Kohtje

die A3.. ik stel me je voor als een man met een staartje, een (stoppelig) baardje.. leesbrilletje, kortom, als mezelf.. wát een herkenning in je berichtjes. Sterkte, ook voor je vrouw.

Marika, Als ik was blijven denken wat ik er van zou gaan vinden, was ik nooit gekomen waar ik nu ben, was ik blijven rondcirkelen in m'n (naar later bleek) egocentrische denkpatroon. Door te DOEN, door meetings te gaan bezoeken, te luisteren naar mensen die ervaring hadden met "nuchter" leven én me open te stellen voor zienswijzen die de mijne absoluut niet waren, kwam ik ertoe om maar eens wat te proberen.. eerst wat lacherig en behoorlijk kritisch. Maar gaandeweg de tijd toch ook steeds meer nieuwsgierig en "hebberig".. Ik heb in het begin vaak geprobeerd om aan te tonen dat het programma voor mij niet kon werken omdat ik anders was, omdat ik wel betere manieren wist te bedenken. Ik keek vooral naar de verschillen tussen de suggesties van het programma en de manieren die ik zelf kon bedenken. Langzamerhand bleek dat mijn manieren altijd weer ondermijnd konden worden door de suggesties van het programma.. uiteindelijk ben ik met mijn fabuleuze, geweldige manier van denken en met het leven omgaan alcoholist geworden die alles en iedereen in z'n omgeving schade/verdriet berokkende, inclusief zichzelf.. Dat inzicht kwam beetje bij beetje binnen. M'n leven is radicaal anders dan het was. Maar die verandering is niet als een enorme schok van de ene dag op de andere over me gekomen, gelukkig. Als dat zo was geweest was ik van schrik waarschijnlijk weer gaan drinken. Door steeds weer naar meetings te gaan, door een sponsor te kiezen die me hielp met het interpreteren van de stappen, door me open te stellen voor eventuele veranderingen, voor mij als onmogelijk voorkomende mogelijkheden, kortom door niet na één keer datgene meteen bevooroordeeld weg te gooien wat anderen zo goed leek te helpen, maar het voordeel van de twijfel ook eens een kans te geven, merkte ik dat ik er langzaam, dag na dag, gebeurtenis na gebeurtenis, stapje voor stapje ingroeide.. dat ik wel degelijk kon veranderen en dat dat af en toe wel pijn deed, maar achteraf gezien waren dat niet meer dan "groeipijntjes". Wat betreft die hogere macht of god.. ik heb niets hoeven tekenen, niemand iets te hoeven beloven, ik ben niet AA-gedoopt of zo, ik ben zo vrij als een vogeltje om daar mijn eigen interpretatie aan te geven... ik speel met het begrip god om er zelf beter van te worden, m'n hogere macht is opgebouwd uit legosteentjes.. ik kan er aan toevoegen, ik kan er vanaf halen, ik kan steentjes van anderen gebruiken, ik kan zelf nieuwe steentjes aandragen. En ik kan gewoon zélf bepalen hoe dankbaar ik wil/kan zijn zonder dat ik op de knieën hoef. Niemand kan mij zeggen of ik het programma goed of fout toepas. Dat kan ik alleen zélf bepalen. Als het voor mij werkt, doe ik iets goed. En tegengesteld ook natuurlijk. Het programma is er voor mij, ik ben er niet voor het programma. Kortom, Marika.. niet blijven denken zonder iets te doen..

