Kohtje

Ja, bb, ieder zijn of haar manier.. en ieder ziet het door zijn of haar eigen ogen. In "mijn ogen" is accepteren nu juist het begin van herstel, het begin van het begrijpen en veranderen van de levensopvattingen die ervoor gezorgd hebben dat ik ervoor koos te vluchten voor het leven in een roes van alcohol of andere "lekkernijen". En in "mijn ogen" is baclofen nemen opgeven en niet willen werken aan mezelf. Gelukkig maar dat we elk onze eigen ogen hebben.. Ik heb geleerd dat ik een ander niet door mijn ogen kan laten kijken, iets dat ik in het verleden wel probeerde. Totaal onmogelijk. Ik probeer een ander nu in elk geval in zijn of haar waarde te laten en andere zienswijzen op z'n minst niet (meer) belachelijk te maken. Maar het succes dat ik met mijn manier van herstel boek, wil ik wel graag delen met anderen. Zo heb ik zelf ook een heleboel opgestoken, door hier en daar ervaringen van anderen zelf uit te proberen. Ik ben blij dat ik niet meer zo denk en doe als ik jarenlang gedaan heb. En, o ja... ik heb ook zo'n 15 jaar extreem aan de neuten gezeten.. maar daarvoor zat het er al jarenlang (vanaf pak 'm beet de kleuterschool en misschien zelfs al daarvoor) aan te komen.. de gedachten- en gedragspatronen die me tot alcoholisme "dreven" laten zich niet door baclofen veranderen.. m.a.w. door de uitingsvorm van mijn verslaving (drinken) weg te nemen ben ik nog niet van m'n verslaving af.

Ik zie in het bewuste stukje van Akelei niets anders dan een uitleg van het verschil tussen vechten en accepteren. Ik zie in vechten een hoop energie gaan zitten die vaak niet oplevert wat ik ervan verwacht. In dit geval heb ik het (gezien dit forum) maar even over trek. Trek is pijn.. tenminste, voor mij als alcoholist die niet meer wil drinken. Vechten tegen deze trek en daarmee het aanspreken van mijn wilskracht, is een vermoeiend en -al naar gelang de tijd dat ik het volhoud- een langdurig en uitputtend proces. Als ik blijf vechten, komt er een moment dat ik het beu ben en toegeef aan die trek. Dat kan dagen duren, weken of zelfs maanden of jaren... maar dat moment komt..(eigen ervaring!!!). Trek accepteren is voor mij niet de kop in het zand steken en net doen of er niks aan de hand is.. dat gaat echt niet. Trek accepteren is voor mij zoals Akelei het min of meer omschrijft.. mild zijn naar mezelf en naar het pijnlijke gevoel van trek. Ik bén een alcoholist, dus ik wéét wat de voordelen van drinken zijn (jazeker, voordelen.. ik ben om de voordelen die het me opleverde verslaafd geraakt, niet om me er slecht door te voelen). Dus kan het niet anders dan dat ik (ook) fijne gedachten bij trek krijg.. Door te aanvaarden/accepteren wat ik niet KAN veranderen, en vervolgens te veranderen wat ik WEL kan veranderen, daarvoor kalmte en moed vraag van krachten die ik niet in mezelf vermoed.. kan ik ziekte verslaving/alcoholisme in de hand houden.. met behulp van een programma dat al honderdduizenden geholpen heeft. Ik (!!!!!!!), let op: IK... zou mijn kop pas in het zand steken als ik met één of ander foefje/truukje/middeltje net zou doen of mijn ziekte er niet was.. Ik heb de ziekte verslaving en ik ben zelf verantwoordelijk voor mijn herstel door aan mezelf te werken..

Originally posted by: wijfie Had het trouwens ook kunnen verzwijgen hier, maar dan zou ik niet eerlijk zijn tegenover jullie en tegenover mezelf... quote> Hai wijfie, Het siert je dat je hier wel elke keer je terugvallen meldt, en niet één keer, maar elke keer. Dat dat zo vaak is geeft alleen maar aan dat je eerlijk bent naar de mensen op het forum. Maar het belangrijkste is dat je eerlijk bent naar jezelf.. en nou bedoel ik niks onaardigs als ik zeg: daar schort het nog wel eens aan als je weer een glas tot je neemt. Want zeg nou zelf, dat wil je toch eerlijk gezegd niet? Of wil je dat eerlijk gezegd eigenlijk wel en ben je dan oneerlijk naar jezelf door te zéggen dat je het niet wilt? Hoe dan ook, wijfie.. beter doormodderen, dan kom je tenminste toch nog langzaam vooruit, dan de pijp aan Maarten geven en in de modder verzuipen.. je komt hier niet voor de polonaise of de koffie met gebak, je komt hier omdat je een probleem met alcohol hebt. En dan is eerlijkheid een deur die open hoort te staan..

