Kannietmeer

Lieve Bol fijn dat je sorry zegt..... Benzo ontwenning kan jaren duren. Zelfs als je maar een korte tijd hebt gebruikt. Dat er ook mensen zijn die lang gebruikten en minder schade ervaren bij het afbouwen is mazzel voor hun. Maar er zijn er genoeg die de hel van binnen en buiten zien, maanden en soms wel jaren. En dat is geen keus, maar gewoon schade en dus diep lijden. We kunnen herstel voor elkaar hopen, maar niet verwachten dat het nu maar eens moet gebeuren. Geduld met elkaar hebben is een schone zaak, lieve Bol. Wel fijn dat je zo goed slaapt en dat het zich zo heeft veranderd de laatste tijd. Ben echt blij voor je!

@Jeshen Ik ervaar je berichten niet als klagen en ik vind de reactie van Bol niet zo gelukkig. Ik snap dat je je niet zo goed voelt over haar reactie. De totale onrust die je ervaart over veel dingen is echt iets wat in de loop van de tijd beter gaat worden. Zoals je het nu doet, proberen toch door je angst heen te gaan, je onrust te lijf te gaan, is heel goed en ik denk het enig wat je kan proberen. Je hersenen zijn gewoon niet in staat de juiste patronen te maken, omdat niet alle bouwstenen aanwezig zijn. Geef jezelf niet op kop als het niet lukt. Ik vind dat je positief vecht en niet opgeeft en elke dag weer opstaat voor je kinderen. Dat is in mijn ogen al heel knap. Ik ken er die op sommige dagen niet anders konden dan in bed liggen... moi! En ik was niet de enige... Dus alles wat je wel doet, is winst en betekend dat je goed bezig bent. Twijfel niet aan jezelf! Het komt echt weer goed Jeshen! X ps. Ik heb je een persoonlijk berichtje gestuurd. ps @allemaal. Ik vraag Jeshen te lezen over Akathisia. Dit is een diepe vorm van onrust die word veroorzaakt door verschillende psycho medicatie, en ook door ontwenning van bepaalde medicatie, waaronder Benzo-ontwenning. Gelukkig heeft niet iedereen hier last van, maar het lijkt er op dat Jeshen niet goed stil kan zitten en zoveel onrust ervaart dat ze zelfs de kou in gaat met haar kleintjes om het te hanteren. Dit is een vorm van onrust die heel diep zit, diep lijden met zich mee brengt en een heftige vorm van 'pijn' is. De Nederlandse wiki legt eigenlijk niets uit, maar de Engelse wiki wel. De volle vorm van Akathisia wordt regelmatig gezien bij benzo ontwenning. Oordeel niet als iemand niet rustig kan zitten, of zelfs als iemand niets positiefs kan opschrijven ( wat Jeshen wel doet trouwens) want ook depressie is een bijkomstigheid van de ontwenning en die kan behoorlijk heftig zijn. Dan is volhouden ook een diepe strijd, die met geen pen te beschrijven is. Ik heb van mijn vriendin gehoord dat ze met iemand sprak, die bloedende voeten had van het vele lopen omdat ie niet meer kon zitten.... kan je je dat voorstellen? Nee? Ik ook niet.... Zou deze persoon anders willen? Natuurlijk! Zou Jehsen niet liever rustig op de bang liggen dromen, met haar baby op de borst, dan vanuit onrust de baby de kou in slepen en maar weer te gaan wandelen, of in de ijzige kou de dierentuin te bezoeken? Zou ze daar niet voor kiezen, als ze dat maar enigszins kon? Geloof me, dit is geen keus.... dit is lijden. Dit is benzo ontwenning, en ze gaat door een vet moeilijke tijd. Dit zijn niet gedachten. Dit is niet een houding naar de ontwenning, dit IS de ontwenning. Iedereen die hier komt om zijn verhaal te doen, heeft die steun nodig. Wat je er ook van denkt, we kunnen nooit weten wat de diepte is van de pijn van de ander, waardoor die nog niet vooruit gaat. Als de hormonen maar genoeg uit balans zijn, dan kan je er niets aan doen dat je in de hel zit. En geloof me, ik heb de hel gezien, maanden achtereen. En ik kan niet oordelen of iemand uberhaubt in staat is betere gedachten te formuleren, dan wat we hier zien. Dus laten we elkaar steunen, no matter what en nooit ongeduldig zijn met elkaar. Dit maakt me even echt verdrietig

