Kannietmeer

@Jeshen Bolletje heeft gelijk. En ik herken je vragen en onzekerheid heel goed. En het gekke is dat het zo veel voorkomt in benzo ontwenning, dat ik denk dat het onderdeel is van het proces. En ik weet dus ook dat het over gaat. Ook bij jou en mij. En in tussentijd niet te streng zijn voor jezelf maar veel veilige plannen bedenken. Heb je er ook aan gedacht dat je misschien kan vragen of een vriendin/ vriend/ zus etc even kan komen logeren om je te ondersteunen en je niet alleen bent? Kan zomaar wat verlichting brengen en is wellicht ook nog extra gezellig. @Bestwel het trillen en buzzen is ook over geweest, maar weer terug. Ik vind het een zeer leefbaar symptoom en zou er zelfs mee kunnen leven als het nooit meer overgaat. Het maakt mij allemaal eigenlijk 95% van de tijd niet bang. Angst heb ik er niet voor, en was van het begin van de afbouw tot nu ook echt mijn standpunt. Alles hoort er bij en gaat weer over. Dus wat er ook in mijn hoofd gebeurd of in mijn lichaam... het zal wel. Zolang ik de dag doorkom en weer kan slapen vind ik dat het goed gaat. Ik vind het wel grappig hoe jij kijkt naar de waves als een teken van herstel. Ik zie meer de goede dagen als teken van herstel en de waves als teken dat ik nog niet de oude ben en dus beschadigd. Maar ik snap dat het je kan helpen de klachten zo te zien. Ik ben vanmiddag naar de chiropractor geweest. Al na de eerste paar aanpassingen in de behandeling, nog op de tafel liggend voelde ik dat mijn energie totaal wegvloeide. Ik denk dat de behandeling goed is, maar de gifstoffen die iets verhoogd vrijkomen hebben direct groot effect op mijn gestel. Benzo brain direct en dikke wolk in mijn hoofd. Mijn gezicht veranderd gelijk in oververmoeid en mijn vriend kon het ook direct zien. Dus nu ga ik even rusten.

waarschijnlijk een week of 8. Spannend.... heb er zin in. Hij is fantastisch :-)

Ik zou zeker ook voor zoiets gaan. Prachtig dat je dit ook zo ziet en voelt.

Ik herken heel erg alles wat je schrijft, maar ben ondertussen zo ver in mijn kennis en proces, dat horrorverhalen mij niet afschrikken gelukkig. Maar in het begin was het voor mij net zo en las ik zelfs geen succesverhalen, omdat daar vaak ook het proces en de klachten in stonden en ik de stress die het lezen alleen al opriep ook wilde vermijden. Het doet zeker wat met je. Maar het idee dat ik uniek ben en mijn proces altijd anders zal zijn hield ik wel altijd voor ogen en de angst voor klachten in de toekomst probeer ik ook uit te bannen, want dat is een niet helpende manier van denken. Dank je wel voor het delen

Hi Jes, we hebben eindelijk onze bank gevonden. Was heel hard nodig en zijn we dus heel blij mee. Heb twee keer een moment gehad dat ik me echt niet goed voelde. We zijn gaan zitten en wat gaan eten en drinken en dat hielp. Rust helpt altijd. Ben nu kapot, dat wel. Paars rode kringen onder mijn ogen, maar niets wat rust niet weer kan oplossen denk ik. Net gedouched en nu op de bank. Het idee dat het wel succesvol is geweest is wel heel fijn. Morgen weer de chiropractor, maar daar laat ik het zeker weten bij. Denk dat ik even rust moet nemen na alle drukte. Het trillen gaat trouwens snel over als ik in beweging kom. Het is vooral op te merken als ik niets doe en dus wil rusten. Dit is ook goed te verklaren, omdat het niet onze actieve stoffen zijn die niet werken, maar juist de kalmerende stoffen die niet worden ontvangen. Dus nu ik rustig zit voel ik de onrust in mijn lijf ook weer veel meer. Maar is zeker dragelijk. En door alles wat ik gedaan heb denk ik dat ik goed zal slapen, maar dat moet altijd blijken hè....

