdeel van het proces van herstel.

Ik lig wel wat vaker op bed en heb de afgelopen dagen/nachten ook erg gezweet. Vanmorgen kwam mijn vrouw naast mij staan met een voor mij toch wel onverwachte vraag: ‘het ruikt hier alsof je een kater hebt, heb je gedronken?’. Voor de duidelijkheid, het antwoord is nee 

Ik vond het toch lastig en voelde me zelfs een beetje beledigd. Het is voor mij heel duidelijk dat ik nooit meer drink. Blijkbaar heb ik bij mijn vrouw toch niet helemaal het vertrouwen terug gewonnen, en misschien is dat wel logisch. Of staat zij er realistischer in. In ieder geval deed het wel wat met me. Ik ga het haar vanmiddag vragen hoe zij dat beleeft. 

5 oktober 2024 bewerkt door JamesM

[lady jane]

Goed dat ze het openlijk vraagt James. Even alles evalueren is ook niet verkeerd. Soms jeuken oude littekens nog. Bij mij ook. Het houdt me scherp. Mede daarom blijf ik hier ook actief. Het gaat goed zoals ik jou lees.

[JamesM]

Net kort met mijn vrouw over gehad. Ze gaf aan dat ze nooit aan me heeft getwijfeld maar omdat ik ineens twee dagen uitgeput en ziek op bed lag, schoot er door haar hoofd ‘het zal toch geen terugval zijn’. En dat wilde ze graag uit haar hoofd hebben. Ze voelde zich zelf ook ongemakkelijk om het te vragen, ik heb aangegeven dat dat natuurlijk niet hoeft en dat het fijn is dat we dit hebben besproken.

[JamesM]

Vanavond door het werk van mijn vrouw uitgenodigd voor Oktoberfest. Ik dacht, interessant om heen te gaan en te observeren. Eerlijk gezegd had ik er na een half uur al genoeg van. Als niet drinker heb je daar gewoon niets te zoeken. Die open deur had ik van te voren natuurlijk ook kunnen zien aankomen 

Ik heb in het verleden door de drank altijd die herrie aangekund. Zonder drank merk ik dat ik me helemaal niet thuis voel in zo’n drukke, drinkende menigte die staat mee te brallen met muziek waar ik helemaal niets mee heb. En wat een lawaai, mijn oren suizen ondanks oordopjes nog steeds na. Voordeel is dat ik nu heerlijk slaap en morgen ook heerlijk wakker word. Nu nog lekker mediteren en dan slapen. 
Welterusten!

[JamesM]

Een hele rare gewaarwording deze week. Het gaat even minder lekker thuis en de therapie is heel ingrijpend. Ik merk dat ik de afgelopen tijd de drank en vooral de rust die het in mijn hoofd bracht romantiseer. Vannacht een paar uur niet geslapen en toen heb ik helemaal uitgedacht hoe ik toch kon drinken zonder dat mijn vrouw het doorheeft. Wodka was de gedachte, inclusief de verstopplekken en het idee om vandaag in ieder geval een fles aan te schaffen. Ik twijfelde over voor of na woensdag volgende week drinken, want dan is mijn 1 jaar alcoholvrij.

Gelukkig zijn de gedachten overdag wat minder destructief. Maar dit is wel een grote waarschuwing, de afgrond is kennelijk zo weer bereikt. Ik ben blij dat ik niets heb gekocht. Afgelopen weekend met de AA gebeld en ik ga woensdag een meeting bezoeken. Mijn triggers zitten duidelijk in ‘lonely’ en ‘tired’ uit HALT. Daar ga ik nog meer aan werken. 

[lady jane]

oeioeioei James, wat ons brein toch vreemde gedachtes produceert soms he,
en ja de nacht staat erom bekend. Jarenlang ook nachtdiensten gedraaid voor de luisterlijn,
en tussen 2 en 3 uur noemden we het spookuur. 's nachts lijkt ons leven vele malen negatiever,
depressiever en wanhopiger dan overdag. Maar gelukkig hoeven we daar overdag geen gehoor aan te geven.
En dan is even langs de afgrond lopen misschien een hele goede zelf-therapie om niet te springen, maar 
te ervaren dat we te sterk zijn geworden om nog naar de drank te grijpen. Want zeg nou zelf; daar worden de nachten ook
niet vrolijker van. En de dagen ook niet. Op naar je eerste jaar en velen daarna!