I am speechless. Sprakeloos.... Dank je wel voor dit bericht. Het bevestigd dat ik iets doe wat bijzonder hard nodig is. Ik ben ook zo ongelooflijk blij om te horen dat je zo veel vooruit bent gegaan. En dat je zoons en man je zo hebben gesteund is ook zo bemoedigend. Zo zou het altijd moeten zijn. Met steun van je familie en gezin ben je zo gezegend. Het is essentieel voor een goed en veilig herstel. Mooi dat je zegt dat dingen die niet goed waren vorig jaar, je nu met terugwerkende kracht van kan genieten. Ik heb dat zelf ook zo ervaren. Ik ben heel 2017 ziek geweest, waarvan mijn eerste halfjaar door een plots niet werkend medicijn, die me in een duistere depressie stortte en mijn leven tot een totale hel maakte. De tweede helft stond in het teken van afbouwen en was super zwaar en beperkte me in alles. Terugkijkend op 2017 zie ik toch veel zegen, veel warmte, veel vriendschap, veel zorg en mooie momenten. Enkele momenten zijn pijnlijk, zoals mijn dochter die 18 werd en het bij mij kwam vieren, bij haar opa en oma dus. Ik was doodziek op dat moment en dat doet wel pijn als ik terugdenk. Deels omdat ik me dan schuldig voel naar mijn dochter dat ik haar niet kon geven wat ik vind dat ze verdient. Maar dezelfde doodzieke Liz was een weekje weg, met ouders en broer en schoonzus en 2 kids. Ik kon bijna niks hebben en kon eigenlijk amper mee... maar heb het gedaan, er werd voor me gezorgd, ik heb mooie dingen gedaan en gezien en meebeleefd. Echt super leuk met terugwerkende kracht. Dat wij je hebben mogen steunen in deze heftige tijd en dat het verschil uitmaakte maakt me warm van binnen. Dankbaar dat ik daar deel van heb mogen zijn. Vicky, je bent een kanjer. Een vechter. Vergeet dat nooit meer... Je bent een vechter. Je hebt de hel bevochten, overleefd en overwonnen. Ik heb een mooie nickname voor je: Victorious Vicky. VV. Als je nu je handen omhoog houd voor de V van Victory, dan houd je ze beiden op en bevestig jezelf steeds weer: ik ben VV. Victorious Vicky. Dikke knuffel, Liz