Originally posted by: jacc Wij hebben 3x per week een meeting hier in de buurt en onze groep praat eigenlijk niet over god. Ik ben niet gelovig opgevoed en heb persoonlijk daarom ook niets met de 11e stap, daar zijn we allemaal (15 mensen hebben we) ook altijd snel klaar mee. quote> Ik kwam in den beginne ook in zo'n groep terecht. Wat me opviel was dat veel van de mensen die al jaren en jaren deze groep bezochten, nog steeds angst hadden voor drank. Ze konden het niet zien (terrasjes, feestjes e.d.) of ruiken zonder het jammer te vinden dat ze zelf niet konden drinken. M.a.w. ze voelden zich nog steeds slachtoffer van hun verslaving. Door andere groepen te gaan bezoeken waar wél over God en Hogere Macht werd gesproken, kwam ik erachter dat juist het spirituele deel van het programma de uitdaging vormde om aan mezelf te gaan werken. Ik ben ook absoluut niet gelovig in de zin van religie zoals die in het algemeen belijd/beleden (?) wordt, maar ik ben me wel gaan bezinnen op krachten en machten die die van mij teboven gaan. Door mijn eigen wil ondergeschikt te maken aan een wil die de mijne teboven gaat, heb ik er geen moeite meer mee dat ik alcoholist ben en ook niet om drank als "not done" voor mezelf te beschouwen. Er wordt heel duidelijk op gewezen dat het 12-Stappen programma een spiritueel, dus NIET religieus programma is. Als ik God beschouw als datgene wat niet iets is wat stoffelijk is, dus als tegenhanger van Alles, dan is God dus Niets. En als ik dus alleen voor God bang hoef te zijn, dan hoef ik dus voor Niets bang te zijn.. Deze manier van met het leven omgaan kan ik voor mezelf alleen bewerkstelligen dankzij Stap 11.

Originally posted by: A3 Wel vreemd, overigens, dat het me nog lukt om zonder spelfouten te tikken. Dat zie ik hier ook wel eens anders. Ik ben ondertussen zwaar bezopen, maar het foutloos tikken gaat nog wel dus. quote> Niks om trots op te zijn, A3. Datzelfde had ik met autorijden..

A3, mijn vrouw ging ook naar Al-Anon voordat ik met de 12 Stappen begon. Zij leerde daar liefdevol los te laten. Ze liet mij liefdevol los, d.w.z. ze gooide me niet weg (deed me wel het huis uit) maar liet me m'n eigen boontjes doppen. Ze hielp me wel in mijn strijd tegen verslaving, maar nam mijn leed niet meer op haar schouders. Door haar groei in haar herstel werd ik nieuwsgierig en ben zelf met de twaalf stappen begonnen. Nu 57 maanden clean en gelukkiger dan ooit, samen met mijn vrouw.

Originally posted by: A3 Overigens vind ik het echt heel fijn, zoals jullie, medeforummers, me raad geven en een hart onder de riem steken. Ervaringsdeskundigen zijn toch de beste raadgevers!quote> Jammer genoeg zijn actieve verslaafden de slechtste opvolgers van al die goede raad.. A3, denk je dat je vrouw niks aan je merkt en/of ruikt? Ik dacht dat altijd wel.. later (toen ik al een tijdje in herstel zat) vertelde ze me dat ze het wel degelijk aan me zag en rook maar dat ze haar mond maar hield omdat het niet uitmaakte of ze het me nu wel of niet zei.. "Uiteindelijk", zei ze, "moet je zélf stoppen met drinken.. voor mij doe je het tóch niet, hoeveel je ook van me zegt te houden" En daar heeft ze gelijk in gehad.

ikke

Originally posted by: BamBam Voor alle frummers die er pas zijn moet je je ook ff voorstellen Koh. Zo gaat dat. quote> Dan zou ik me dus dagelijks voor moeten stellen...

Ja, dipjes en dippen horen erbij, hè? Ik denk maar zo: als de weg kaarsrecht en glad zou zijn, zou ik me steeds op de horizon richten. Door bergen en dalen aan te brengen, pieken en dipjes, is die horizon nooit lang in zicht en blijft het spannend.. beetje simpel gedacht, maar ik word steeds simpeler.. hoera!!

Bammie, leuk jou hier ook nog altijd te zien rondstuiteren.. geeft me toch altijd weer een beetje het gevoel dat ik hier op het forum op een oude, vertrouwde plek zit. Soms heb ik het gevoel dat ik hier nieuwkomer ben, dat ik me moet voorstellen.. maar dan zie ik zo'n oude bekende, en dan denk ik: nee, dat heb ik al eens gedaan..

Hai Hannah, Ik las dat je behoorlijk in de lappenmand zit en hoop dat je weer een evenwicht kunt vinden in de ontstane situatie.. Beperkt worden door een ziekte of aandoening lijkt onaanvaardbaar, onrechtvaardig. Ik weet er alles van, gezien ik physiek behoorlijk beperkt ben sinds een jaar of negentien. Maar ondanks veel onvrede en opstandigheid heb ik me uiteindelijk toch bij de situatie weten neer te leggen en aan te passen. Gelukkig maar, want de beperkingen kan ik niet ongedaan maken, hoe hard ik ook roep dat het niet eerlijk is. Ik wens je veel goeds..