Weet ik, Agnieta.. het is niet belachelijk wat je schrijft, want ik denk dat bijna elke roker dat wel zo ervaart. Maar als je er sec over nadenkt, is het natuurlijk wél belachelijk dat het zo is.. dat je bij bepaalde dingen nou eenmaal een sigaret MOET hebben..

en bedankt voor je complimentje.. dat gaat in mijn vitrinekastje met positieve gevolgen van het niet meer roken.

Primula, "stopmaatje", hoe vergaat het jou? Haha, Agnieta.. nuttige dingetjes zijn inderdaad pas nuttig als je er wat mee doet. Ik heb veel "nuttige dingetjes" waar ik nooit wat mee doe.. dan heten ze ineens "rommel die ik nodig eens weg moet doen"...

Stond een uurtje geleden bij de autowasstraat. Zet die auto binnen, start het programma en dan maar wachten tot ie klaar is.. en ja, dan is daar weer zo'n leeg moment. Tankshop met volop sigaretjes en aanstekers te koop, dus was weer even zo'n verleidingsmoment. Gelukkig heb ik geleerd om lege momenten te gebruiken om die leegte te overdenken. Waarom is er die leegte? Mag ik dan niet een paar minuten niks doen zonder ook maar iets anders te doen dan te wachten? Moet ik mezelf een houding geven door een sigaret in m'n handen te hebben? Kan ik niet dat lege moment gebruiken om te zien hoe vol het eigenlijk is met indrukken die elke seconde bij me binnenkomen? Ja, dat kan ik en ik kan er ook wat mee doen.. genieten van niks doen. Ik geloof dat ik zelfs een beetje blij begin te worden als ik me realiseer dat ik geen sigaret opsteek op het moment dat ik er naar snak. Jammer dat die blijdschap maar van korte duur is, want tien minuten later ben ik het hele voorval alweer vergeten.. zo kort duurt trek dus eigenlijk maar.

Heb het zgn. droogroken wat Kore beschreef ook uitgeprobeerd en het helpt wel degelijk.. is een soort van meditatie, concentreren op de ademhaling. Ik laat alleen dat hard en wellustig uitpuffen achterwege. Nogal gehorige flat. Pillen hou ik me niet zo mee bezig.. snap niks van al die medicijnen en hun bijwerkingen, beetje meer, beetje minder en dan weer andere pillen om bijwerkingen weg te nemen met weer andere bijwerkingen. Ik word er soms een beetje benauwd van als ik al die drugs en gevolgen hier op het forum voorbij zie komen en vooral van de wanhoop die dat bij mensen teweeg kan brengen.. Af en toe nog een beetje gek van verlangen naar een sigaretje, maar ik denk dat dat normaal is. Ik heb het maar aanvaard. Ook vandaag hoef ik die eerste weer niet te nemen. Sterkte allemaal. Liefs, Koh.

Originally posted by: akelei Het is geen relatie tussen twee mensen M/V zo. Maar een ik op mijn hoogte heb medelijden met jou op jouw diepte en daarom mag je mijn sokken wel wassen... in stand houden. quote> Voor de andere kant geldt hetzelfde.. een relatie in stand houden door zelfmedelijden: ik, op mijn diepte, in mijn ellende, eis jouw medelijden en begrip. In beide gevallen is er geen sprake van gelijkwaardigheid, maar van óf alleen geven óf alleen nemen.

Met veel geluid, Kore??? Ook hoesten en rochelen en zo?

Ik voel me nog meerdere keren per dag een (net) gestopte roker maar bekijk de situatie met de ogen van een niet-roker. Zo kan ik het nutteloze en vieze van roken beamen. Wat niet wegneemt dat ik best 'snakmomenten' heb.

Het lijkt tegenwoordig trouwens wel of een relatie beïndigen ook meteen oorlog betekent. Bestaat "in goede verstandhouding uit elkaar gaan" nog wel, of heeft dat nooit bestaan.. ben ik dan zo apart??

Will, even een combinatie maken van jouw dilemma en het antwoord van A3 (12.11 uur): door een relatie uit medelijden te laten voortduren kun je behoorlijk aan lager wal geraken...

wat betekent 'dierf' eigenlijk?

Will, een relatie waar je stress van hebt/krijgt is een onevenwichtige relatie. Waardoor wordt de balans verstoord? Zit er eigenbelang in of juist opofferingsgezindheid? Een relatie verbreken doet pijn, maar een ongezonde relatie door laten modderen ook. Communicatie is de sleutel tot het vinden van een/de oplossing en soms is die hartbrekend maar soms ook verrassend simpel. Sterkte man.