Goed om te lezen dat je na je eerste bericht eigenlijk toch alweer op gang bent gekomen @Jeshen Sterke dame, mooie strijder! @GUUS Wat is precies chronische stress? Hoe gaat het bij jou met de spieren momenteel? @bolletje Jij bent ondertussen echt een prima slaper geloof ik hè! Hoe gaat het me de pols? Krijg je nog hulp in huis? @Bestwel Wat maakt het voor jou moeilijk om heftiger verhalen te lezen dan die van jezelf? Voor mij besef ik dan juist hoe sterk ik ben dat ik er ook doorheen ben, of besef ik wat een mazzel ik heb gehad dat ik niet cold turkey gestopt ben per ongeluk, of ik besef dat anderen meer geleden hebben dan ik en heb ik diep respect voor hun verhaal. Omdat jij vaak aangeeft dat je dat moeilijk vindt, vraag ik me af wat er in je hoofd gebeurd, als je dat leest. Welke gedachten krijg je dan? Wat triggert het ? Ik word sinds een 2 weken ofzo weer wakker met een brommende trilling in mijn lijf. Hoop dat het snel weer overgaat. Gelukkig schijnt de zon gewoon weer vandaag, dus ik ga met mijn vriend naar Alexandrium op jacht naar een goede bank/bed combi. Door zijn heftige gesnurk, kunnen we niet in 1 kamer slapen, maar ik wil wel dat hij op iets goeds ligt, zolang we geen huis hebben met 2 slaapkamers.

@Jeshen@Yules Love your conversation. Heerlijk om te lezen. Ik vind jullie toppers.

Hi Krisje @Yules dank voor je verhaal. Klinkt heftig .... Ik blijf na alle verhalen die ik al gehoord en gelezen heb nog steeds geschokt over de uitwerking van deze medicatie. De onbeschrijflijke wereld van benzo ontwenning is te wreed voor woorden. Wat fijn om te horen dat mijn verhaal en mijn schrijven je heeft geholpen. Het is precies de reden dat ik actief ben gaan meedoen ondanks de lange periode die voor me lag. Ik wist dat het mij zou helpen, maar ook dat het anderen in de toekomst of op dat moment kon helpen. De bevestiging dat dit zo was, is heel fijn om te lezen. Dikke knuffel. Ik ben weer thuis en voel me gammel en strijd wat in mijn gedachten. Voel me een mopperkont in mijzelf en houd daar niet van. Ben ongesteld en verkouden en moe en in benzo-ontwenning. Blijkbaar genoeg om dit te veroorzaken. Gek genoeg besef ik net dat het zondag is en dat maakt het minder erg. Wat betekend dat ik onbewust ook zelf druk leg op mijzelf vanuit een heel andere hoek. Moet ik proberen weer los te laten, want dat helpt al helemaal niet. Ik denk dat ik niet veel zal doen vandaag, maar heb net afgesproken met mijn vriend om naar de kinderboerderij te lopen. Die is prachtig en is ongeveer 30 minuten lopen denk ik. De schapen en geiten moeten bevallen in deze periode dus met een beetje geluk zien we het of in ieder geval de lammetjes en baby geitjes. Lijkt mij leuk. En Krisje: ik voel je warmte vanuit Vlaanderen. Dank je wel daarvoor.

@Senna33 Het is vooral voor jezelf niet helpend. Maak het niet te zwaar door de hele wereld erbij te betrekken . Ik wil dat jij de beste hulp krijgt die je maar kan krijgen. Bij mij was dat slechts een voorschrijvende psychiater, verder niets. En dat is belachelijk maar wel het minimale wat je nodig hebt. Ontzeg jezelf niet dingen door de waarheid te verdraaien omdat je denkt dat de arts anders rare dingen voorstelt. De verslavingszorg kan je ook weigeren, en gewoon zeggen dat je je eigen verslavingszorg hebt gevonden zoals ik voorstelde in mijn andere bericht. Als je met een goed begrijpelijk alternatief komt, zal de arts geen reden hebben om dat te weigeren lijkt me. Wees niet hard voor jezelf en oordeel niet te hard, maar strijd de goede strijd voor jezelf, zodat je in ieder geval jezelf helpt. Je hele gedrag is zeer menselijk, dus schaam je er niet voor. Ik vind dat je je niet hoeft te schamen ( maar ik begrijp je gevoel, want toen ik vorige week zat te janken, schaamde ik me ook....) @Yules Love the way you write! Heerlijk zoals je ondersteunt en meedenkt! Bedankt voor je lieve steunende berichten naar iedereen. Ik ben het helemaal eens met wat je schrijft.

