Kohtje

Dag Bolletje..

Ietjefietje, Life isn't about waiting for the storm to pass, It's about learning to dance in the rain. Komt je bekend voor, denk ik. Spanningen, verdriet, niet gehoord worden.. emoties. Ze gaan niet zomaar vanzelf over. Leren met deze emoties omgaan is een vruchtbaarder weg dan ze weg te stoppen in een (alcohol)roes. Je kunt daar op vele manieren hulp bij zoeken, maar uiteindelijk zul je toch wel zélf...

De teleurstelling van gaan drinken als je eigenlijk niet wilt, maakt vaak nog meer kapot dan het drinken zelf. Voor mij was het achterwege blijven van de teleurstelling misschien nog wel moedgevender dan het stoppen op zich..

Madeleine, ik wens jou een wilskracht toe die de kracht van je wil teboven gaat.

Gecondoleerd, Jane. Ik wens je kalmte, moed en wijsheid. Gecombineerd met een fijne dag, natuurlijk.

Originally posted by: Ietjefietje Dank je Mupke, maar moet wel eerlijk bekennen, ik weet niet wat ik had gedaan als ik een flesje wijn in huis had gehad. Heb echt een behoorlijke baaldag en dan komt de verleiding wel weer om de hoek kijken. Ik kruip er straks maar op tijd in denk ik.quote> Ik kan me geen beroerdere manier meer voorstellen om een baaldag af te sluiten dan een flesje wijn.. vooral na al die ervaringen van mensen hier en natuurlijk van mezelf met terugvallen/uitglijders.

Madeleine, Misschien stel je te hoge eisen aan jezelf.. als je nou alleen besluit om dat eerste glas (in jouw geval het eerstvolgende glas), hoe aanlokkelijk het ook is, niet te nemen.. alleen dat eerste glas. Twee maanden is zo'n grote stap ineens. Babystapjes, vooral in het begin. En stap voor stap wordt het een afgelegde weg.

Hoezo kappen met het nuchtere leven, Madeleine..? Hoe lang leef je al nuchter, als ik vragen mag?

haha, akelei.. dat is nou ook precies mijn idee van m'n hogere macht. Soms snap ik 'm bijna.. maar als ik me er op focus, verdwijnt ie in een blinde vlek. Hoe meer ik m'n best doe het te begrijpen, hoe meer ik verstrikt raak in m'n eigen gedachten en ideeën. Maar als ik m'n blik ontspan, wordt alles ineens duidelijk. Door niet te willen weten, de controledrang los te laten, valt het me ineens toe..

Misschien niet, Johan. Maar toch roept het toelaten van een hogere macht in je leven bij heel veel mensen een onoverkomelijke weerstand op, en die blijven het op eigen wilskracht proberen. Een enkeling lukt dat, maar velen niet. En dat allemaal door die drie letters die er vaak voor gebruikt worden, de G, de O en de D. Daar hebben veel mensen (ik ook) nou eenmaal meteen een soort van beeld bij. Door dat beeld los te laten kon ik een hogere macht "ontwerpen" die voor mij werkt.

Nee akelei, natuurlijk is dat geen excuus, hoewel het vaak wel zo gebruikt wordt. Het programma zegt ook: we zijn niet verantwoordelijk voor onze ziekte, maar wel voor ons herstel. Door aan het programma te (blijven) werken kunnen we onze manier van leven veranderen.

En tja, dat daar een hogere macht voor nodig was, was onontkoombaar voor mij. Ik moest iets hebben dat sterker was dan mijn verslaving. Ikzelf was dat niet, daar ben ik door jarenlange ervaring wel achter gekomen. Hoe vaak ik wel niet geprobeerd heb sterker te zijn dan mijn alcoholzucht.... zzzuuuuccht!! En wat die hogere macht nu is weet ik niet, nog steeds niet.. maar ik haal er mijn kracht, hoop, vertrouwen, moed en al dat soort dingen die ik van mezelf niet echt heb, uit. Hou ik mezelf voor de gek? De één zal zeggen: ja, de ander: nee.. Doeturnietoe. Voor mij werkt het. Ben blij dat ik het geprobeerd heb.

