kruidenthee67

Het gaat ook weer voorbij...maar je schrikt ervan. Goed dat je het uitspreekt hier...is er in je omgeving ook iemand waar je dit mee kunt delen?

Vervelend

Ja...het overvalt je nu?

Oke....en nu?

Ben je alleen?

O...balen Lars...verveling?

Ja, mooi Nina, want dat is de andere kant van de medaille...daar wil je ook niet zijn! (En ook herkenbaar ) Het is een zoektocht, in het leven, alcoholvrije leven. En het bewust zijn van je doet en deed, dan leer je, en kun je ook dingen anders doen.

Goeiemorgen

Hoi Nina, Goed dat je de trigger herkende en er niet aan toe gaf, het onderzocht. Ik wil er wel wat op zeggen. Je zegt dat je het gesprek niet af kunt kappen, en dat je nu heel erg moe bent. Je was er voor je collega. Soms wordt wel het voorbeeld aangehaald van een vliegtuigcrasch, als de zuurstofmaskers zakken...eerst zelf opzetten en dan pas degene die naast je zit helpen. Mij heeft deze metafoor goed geholpen om te zien dat het in het ADB proces, het herstel ook zo werkt. Eerst voor mezelf zorgen. Dan pas kan ik er voor een ander echt zijn. Je kon er uiteindelijk wel zijn, maar dat kostte veel energie, en ook nu ben je moe, was bekaf. Afkappen klinkt meteen rigoureus, maar wellicht kun je een middenweg vinden een volgende keer? Ik bedoel het niet belerend, maar ik herken het heel erg goed...het is een mooie kwaliteit, ze belt niet voor niks naar jou. Maar het mag niet ten koste gaan van jezelf.

Goeiemiddag

Ik denk het Lika...het is toch nog een stukje verstoppen, uit de weg gaan, vermijden..denk ik. Ook me kwetsbaar opstellen. De naakte waarheid....het is goed zo, blij dat ik het zie.Dat het voorbij kwam op de groep. En dat ik het daar wel kon uitspreken. Dan kan ik er ook wat mee. En dat hoeft niet meteen, maar komt wel, op de wandeling op mijn pad.

O, wat mooi Pytje. Niet bang zijn...je doet het goed.

Het ging over 'schrijven' op de dagdraad. Zie nu ik hierboven mijn eigen bericht lees dat het belangrijk is om af en toe te schrijven. Afgelopen weekend een heftige gebeurtenis hier in huize Thee. Wil niet in details, maar het gaat om gezondheid partner en acute dreiging. Jee...dan word je met een smak in het hier en nu geworpen, moet je handelen. Dankbaar dat ik dat vanuit nuchterheid heb kunnen doen. Brrr...moet er niet aan denken.....als.....dan... 'Alochol' komt wel even voorbij. Omdat ik me ervan bewust ben dat dit de momenten waren dat ik vroeg of laat de drank gebruikte om te ontspannen, mijn gedachten uit te schakelen. Die behoefte is er niet geweest. Dat is fijn. Heel fijn. Te ervaren dat ik die lastige situaties aankan. Samen aankunnen. Alcohol associeer ik ook niet met gezelligheid. Het mooie weer is voor mij geen trigger. Is het eigenlijk nooit geweest volgens mij. Wel het niet kunnen dealen met gedachtes en emoties. Kan ik dan nu met die gedachtes en emoties dealen? Ja, beter. Stukken beter. Niet altijd en overal. En als het niet lukt...tja, dan hebben we hier soms een woordenwisseling...om sneller dan vroeger daar weer uit te stappen. Val ik in oude mechanismen. Om ze ook snel te herkennen. Allemaal winst. En soms...tja, dan vreet ik een zak chips leeg, of een blok chocola. En herken ik het verslavingsmechanisme, het willen vullen van een gat, het verdoven. En benoem het ook. Bij partner. Wat ik nog niet heb kunnen uitspreken, is hoe en wat en wanneer ik dronk. Het kwam voorbij in mijn groep. Ik merk dat ik ook daar me niet durf uit te spreken over dat stuk. Mijn groepsleden zijn daarin heel open, gelukkig. Want er is zoveel herkenning. Maar iets weerhoudt mij. Dat heb ik uitgesproken. Poe...was een confronterend moment voor mijzelf. Ik weet niet zo goed wat ik er mee moet.Het is niet de groep of de mensen. Ik heb me voorgenomen daarover te schrijven. Op te schrijven welke dingen ik in mijn drinkperiode deed. Zonder lading, de balans opmaken zoals dat in stap vier heet. En wie weet kan ik dat dan gebruiken om te delen. Want ergens blijf ik dat meenemen...ben ik niet helemaal 'open'. Blijft schaamte me nog parten spelen...ik ga maar eens schrijven.