Goedemorgen guys, alles ging goed. Feestje was gezellig, alle broers en zussen waren er op 1 schoonzus na want die vangen cirisiskinderen op voor pleegzorg. Die kunnen dan niet meer naar zo'n verjaardag. Drukke bedoening en ook ik was drukker in vlagen. Mijn kinderen waren er met hun vriend en vriendin, dus ik heb werkelijk genoten. Ik merk wel dat ik me behoeftig voel en die op dit moment op mijn vriend projecteer en me boos voel dat hij die niet allemaal vervult. Weet even niet goed hoe ik er mee moet omgaan en ik vind mijn gedachtenwereld niet zo positief op het moment ( dank @Bestwel om daar op te blijven wijzen). Heb me door de nacht heen geworstel voor mijn gevoel, maar dat is wel gelukt en ik heb geslapen. Ik heb waarschijnlijk met al die mensen om me heen weer iets opgepikt want ik snotter weer, maar ik hoop dat dit betekend dat gewoon aan het werken ben aan vernieuwde weerstand. Ik denk dat ik maar rustig aan doe vandaag en hoop dat ik er morgen meer zin in heb. @Jeshen De goede nachten komen ook weer. De dagen na een mindere slaap, komen we gelukkig ook weer door. Maar lekker is het niet. Ik begrijp je gevoel heel goed, want ik heb vandaag hetzelfde. @senna Zet em op meid. Niet te snel gaan, dan komt het goed. @Lynn86 Hoe is het met jou Lynn? .... besef me ineens dat het zondag is..... nu ben ik helemaal in de war. Wat kan dat toch raar zijn als je denkt dat het al maandag is.

Ik kan wel vloeken van frustratie. Dit is zo vreselijk stom allemaal! Wat een runderen die artsen en psychiaters en gloeiende gloeiende .... JIJ bent de pineut. De grote fout zit em nu in een verkeerde afbouw en in een verkeerde overstap. Allemaal ten kostte van jouw rust en gezondheid. Nu op 5mg lorazepam zou ik niet doen. Je deed het toch op 3mg? Mijn advies: ga terug naar 3 mg lorazepam en stabiliseer. Dan overstap naar diazepam, maar met equivalent van minimaal 8, indien nodig 10. De arts moet in nauw contact met jouw kunnen opschakelen naar 10mg per 1 mg lorazepam als blijkt dat dat nodig is. Ieders lichaam is namelijk anders. Bij iedere verandering moet je stabiliseren. Als je artsen dat niet begrijpen en daar niet de tijd voor willen gunnen, dan ben ik bang dat er een moeilijke weg voor je ligt.

HI @Yules Hoe gaat het nu dan met jouw herstel? Hoeveel wave/ windows heb jij zoal en hoe ziet dat eruit?

Lieve Marlee, heb je overwogen te kijken of een chiropractor je zou kunnen helpen? Het klinkt misschien gek voor je, maar ik zou het proberen. Baat het niet.... Ze hebben meerdere mensen daarmee kunnen helpen, ook met spugende baby's, of mensen die niets meer proefden.... je kan het soms niet voorstellen, maar zij zouden mogelijk iets kunnen doen. Je zou het op zijn minst kunnen laten onderzoeken door een chiropractor. Ga dan wel naar een Engels geschoolde en geen Amerikaan ,want dit die zijn in mijn ogen secuurder. Heeeeeel veel sterkte lieverd. Houd vol. Houd moed. Ik hoop dat Yules gelijk heeft en dat als het niet over gaat, je er toch aan gaat wennen en dat het minder erg wordt. Dikke knuffel.