Hee, Wijfie. Goed gedaan laatst.. Mijn ervaring is dat ik aan complimentjes dat het goed gaat meer heb (gehad) dan aan aaitjes over het bolletje als het niet zo goed gaat. Het betekent dat je een stapje verder bent. Ga (stille) voort, meis.

Hannah, je pruttelt en sputtert wel eens tegen me, maar ik mis je hier wel hoor.. je piept hier af en toe om het hoekje en bent dan weer zo weg.. kun je het nog een beetje bolwerken?

Huttala, binnen AA/NA kom ik regelmatig mensen tegen die (soms al tien jaar of langer) strijden tegen hun alcoholverslaving. Zij komen wekelijks bij elkaar om met elkaar deze strijd te delen en elkaar moed in te spreken. Zij hebben het nog altijd moeilijk als zij iemand anders een glas zien nuttigen en op pure wilskracht maar met de nodige zweetdruppeltjes, kunnen zij op dat moment de verleiding weerstaan. En zo kunnen zij dag na dag, week na week, maand na maand, jaar na jaar een nuchter leven leiden. Heel knap, maar erg vermoeiend, lijkt mij. Door de strijd op te geven, toe te geven dat ik ben verslagen door de alcoholduivel, dat ik, hoe hard ik ook vecht nooit uit die wurggreep kom, kortom door me over te geven en de strijd te staken, kon ik me ontspannen en verslapte die wurggreep. Zo ontstond er ruimte voor me om m'n "vechtenergie" om te zetten in vertrouwen. Ik heb ervaren dat ik een waardevol leven kan leiden waar ik niet voor hoef te vluchten, niet voor hoef te vechten, niet voor hoef te vergelijken, geen houvast voor nodig heb, enkel maar hoef te aanvaarden dat het goed is zoals het is.

Hoi Yvonne, Als je bedoelt: rook je nog steeds niet? dan is het antwoord JA, ik rook nog steeds niet. Of het een recht pad is? Nee, het is een pad vol kronkels. Ik probeer het voor mezelf zo simpel mogelijk te houden. Verslaving is zo overweldigend, zo meeslepend richting gebruik, dat ingewikkeld denken me niets anders oplevert dan toestemming om maar een sigaretje te nemen. Maar door de hele wirwar van gedachten rond dat ene sigaretje terug te brengen tot JA of NEE, kan ik mezelf, ondanks alle tegenstrijdige inwendige gevoelens en gedachten toch elke keer op dat NEE richten. Alles wat dat teweeg brengt laat ik passeren. NEE, NEE, NEE.. en dan maar weer schilderen/afleiding. Dan kan ik ook weer zien dat het leven meer is dan een sigaret. De rook OM m'n hoofd is wel verdwenen, maar de rook IN m'n hoofd kan nog verstikkend dik worden. Simpelweg een raam openzetten (NEE) lukt me tot nu toe beter dan een ingewikkeld afzuigsysteem bedenken (WAAROM? HOEZO? WAT DAN?..)

Originally posted by: wijfie .... net serieus bezig met van de drank af te komen, dus moeilijk. Maar ik neem morgen gewoon m'n pillen, dan weet ik zeker dat ik het weekend goed doorkom. Bij de pillen kan er wel gedronken worden, maar het heeft geen effect, dus het schijnt dat je na 2 glazen vanzelf gaat stoppen, dus ik word niet ziek als ik ga drinken, het is geen refusal.quote> Wijfie, Wijfie.. geloof je nog een beetje in jezelf, meiske? Je bent nou al ik weet niet hoe lang op zoek naar dat ene pilletje, die ene manier, dat ene wondertje waarbij je wel kan drinken maar er niet beroerd van wordt.. Wonderen bestaan wel degelijk, en ze vinden hier op het forum ook geregeld plaats. Kijk maar eens naar die lijst van het jaarpact. Maar de mensen die de grootste wonderen overkomen, of eigenlijk het langdurigst, zijn de mensen die er wel zelf wat voor doen.. niet alleen maar een pilletje innemen, maar er ook achter staan en er in geloven. Als jij denkt dat je door een pilletje na twee glazen drank zonder helemaal ergens last van te hebben helemaal vanzelf gaat stoppen, tja.. dan denk ik niet dat je in wonderen gelooft, maar in sprookjes.. En toch hou ik op de één of andere manier van je. Je bent namelijk net zo verslaafd als ik.