Beste hottentottensoldaten, Ik vraag jou helemaal niets te doen, en al zeker niet voor mij.. als je iets wilt doen moet dat helemaal uit jezelf komen, in alle vrijheid, in jouw eigen tijd. Ik deel vandaag alleen een stukje van mijn leven aan jou mede.. puur uit medemenslievendheid. Alle goeds, hottentottensoldaten.

Hai hottentottensoldaten, Ik zie een aantal stellingen in je laatste bericht en ik ben zo vrij geweest om op de eerste zes te reageren met mijn visie op dit soort dingen. Het laatste deel van je bericht kan ik niet helemaal volgen.. 1)Die vrijheid van mening heb je altijd. Geen dictator kan jou je mening ontnemen. Een schrikbewind kan je wel een andere mening opleggen, maar daaronder zal altijd jouw eigen mening blijven bestaan, zolang jij bestaat. 2)Niemand kan je verantwoording afdwingen, je kunt alleen voor jezelf verantwoording afleggen en verantwoordelijkheid nemen. 3)Mensen die pretenderen het ware leven gevonden te hebben kunnen best gelijk hebben. Maar dat wil niet zeggen dat dat voor mijn leven op dezelfde manier geldt. Het ware leven is maar net wat je ervan "verwacht". 4)Voor mij bestaat er alleen maar waarheid. Als iemand mij een leugen verteld, of als ik een leugen vertel, dan is dat voor mij op dat moment de waarheid waar ik mee verder moet. 5)Waarheid is niet op te dringen, waarheid is voor iedereen net dát wat op dat moment realiteit is.. voor iedereen dus zeer persoonlijk. 6)Als je afhaakt op het moment dat je erachter komt dat het doel is dat iedereen hetzelfde moet zijn, ontneem je jezelf en anderen de kans om aan te tonen dat niet iedereen hetzelfde kán zijn. Verstop je niet, maar neem deel aan het leven.. laat je zien en horen. Een ieder is het waard.

Originally posted by: wijfie Goedenmiddag< Gisteren een geweldige dag gehad, even alle zorgen van me af kunnen zetten en heerlijk gespeeld. Veel mensen ontmoet en kennisen die speciaal voor mij kwamen kijken. Dat heeft me heel goed gedaan! De thuiskomst is dan altijd wat minder en voel me dan een soort schuldig tegenover J dat ik het zo naar m'n zin heb gehad. Uitgerekend had hij een slechte dag gisteren, maar ik was lekker op tijd thuis, meteen daar weggegaan, niet blijven hangen. Thuis ook nog even het zo gezellig mogelijk voor hem gemaakt, laptop meegenomen naar bed en het nieuwe CD tje gedraaid van het koor waar hij ook bij zingt! Nu een rustig zondagje, best vermoeiend zo'n festival, lopen van de ene naar de andere locatie, dus vandaag lekker niks en daar ga ik ook van genieten! Morgen beginnen de onderzoeken...quote> Wijfie, dit bericht is opgebouwd uit allemaal "kleine dingetjes"... en samen maken ze een "dijk van een bericht".. Zo vind je geluk. Waardeer de kleine dingetjes. Achter je bericht zitten grote zorgen. Probeer die ook tot kleinere porties terug te brengen, door ze dag voor dag, en probleem voor probleem tegemoet te treden. Morgen begin van onderzoeken.. 1e stapje. Dan luisteren naar uitslag van onderzoeken..2e stapje. Dan pas kun je de volgende stapjes doen.. Niet al meteen het meest zwarte scenario voor de dag halen, maar doe wat je op dát moment kunt doen en overzien. Wél heel veel sterkte gewenst.

