Kohtje

Toine, humor is zeer zeker belangrijk. Ik was als alcoholist erg goed in het belachelijk maken van m'n eigen zelfvernietiging, niet zozeer omdat ik het zo grappig vond, maar om de realiteit maar niet onder ogen te hoeven zien. Niet alles is met een grap en een grol weer goed te maken. De onderliggende toon is, wat betreft drugs/alcoholverslaving altijd doodernstig. Ik heb een dodelijke ziekte als ik er niets aan doe, en ik heb in het verleden door mijn ziekte ook anderen in (levens)gevaar gebracht. Voor mij is het van levensbelang dat ik de ernst van de situatie blijf herkennen. Als ik dat doe, als ik mijn ziekte begrijp, dan komt er genoeg ruimte voor grappen en grollen. En dan kan ik zelfs mijn eigen verslaving soms best grappig vinden.

Wijfie, ik vind het moeilijk om op je te reageren. Ik benijd de situatie waarin je zit niet. Ik benijd jou niet, ik benijd je man niet. De narigheid druipt er aan alle kanten vanaf. Uit wat ik zo in de loop van de jaren van je gelezen heb, heeft je man het niet altijd even gemakkelijk me jou gehad, daar heb je wel eens over geschreven. Jij hebt de ziekte alcoholisme en dat werd/wordt door je man niet altijd goed begrepen. Hoezeer verlangde je niet naar een beetje begrip van zijn kant, naar vergeving en steun in je pogingen om niet meer te hoeven drinken. Het lijkt er nu op dat jij de ziekte van je man niet begrijpt. Boosheid is funest als het om begrip, empathie voor de ander gaat. Ik lees in je berichten van de laatste tijd bijna niets anders dan boosheid, zowel van jou als van je man. Alsof jouw en zijn ziekte tegen elkaar moeten worden uitgespeeld tot één van de twee het loodje legt. Alsof jullie op wraak uitzijn door te laten zien wat de één de ander en de ander de één heeft aangedaan of aandoet. Dat hij niet kan aanvaarden dat hij ziek is, wat volgens mij blijkt uit zijn hele doen en laten, wil niet zeggen dat jij daarom maar boos op hem moet zijn. Probeer de gedachte dat jij verplicht bent om voor hem te zorgen nu eens los te laten en probeer je nu eens in te leven in zijn verwarde, angstige manier van denken. Je weet als alcoholiste heel goed hoe het voelt om alleen te staan en je onmachtig te voelen. Als er iets van liefde voor hem in je zit (en daar ben ik van overtuigd) dan probeer je zijn verwarring en angst te verlichten door er gewoon voor hem te zijn, niet omdat je dat moet, maar omdat je van hem houdt. Verwacht dan niet meteen dankbaarheid, misschien heeft hij je nog veel te vergeven en heeft dat veel tijd nodig. Maar door er gewoon voor hem te zijn als hij dat nodig heeft, zonder er meteen beloning voor terug te verlangen, door zelf liefde te geven, door je dienstbaar op te stellen, zul je je waarschijnlijk al veel beter gaan voelen dan wanneer je steeds uit boosheid en een vals plichtsgevoel handelt. Je kunt je man niet veranderen, dat kan hij alleen zelf. Maar jij kunt wel jezelf veranderen. "Verander de wereld en begin dan bij jezelf" werkt echt. Nu ben je 's avonds vaak (dood)moe en boos, dat kun je veranderen in moe maar voldaan. Liefs, Koh.

moet je even wachten, VM.. iets langere berichten misschien. Nu zie ik ook niks verschijnen. Ja, nu pas.. Na ruim een halve minuut of zo. Onder in dat lichtblauwe kader wat om je typbericht heen zit..

Het balkje dat na enige tijd onder aan je getypte bericht verschijnt. Daar staat dan "Laatst automatisch bewaard: "

Bolletje, ik heb dat balkje gevonden.. iets met bewaarde berichten of zo. Slaat ie dat automatisch ééns in de zoveel tijd op? Kun je dat zelf tussendoor ook opslaan? Ah.. terwijl ik dit typ komt er ineens "Laatst automatisch bewaard: 13:19:54" in dat balkje te staan en als ik daar dan op klik staat er: "Terwijl je typt, wordt de inhoud van de editor automatisch bewaard zodat je kan herstellen wat je geschreven hebt mocht je deze pagina moeten herladen." Het is weer een learning day, vandaag.. in elk geval geen bad day...