Ik denk dat je een lieve partner bent, als ik alles wat ik van je lees samen neem. Je vrouw zou dat iets meer mogen beseffen vind ik. Ik slaap niet in 1 bed met mijn vriend. Is echt niet zo'n gek idee hoor. Als je romantische tijd wil doorbrengen doe je dat toch wel, en iedereen krijgt zijn slaap en steekt elkaar niet snel aan. Mijn vriend kust me ook niet als ie denkt dat ie verkouden wordt of ziek. Ik wel, ben daar heel stom in. Maar als hij doorheeft dat er bij mij wat speelt, let ie beter op haha. @bolletje Ik las ergens dat je zei dat veel nog tussen onze oren zit en dat de benzo's al echt wel ons lichaam uit zijn. @Bestwel was het daar mee eens. @Cyclad58was het er deels mee eens en maakte de wijze opmerking dat er ook andere dingen meespelen. Het probleem is het niet het middel dat nog in ons systeem zit, want dat is eruit. Dat heeft geen maanden nodig. Het probleem is de aanpassing in onze hersenen die veroorzaakt zijn door benzo-gebruik. Die kan niet zomaar verdwijnen en weer heel worden. Dat heeft tijd nodig. En het lijk wat meer tijd nodig te hebben dan een sneetje. Niet bij iedereen trouwens, en dat geld ook voor een sneetje. Als mijn broer zijn been stoot en een wondje oploopt duur het drie maanden voordat het geneest. Daar is iets niet pluis. Wat het is weet ik niet, maar het is niet normaal. Maar dat het gebeurd is een feit en zit niet tussen zijn oren, als je begrijpt wat ik bedoel. Ook de benzo schade zit niet tussen je oren. Wel heeft je psyche veel invloed op de hoeveelheid lijden die je ervaart. Diegene die accepteert dat niet alles goed gaat of dat er zelfs moeilijke klachten zijn op dit moment, maar zeker vertrouwd op verbetering en daar een vaste hoop op heeft, zal minder lijden dan diegene die vecht tegen zijn klachten en moeite heeft te accepteren dat het leven niet zo makkelijk is tijdens benzo-ontwenning. Dus hoe we er mee omgaan heeft wel degelijk invloed. Ik twijfelde nog op dit onderwerp te reageren, maar ach, waarom niet he.. Het lijkt mij belangrijk dat iedereen weet dat het niet uit je psyche komt dat je benzo-ontwenning ervaart, maar dat het wel kan helpen er psychisch goed mee om te gaan en je altijd enigszins te verzetten als je kan.

haha, lieve Bol, dank je wel. @Cyclad58 Geen zorgen, als de griep komt, komt ie van zelf. Hoe gaat het met je slapen en de klachten van angst op het moment? Onrust een beetje gaan liggen? Ik hoop het. @Bestwel Ik heb zelfs gelezen dan NASA ooit onderzocht heeft dat een nieuwe gewoonte 60 dagen nodig heeft om in ons automatische systeem te sluipen. Moet je het wel elke dag volhouden. 1 keer vergeten en je verknalt de 60 dagen, die worden dan wat meer. Maar dag is niet erg vind ik. Zou willen dat ik weer echt een sporter kan worden. Ik mis het maar ben ergens te lui voel ik... Ben ik eerlijk in. Ik wil het wel, maar niet genoeg op dit moment. En hier zal ik de benzo;s niet de schuld van geven hahaha

Er zijn veel momenten op de dag dat ik ook niet sta te springen. Maar het is de balans zoeken tussen rust voor herstel en pushen voor herstel. Blijft lastig soms. Goed aanvoelen wat je kan en niet kan lijkt de beste weg. Die spagaat heb ik op mijn 10e al opgegeven. Die kan mijn lijf gewoon niet maken. Ben een stijve hark wat dat betreft. Altijd geweest. Maar wel sportief en dus kan ik hopelijk wat spieren opbouwen en kracht winnen en uithoudingsvermogen. Rustig aan proberen idd. Lange wandelingen doe ik nu wel af en toe.... ach wat is lang.... 2 uur lopen ben ik behoorlijk afgedraaid kan ik je vertellen. Maar toch weet ik dat dat wel goed is om te doen. Wandelen zorgt ook voor lichte massage van de hersenen, wist je dat? Stimulerend voor herstel. Dus dat is altijd goed om te doen. En dan stevig wandelen, om de bloedsomloop ook lekker op gang te brengen.

Lieve Guusje, en alle andere schooiers van dit forum :-) was even wat anders doen in het weekend. Niet echt hoor, maar ben dus een niet op het forum geweest. Wel wat gelezen net om op de hoogte te blijven. Het gaat wel goed. Ik ben duidelijk aan de beterende hand. Wat dat precies inhoud weet ik ook niet, maar het is niet geheel klachtenvrij, maar ook niet heel ver van mijzelf verwijderd. Ik voel me regelmatig nuttig, voel ook meer initiatief in mijzelf en wil proberen meer te bewegen en heb gedacht een sportschool te gaan zoeken. Beetje spieren opbouwen en wat conditie verbeteren indien mogelijk. Hiervoor had ik steeds het gevoel dat het te vroeg was, maar ineens heb ik het gevoel dat ik het mogelijk wel een beetje kan gaan proberen. Dus dat ga ik waarschijnlijk doen.