24 oktober 2024 bewerkt door lady jane

[JamesM]

Dank je wel @lady jane! Zoals ze in goed Engels zeggen what doesn’t kill you makes you stronger. Het onderstreept voor mij nog maar eens het belang van continu alert blijven. Nu op naar volgende week woensdag  

[JamesM]

Vandaag een jaar gestopt. En wat een reis is het afgelopen jaar geweest. Uiteraard heb ik (vooral de eerste periode) de nodige cravings gehad. Gelukkig kon ik vrij snel beginnen met mijn behandeling en heeft het forum mij enorm geholpen in moeilijke periodes. Vanuit mijn burn-out en als gevolg van het stoppen met drinken ben ik actief aan de slag gegaan met een naar het bleek onverwerkt jeugdtrauma. Daar ligt ook de basis voor mijn alcoholverslaving en in het verleden drugsmisbruik. En mijn burn-out. Om dat onverdoofd aan te gaan, dat vond ik het moeilijkste. En nog steeds. 

Onlangs heb ik voor het eerst echt over ‘de rand’ van de afgrond gekeken en een serieuze craving ervaren waarbij het bijna misging. Dat heeft me weer scherp gehouden. Want eerlijk is eerlijk: ik dacht de laatste tijd wel dat het bijna te makkelijk ging. Met groot gevaar voor een terugval. Ik weet nu wel waar mijn grootste valkuil ligt: de combinatie van eenzaamheid/me in de steek gelaten voelen, boosheid en moeheid. Om mijzelf scherp te houden heb ik mij aangemeld voor mijn eerste AA meeting vanavond. Als dat goed bevalt dan volgen er meer.

Ik heb het al eerder gezegd: stoppen met alcohol is het grootste cadeau wat ik mijzelf heb kunnen geven. Al die voordelen die ik eerder op mijn draadje heb beschreven, zowel lichamelijk als geestelijk. De eigenwaarde die ik terug heb. De echte connectie die ik met mensen maak, en niet in de laatste plaats met mijzelf en mijn eigen gezin. De aandacht die ik voor mijn kids heb in plaats van alleen maar aanwezig zijn. De rust en vrijheid die ik nu ervaar.

Zijn er dan helemaal geen nadelen? Zo ervaar ik het inderdaad. Soms denk ik wel eens terug aan hoe fijn het was om mijn hoofd stil te zetten, even rust te ervaren. Of gek te doen met vrienden. Maar daar zijn andere, gezonde alternatieven voor. Feit is nou eenmaal dat een glas voor mij niet bestaat, ik denk in flessen. En die 655 flessen van afgelopen jaar, die zijn het bewijs dat mijn rem kapot is. Ik weet een ding zeker: daar wil ik nooit meer naar terug.

Op naar het volgende jaar, en vandaag drink ik in ieder geval niet!

30 oktober 2024 bewerkt door JamesM

[Nieuwbegin]

2 uur geleden zei JamesM:

 

Vandaag een jaar gestopt. En wat een reis is het afgelopen jaar geweest. Uiteraard heb ik (vooral de eerste periode) de nodige cravings gehad. Gelukkig kon ik vrij snel beginnen met mijn behandeling en heeft het forum mij enorm geholpen in moeilijke periodes. Vanuit mijn burn-out en als gevolg van het stoppen met drinken ben ik actief aan de slag gegaan met een naar het bleek onverwerkt jeugdtrauma. Daar ligt ook de basis voor mijn alcoholverslaving en in het verleden drugsmisbruik. En mijn burn-out. Om dat onverdoofd aan te gaan, dat vond ik het moeilijkste. En nog steeds. 