Dit is helemaal waar. En doe je goed! Verander je gedachten en uitspraken en je veranderd je patronen in je hersenen en dus in je uitkomst op de lange termijn. Top advies! Zal zelf ook nog meer proberen dit aan te pakken bij mijzelf als ik merk dat het anders geformuleerd kan worden. Ik wil ook graag pure productieve positieve gedachtepatronen versterken, om mijn leven positiever te beïnvloeden, en dat van anderen. Dankjewel.

Vanwege de verjaardag van mijn moeder was ik er niet. Nu weer thuis in Rotterdam bij mijn vriend. Hoop dat het jullie goed gaat. Tot morgen!

Lieve Senna, de afbouw is in mijn ogen, ook als je op 4 mg zat niet realistisch. Zo'n plan werk alleen als je er niet afhankelijk van bent en dat ben je wel. In mijn ogen ben je nu weer een stapje de verkeerde kant op gestapt. Let op: wat ik zeg is niet om je te ontmoedigen, maar om je een weg te laten kiezen die haalbaar is. De stap terug die je gedaan hebt is deze: je hebt eindelijk je dokter betrokken bij je uitdaging, maar in plaats van eerlijk te blijven communiceren heb je jezelf weer in een positie gebracht waarin je weer moet liegen om het rond te krijgen. Dat gaat je uiteindelijk heel veel stress opleveren tijdens de afbouw en dat heb je nu net niet nodig. Wat je nodig heb is een arts die je de pillen blijft voorschrijven totdat je weer helemaal zonder kan. Nu denk hij dat je op 4 zit en dat het goed gaat met 4. En dat is helemaal niet zo. Je werk goed en slaapt goed en voelt je goed, omdat je op een hoge dosis diazepam zit. Je bent afhankelijk van 7,5 mg, misschien ondertussen meer. Je zal uit moeten gaan van 10 mg omdat je ook die dosis nu al enige tijd gebruikt. Om dit goed af te bouwen en dit fysiek en mentaal vol te houden moet je een rustig plan gebruiken, dat past bij de reactie die je lichaam geeft. Niet bij wat de dokter denkt, want die weet niet waar hij het over heeft. Mijn advies: wees eerlijk tegen je arts over de reden waarom je je eigenlijk goed voelt, namelijk doordat je je doodziek voelde en je op 10 mg terug bent gestapt omdat je gek werd. Zeg dat je beseft dat je een probleem hebt en dat je een ervaringsdeskundige/ benzocoach hebt gesproken en het met die persoon wilt gaan doen. Vraag hem of hij je de medicatie wilt voorschrijven als jij hem op de hoogte houd van je klachten en je vorderingen en je plan. Ik ben bereid om je te helpen om het plan op te stellen en dit naar je te mailen zodat je dat aan de dokter kan voorleggen. Daarbij kan je uitleggen dat dit een plan is waarbij je meer kans hebt voor je gezin te kunnen blijven zorgen, te kunnen slapen, en misschien te werken. Het benzo ontwenningssyndroom is niet erg bekend bij artsen, wat belachelijk is. Hij moet gaan beseffen dat dit een van de moeilijkste middelen is om af te bouwen, en doet hij dit niet, dan staat hij jou in de weg om goed af te bouwen. Dan kan je het beter zonder hem doen, maar je hebt hem nodig voor de medicatie. Je schrijft dat je wil starten met de eerste 5 mg eraf te krijgen. Mijn advies is niet meer dan een 0,5 er af te halen en te kijken hoe je daar op reageert en daar minimaal 1 week aan te wennen. Ga je weer te snel, dan begint hetzelfde liedje opnieuw en zal je weer te ziek worden. Dikke knuffel, Liz