Stafkje/Sjef, Dat 'loner'-gevoel is me niet onbekend. Ik heb regelmatig van die periodes dat alle verslaafden me mijlenver de keel uithangen, dat ik schoon genoeg heb van al die verhalen over gebruiken en niet-gebruiken, en dat ik denk: ik ga m'n eigen gangetje wel, ik weet nu wel zo'n beetje hoe dat programma werkt. En dat weet ik ook wel, maar als ik niet in contact blijf met lotgenoten, al dan niet in het 12-stappen herstelprogramma, (dit forum is daarom ook zo belangrijk voor me) dan weet ik uit ervaring dat langzaam maar zéér zeker, mijn denkwijze weer lui wordt, weer de kant opgaat van zelfgenoegzaamheid en "ik weet het beter", of zelfs "nu kan me niks meer gebeuren, ik ben wel genezen..", dat ik mezelf af aan het afsluiten ben voor de ervaringen en ziens/denkwijze van anders zienden en anders denkenden, dat ik me ongemerkt weer opsluit in mijn manier van denken die me ingegeven wordt door mijn ziekte. In het programma leerde ik niet zozeer naar de verschillen tussen mensen -en dan in dit geval vooral verslaafden- te kijken alswel naar de overeenkomsten. De overeenkomsten binden ons onderling in het herstelprogramma. Helemaal waar. Niemand is beter of slechter dan de ander, niemand is meer of minder verslaafd, we lijden allemaal aan dezelfde ziekte. Maar het zijn juist de verschillen die ik zie en hoor die het voor mij mogelijk maken om de overeenkomsten te herkennen. Als alles en iedereen hetzelfde is wordt het voor mij al snel saai, oninteressant, onpersoonlijk, theoretisch. Juist in de verschillende meningen, uitspraken, ervaringen, uitwerkingen, achtergronden ligt voor mij de uitdaging om een soort van logica te ontdekken middels uitproberen, soms de mist ingaan, soms een verbetering voor mezelf tegen te komen, me in iemand proberen in te leven en dat soort dingen. Ze helpen me mezelf vanuit verschillende perspectieven te bekijken. Ik heb ontdekt dat door het principe van "openheid van geest" in combinatie met "bereidwilligheid" en "eerlijkheid" naar beste eer en geweten toe te passen ik dingen heb leren aanvaarden die ik voorheen als belachelijk of verwerpelijk zou hebben bestempeld. Dit principe van "openheid van geest" of "ruimdenkendheid" heb ik nodig om niet weer te vervallen tot mijn egocentrische manier van denken waarin IK het middelpunt van het universum ben. Ruimdenkendheid kan ik alleen blijven behouden of beoefenen als ik de vele verschillende manieren van denken van vele verschillende mensen blijf horen. "Raad" van derden (of van tweeden) is heel interessant. In raad van andere mensen kan ik precies zien hoe die ander mij ziet. Ik kan het beste aan mezelf blijven werken als ik in de spiegel blijf kijken (eerlijk en onbevreesd) die anderen mij voorhouden. Anderen kunnen mij beter (echter) zien dan ik mezelf kan zien. Lotgenotencontact is de slijpsteen voor mijn herstel. (Beetje gepikt van NRC) Vr. gr. Koh.

Niet helemaal opgelost, Lytse.. er zijn altijd mutsen die wél kunnen quoten.

Als we trouwens nog een tijd zo doorgaan met elkaar vragen over de werking van het nieuwe forum stellen en antwoorden daarop te geven, zijn we binnen de kortste keren allemaal "oudgedienden" hier.. hoeven we het niet eens over alcoholisme te hebben..

Bolletje, ik was een bericht aan het typen bij "wie is wie".. ging toen even naar de dagdraad, maar bij terugkomst op "wie is wie" was m'n bericht dáár verdwenen.

Moet ik nog proberen, Mark. Zit nu even moed te verzamelen om dat bericht opnieuw te typen.. Zeg maar: moed om te veranderen wat ik kan veranderen..