Onlangs heb ik voor het eerst echt over ‘de rand’ van de afgrond gekeken en een serieuze craving ervaren waarbij het bijna misging. Dat heeft me weer scherp gehouden. Want eerlijk is eerlijk: ik dacht de laatste tijd wel dat het bijna te makkelijk ging. Met groot gevaar voor een terugval. Ik weet nu wel waar mijn grootste valkuil ligt: de combinatie van eenzaamheid/me in de steek gelaten voelen, boosheid en moeheid. Om mijzelf scherp te houden heb ik mij aangemeld voor mijn eerste AA meeting vanavond. Als dat goed bevalt dan volgen er meer.

Ik heb het al eerder gezegd: stoppen met alcohol is het grootste cadeau wat ik mijzelf heb kunnen geven. Al die voordelen die ik eerder op mijn draadje heb beschreven, zowel lichamelijk als geestelijk. De eigenwaarde die ik terug heb. De echte connectie die ik met mensen maak, en niet in de laatste plaats met mijzelf en mijn eigen gezin. De echte aandacht die ik voor mijn kids heb in plaats van alleen maar aanwezig zijn. De rust en echte vrijheid die ik nu ervaar.

Zijn er dan helemaal geen nadelen? Zo ervaar ik het inderdaad. Soms denk ik wel eens terug aan hoe fijn het was om mijn hoofd stil te zetten, even rust te ervaren. Of gek te doen met vrienden. Maar daar zijn andere, gezonde alternatieven voor. Feit is nou eenmaal dat een glas voor mij niet bestaat, ik denk in flessen. En die 655 flessen van afgelopen jaar, die zijn het bewijs dat mijn rem kapot is. Ik weet een ding zeker: daar wil ik nooit meer naar terug.

Op naar het volgende jaar, en vandaag drink ik in ieder geval niet!

Wauw super mooi om te lezen en een jaar av daar mag je zeker trots op zijn!

[Claudius]

6 uur geleden zei JamesM:

Op naar het volgende jaar, en vandaag drink ik in ieder geval niet!

Ben jij zeker dat wij niet naar dezelfde AA meetings gaan? 

[JamesM]

Gisteravond mijn eerste AA meeting meegemaakt. Was gespannen: want wat kan ik verwachten? Wat voor mensen komen er? Hoe verloopt zo'n bijeenkomst? Is het wel wat voor mij? De meeting vond plaats in een bijzaaltje van een kerk. Wat onwennig schoof ik aan, er bleek nog een nieuwe deelnemer te zijn. De meeste deelnemers waren mannen, er was slechts 1 vrouw aanwezig. Leeftijden van 25 jaar tot 58, waarbij er maar liefst 4 mannen (inclusief ikzelf) met ongeveer dezelfde leeftijd. Periode van gestopt zijn varieerde van 8 jaar tot enkele maanden.

De meeting startte met het opzeggen van de 'kalmte, moed en wijsheid' tekst en het aansteken van een kaarsje. Daarna mocht iedereen vrijblijvend zijn/haar belevenissen/struggles van afgelopen week vertellen. Dat werd omdat er twee nieuwe deelnemers waren tegelijkertijd een voorstelrondje. Daarna werd er een citaat uit het citatenboek van de AA voorgelezen ter overdenking en zijn we dieper ingegaan op wat stap 1 uit het 12 stappenmodel 'ik sta machteloos tegenover alcohol' voor ons betekende. Alles op vrijwillige basis, er waren ook een aantal die alleen hebben geluisterd. Ik begrijp dat er elke week een andere stap uit het model wordt besproken. 

Wat mij verraste was de openheid en de sfeer van vertrouwen die er gelijk was. En de herkenning, want hoewel de achtergrond van de deelnemers zeer divers was, zijn de achterliggende patronen en vraagstukken bijna hetzelfde. Ik voelde me ook zeer welkom en door de herkenning was er ook gelijk verbinding met mensen die je normaal gesproken niet zomaar zou spreken en op straat voorbij zou lopen.

@Wendyy het idee 'het viel toch allemaal wel mee' speelde bij iedereen aan tafel. Ik heb geen moment gevoeld dat de hoeveelheid drank een issue zou zijn. Integendeel, het gaat inderdaad om de herkenbare patronen van verslaving.