Zo herkenbaar! Zo voelt dat inderdaad. Een kind dat opnieuw alles moet leren. Zoeken, uitdagen.... maar als volwassenen zijn we veel strenger voor onszelf. Ik vind het pittig dat we er zo emotioneel gehandicapt door zijn. Vanmorgen voelde ik me niet fijn, maar ik heb wel weer een nacht ervaren zonder wakker worden. Dat vind ik bijzonder om te merken. Echte goede nachten nu. En dus eerder wakker worden dan voorheen steeds het geval was. En dus is er echt ook vooruitgang, ondanks de stressvolle dagen. Ik ben zojuist naar de kapper geweest, dus dat is ook weer een heuveltje genomen. Morgen is mijn moeder jarig. Doordat ik uit een groot gezin kom zijn we morgen met 30 man in huis. pffff, weet niet hoe ik dit zal ervaren eerlijk gezegd. Ik zie het wel denk ik maar.... niet over nadenken.

Hier had ik eigenlijk nooit last van. Dit is gewoon bizar gedrag. Dus ik denk dat jullie allemaal gelijk hebben en dat het gewoon benzo schade is die weer eens naar boven werd geduwd door de stress. Ik kon alles zo rationeel bedenken, maar kon geen beslissing nemen in wat goed voor mij was en zat vervolgens klem. Vreemde gewaarwording. In de loop van de dag ben ik langzaam opgeknapt gelukkig. Lekker wat lopen en boodschappen gedaan voor mijn moeders verjaardag zaterdag. Mijn ouders hadden een verjaardag dus ik heb hier lekker in mijn eentje een super brownie gemaakt ( die iedereen hier kent, omdat ie zo geweldig lekker is), ik heb verse humous gemaakt, de afwas gedaan en het huis gestofzuigd. Best wel tevreden. Ik hoop de volgende keer dat ik naar mijn ouders wil/moet niet zo spastisch te doen, want het is echt niet zo vreselijk als ik af en toe voel of bedenk. What the heck dear!!!??? Gefeliciteerd hoor! Echt super tof! Overwinnaar! Held! Dappere dodo! Back to life! Ben super blij voor je. Je hebt enorm geknokt hiervoor en ik hoop dat je snel Dank jullie wel allemaal voor de lieve reacties. Ik heb er veel steun aan gehad en hoop dat ik morgen toch ook echt weer iets beter wakker wordt en vannacht lekker slaap. @bolletjeFijn dat je zonder operatie kan, maar 5 breuken zijn toch ook echt niet mis zeg! Ik hoop dat je snel hersteld.

@Jeshen @GUUSDank je wel voor jullie lieve steunende berichten. Die had ik echt nodig vandaag. Bizar hoe ik er achter kom dat als de klachten maar vervelend genoeg zijn, je ook zelf onderuit wordt gehaald. En meestal geloof ik in mijzelf, maar door deze dingen dus even niet meer. Ik ben blij te lezen over jullie herkenning, omdat ik echt al dacht dat ik zelf toch niet helemaal spoorde. Dat ik een zwakkeling ben en een emotioneel wrak en de last van het leven niet kan hanteren. Maar nu ik jullie herkenning hoor kan ik er langzaam weer wat van relativeren. Superlief! Als ik er klaar voor ben stuur ik je een pb. Net de laserbehandeling gedaan die ik had uitgesteld en buiten gelopen. Ging goed en was fijn. Ik kom langzaam weer wat meer bij mijzelf. Hoop dat dat doorzet.

ik probeer inderdaad op mijn tijden te letten en die iets naar de goede kant te verschuiven. Doordat mijn vriend vertrok en de stress in mijn lijf was ik ook eerder wakker. In principe bevalt het goed, maar ik doe het puur alleen als mijn lijf het toelaat in principe. Vandaag en gisteren was het geen keus, maar de stressvolle heftigheid in mijn lijf, dus kan niet zeggen dat het erg bevalt op het moment. Ik voel me vandaag een enorme mislukking.