Originally posted by: Kore Kohtje, volgens Janh Geurtz is proberen hetzelfde als mislukken Het verschil tussen poging en besluit.... Go for it!!!!quote> Helemaal gelijk, Kore en Jan G. Ik heb ook besloten om die eerste niet op te steken. Als ik het even moeilijk heb probeer ik me dat te herinneren..

he Kore, je gaat dus al richting de vier uren!!!

Kore en Haddock ook (weer) aangesloten bij de schier eindeloze rij rookstoppers.. Het heerst een beetje, denk ik. Hier, maar ook in m'n persoonlijke omgeving de één na de ander. Ook regelmatig getuige van terugvallers, maar toch wéér proberen. Uiteindelijk doet ieder het op z'n eigen manier en zelf ben ik er ook zo een van vallen en opstaan.. en steeds minder vallen. Dit is niet mijn eerste stoppen met roken aktie. En of het mijn laatste is, weet ik echt niet. Vandaag probeer ik in elk geval die eerste niet op te steken.. Daar staat of valt alles mee. Ik hoor regelmatig mensen berekeningen maken van hoeveel sigaretten ze nu al NIET gerookt hebben. Ik blijf erbij dat ik nu een week rookvrij ben door maar één sigaret niet gerookt te hebben: die eerste. Eerste weekje volgemaakt, behoorlijk produktief wat betreft "afkickschilderijtjes".

Hoi, 't Gaat eigenlijk relatief best makkelijk. Ik noemde eergisteren al even die onbenullige dingetjes om de zinnen te verzetten als ik een trekmoment heb en daar heb ik baat bij. Zo blijft een trekmoment ook werkelijk een moment en rek ik het niet uit tot een dag van lijden. Vooral m'n "afkickschilderijtjes" werken goed. Ik heb een serie goedkope doekjes gekocht en heb m'n voorraad acrylverf tevoorschijn gehaald. Op één van m'n ezels staat zo'n klein doekje (30x40cm of 40x50cm) waar ik wat verf opsmeer tijdens trek. Acryl is snel droog, dus als ik later weer een trekmoment heb, zet ik het eerder gemaakte "schilderwerkje" op z'n kop en reageer daar weer op af.. elke keer niet langer dan vijf minuten, dan is de trek wel weer verdwenen. Na een tijdje ontstaat er zo een best interessant geheel. Ik vind dit leuker dan pleisters of kauwgom en kan overdag in m'n atelier op elk (on)gewenst moment plaatsvinden. 's Avonds heb ik nog steeds dat boekje van Jan Geurtz om de belachelijkheid van die rookverslaving weer even door te laten dringen. Jane en Yvonne, bedankt voor de toejuichingen. Een beetje support is nooit weg. Primula, jij ook succes op deze weg. O, dat boek heb ik nog steeds niet gevonden.. is ook eigenlijk helemaal niet zo belangrijk. Ik ben niet bang dat ik ergens vergeten sigaretten zal vinden. Die verstopte ik niet, was nooit een stiekeme roker, haha...

Hoi Primula, Nou, die gedachten dat het leven niks aan is heb ik ook elke keer als de gedachte aan een sigaretje opkomt, hoor. Niks overdrevens aan, wat mij betreft. Dat is wat trek doet, hè? De obsessie wordt zo groot dat die gedachte aan een sigaret allesoverheersend wordt. Gelukkig weet ik ondertussen wat herstel betekent en kan ik die momenten zo kort mogelijk maken. Door me bezig te gaan houden met de meest onbenullige dingetjes (ik lees een ouwe Donald Duck, ik kijk hier even op het forum, ik zet een speciaal "afkickschilderijtje" waar ik mee bezig ben op de kop en kijk of ik er nieuwe uitdagingen in zie, ik kijk m'n hele huis na op zoek naar dat ene boek wat ik al maanden kwijt ben, maakt niet uit wat, als ik de zinnen maar even verzet) en dan ben ik die gedachten weer kwijt. Zo is het, over de hele dag verspreid, misschien maar één uurtje moeilijk en heb ik drieentwintig 'makkelijke' uren. Tja, ontwenning is vervelend, maar het hoort er wel bij. Roken is een verslaving die geen roes oplevert, een sigaretje doet niets anders dan alleen maar de ontwenningsverschijnselen snel wegnemen. Nu duren die langer, maar uiteindelijk verdwijnen ze en hoeft er geen sigaret meer aan te pas te komen. Overigens merk ik dat de trekmomenten al verder van elkaar komen te liggen. Het is niet zozeer meer de lichamelijke behoefte aan nicotine als wel de gewoonte (zowel fysiek als mentaal) die me elke keer weer aan roken doet denken. En ja, ik ben nog erg wiebelig, ben nog lang geen niet-roker maar een beginnende gestopte roker. Voldoening is tot nu toe nog steeds mijn grootste beloning.