De meeting is mij zeer goed bevallen en ik ga er zeker vaker naartoe. Helaas valt deze op een tijdstip dat ik ook mijn sporttraining heb en zal ik het bewust moeten inplannen. 

31 oktober 2024 bewerkt door JamesM

[JamesM]

15 uur geleden zei Claudius:

Ben jij zeker dat wij niet naar dezelfde AA meetings gaan? 

Gezien de geografische afstand vermoedelijk niet  maar ik denk dat de meetings een soortgelijke opzet hebben?

[Claudius]

6 uur geleden zei JamesM:

Gezien de geografische afstand vermoedelijk niet  maar ik denk dat de meetings een soortgelijke opzet hebben?

Ja en veel van wat je schrijft is heel herkenbaar voor mij. Veel van je bijdrage over je AA meeting. Tot nu ging ik steeds naar een meeting op maandag, ik vraag mij af of het er morgen bij een andere AA groep ook zo aantoe gaat. 

[Wendyy]

20 uur geleden zei JamesM:

Gisteravond mijn eerste AA meeting meegemaakt. Was gespannen: want wat kan ik verwachten? Wat voor mensen komen er? Hoe verloopt zo'n bijeenkomst? Is het wel wat voor mij? De meeting vond plaats in een bijzaaltje van een kerk. Wat onwennig schoof ik aan, er bleek nog een nieuwe deelnemer te zijn. De meeste deelnemers waren mannen, er was slechts 1 vrouw aanwezig. Leeftijden van 25 jaar tot 58, waarbij er maar liefst 4 mannen (inclusief ikzelf) met ongeveer dezelfde leeftijd. Periode van gestopt zijn varieerde van 8 jaar tot enkele maanden.

De meeting startte met het opzeggen van de 'kalmte, moed en wijsheid' tekst en het aansteken van een kaarsje. Daarna mocht iedereen vrijblijvend zijn/haar belevenissen/struggles van afgelopen week vertellen. Dat werd omdat er twee nieuwe deelnemers waren tegelijkertijd een voorstelrondje. Daarna werd er een citaat uit het citatenboek van de AA voorgelezen ter overdenking en zijn we dieper ingegaan op wat stap 1 uit het 12 stappenmodel 'ik sta machteloos tegenover alcohol' voor ons betekende. Alles op vrijwillige basis, er waren ook een aantal die alleen hebben geluisterd. Ik begrijp dat er elke week een andere stap uit het model wordt besproken. 

Wat mij verraste was de openheid en de sfeer van vertrouwen die er gelijk was. En de herkenning, want hoewel de achtergrond van de deelnemers zeer divers was, zijn de achterliggende patronen en vraagstukken bijna hetzelfde. Ik voelde me ook zeer welkom en door de herkenning was er ook gelijk verbinding met mensen die je normaal gesproken niet zomaar zou spreken en op straat voorbij zou lopen.

@Wendyy het idee 'het viel toch allemaal wel mee' speelde bij iedereen aan tafel. Ik heb geen moment gevoeld dat de hoeveelheid drank een issue zou zijn. Integendeel, het gaat inderdaad om de herkenbare patronen van verslaving.

De meeting is mij zeer goed bevallen en ik ga er zeker vaker naartoe. Helaas valt deze op een tijdstip dat ik ook mijn sporttraining heb en zal ik het bewust moeten inplannen. 

Wat goed om te lezen JamesM. Ik heb inmiddels ook wat adressen opgezocht van AA-meetings hier in de buurt en wil er volgende week eentje bezoeken. Ik zie dat je er elke dag wel eentje kunt bezoeken, en het zijn allemaal vaste tijden, elke week weer. Laagdrempelig, maar voor mij een grote stap. 

[JamesM]

17 uur geleden zei Claudius:

Ja en veel van wat je schrijft is heel herkenbaar voor mij. Veel van je bijdrage over je AA meeting. Tot nu ging ik steeds naar een meeting op maandag, ik vraag mij af of het er morgen bij een andere AA groep ook zo aantoe gaat. 