Lieve mensen, het komt niet vaak voor dat ik mijn bed uitrol en er geen huiskamer is geopend, dus ik kijk nog wat daas in het rond in deze lege ruimte. Maar een liefde volle goedemorgen toegewenst en ik hoop jullie in deze warme ruimte te ontmoeten. Zoals jullie weten en hebben gemerkt, is het mijn voornemen jullie zoveel mogelijk te steunen om vol te houden en niet de moed te verliezen. Waar mogelijk wil ik mij inzetten jullie te helpen met raad en soms daad. En ik wil altijd eerlijk zijn en niet doen alsof het bij mij zo geweldig gaat als dat niet zo is. Dus ik zal proberen eerlijk te vertellen hoe het mij is vergaan en ik probeer daarnaast te begrijpen waarom, maar zolang ik in de wave zit is dat een stuk moeilijker. Doordat we soms dingen doen die stress oproepen, kan een wave van extra klachten worden getriggerd. Dit weet ik ergens wel, maar had dit echt niet verwacht. Toen mijn vriend zei dat hij weg zou zijn voor twee/drie nachten, was ik direct niet zo enthousiast. Blijkbaar waren de vorige twee keer die ik zelf alleen heb doorgebracht geen reden voor meer moed en meer vertrouwen, maar juist het tegenovergestelde. Daar baalde ik van en vocht ik tegen en ik probeerde rationeel na te denken wat goed voor me was, maar dat lukte me niet zo goed eerlijk gezegd. Ik wilde niet naar mijn ouders en verzette me daar tegen (terwijl mijn ouders dus super lief zijn). Mijn vriend wilde zich geen zorgen hoeven maken in de tijd dat hij weg was en daar wilde ik ook rekening mee houden. Ik heb bedacht dat ik mijn vriendin kon vragen te komen logeren, maar die kon niet. Gisteren was het zover. En ik zat eigenlijk direct vrij stijf op mijn bed, met een totale blackout, omdat ik wist dat ik iets moest gaan doen en een plan moest maken, maar ik kon het niet. Uiteindelijk heb ik een uur lang gebruld van ellende, niet begrijpend waarom ik me zo gedroeg of zo voelde. Ik heb mijn Benzo-zus gebeld in de USA en al hikkend van het snikken bleef ik maar vragen waarom ik me zo gedroeg, en waarom ik niet rationeel kon nadenken en waarom ik zo overstuur was. Diep in mij gaat er echt iets niet goed op zo'n moment. Ik weet nog steeds niet of het de missende connecties zijn of het trauma was zich even kenbaar maakte of dat het nog iets anders is. Moeilijk was het wel. Ze heeft me overtuigd dat ik mijn ouders moest bellen om te vragen me te halen. Ik ga meestal zelf met de metro hun kant op van Rotterdam naar Den Haag, maar ik zag daar zo tegenop en voelde me zo zwak. Daarbij zag ik het niet zitten om een zware tas op mijn net gecorrigeerde rug te gooien, want die voelde ik toch wel gisteren. Onvermogen om zelf echt te kiezen, want ik schaamde me zo voor mijn gedrag en zwakte. Ik heb het gevoel op het moment dat ik faal en dat iedereen moe van me aan het worden is. Ik had besloten/bedacht dat ik behalve wat sudderende klachten, geen andere klachten zou krijgen ( domme ik, domme verwachting). Mijn ouders zijn me komen halen en ik ben met hun mee naar huis gegaan. 's Avonds keek ik nog even Netflix. Ik was moe en rustig. Toen ik probeerde te slapen schrok ik bij het inslaap moment steeds in paniek wakker. De paniek zat nergens aan vast en ik had er geen gedachten bij, dan alleen dat het echt wel irritant was wat er gebeurde. Na 4 x ben ik gaan piekeren wat ik veranderd heb waardoor het kon komen, of ik mijn medicatie toch weer vergeten was of niet, of ik iets in mijn voeding of supplementen heb veranderd. Ik kwam er niet uit en belde weer mijn benzo-zus, die in US gelukkig 6 uur eerder in de tijd leeft. Hier was het 3 uur en ik had geluk dat ik haar kon bellen en praten. Na een uur praten ben ik gaan slapen en ben toen gewoon in slaap gevallen. Maar bij het wakker worden na 5 a 6 uur voelde ik de totale off-blance in mijn lichaam. Cortisol en adrenaline brengen mijn lichaam in grote onrust en ik voel me onzeker en kwetsbaar en heel somber. Een gevoel dat ik haat omdat het zo lijkt op depressief voelen. Ik ben bang...simpel. En ik weet dat als mijn lichamelijke balans weer beter wordt, dit gevoel zomaar kan verdwijnen. Maar nu zit ik er mee en er is nog geen rationeel antwoord dat me helpt het kwijt te raken. Dus zal ik vandaag voornamelijk weer kiezen in overlevingsstand te gaan en maar niet te veel te verwachten. Ik weet niet zeker of ik nu juist flink moet bewegen of juist stil moet blijven zitten. Soms triggert te veel fysieke inspanning ook klachten, en soms haalt het juist de onrust naar beneden. Zucht. Ik heb om 14.30 uur een afspraak bij de laserkliniek waar ik een behandeling heb lopen. Die stond on -hold door de benzo ontwenning, maar had gedacht dat ik het nu wel kon doen aangezien ik toch de tijd en ruimte heb. Dus ik moet wel de kou in waar ik echt geen zin in heb. Maar misschien valt het mee of bevalt het me zelfs. Vandaag voel ik me in ieder geval ziek in mijn hoofd. Ik voel mijn eigen levenskracht en energie niet, alleen maar sluimerende angst en dringende tranen. Ik ben nog steeds in paniek en voel me van binnen verstijfd en ik weet niet waarom. Anders dan de benzo's zijn er geen reden. Ik hoop dat het jullie beter vergaat vandaag en dat er wat positieve ervaringen zijn en hoopvolle gedachten. Wie herkent dat huilen het eigenlijk alleen maar erger maakt?