Zoveel verslaafden, zoveel meningen over wat verslaving is. Ik vind me in de omschrijving die AA/NA/CA geeft: verslaving is een fysieke, mentale en spirituele ziekte die ieder gebied van ons leven aantast. Fysiek: het dwangmatige gebruik; het onvermogen te stoppen als ik eenmaal ben begonnen. Mentaal: de obsessie; het allesoverweldigende verlangen om te gebruiken/drinken, zelfs wanneer ik mijn leven aan het verwoesten ben. Spiritueel: mijn totaal egocentrische houding. Verslaving is in elk geval geen morele tekortkoming in deze visie. Door te aanvaarden dat mijn alcoholisme een ziekte is en geen morele tekortkoming, kon ik met behulp van het 12-stappen programma een andere manier van leven opbouwen. Ik ben nog steeds alcoholist, maar hoef daarvoor niet meer te drinken.

MM, gisteren schreef je het volgende: "Heeft er iemand ervaring met nuchter worden in hectische situaties? Ik heb het gevoel dat ik het niet voor elkaar krijg als ik niet eerst helemaal bij mezelf kan zijn. Maar misschien is dat zelfbedrog?" Mijn ervaring is dat dat absoluut geen zelfbedrog is. Ik moest ook eerst helemaal bij mezelf komen om te zien dat ik er een leefstijl op na was gaan houden die zoveel energie vrat, dat ik mezelf aan het opbranden was. Om daar wat aan te doen moest ik eerst nuchter zien te worden. Niet voor één dag, maar dag na dag na dag.. en op zich was dat al een hectische situatie op zich, want wat kwam ik mezelf tegen. Gelukkig hoefde ik dat niet alleen te doen, dat zou me nooit gelukt zijn. Ik had hulp in de vorm van een behandeling door ervaringsdeskundigen. Juist de herkenning van die confrontatie met mezelf door anderen (ervaringsdeskundigen) en het daarover praten, heeft me doen inzien dat de hectiek van stoppen met drinken een teken was dat ik ver van mezelf afstond, dat ik situaties om me heen veel belangrijker vond dan mezelf. Peoplepleasen was een manier om mezelf weg te stoppen. Peoplepleasen was een excuus om te drinken. Peoplepleasen was iets (geworden) wat niet uit m'n hart kwam maar uit m'n (verslaafde) verstand. En in feite waren al mijn activiteiten om een normaal en nuttig lid van de maatschappij te zijn niets anders dan pogingen om people te pleasen (?). Ik peoplepleaste wat af om maar niet in ongenade te raken. Ik bouwde elke dag decors om op de achtergrond mijn egocentrische leven een realistisch karakter te geven, maar ik speelde alleen maar toneel. Die decors werden elke keer veranderd, aangepast, al naar gelang dat zo uitkwam voor mijn toneelspel. En ik dacht dat dit toneelspel met die zelfgemaakte decors mijn werkelijke leven was.. In die hectische periode van herstel heb ik moeten leren hoe mezelf te zijn. Denken vanuit mijn eigen bereidwilligheid. Ook heb ik moeten leren dankbaar te zijn voor de bereidwilligheid van anderen. Ik heb geleerd dat de decors niet mijn leven bepalen of mijn leven de decors, maar dat ik zelf deel uit maak van een decor en tegelijkertijd meespeel in een veel groter toneelspel dat men 'leven' noemt. Ik hoef zelf niet meer te bedenken hoe ik het anderen naar de zin kan maken ten koste van mezelf. Ik kan gewoon mezelf zijn en hoef alleen maar open te staan voor de aanwijzingen van de Grote Regisseur. Maar de omschakeling van me regisseur over mijn leven voelen naar de regie van mijn leven uit handen geven, m.a.w. nuchter worden, is een hectische periode. Tot op de dag van vandaag ben ik met deze omschakeling bezig. Herstellen is werk in uitvoering. Op de dag dat ik zeg dat mijn herstel voltooid is, begint het verval.