Die snap ik niet.. onder welke balk? En wat moet ik dan aanklikken? Ik vind het lief van jullie, hoor, al die raad en daad.. hoewel daad.. ik moet het wel zelf doen, natuurlijk. Maar ik snap de raad soms niet helemaal.

Oke, dank je Mark. Er gaan door dit nieuw vormgegeven forum sowieso veel vensters voor me open.. Proberen dus maar weer..

Ja, verder wel Toine.. maar 't was geen onzin, hoor... 't was de ene zin na de andere.. d'r kwam bijna geen end aan. Tot ik dus even ergens anders keek.

Goeiemorgen. Meteen even een vraag: ik zat net een bericht te typen, best uitgebreid.... kijk ik eventjes op een andere pagina, is m'n hele bericht blanco, foetsie, weg... is dit normaal, of doe ik iets niet goed?

om zo evenwichtig en overtuigd in alle seizoenen van je leven jezelf te blijven moet je wel een boom zijn

't Begint allemaal al een beetje te wennen.. De balans in m'n hoofd komt weer een beetje tot rust nadat aan de kant van de chaos ineens dit nieuwe forum werd "geplempt".. De kant van de rust wordt alweer wat zwaarder, of misschien moet ik zeggen dat de kant van de chaos alweer wat lichter wordt. Leuk wel, dit soort verstoringen van m'n kabbelende leventje. Leer ik mezelf weer wat beter door kennen.

Hallo Sjef, Mooi om te zien dat hier weer eens een ervaringsdeskundige met wat langere cleantijd is "aan komen waaien". Misschien is het de moeite waard om je ervaringen eens te delen op het draadje "Wat kan AA betekenen voor je herstel" onder "Thema's rondom alcohol". Zelf heb ik ook ervaring opgedaan met het 12-Stappen programma en de meetings van AA, NA, CA en zelfs een paar van Al-Anon en ben daar tot op de dag van vandaag nog steeds heel blij mee. Niet elke meeting is hetzelfde, maar al die verschillende ervaringen, zowel positief als min of meer negatief, hebben me gevormd tot wat ik nu ben: een tevreden, gelukkig, nog steeds zoekend mens. Zonder alcohol, dát dan weer wel. Nu bijna vijf jaar. Groet terug, en wellicht tot hoors. Koh

kleiner fototoestel misschien?

Ja Rudy, die BMW's kijken niet op een decimetertje meer of minder.. hoop ruimte, hoop knopjes, hoop lampjes. Enneh.... die H.M. die zal zich niet zo gauw een hoedje schrikken, denk ik.. die heeft het zelf bedacht. Toch?

Hee, Rudy.. ja, een hele toer. Ik voel me net of ik m'n vertrouwde Lelijke Eendje heb ingeruild voor een dikke BMW met alle toeters en bellen.. Ziet er allemaal "gelikt" uit, maar weet af en toe bij Hogere Macht niet wat er allemaal mogelijk is. Ik was trouwens erg gehecht aan m'n Lelijke Eendje...

Wie weet, Ludwig. Wie weet...? Op mijn niveau ben ik natuurlijk al een ICT-er. Ik kan met jullie communiceren. M'n moeder (83) kan dat bijvoorbeeld niet. Maar vergeleken met de prof's ben ik niet meer dan een foetus.. net als in herstel, eigenlijk. Ik kan clean blijven, maar ben nog erg kwetsbaar en "jongleers"..

Juist ja.. haha. Dylan, ik vind het fijn dat je me antwoord geeft op dit soort vragen. Ik neem het jou niet kwalijk dat ik dan nog niets weet. Mijn vrouw legt mij dikwijls tevergeefs de werking van een computer uit. Ik wacht nog altijd op de klik in mijn verstand wat betreft digitale techniek. En dat terwijl ik volgens mij heel rechtlijnig en zgn. logisch kan denken.

Wat betekent dat groene blokje met witte bewegende vierkantjes boven in beeld? Soms is 't er, dan weer niet..

Ach ja, op 't gras bij Tactus.. en zo was er ook eens in 't fietsenhok bij Tactus, althans, voor de rokers.. maar da's nóg langer geleden.

ik ben geboren met een ouwe kop.. duurde even voor ik door had dat ik er nieuw denken in moest stoppen.