Hottentottensoldaten, Zoals je wellicht weet ben ik nogal begaan met het 12-Stappen programma. Ik ben ontzettend blij dat ik me op dat pad begeven heb. In de beginperiode liet ik me alles wat daar gezegd en geschreven werd, behoorlijk aanleunen. Dat had ik ook echt nodig om mezelf weer een plek te geven in het leven, in de maatschappij, onder de mensen. Als mij dingen werden aangeraden die ik eigenlijk helemaal niet zag zitten of waarvan ik het nut niet inzag, dan deed ik ze tóch.. omdat ze zeiden dat dat goed voor me zou zijn. Gelukkig kon ik m'n eigenwijsheid overstijgen, want er was nog iets wat ze zeiden: "je eigen zgn. wijsheid heeft je uiteindelijk hier gebracht, heeft je op de bodem van de put doen belanden.." En daar kon ik met de beste wil van de wereld geen ontkennend antwoord op verzinnen. Nu stikt het in het 12-Stappen programma ook van richtlijnen en principes, waarover niet onderhandeld kan worden. En dat is maar goed ook, anders zou het hele programma er al lang niet meer zijn geweest. Maar de gemeenschappen die de 12-Stappen hanteren, zoals AA, NA, CA, OA, Al-Anon, Nar-Anon, en nog vele, vele andere, die kunnen principes weer tot gevangenissen gaan maken. Binnen die gemeenschappen zie ik mensen in herstel weer vaak dezelfde fouten gaan maken die er voor gezorgd hebben dat we bij die gemeenschappen terecht zijn gekomen. Dan komen de persoonlijkheden weer bovendrijven, de ego's, begrippen als macht en beter weten.. Door het programma te omarmen en de gemeenschap min of meer los te laten, kan ik me in alle vrijheid ontwikkelen. Daar heb ik wel enige jaren in die gemeenschap voor nodig gehad, en die gemeenschap is er ook nog wel steeds, ook voor mij, maar ik ben er niet (meer) aan gebonden. Ik ga nog altijd graag naar meetings, maar niet omdat het moet, omdat het zo hoort, alleen maar omdat ik daar behoefte aan heb. Wat ik hiermee zeggen wil: ik heb het nodig gehad om mijn vrijheid te vinden vanuit een zgn. "strenge leer".. Het mooie van de "strenge leer" van de 12-Stappen is dat de tijd die je nodig heb om ze je eigen te maken, geheel aan jezelf is. En dat wat je ermee doet ook geheel aan jezelf is.. Zonder de "strenge leer" van de 12 Stappen was ik nu nog steeds zoekende geweest naar wie er nou gelijk had of niet, zonder naar mezelf te luisteren. Nu luister ik naar mezelf én naar anderen, en iedereen heeft gelijk op zijn eigen manier. Ik ook.

Hottentottensoldaten, Onderschat nooit datgene wat je gegeven is.. mooie, ware woorden. Wat betreft jezelf niet gebonden voelen in algemene opvatting(en) heb ik de laatste jaren veel geleerd. Ik heb mezelf altijd proberen te spiegelen aan wat anderen zeiden dat goed voor me was, dat was altijd de norm, het streven. En elke keer als ik dacht er zo'n beetje te zijn, dan kwam er weer iemand anders met andere opvattingen en dacht ik dáár weer aan te moeten voldoen. Ik moest principes hebben in m'n leven. Helaas heeft het leven zelf zoveel principes voortgebracht, dat ik er geen wijs meer uit werd. Het gevolg hiervan was dat ik steeds vaker die eerder genoemde slachtofferrol ging opzoeken. Toen kwam ik een aantal jaren geleden de uitspraak tegen: "laat je principes van vandaag niet je gevangenis van morgen worden". Dit sloeg in als een bom. Daar kwam nog de volgende overheen: "principes zijn er om je leven te leiden, niet om het te beperken"... Toen kon ik "los"gaan. Toen kon ik gaan leven volgens principes omdat ik de vrijheid had om mijn principes door ervaring, door te leren, door toe te geven dat sommige principes niet werkten, bij te stellen. Zo werden principes richtingaanwijzers in plaats van een gevangenis. Niets is star en heilig, alles is aan verandering onderhevig, ook de dingen die zogenaamd vaststaan... Door vaste overtuigingen en zgn. dogma's los te laten is er beweging in mijn leven gekomen.

In een slachtofferrol terecht komen is meestal niet iets wat je overkomt, maar wat je er zélf van maakt, m'n beste hottentottensoldaten..