wanneer de afhankelijkheid een feit is, maakt de duur van het gebruik misschien niet meer uit. Dat is de conclusie die ik nu zou trekken vanuit de verhalen. Als jij nu afhankelijkheid opmerkt., al gebruikte je het maar 8 weken constant.... dan is de afhankelijkheid hetzelfde als dat je een jaar had geslikt. Ik slikte 5 maanden, bouwde af in 6/ 7.... echt klinkt gestoord, maar het was de enige manier voor mij. Afbouwtempo bepalen kan je alleen zelf doen door goed te kijken wat je lichaam aankan. Weet je iets over de verschillende afbouwmethodes? Ik sluit me aan bij het advies van @Cyclad58 om het gewoon met een weegschaal en vijl te doen. Zo heb je veel controle en kan je optimaal bepalen wat je lichaam aan vermindering aankan zonder totaal gek te worden.

@Jeshen Dank je wel hoor, het gaat met mij weer stuk beter. Keelpijn is weg, vermoeidheid was minder vandaag. Echt weer een betere dag. Zelfs echt even het gevoel behoorlijk mijzelf te zijn geweest.

Ook niet erg. Maar goede oefening om te stoppen met die gedachten te bevragen, je zelf uit te pluizen, en het op te willen lossen. Er valt niets op te lossen, alleen iets te genezen en dat heeft tijd nodig. De zorgelijke gedachten zijn ook 'griepverschijnselen'. Dus zoek afleiding en ga wat anders doen. Slechte dagen moeten gewoon 'overleefd' worden, dan gaan we weer naar bed en hopen we dat de wave voorbij gaat. In jouw geval vaak best snel nu. Omarm de rust en gun het jezelf. Niets van de gedachten of het gepieker gaat iets van oplossing brengen. Kan je beter sport kijken, puzzeltje maken, muziekje luisteren, vrienden bellen, spelletje doen, boekje lezen etc. Dekentje erbij. Sterkte Ad. Ik hoop dat je vannacht lekker slaapt.

Het is dus NIET zorgwekkend lieve Ad. Het is een balans zoekend lichaam dat niet weet hoe soms. Gun het weer de tijd. Je hebt griep. Het gaat weer over.

@allemaal @Cyclad58@GUUS@bolletje hoge bloeddruk, lage bloeddruk.... alles wordt gereguleerd door ons centrale zenuwstelsel. De hormonen zijn om onduidelijke reden ( wel de benzo's natuurlijk) makkelijk uit balans. Je lichaam zoekt naar de juiste balans, maakt hier wat aan, breekt daar wat af, maakt hier weer wat aan, werkt zich de blubber, maar komt er niet zo makkelijk uit. De een krijgt hierdoor lage bloeddruk, zoals ik, soms in combi met hoge hartslag. Cyclad krijgt een hele lage hartslag. Je lichaam doet pogingen de balans te herstellen. Onze signalen in het lichaam zijn niet correct. Dit zorgt voor.... alle dingen die we ervaren. Angst, onrust, buikpijn, slaapverandering, spieren die pijn doen, hartkloppingen en noem maar op. Zelfs als we niet meer doodziek zijn, is ons lichaam nog lang niet klaar met herstellen. De dagen dat ons weer ziek voelen is het lichaam bezig. De homeostase is een prachtig proces, maar zorgt er in eerste instantie voor dat het aanpast aan de benzo, omdat we anders de hele dag zouden liggen slapen toen we de benzo nog gebruikten. Omdat je lichaam weet dat dat niet de bedoeling is, past het zich aan. Nu zonder benzo's is het ernstig in de war en kan het maar moeilijk zijn processen goed laten verlopen. De signalen zijn niet duidelijk, of komen niet aan, doordat er bij aankomst van het signaal weer iets ontbreekt. Chaos ten gevolg. En dat is wat je ervaart. Niets om ongerust over te worden. Maar als het je angst signalen aanzet, omdat je lichaam zo in de war is, is dat niet altijd makkelijk. Accepteren dat je lichaam weer minder functioneert en je je ziek voelt en dus rustig aan moet doen, is het beste in mijn ogen. Als je griep hebt is je lichaam ook druk bezig met een virus te bevechten. Koorts om je te verhitten, zodat het virus doodgaat; geen trek zodat je niet eet, want daar heeft het geen energie voor etc. Neem steeds weer de tijd je lichaam tot rust te laten komen en gun je lichaam al de energie te gebruiken om te werken aan herstel.

