Mijn verhaal over/ voor mij

[Quinn]

Geen mislukt project, een project waar nog volop aan gewerkt wordt. Try again, fail again, try better, fail better. Stap voor stap kom je verder.

[Musashi]

Ja voor mij is dat zo...voor hem? Hij gooit het oude weg en begint simpelweg opnieuw...ik raap mezelf dus op uit de vuilnisbak...

[Musashi]

Ook de eerste keer helemaal alleen thuis   Sinds 8 jaar...Tijd voor chips...

7 april 2021 bewerkt door Musashi

[Artemis]

3 minuten geleden zei Musashi:

Ja voor mij is dat zo...voor hem? Hij gooit het oude weg en begint simpelweg opnieuw...ik raap mezelf dus op uit de vuilnisbak...

 ik las je en reageer even hier......  knuffel 

[Artemis]

5 minuten geleden zei Musashi:

Ook de eerste keer helemaal alleen thuis   Sinds 8 jaar...Tijd voor chips...

Kom maar op met die chips, nooit alleen zo'n hele zak leeg eten 

[Musashi]

Wijn...chips...wijn....chips...? Pak gewoon de zak nu!!! @Artemisheb er zelfs 2!! Peper en zout of pickles mmm eerst peper en zout! Pak m nu!!!

 

[Reacher]

Chips is de betere keuze. Ik las dat je een rotbericht kreeg.
Je bent geen mislukt project: je bent ondanks alles een lieve empathische intelligente vrouw geworden.. 
Met wellicht straks een bol buikje van de chips 

[Quinn]

Degene die iets weggooit, is degene die iets kwijtraakt.

[Musashi]

Chips heeft gewonnen. Ik ook...voor nu...

 

[Quinn]

Moes, als je wat extra zon en licht nodig hebt, het ligt op je plank, weet je nog? Klara draait om liefde, over in liefde los kunnen later. Misschien heb je er wat aan.

[Musashi]

Ben gisteren Idd wat begonnen...nog niet ver want concentratie was wat zoek...maar alvast mooi hoe ze bepaald emoties (nog) niet begrijpt...zullen we vandaag in de etalage gaan staan om op te laden? (Alleen geen zon te zien hier maar die is er wel altijd he, ook al zien we ze niet...)

[Quinn]

De zon is er altijd @Musashi soms "even" een paar wolken opzij schuiven.

[Musashi]

@Etty ik vind je standpunt zeker interessant en ben ook meer voorstander van de softere aanpak. Straffen en belonen wilde ik eigenlijk ook echt niet...maar ben in november toch serieus vastgelopen met de ‘opvoeding’. Vooral dus grenzen stellen liep ik compleet tegen aan...ah ja, ik had voor mezelf geen grenzen, liet er iedereen continu over lopen,...hoe kan/ kon ik dat dan in godsnaal doen tov haar...dus wat gelezen erover en dat heeft vooral het besef opgeleverd dat we Idd geen machtsstrijd moeten aangaan, dan zijn er enkel verliezers...maar zomaar alles toelaten (soft) gaat natuurlijk ook niet, daar gaan we zelf aan onderdoor...dus ja dan is dit een oplossing voor ons...we gaan geen ja/nee discussie meer aan...ze mag zelf kiezen maar moet dan weten dat er dan ook gevolgen zijn...en dan kiest ze (toch vaak) de ‘juiste’ richting.  mild/ Gentle parenting is voor mij ook wel een leidraad en een mooi ideaal maar onze grenzen bewaken is voor mij dus ook levensnoodzakelijk heb ik geleerd... en het systeem van de boekjes helpt er meestal wel bij (soms ook niet want dan zegt ze zelf vb. Ik wil in bad blijven zitten (als wij willen dat ze eruit komt) dan zijn het maar twee boekjes hè mama.  En dan is dat Idd ook goed...soms is ze mss ook al een beetje te slim voor de techniek...en moet ik ook een andere verzinnen om te kunnen minderen met 3 boekjes, want Idd is een beetje vastgelopen...;-) tja opvoeden amai, niet simpel, vallen en opstaan! dank voor je tip!! 