Originally posted by: hottentottensoldaten Hoi Kohtje Weigeren om in een slachtoffer rol terecht te komen is denk ik wel mijn motivatie. quote> Motivatie tot wat, hottentottensoldaten?

Goedemiddag hottentottensoldaten, Waarom en waarover wil je een heftig meningsverschil ontketenen?

adam, ik snap je, ik snap 't ook niet

Is het keer op keer plaatsen van een schier oneindige stroom muzieklinkjes -ondanks herhaalde waarschuwingen en straffen om dat niet meer te doen, nu opstandigheid of valt het onder obsessie en dwangmatigheid wat veel verslaafden kenmerkt.. M.a.w. kan iemand hier nou wel of niet wat aan doen en moet iemand hier dan wel of niet voor buitengesloten worden? Ik vertrouw er op dat Tactive voldoende kennis in huis heeft om hier mee om te gaan en dat ze geen duiven in hun eigen hok afschieten..

Goeiemiddag, Ben weer "boven water" en weer eventjes op m'n atelier waar m'n computer ook staat. Maandagavond, op de terugweg van een meeting, voelde ik ineens m'n hoofd gaan gloeien en m'n oogleden ontiegelijk zwaar worden. Binnen een half uurtje was ik van kiplekker ineens doodziek. Twee dagen op bed gelegen met hoge koorts en alles wat maar zeer kon doen deed zeer. Moest er alleen om 12.00 uur even uit (m'n vrouw moest werken..) om het hondje z'n nodige rondje te laten maken. Ik voelde me en liep als een zombie.. hoe sterk was de herinnering aan de laatste jaren van m'n gebruik! Ik realiseerde me ineens dat pijnlijke herinneringen aan het verleden toch onschadelijker voor me zijn als ik ze heb verwerkt; dat ze me niet meer vasthouden in schuld- en schaamtegevoelens omdat ik "schuld heb bekend" en met mijn gedrag/werk in herstel ook al de nodige dingen heb goedgemaakt. Originally posted by: A3 Mooi gefietst door de IJsseluiterwaarden net, met grondnevel en een dampende rivier. Ka er voor de rest van de dag wel weer tegen dus. quote> Dit stukje van A3 vanmorgen opende ook weer even mijn ogen. Elke ochtend tussen half zeven en zeven uur (in het weekend een half uurtje later) loop ik met m'n hond langs de IJssel. Vanmorgen dus nog niet, omdat ik nog erg wiebelig en zwaar wakker werd. Mijn vrouw had dus deze taak weer even op zich genomen en kwam met dezelfde woorden als die van A3 thuis.. het was zo mooi langs de IJssel, die dampende rivier, nog helemaal rimpelloos en een vroeg zonnetje.. Ineens realiseerde ik me, dat ik ondanks m'n regelmatige gemopper over dat vroege rondje lopen, toch ook altijd wel erg geniet en opknap van datzelfde rondje. Dus van: blij dat jij (m'n vrouw dus) nu gelopen hebt, was ik in ene keer min of meer een beetje jaloers.. Nou ja, morgen ga ik weer. Dan kan m'n vrouw zich weer voorbereiden op haar werkdag. Zo zijn onze taken er in de loop van de jaren ingesleten, en zo is mijn gemopper er ook ingesleten. Niet alles waar ik over mopper is het mopperen waard. Soms moet ik weer even worden wakker geschud. Groetjes.

Jopie, ik vel geen oordeel. Ik zeg alleen maar dat we er met z'n allen voor moeten waken dat we hier niet met z'n allen onder invloed met elkaar gaan schrijven. Dan wordt het een forum waar alcohol de baas is. Was niet meer dan een woord/naam grapje. Als iemand hier onder invloed schrijft zal mij dat persoonlijk worst zijn. Ik herken dan echter wel veel symptomen uit eigen ervaring en dat kan me ertoe bewegen niet te reageren op zo iemand. Daar hoef ik geen heel verhaal of een (al dan niet terechte) beschuldiging voor af te steken. Ik laat dan gaan.. Morgen is er weer een dag met nieuwe kansen. En nu ga ik naar huis.. doei, doei.

waar heb je het over, Hottentottensoldaten?

voor Bolletje.. het is dus de bedoeling dat dit geen forum wordt waar alcohol de baas is..