Ik hoop dat deze meeting je bevalt! 

[JamesM]

4 uur geleden zei Wendyy:

Wat goed om te lezen JamesM. Ik heb inmiddels ook wat adressen opgezocht van AA-meetings hier in de buurt en wil er volgende week eentje bezoeken. Ik zie dat je er elke dag wel eentje kunt bezoeken, en het zijn allemaal vaste tijden, elke week weer. Laagdrempelig, maar voor mij een grote stap. 

Dat is de eerste stap, wat goed! En je kunt ook nog bellen met de contactpersoon om meer feeling te krijgen. De meetings verschillen nog wel eens qua toon en invulling, bezoek er dus desgewenst meerdere om er eentje te vinden die bij jou past.

Ik vond het ook spannend, en een hele grote stap waar ik jammer genoeg een jaar mee heb gewacht. 

[JamesM]

Thuis gaat het helaas niet goed. De schematherapie zorgt ervoor dat ik meer bij mezelf kom en ook meer vanuit mijzelf handel. Ook het stoppen met de drank heeft daartoe bijgedragen (eindelijk! Zou ik willen zeggen). Ik ben hard bezig om aan mijn diepste angsten en onzekerheden te werken, aan het opbouwen van meer zelfwaarde en zelfvertrouwen. Ik laat dus enerzijds meer van mij horen thuis en anderzijds ben ik ook bezig met mijn herstel.

Ik schaak op vijf borden tegelijk: herstel van burn-out, jeugdtrauma, alcoholverslaving, ik ben aan het reïntegreren op mijn werk en ik probeer de energie en tijd die ik over heb zo goed mogelijk thuis te verdelen. En ik volg dus de wekelijkse therapie.

Volgens mijn vrouw ben ik alleen maar ‘egoïstisch’ en ‘leuk’ al twee jaar met mijzelf bezig. En ik snap dat. Maar dat is het proces waar ik in zit. En ik zie nu dat ik mijzelf altijd ‘pleasend’ heb opgesteld, en de bijkomende gevoelens heb weggedronken. Nu de alcohol er niet meer is én ik meer tot mijzelf kom, verander ik. Tot wie ik echt ben. En dat is niet per se goed voor onze relatie. Daar is geen goed of fout aan. Ik snap echter de impact op mijn vrouw, zij is niet veranderd en moet wel dealen met een veranderende man. Daar heb ik alle begrip voor. En spreek ik ook uit naar haar toe.

De verwijten die ik bijna elke dag naar mijn hoofd krijg, die kwetsten me. Ik mis verbinding en begrip en interesse in mijn proces. Het doet pijn. Het triggert ook mijn diepste angsten: eenzaamheid en genegeerd worden. Het maakt me ook onzeker, alsof ik stuurloos in de dichte mist mijn kapotte kompas moet repareren.

Tegelijkertijd is dit wat het is. Ik kan mij niet meer ondergeschikt maken en afhankelijk opstellen in de relatie, ik ben de trein van herstel en zelfliefde opgestapt die niet meer te stoppen is. Met zelfrespect komt er ook meer rust en respect naar mijn vrouw toe, ipv afhankelijkheid, woede aanvallen en verwijten van mijn kant uit het verleden.

Ik ben er zo moe van. Hoop dat we hier op een fatsoenlijke en respectvolle manier uitkomen.

Dat moest ik even kwijt na een slapeloze nacht.

 

[Etty]

Een indrukwekkend proces beschrijf je. Veel is herkenbaar voor mij.  

34 minuten geleden zei JamesM:

De verwijten die ik bijna elke dag naar mijn hoofd krijg, die kwetsten me. Ik mis verbinding en begrip en interesse in mijn proces. Het doet pijn. Het triggert ook mijn diepste angsten: eenzaamheid en genegeerd worden. Het maakt me ook onzeker, alsof ik stuurloos in de dichte mist mijn kapotte kompas moet repareren.

Dat vind ik mooi om te lezen, zo universeel in relaties. Ik kan me voorstellen dat je vrouw iets soortgelijks ervaart. 

Heb je al eens gedacht aan relatietherapie?