[lady jane]

Misschien bestaat in Belgie ook iets als een Gordontraining?
Ik werd er wel eens wee van, maar heb er destijds toch veel van opgestoken.
En eerlijk is eerlijk, via van alles en nog wat, heb ik redelijk geleerd om grenzen
naar volwassenen te stellen, maar mijn kinderen blijven mijn zwakke plek hoor,
en de jongste is al 25, dus ik heb dat stukje in mezelf maar geaccepteerd.
Er is niets zo moeilijk als kinderen opvoeden, en het geeft mij nog steeds mogelijkheden
om er af en toe stil te blijven staan, want ohoh wat zijn het spiegels voor me.

[kruidenthee67]

Kaders geven juist veiligheid...door schade en schande ervaren in de opvoeding van mijn kinderen...kaders moeten geven die ik zelf niet gekend heb. En niet 'verstikkende liefde'...

[Musashi]

4 minuten geleden zei Etty:

Soft wil niet zeggen 'zomaar alles toelaten' .  Het is meer de behoefte achter de 'stoute' actie zoeken en die erkennen.  Eventueel een alternatief bieden, als dat kan.  Nu/zo kan het niet, maar straks/op deze manier wel.  

Ja net dat vind ik dus zooo moeilijk hè, die behoefte achterhalen want zo vaak gaat het dan over zo’n kleine dingen (niet in bad willen/ niet uit bad willen/ geen schoenen willen aandoen/ geen schoenen willen uitdoen (eigenlijk net gewoon het tegenovergestelde van wat je zelf wil hahaha) dat ik echt niet weet (en zij precies ook niet?) wat daarachter zit, gewoon eigen willetje...en ik vind dus ook wel dat ik respecT moet hebben voor wat zij wil...heb al geleerd dat het ook vaak in de correcte vraagstelling zit. Dus vb ipv te vragen: “ga je je tanden poetsen?” Is het nu de vraag: “zal ik je tanden poetsen of doe je het zelf?” Dus ze mag nee zeggen, dat is haar recht, alleen moeten wij goed nadenken hoe we het voorstellen aan haar. En als wij het vergeten, ja spijtig dan is haar nee ook nee en respecteren wij dat ook (hadden dan eerst maar slimmer moeten zijn ;-)

[Quinn]

Grappig om de verschillen zo te zien. Mijn bijdrage aan de opvoeding was wel degelijk nee zeggen en dat consequent volhouden. Voor die situaties werd ik speciaal opgeroepen. Maar ook, geen vragen stellen. Niet wil je je tanden poetsen maar we gaan nu tandenpoetsen. 

[Musashi]

@Quinn ja zo zou het eigenlijk ook wel moeten/ kunnen alleen vind ik dat ook wel heel moeilijk, dat consequent blijven vergt van mij ook echt wel heel veel oefening! Maar oh zo belangrijk! En het andere probeer ik ook maar loop ik ook op vast: “we gaan tanden poetsen”. Antwoord: “nee” en wat dan hè? Meestal begin ik dan Idd gewoon zelf en volgt ze dan uiteindelijk wel maar de discussie wel/ niet of ja/nee marcheert echt niet want dan moet uiteindelijk altijd iemand ‘toegeven’ (=verliezen?)

[Musashi]

Ik weet ook dat in de hele problematiek m’n eigen worstelingen zitten. Wij mochten nooit ‘nee’ zeggen, moesten altijd aanpassen en dat heeft mij zuur opgebroken. Ik wil haar leren dat zij ook haar grenzen mag/moet stellen vandaar wil ik haar nee ook echt respecteren. Ivm korte termijngeheugen en  2x straffen heeft @lady jane zeker een punt...ze weet vaak niet meer wat er dan gebeurd was (maar vaak weet ze het ook maar al te goed). En Idd weten ze ook niet de betekenis van ‘stout’ dat vraagt ze ook vaak ‘wat is stout?’ zoals vb het verschil tussen foppen en liegen, breekt ze ook haar hoofd over, snapt ze (nog) niet... het is echt moeilijk Idd maar wil mezelf (zeker vandaag) nu ook niet aanpraten dat ik het allemaal verkeerd doe...

