Tuurlijk heb ik ook wel eens die gedachten...zal ik toch ooit weer? Of 'Jammer dat ik nu niet mee kan doen'.
Maar zo is het voor mij. Ik ben niet matig. Met niets. Dus een verwachting dat ik dat met drank ooit weer zal kunnen is hopeloos. Voor mij.
En waarom? Alleen het meedoen misschien. Maar ik geniet zo van alles wat ik nu kan en waaraan ik mee kan doen, juist omdat ik NIET meer.
En bovenal: nuchter voel ik me de angstigheid en depressieve gevoelens ingaan. Maar nuchter kan ik ze bespreekbaar maken en ze weer laten gaan. Niet groter dan ze zijn. Nuchter voel ik ze ook weer verdwijnen.
En ik ben niet uitgeput, leeg ,vol schaamte.