Originally posted by: bolletje Dat doet me goed te lezen Koh:rose:quote> Het doet mij ook goed, Bolletje.. dat gevoel. Soms heb ik van die dagen, dan voelt het of er allerlei deurtjes en luikjes opengaan en kan ik me ineens erg verbonden voelen met mensen om me heen. Vaak zijn die deurtjes en luikjes (bijna) dicht en voel ik me een botterik, een ongevoelig persoon. Dat heeft alles te maken met het me afsluiten van mensen in m'n jeugd door allerlei omstandigheden. Die deurtjes en luikjes zouden altijd open moeten staan, maar ze vallen steeds weer dicht en het valt me zwaar om ze steeds weer open te zetten. Isolement is een groot gevaar voor me, maar tegelijkertijd voelt het heel veilig en vertrouwd.

Bolletje, jij ook een Ben vandaag in een :heart:elijke bui.

Fijn, Wijfie. Maar weet je, juist dat aan het denken zetten heeft mij veel last bezorgd in het verleden.. Ik had ook veel geleerd over hoe onverstandig het was om te drinken, hoe goed het zou zijn om nuchter door dingen heen te gaan. Maar juist op de momenten dat ik voor de keuze stond om wel of niet een wijntje/biertje/borreltje te nemen, ging mijn denken altijd de verkeerde kant op.. ik wist altijd wel de één of andere smoes, rechtvaardiging, reden te verzinnen om JA te zeggen tegen dat glaasje.. Ik dacht wat af, voor ik die eerste nam. Vooral hoe ik m'n misstap aannemelijk kon maken voor m'n omgeving en mezelf.. terwijl ik donders goed wist dat het een MISstap was. Door toe te geven dat ik niet KAN drinken, is dat hele denkproces bij confrontatie met een drankje, teruggebracht naar alleen maar JA of NEE. En dan kies ik voor NEE. Hoef ik verder niks meer te verzinnen, en hoef ik later ook niks meer goed te praten/maken.

Jopie ook

Gunn, misschien moet je eens uitproberen HOE gek je wordt als je niet aan de trek toegeeft.. probeer het eens een dag en een nacht, en misschien nóg een dag. Misschien ga je dat gek worden/zijn nog wel prettig vinden ook.. is het helemaal niet zo griezelig als het lijkt. Er zit in elk geval (als het lukt om niet toe te geven) een stuk overwinning in, en da's zo gek nog niet:heart:

Wijfie, Ik ken je nu al vanaf dat ik hier zelf op het forum kwam, heb je op heel slechte momenten hier meegemaakt, op betere momenten en zelfs een langere tijd als niet-drinkster, heb je een keer ontmoet op een ADB-meeting en dacht toen dat jij één van die mensen was die het dankzij je zelfonderzoek en je deelname aan dit forum wel zou gaan redden. Maar ik zie en herken je heen en weer geslingerd worden tussen hoop en vrees, het steeds weer naar rechtvaardiging zoeken voor je terugvallen en daar nog in geloven ook. Het resultaat na ruim zes jaar is dat ik nog steeds hetzelfde Wijfie zie als toen ik hier voor het eerst kwam. Het doet me pijn als je weer verteld over een terugval of uitglijder, je zegt dan dat je hiervan geleerd hebt en het nooit weer zo wil laten gebeuren omdat je weet dat drinken niks oplost. Het doet me pijn als je steeds weer zegt een nieuwe oplossing gevonden te hebben om dan na een tijdje weer tot de conclusie te komen dat het niet werkte.. Ik kwam een stukje tekst tegen wat ik kreeg tijdens mijn laatste behandeling (2008). Het gaat over terugvalpreventie en ik wil je dit doorgeven, in de hoop dat je hier iets aan hebt. AANVAARDING "Zeg gewoon nee" is een goed advies om het experimenteren met drugs en alcohol te voorkomen. Het is geen goed advies bij verslaving. Om de verslaving de baas te worden moet men erkennen dat de verslaving macht heeft en accepteren dat dit persoonlijke beperkingen als gevolg heeft. Veel mensen ervaren deze aanvaarding als ze beginnen met een behandeling. In behandeling gaan is echter pas de eerste vorm van aanvaarding. Het kan niet de enige zijn. Een van de grootste problemen van nuchter blijven, en een belangrijke reden waarom het zo moeilijk is, is de weigering "los te laten" en te accepteren dat een mens beperkingen heeft. Aanvaarden dat je een probleem hebt met drugs of alcohol is niet een teken van zwakte. Wordt iemand met diabetes of hartklachten als een zwak persoon gezien? Door het idee dat je verslaafd bent te aanvaarden zeg je niet dat jij je leven niet kan beheersen. Het betekent dat je bepaalde delen niet kan beheersen, en dat een daarvan het gebruik van drugs of alcohol is. Als je door gaat met vechten om je verslaving te beheersen, geef je het meer macht. Het herstelproces kent een paradox. Mensen die de realiteit van verslaving het beste accepteren zijn het meest gebaat tijdens herstel. Door niet te vechten met het idee van stoppen zul je juist winnen. De enige manier om dit gevecht te winnen is door je over te geven. Als je doorgaat met vechten, zal de verslaving terug vechten. Hoe langer je vecht, hoe verder je moet opkrabbelen. Je hoeft niet tot op de bodem te zinken om te beginnen met herstel. Wijfie, meissie, ik wens je het allerbeste toe. Maar ik kan het je niet geven, dat kun je alleen zelf door eerlijk naar jezelf te zijn. Liefs, Koh.

Originally posted by: bb Jaaaa....hier is hij weer . quote> Hai bb, ik had je niet eens gemist omdat ik hier (dit draadje) niet zo vaak lees. Vandaag toevallig wel weer eens en daar zie ik dit berichtje boven aan de pagina staan. Dus even terugkijken en tja, dan achteraf toch wel schrikken.. Nu alsnog op de hoogte, wil ik je een voorspoedig verder herstel wensen en ik ben oprecht blij dat je terug bent!!

Tja Gunn, als ik de dag die voor me ligt zie als een dag vol beproevingen die ik door moet worstelen, zal ik ook met en katerig gevoel opstaan. De dag zien als een vat vol verrassingen maakt het al spannender op een plezieriger manier. En als ik dan ook nog dankbaar kan zijn dat me weer zo'n dag gegeven wordt met alle nog onbekende mogelijkheden, dan wordt het zelfs een uitdaging om op te staan. Niets is zeker, dus alles is mogelijk!

Laat het maar lekker je neus uitkomen, Hannah. Dan hoopt het zich niet op in je hoofd. Af en toe snuiten en een schone zakdoek. En verder vooral rustig blijven.

Lief Bolletje, Ik vind je motivatie niet helemaal je van het, maar ik geloof wel dat je er goed aan doet dat je grenzen stelt. Ieder is binnen zo'n organisatie verantwoordelijk voor zijn eigen deel, en jij dus ook voor jouw deel. Ik zie datzelfde ook wel binnen de NA-Anonieme Verslaafden. Als iemand veel doet, vinden anderen dat al gauw heel makkelijk en nemen hun eigen verantwoordelijkheid niet. Als zo'n "veeldoener" het dan eens af laat weten, blijkt meestal dat er genoeg mensen zijn die dan alsnog de stap nemen om toch maar eens wat initiatief te tonen.. Ik denk zo: als een organisatie van (veel) vrijwilligers tenonder gaat, dan ligt dat niet aan één persoon maar aan het totaal van vrijwilligers, het team, de fellowship.. Eén voor allen en allen voor elkaar..

Bolletje met een stijve poot.. misschien even dierenambulance bellen??