kruidenthee67
-
Aantal bijdragen
9.434 -
Geregistreerd
-
Laatst bezocht
-
Gewonnen dagen
70
Soort bijdrage
Profielen
Forums
Kalender
Berichten geplaatst door kruidenthee67
-
-
Wat fijn voor je! Goed bezig!
Keep up the good work
-
6 uur geleden zei Descartes33:
Trots op niet-drinken ben ik al lang niet meer, daarvoor ben ik te vaak teruggevallen.
Terugvallen is klote. Maar er komt een keer dat je opstaat en niet meer terugvalt. Trots, is misschien niet het goede woord, maar bagatelliseer het niet, het opstaan, weer oppakken, doorgaan. Doorgaan, en vertrouwen hebben...dan komt 'trots'. Ben ik trots, op drie jaar nuchter? Als mensen zeggen, wow, wat knap, wuifde ik het weg. Nu denk ik, trots dat ik mezelf hierin heel serieus heb genomen en niet heb opgegeven. Ja, dat voelt wel als trots...met gevoel van dankbaarheid...dat ik dat dus kan.
6 uur geleden zei Descartes33:Tegenwoordig voor het slapengaan denk ik dan aan de metaforische deur naar drank, wetende dat die dicht zit zolang ik goed voor mezelf blijf zorgen.
En andersom werkt ie ook...als jij die drank kunt laten...dat was voor mij de ultieme stap naar goede zelfzorg.
Zorg voor jezelf, niemand anders kan het voor je doen. Jouw besluit...maar je hoeft het niet alleen te doen.
- Descartes33 reageerde hierop
-
1
-
He, @Fruitvlieg2019 , jammer.
Zo belangrijk in het ADB proces, de bak ervaring en inzicht van lang gestopten. Maar ook de ballen om 'kritisch' te zijn, een ander geluid te laten horen. Af en toe de spiegel voorhouden. Ik ben van mening dat dat juist heel erg nodig is in het hele proces. Ook al wordt je dat dan niet in dank afgenomen. Het is veel gemakkelijker om mee te l*llen. Voor mij hebben die bijdragen, interacties veel impact gehad en nog. Op het nuchter zijn en blijven, maar ook voor de processen die vervolgens op gang komen, in communicatie, wel of niet reageren....en hoe dan? Bedankt hiervoor.
Keep up the good work.
-
Oooooh....veel geluk samen @niks
-
44 minuten geleden zei Jopie:
Goed is ook niet wat ervoor zorgt dat de ander niet boos op mij wordt (ah, ging het dan eigenlijk om mijzelf, niet om het belang van die ander maar alleen maar om dat de ander niet boos op mij werd? Oeh.... wat egoïstisch eigenlijk.....Bij mij was dat wel zo, dát was een pijnlijke ontdekking!).
Ja en au! Ik ontdekte het door het lezen van 'ongezien opgegroeid'....over emotionele vol- en onvolwassenheid. Confronterend, maar ook hoopvol en helpend.
-
Hoi Jannigje,
KMW is wat bij mij opkomt.
Je hebt invloed op wat jij doet en wat 'helpend' is voor jezelf.
Dat is misschien iets heel anders dan je gewend bent, en wat de ander verwacht.
Maar goed is voor jou.
Kopje thee, kaarsje...op afstand kijken wat er gebeurt en wat dan?
-
Kei spannend!
Maar een belangrijke stap. Goed bezig, ga ervoor.
-
'De navelstreng doorknippen' snap ik....af en toe een bakkie...
Ga goed!
-
@knakker insgelijks! en dan is het ook nog de verjaardag van mijn oudste...wat een mooie dag! Als je het niet er vindt laat ik de taart even staan...maar neem er een goeie mok thee op! Respect voor jouw pad...en ik zou zeggen, kuier lekker verder....je doet het goed.
-
Geweldig Knakker!
-
Hup Ties!
-
Dank jullie wel, voor jullie reacties. Helpend voor mij. Gedeelde smart, halve smart.
Toen ik op de sportschool aankwam en de coach vroeg: hoe gaat ie...kon ik ook zeggen..mwah. ' Het leven is geen ponykamp', was haar antwoord...waar ik dan weer vreselijk om kon lachen. En het rondje sporten deed me goed. Er met de fiets naar toe gaan ook.
Ik ben een lezer...en dat is niet altijd handig. Want de oplossing zit niet altijd in nog meer weten.. Inmiddels lees ik minder en vertrouw meer op wat er al is. Toch ben ik nu bezig in een boek wat voor mij heel veel helderheid geeft. ' De depressie op zijn kop' van Cathelijne Wildervanck. In hele simpele taal legt ze eea uit over hoe het werkt bij de mens in hoofd en lijf (depressie, angst, somberheid) en wat je heel praktisch kunt doen. Niet schokkend nieuw...maar wel zo beschreven dat het aankomt. Zoiets. Te doen is ook. Niet groots of radicaal. Want dat is natuurlijk wat ik gewend ben, alles of niets.