@Marlee Hoe gaat het nu met je? Ben wel benieuwd en beetje bezorgd.

Er zijn ruime hoeveelheid verhalen bij mij bekend van benzo slachtoffers die tijdelijk ondersteuning hadden van mirtazepine en daar baat bij hadden. Het is mij niet bekend hoe het stoppen was, behalve van 1 dame. Die stopte er mee nadat ze 4 maanden klaar was met afbouwen en was uiteindelijk blij dat ze 5 a 6 uur op natuurlijke wijze sliep. Sterke vrouw, want ze werkte toen ook al weer gewoon. Zou het zeker bespreken met je arts, want een beetje hulp kan best fijn zijn, na zoveel maanden weinig slaap.

Hi guys, ik krijg mijzelf niet goed van de grond. Mijn lief is vertrokken een uur geleden en is de komende dagen weg. Wat is er nou zo erg aan? Wat brengt mij nou zo in verwarring? Waarom wil ik in bed gaan liggen en heel dramatisch gaan huilen en zeggen : ik wil dit niet! Ik kan dit niet!! Boehoe....? Zo nutteloos! En toch moet ik er tegen vechten. Ik moet er voor vechten om een constructieve oplossing te bedenken. Alles maakt me nog onrustig en paniekerig helaas. Het zal er op uit draaien dat ik naar mijn ouders ga, want dat lijkt echt de beste optie nu. Zucht.... gelukkig schijnt de zon veel, al wil ik echt niet naar buiten met die snerpende kou. @bolletjesterkte met de arm. Hoop dat het gewoon lekker zelf kan genezen. Operaties geven alleen maar weer meer risico's en moet er weer verdoving je lijf in enzo. Nee, beter als het zo kan. Hoop dat je niet veel door de kou wordt geteisterd. @Jeshen ga je toch nog naar buiten met ukkie of blijf je binnen? @mito Alles hebben klinkt geweldig, maar is denk ik voor niemand goed. Sommige mensen hebben ernstig tekort. Dat is wel een probleem. @Ema Houd je het nog vol vrouwtje? Krijg je nu meer hulp? @Cyclad58 Vrij vandaag? Dikke knuffel voor jullie allen. Ik ga nog maar even rusten eerst. Lijk het nodig te hebben.