Lukt mij ook niet goed, nog steeds niet helaas. Toch heeft het iets geks want ik heb wel heel veel gelezen over benzo gebruik, daar kon ik mijn aandacht blijkbaar wel op bewaren. Bij de meeste andere dingen kan ik het gewoon niet onthouden wat ik gelezen heb en dus is een boek blijkbaar nog te ingewikkeld. @Jeshen @Cyclad58 Je bent meestal zo sterk, maar de onrust en de angst die soms komt aanvliegen zijn nu eenmaal ook sterk. Dat je gedachten dan onzeker zijn vind ik niet gek. Misschien kan je eens een brief naar jezelf schrijven, waarin je uitlegt aan jezelf waarom je angst en onrust geen tekenen zijn van blijvende schade, maar slechts van een benzo ontwenningssyndroom die duidelijk een golvend patroon volgt. En wat je niet moet vergeten en hoe je er het beste mee om kan gaan. Schrijf wat tips op voor jezelf. Je bent een kei hier, en steekt hier iedereen een hart onder de riem als het even kan. Dus misschien kan je dat ook wel naar jezelf doen op het moment dat het niet zo lekker gaat. Wat opvalt is dat je waves kort zijn, niet weken aanhouden, maar eerder uren. Een dag. Slaap je weer goed, dan is er ook direct minder klachten. Misschien kan je volgende keer dat je lichaam weer debiel doet terwijl je in bed ligt, eens een warme douche nemen en focussen op het ontspannen van de spieren. Ik heb een kruik gekocht die ik bij zeer veel onrust even lekker tegen mijn rug, heupen of buik leg om de ontspanning te bevorderen. Vraag je op de momenten dat het even niet lukt af hoe je extra lief kan zijn voor jezelf. Lekker even in bed blijven hangen, ( of een extra uurtje op een ander moment van de dag, gewoon voor de rust, niet direct voor slaap) badderen of douchen, massage nemen, wandelen, iets lekkers eten, of maken, extra lekkere zachte kleding aandoen etc. Dit is wat ik steeds doe en het houdt mij volledig weg van zorgen over dit genezingsproces. Ik weet gewoon 100% zeker dat we genezen. Jij , ik en alle anderen. De enkeling die van de duizenden het gevoel hebben dat er blijvende schade is opgelopen zijn zo'n kleine groep dat de kans dat er iets blijvend mis is door de benzo's in mijn ogen heel erg klein is. ( de reden dat ik niet naar de dokter ga.... beetje eigenwijs misschien, maar zie nog geen reden het te veranderen, terwijl mijn symptomen behoorlijk heftig zijn geweest en nog steeds minderen en verdwijnen). @GUUS Dat beetje bladeren door een tijdschrift wat ook wat ik deed. Een klein beetje nieuws lezen soms, maar dat is een stressor voor iedereen, zelfs zonder benzo's. Ik ben ook zo gek geweest op lezen, en hoop ook weer een boekenkast te kunnen vullen. Ik houd van boeken en ben super blij met e-boeken, maar ik blijf verliefd worden op het geschreven papier in mijn handen. Ik hoop voor je dat het weer terugkomt. Zijn er op dit moment andere medicijnen die je nog neemt die het moeilijker maken om te lezen, buiten de ontwenning om? @bolletje Blijf jij nog steeds goed slapen? Dat zou toch wel echt bijzonder geweldig zijn!