'Geweldloze communicatie' Volgens mij al eens genoemd hier..of in iemands draad..weet ik niet...

Ow...mooi over dat schrijven. Ik heb er lang een weerstand op gehad..schrijven...ofwel...daar viel iets te onderzoeken. En nu schrijf ik 'morningpages'...elke ochtend drie pagina's gedachtenloos schrijven...het lukt niet elke ochtend, maar als ik het niet doe, mis ik iets. Het helpt mij in mijn ADB proces. Het houdt me bij mezelf. Het zorgt dat ik de dag in een andere staat begin. Boeken overschrijven doe ik niet, wel maak ik graag aantekeningen van dingen die ik lees en wil onthouden. En in mijn tas zit altijd een schriftje, waarin ik aantekeningen maak. Ook met vulpen...heerlijk...niet handig in handtas...maar wel het fijnste..of een zacht potlood. En wat ik verder doe om deze dag nuchter door te komen is gezonde afstand nemen van dat wat bij een ander hoort...en dat betekent heel concreet op sommige zaken hier niet reageren, oefenen ze daar te laten waar ze horen. Wat is van mij en mag/moet ik daar wat mee? Vroegah vond ik overal wat van en kwam alles 'pats' binnen. Ik merk dat mijn oefening hier nu kunst baart

Goeiemiddag

Lars en nancys, van harte. Goed bezig!

Je geeft niet op....en daar ben ik blij om

Hoi Pytje, Ik bedoel met 'dat de mogelijkheid openbleef', ik de deur op een kier hield om toch te drinken. Onbewust. Dus ik deed wel mijn best, ik probeer...een poging. En dan lukte het ook, een paar dagen, soms een paar weken. Om dan toch weer terug te vallen. En ik was immers bezig met niet zo streng zijn voor mezelf, vallen en opstaan, fouten maken mag...Dus zolang ik mijn best deed om te stoppen. ..een niet werkende gedachtengang als het ging om het definitief stoppen met drinken. Eigenlijk mezelf voor de gek houden. En ook niet loskomen van schaamte, schuld, me slachtoffer voelen. Nu voel ik, na de laatste uitglijder in augustus dat het anders is. Een besluit. Het was ook 'overgave'. Het kan en mag echt niet meer. Zelfverantwoordelijkheid genomen. Niet dat dat op dat moment allemaal zo heel bewust gebeurde, maar al vrij snel had ik in de gaten dat het anders was. Ik ook anders om kon gaan met 'zucht'. Het viel samen met een aantal andere zaken waar ik mee aan de slag was en ben, in mijn relatie, zelfonderzoek...persoonlijke ontwikkeling zeg maar. Het lezen van 'Verslaafd aan liefde', van Jan Geurtz was voor mij heel verhelderend. En echt de verantwoording nemen voor mijn eigen welzijn. Ik hoef niet meer. Ik ervaar af en toe wel wat zucht, maar dan kan ik dat ook wel herleiden, en het overvalt me niet meer. Drinken is geen optie meer. Ook niet als ik het moeilijk heb. Ik associeer drank dan ook niet met gezelligheid. Maar het was een manier om om te gaan met gedachten en emoties. Dat doe ik nu anders. En heel af en toe komt steekt daarin het verslavingsmechanisme de kop op en eet ik een zak chips leeg . Maar weten hoe het werkt, hoe ik het altijd deed, dat accepteren heeft ervoor gezorgd dat het nu anders kan. En ik kan je zeggen dat het rust geeft.

Goeiemorgen

Welkom hier!

Mooi Pytje. Ik meen dat gevoel te herkennen...als 'besluit' in plaats van 'poging', waarin voor mij toch nog de mogelijkheid open bleef...

Zwart wit is het nooit...alhoewel....voor mij wat drinken of niet drinken er geen nuance meer is. En dat er nooit een excuus (meer) is om de eerste te nemen. Zwart/wit? Ja. Verder zijn er volgens mij een heleboel nuances..juist in dat pad, die weg. 'Het proces', whatever dat betekent. Het elke keer opnieuw wéér opnieuw stoppen, tegen jezelf het verhaal vertellen dat je het niet vol kunt houden want....kost zoveel energie, slurpt je leeg, maakt moedeloos..speaking for myself. En volgens mij klopt het ook niet. Is het je verhaal, gedachten. Want waarom zou jij het niet vol kunnen houden? Weten waar je tegenaanloopt, kun je daar iets mee doen. Dóen. Zelluf doen. Niet alleen. Ik geloof dat het altijd tot iets beters leidt. Dat is mijn ervaring na het besluit niet meer te drinken. Wat er ook voorbij komt aan obstakels op mijn pad. Ik wens je kalmte, moed en wijsheid.

Goeiemorgen