De gedachte aan drank komt nauwelijks op. Dat is fijn. Als ie voorbij komt is het in de trant van, ' dat deed ik ooit' . Het is echt geen optie. Ik kan twijfelen over elke stap die ik zet, alles wat ik doe, in angst en paniek schieten...maar de automatische gedachte aan verdoven met alcohol is er niet meer. Dat geeft me ook wel moed. En de zak paprikachips ook al even geleden. Wat ik me nu al schrijvend realiseer, is dat ik ' het er wel veel over heb' ... met partner...die al heel lang gewend is om dit aan te horen...ons systeem...en wat houdt dat in stand?
Niet groter maken en accepteren wat er is.
Doen wat werkt.
En daar is dat liedje weer: ' het zijn de kleine dingen....'
-
En ik pik het zonnetje nu mee...ligstoel, vest en boek. Gewoon omdat het kan.
-
Vallende bladeren? Corona? Hormonen?
Wie zal het zeggen...maar fijn waren afgelopen weken niet.
Een dekentje over mijn ogen...zo voelt het. Voelde het.
Somber, onzekerheid, verdriet...ach het hele scala aan emotie's...why?
Heb ik het druk? Als ik mijn agenda bekijk valt het wel mee. Ja, soms een paar dagen wel vol. Maar de drukte zit vooral in mijn hoofd.
Ik mediteer, wandel, sport, eet gezond. Gelukkig slaap ik op het moment redelijk goed.
Ondertussen vraag ik me wel af...zou het een depressie zijn? Of is het toch mijn persoonlijkheid? Zou medicatie (ooit genoemd door praktijkondersteuner) dan een optie zijn?
Structuur, regelmaat...helpend maar niet zo aanwezig in mij. Ook saai...het nieuwe is nodig en tegelijk maakt het bang. Wat wil je nou? En de nieuwe dingen die ik aanga, waar ik dan zo bang voor ben (bang om te falen, af te gaan) die gaan me goed af. En, zegt mijn maatje, als het niet goed gaat, nou en? Ja, dat precies verkondig ik naar anderen...en sta mezelf niet toe.
Door het te doen leer ik wel. Te relativeren. Mijn mechanisme, vermijden, de ervaringen niet aangaan helpt me niet. De nuance is onderscheid durven, kunnen maken tussen wat ik wel en niet wil doen. Nee mogen zeggen en dan niet denken dat ik buiten de boot val. En dat wat ik aanneem in proportie zien...mogen onderzoeken en spelen!
Ik wil niet meer zoveel met mezelf bezig zijn...het is wel goed. ' Gewoon doen'...het denkknopje een tandje lager.
Eigenlijk nog steeds wel bijzonder dat het met drinken lukt, gelukt is. Het besluit dat anders te doen, niet meer te doen. Ik ben er nog niet uit of niet meer zoveel met mezelf bezig zijn ook een besluit kan zijn. Een soort van 'stop'.
Steeds terugkerende 'zwaarte' maakt me ook wel bang...heeft te maken ook met wat ik zie bij mijn vader...die letterlijk stil is komen staan, wel leeft maar niet meer in het leven staat.
Acceptatie en ' zijn '
Drinken is geen optie en ik ben dankbaar. Juist die emoties, zwaarte, onzekerheid en ga zo maar door waren voor mij aanleiding om te verdoven, niet te willen voelen. Weg, weg van alles, de terugvallen die ik op het laatst had waarin ik me letterlijk lam zoop...nee, dat nooit meer.
Het praten over mijn somberheid vind ik lastig. Ja, thuis bij partner kan ik dat. Ik benoem het wel eerder nu naar anderen. Het masker ophouden mag soms..maar hoeft niet altijd. Het hier schrijven lucht eigenlijk ook wel op. Al twijfel ik of ik op de verzendknop ga drukken.
Ik lees nog wel mee hier. Reageren doe ik minder. Dat voelt voor mij ook als een logische stap. Bewust ook wel. De wie is wie draadjes kan en wil ik niet meer 'bijhouden'. Ik zie het als een gezonde beweging, voor mezelf..en ook voor het forum...waarin deelnemers elkaar afwisselen en opvolgen...in hun proces en bijdrages...