Dag lieverds, wat zijn jullie toch kanjers! We zijn met zo'n klein groepje, maar dat maakt het ook zo veilig en vertrouwd en weet je al snel met wie je te maken hebt. Ik voel me gezegend met jullie hier. Vreselijk dat we door deze dingen heen moeten, maar tegelijk zo blij dat ik niet alleen ben. En ik geloof echt dat ik rijker ben geworden van deze ervaring. Vandaag las ik in mijn laptop een kort stukje dagboek van de periode waarin ik net ziek werd in 2016. Ik schreef ook over mijn medicijngebruik. Hoeveel en wanneer ik het nam. Doordat ik nu weet wat het met je doet, zie ik binnen een paar weken afhankelijkheidssymptomen optreden bij mijzelf en zelfs tussentijdse ontwenning, zoals trillen en onrust en angst. Wat een vreselijk drama kan zich voltrekken zonder dat je het doorhebt..... er speelde ook zoveel op dat moment. Ik kon zoveel dingen de schuld geven van hoe slecht het met me ging. En alles leek logisch. Dat ik op dat moment eigenlijk door een falend medicijn ziek werd, en vervolgens door een verslavend medicijn ziek werd, daar had ik geen idee van. Ik dacht dat er iets mis was met mij. Ik begreep niet waarom ik maar niet beter werd, ondanks mijn positieve instelling, harde werken.... jongens wat heb ik gevochten om de dagen te overleven, om niet weg te glijden in een depressie. Nu achteraf lezend, en zoveel meer wetend, schrik ik van de signalen die er allemaal waren en die ik nu bij anderen zou herkennen. Maar ik wist er toen nog niets vanaf. Niet van benzo's en ook niet van SSRI's die hun werking plotseling verliezen waardoor mensen ziek worden met ontwenningssymptomen. Het verbaast me bijna hoeveel ik kon opschrijven en hoe redelijk mijn gedachten waren. Ik herinner me ook ineens hoeveel ik kon lezen, boek na boek in een korte periode. Nu kan ik dat niet. Is er iemand van jullie die van lezen houd en het ook kan doen? Of juist niet? Hoor graag jullie ervaring.

Lieve Ad, klachten kunnen zeker getriggerd worden. Ik merk dat ook zeker. Maar zit daar niet te veel over in hoor. Natuurlijk houd je in gedachten dat je beter niet te veel suiker kan eten. Maar ik herinner me ook een biertje dat je gedronken hebt zonder problemen. Persoonlijk had ik meer klachten doordat ik een griepachtig iets in mijn systeem had met keelpijn wat ook even bevochten moest worden. Met gevolg dat mijn vermoeidheid dubbel was en duizeligheid en trillingen in mijn lichaam weer meer aanwezig waren en mijn stemming vlakker en sjaggie was. Er kan dus van alles zijn wat onze klachten even kan triggeren. Echt weten hoe en wat zullen we denk ik niet. Maak je niet te veel zorgen, en inderdaad kan je doen wat Bestwel ook zei: toch een tijdje probiotica proberen die niet alleen je darmen maar ook de receptoren groei bevorderd. Dikke knuffel. Niet direct in de put gaan zitten, maar gewoon accepteren, hoe moeilijk dat ook lijkt. Het is niet zo ingewikkeld als je bedenkt dat je gewoon op weg bent. Je weet waar je vandaan kwam, je weet waar je naar toe gaat, en de weg ertussen is nog niet afgelopen. Omarm die reis ernaartoe. In rust hersteld alles ook beter, dan als je je druk maakt.

Jeetje Krisje, wat een verhaal weer. Dikke knuffel en zeer zeer welkom! Bij "Dagraad en ditjes en datjes" praten we elkaar dagelijks vaak even bij hoe het gaat. Wees daar ook gewoon welkom om mee te doen. Elke dag opent iemand de huiskamer met datum.

