Dank Hut! Dank allen.
Ik voel me niet hopeloos, hulpeloos of vervelend. Niet meer!! Dat is zo fijn.
Wat betreft de liefde. Er is misschien niet echt een derde. Ik zie hem niet, ben niet de hele dag aan het appen, zeg goedemorgen/ goedeavond. En soms praten we even. Via de app. Ik vraag niets. Hij niets. Dus ach... er is gewoon een dierbaar iemand die me mooie dingen heeft laten zien. Als ik mijn verhalen erop loslaat kan ik er heel wat van maken. Als ik dat niet doe niet. Ik weet het niet.
Relatie met man is liefdevol. Ook daarin heeeeeel voorzichtig een richting op bewegend.
Ik kies er voor om heel langzaam te voelen en te bewegen ipv afkappen of erin meegaan. Bewust zijn. In alles. Dat is wat ik nu kan. Anders doe ik mezelf onrecht en anderen onnodig pijn.
En heel langzaam beweeg ik in een voor mij juiste richting. Daarop mag ik nu vertrouwen. Dood en doodeng. En die kan ik dan uitleggen. En dan doe ik anderen en mezelf wellicht helemaal geen pijn.
Ik zorg er in ieder geval voor dat we met het gezin leuke dingen doen. Uitstapjes, vakantie.