Nou, dat was mijn bezinningsmoment voor vandaag...nu mijn fietske op, naar de sportschool. Niet zo heel veel zin in, maar ik weet dat het me helpt. En die verantwoording neem ik steeds meer. Doen wat helpend is, wat werkt om wat lichter te kunnen leven
Fijne dag allemaal en keep up the good work!
-
Proficiat Hub!
-
-
Nee, de drank laten staan is geen strijd meer...maar echt van mezelf houden...
-
Mooi Pytje, dat inzicht.
Voor mij zijn nog steeds best een aantal zaken in het leven onderhandelbaar, en slaat twijfel regelmatig toe nadat ik beslissingen neem. Behalve over het wel of niet drinken. Dat is voor mij een kei-hard besluit. Geen twijfel over mogelijk. Vanaf dat moment durfde ik het jaarpact aan. Als een bevestiging, versteviging van dat besluit.
Het dag voor dag idee zie ik ook zo...niet om elke dag opnieuw de beslissing te nemen, maar de herinnering aan het besluit, en dat betekent dat ik ook vandaag niet drink.
Keep up the good work
-
Mooi @knakker die neem ik mee!
2 uur geleden zei knakker:Leef met vlag en wimpel, maar hou het simpel.
Een uitdaging
-
Je omschrijft het mooi Pytje. Het is enerzijds een proces met bepaalde wetmatigheden en het is een persoonlijk proces.
Voor mij duurde de periode tot het definitieve besluit zo'n drie jaar. Waarbij ik wel in mijn achterhoofd wist ik 'moet er definitief mee stoppen, ben verslaafd'. De bekende bodem kwam en ik kon dat besluit nemen. Hoe die bodem eruit ziet is voor iedereen anders. Tot die tijd bleef 'de strijd' ...onderhandeling. Als ik er zo over schrijf...wat was het soms moedeloos...maar blijkbaar wel nodig.
Voor mij had het te maken met overgave, durven toegeven aan mezelf dat ik wel degelijk een probleem heb. Erkenning. Maar ook de noodzaak voelen...wetende als ik zo doorga maak ik mezelf en mijn omgeving kapot. Mijn drinken was dan wel niet meer dagelijks, maar als ik dronk meer, sneller en sterker...destructief. Brrr...
Ik begrijp wat BJ bedoelt met gewoontes, maar ik denk dat het een stap verder gaat...tenminste voor mij. Het herkennen van niet werkende copingsstrategieen. Dat accepteren en op zoek gaan naar andere manieren om met moeilijke zaken om te gaan.
Wat mij ook veel inzicht gaf was toen ik hoorde over 'de pickleline' . Op een gegeven moment ga je met je drinken een lijn over. Een komkommer kan een augurk worden, een augurk kan geen komkommer meer worden. De verslaving gaat niet meer weg. Maar ik heb wel een keuze en mogelijkheden om er mee om te gaan. Toen ik dat kon accepteren kwam er rust. Ik vraag me niet meer af of ik nog wel eens zal, wil gaan drinken. Ik 'weet' dat het voor mij geen optie is. Ik ben een augurk....wel een zoet/zure, met meer zoet dan zuur
Keep up the good work Pytje
-
Dank je Bob, ga gewoon door!
-
We volgen allemaal ons eigen pad in het ADB proces.
Inmiddels herken en zie ik wetmatigheden en patronen in dit proces...doorzie ze ook. Bij mezelf en de ander .En ja, dat stemt soms moedeloos...ik heb een tijd gehad dat ik het wilde schreeuwen...zie je dan niet wat je aan het doen bent? Nee, dat zie je dus niet als je er midden in zit. Wil je ook niet zien. Als het deurtje nog op een kier staat. Als je je nog niet hebt kunnen overgeven aan het feit verslaafd te zijn. Een keer komt dat moment. Of niet. Ik kan het voor een ander niet ' oplossen'. Gras gaat niet harder groeien door er aan te trekken.
Het spiegelen, durven benoemen van de patronen die een ander laat zien vind ik dapper en helpend in het proces tot bewustwording. Confronterend vond ik het zelf destijds..en niet altijd ' leuk' maar wel helpend. Ervaringen en wijsheden van wat langer gestopten inspirerend en motiverend. Maar ook de verhalen van terugval en toch nog proberen...zijn ook helpend.
Ervaringen delen met ervaringsdeskundigen...en daarvan 'leren'
Elke dag weer, de eerste niet.
-
-
Hoi Bridget,
Welkom en een goeie stap zet je.
Stoppen met drinken moet je zelf doen, maar je hoeft het niet alleen te doen. Het forum kan een goeie ondersteuning zijn.
Succes!
Opnieuw
in Wie is wie?
Geplaatst
Welkom terug en succes met de draad weer oppakken!