Mijn klachten zijn vervelend vandaag. De keelpijn is over gelukkig. Neemt niet weg dat ik me niet goed voel helaas. Het bizarre is dat ik dit steeds heb als ik mijn wekker zet. Vandaag om 10.00 uur ( met excuses naar de hard werkende vroeg opstaande mensen, voorheen was het altijd 6 uur). Ik had een telefoon gesprek met de psychiater om 10.30 die me om11.00 uur eindelijk belde. Die afspraak was in mijn ogen vorige week, maar gisteren kreeg ik een geautomatiseerd sms-je met het bericht dat ik om 10.30 een afspraak had. Nou, dan weet ik zeker dat ik deze niet gemaakt heb, want ik zou deze nooit om deze tijd zetten, gezien mijn slaappatroon. Maar toch maar braaf mijn wekker gezet. Vervolgens ben ik de dag goed begonnen, ontbijt gemaakt ( altijd lekker spiegeleieren en nog wat andere lekkere dingen). Badkamer beetje schoongemaakt, toilet ook, paar planten gedoucht en mijn haar gewassen. Toen ik ging zitten had ik ineens buikpijn. Mijn vriend is ook nog niet de oude en was erg moe en niet lekker en vroeg of ik wilde koken. Dus ik wist dat ik even naar de supermarkt zou gaan, maar had geen energie meer. Uiteindelijk om half 6 nog even gegaan, dacht dat het mogelijk wel goed kon doen, een klein wandelingetje. Maar trap op naar ons appartement begaven mijn benen het bijna en deden echt pijn en verkrampten een beetje. Ik bleef duizelig en uit balans, buikpijn en dodelijk vermoeid. Toen maar even een halfuurtje op bed gelegen, wel samen eten gekookt, en nu weer voor pampus op de bank. Geen topdag hier. Maar blij jullie berichten te lezen en te zien hoe het jullie vergaat. Gewoon volhouden, we komen er vanzelf. Het gaat allemaal over.

@bolletje Wat een heerlijk nieuws dat je slaap zo is verbeterd! Weer een nacht met rust in de pocket! HOPPA!!

Hi S. @Senna33, wat is je keuze geworden voor de afbouw? Vandaag of morgen? De 5 mg vergeten is best okay en mogelijk, omdat de 10 vrij hoog voor je was en er voor zorgde dat je ontspannen en slapen. Dat je niet sliep vind ik dus heel goed verklaarbaar. Eens met Bestwel dat je tempo hoog ligt. Heeft de dokter goede ervaring mee hè.... hmmm.... waarom geloof ik hem stiekem niet :-)....? Maar proberen kan je altijd. We horen natuurlijk graag hoe het gaat!

Lieve S, dapper dat je dat eerlijk aan jezelf kunt bekennen en aan ons. Dat is een eerste stap naar verandering. Dikke knuffel voor een dappere vrouw. En sterkte met de afbouw! X

Ooit gedacht aan relatie therapie? Er zijn hele goeie in het land, die echt kunnen helpen. Als je niet meer van elkaar houdt, is het misschien wat anders, maar als je wel van elkaar houdt, is dan er voor vechten niet nog een optie?

@Senna33 och nee.... wat een ellende. Ook dat er nog bij. Heel heel veel sterkte toegewenst.

Lieverd, wat een heerlijk bericht! Ik hoop dat dit zich mag doorzetten. En morgen ook wat langer je pyjama aan mag ook hoor. Als er iemand aanbelt, doe je even je badjas of jas aan. Kan jou het schelen :-). @bolletje Wat een goede berichten van jou. Heerlijk dat je beter slaapt, en dat je de therapieen kan afsluiten. Klinkt goed. @Cyclad58 Bij ons is het water niet bevroren, bij jou wel? @Ema Hoe is het met jou? Lees je met ons mee? @Senna33 Ik hoopte al dat je beter zou slapen nu! In principe is je lichaam nu dus weer tot rust gekomen doordat je weer de benzo hebt geïnstalleerd, toch?

in ieder geval wel van Benzo's. De mijne en die van vele anderen waren op het randje van te laag. helpt ook niet mee in de duizelige gevoelens en de energie/vermoeidheidsbalans. Anderen hebben weer last van een hoge bloeddruk.

wauw, daar kan ik misschien alleen nog maar van dromen. Zal even duren voordat ik weer zo fit ben!