[lady jane]

misschien is het al voldoende als je je eigen jeugd
niet op de hare plakt en het jezelf minder moeilijk maakt.
Je hoeft het niet perfect te doen en je hoeft ook niet
door haar altijd aardig of lief gevonden te worden.
een beetje strijd leert haar weer om later niet bang te zijn
voor ruzie haha. Zo kun je altijd naar jezelf of van jezelf af toe
redeneren. (ik ben daar een meester in geworden haha).
Ik lees hier op t forum zo vaak dat we persé moeten leren van
hoe we alles gedaan, of nagelaten hebben.
Maar kinderen gaan echt ook hun eigen weg wel, al naar gelang
hun karakter. Ik ben er een van 6 en we hebben dezelfde jeugdtrauma's
opgelopen, echt hele erge. Daar werd vroeger niet over gesproken.
Dus ieder leed in stilte, verwerkte in stilte, of niet, en hield eigen
littekens over. Maar het meeste leerde ik van toen we eindelijk wel over
gingen praten. De oudste 4, meest getraumatiseerd, hedden werkelijk
verschillende herinneringen aan het ergste voorval. We kregen er woorden
over zelfs, want ieder was overtuigd van de eigen waarheid. Ik besloot mn moeder
te vragen hoe het was gebeurd, en zij herinnerde zich het hele voorval niet en
wilde er niet verder op doorgaan. Maanden later kwam ze erop terug; dat gebeuren
had ze helemaal verdrongen, er was wel wat gebeurd, maar ze durfde er niet verder op
terug te kijken. Toen heb ik, en zussen ook, besloten dat het klaar was.
En als je ziet wat een verschillende dingen we deden, hoe verschillend we zijn, dan is
het bijna grappig nu. We hebben trouwens wel alle 4 drankproblemen gehad.

[bumperjim]

De ouders bepalen niet alles daarin. Het karakter van het kind speelt enorm mee.

Onze oudste (de nukkige holenbeer) heeft mij op 2-jarige leeftijd al laten begrijpen dat wanneer zij nee zegt, het ook echt bij nee blijft. Goddank gebeurde dat niet vaak. Wij wilden dat ze Latijn deed op school. Holenbeer zei nee. Feest ging niet door of je nou hoog of laag sprong als ouders. En haar zus die niet zo'n mirakel van koppigheod is, zag dat dat kennelijk kan, nee zeggen.

Dus we kunnen onze ouders de schuld geven van veel zaken, misschien zijn we zelf (ik ook) wel meegaand en een beetje "pushover". Hadden we er in de puberteit maar harder in moeten kleunen. 

[Musashi]

20 minuten geleden zei Etty:

 

Niet aan jezelf gaan twijfelen hoor:)

Niemand heeft hier de wijsheid in pacht over jouw kind

 

Dank je! 

[Musashi]

22 minuten geleden zei bumperjim:

 

De ouders bepalen niet alles daarin. Het karakter van het kind speelt enorm mee.

 

Ja dus dat...heel vroeg geleerd dat ze de koppigheid duidelijk heeft van de vader, daar kan ik echt niet van winnen! Hier gebeurde het helaas wel vaak, tot we er horendol van werden...een andere aanpak drong zich dus vanzelf op... en het werkt toch al beter hoor...minder strijd...meer begrip...

[bumperjim]

Ik heb met de jongste meerdere keren van aanpak moeten veranderen. Boekjes gekocht, dingen geprobeerd. Het kan lastig zijn  

Wij hadden altijd weinig regeltjes maar waren wel vrijwel altijd consequent. Stier en ik zijn het vrijwel altijd eens over de opvoeding, dat is een geluk. Mijn broer en zijn ex waren het altijd mijlenver oneens, dat is dan ook in scheiding geeindigd. 

We hebben conflicten met de kinderen nooit geschuwd, maar het is me ook wel overkomen dat ik achteraf mn excuses maakte omdat ik onredelijk was geweest. Als we ze 1 ding hebben geleerd is het dat papa en mama ook maar mensen zijn die fouten kunnen maken (maar toch minder dan de kinderen  )

8 april 2021 bewerkt door bumperjim

[Musashi]

Ja consequent zijn dat heb ik ook moeten leren hoe dat precies ging/ gaat...ik dacht vb als je 1 keer ja zegt, dat het dan voor dat altijd ja moet zijn....nu weet ik dat je het voor die keer gewoon moet volhouden...andere keer kan anders zijn...elke situatie is uiteindelijk anders. ik probeer nu consequent consequent te zijn :-). Nee blijft nee (ook al denk ik in mezelf tja waarom eigenlijk ook niet) maar eens nee gezegd moet nee blijven...maar zoals gezegd ze wordt te slim...vb we leren om iets vragen met alsjeblieft...als ik nu nee zeg, komt er dan die heel lieve ‘appelieft’ maar dan van m’n hart een steen maken..:nee is nee...oefening baart kunst! :-)