Kohtje

Als een vogeltje.

Dag Toine.

'vandaag-rook-ik-niet-pact' Ludwig Kohtje

Dat bedoel ik met die diepe karresporen. De sporen die we als verslaafden altijd gebruiken, de makkelijkste weg.. hoe vaker je daarin terugglijdt, hoe dieper ze worden en hoe moeilijker om eruit te geraken. Maar áls dat dan gelukt is, dan moet je de argumenten kunnen/durven zien om andere wegen, andere -nog niet zo diepe- sporen te bewandelen.

Precies, Dylan. Da's waar ik al die tijd mee bezig ben, dat is de kern van m'n herstel.. luisteren naar m'n meest essentiële Zelf, m'n Zuivere Geweten. En da's hard werken omdat ik zo gewend ben de Wil te volgen die altijd de makkelijkste en snelste weg wil, altijd de verlokkingen van de materialistische wereld vol ego's volgen. Luisteren naar m'n Zuivere Geweten betekent vaak afzien, vooral in het begin. M'n Zuivere Geweten is de belofte die ik meekreeg toen ik op de wereld werd gezet. Maar zo ingekapseld door minder belangrijke beloftes die het leven van me "vroeg" dat teruggaan naar de essentie een heel karwei is.

Nou, Bolletje... precies zoals ik me je altijd had voorgesteld.. Alleen heb je nu ook je baard nog laten staan. Vergeet die niet, hè, als je je haar wast..

Wijfie komt altijd terug.. ze is al langer op dit forum dan ik. En veel regelmatiger. Wijfie is net onkruid.. maar dan liever.

Die stemmetjes zijn gewoon de verkeerde vrienden waar elke ouder z'n kinderen tegen probeert te waarschuwen. Ik heb geen kinderen, daarom probeer ik het maar bij jou..

Zet er je eigen stem tegenover, de stem die weet wat het beste is voor JOU. Jij kan lekker NIET doen wat die stemmetjes je zeggen, lekker in de contramine.. Die stemmetjes zijn nou eens stemmetjes die je wél mag kwetsen, veroordelen, kleineren, en alles wat je anderen niet aan mag doen. Leef je frustraties en woede uit op die stemmetjes.. die stemmetjes hebben het slechtste met je voor.

Ietjefietje, wat heb je nou aan één klein flesje.. Ga dan ook voor de hele bups inclusief alle schuldgevoelens en narigheid nadien. Waarom dat ene kleine beginnetje als een zonnetje binnenhalen als je weet dat daar een heel vervolg achteraankomt. Doorzie die gluiperige stemmetjes.

bestaat er ook al zoiets als een "vandaag-rook-ik-niet-pact"? Sinds dit forum "verslaving de baas" heet zou dat toch mogen, hier?

Een Big Hug kun je krijgen.. fysieker word ik niet met "vreemde" mensen.

Hot, wat krijgen we nou?

Hoi Eline. 'k Weet effe niks... Ik ga maar weer. Doeidoei.

Môgge.

praten mij, de grote Klukkluk, beroemde indiaan, als zwarte piet?? Ossiepossie.. mij weten niet of mij nu van de gelukkige of van de ongelukkige moeten zijn...

Zelf zijn mij ook een ztiertje, maar gelukkig alleen van de zterrebeeldige en niet zo van de zchopperige, denken mij, of nee, proberen mij..

Ja, dat is mij bekend. Dat was mijn "bodem van de put", het moment dat ik het uit handen gaf en hulp zocht en me openstelde voor de suggesties van anderen die een manier hadden gevonden om een nuchter én tevreden bestaan te leiden. Daarom ga ik wat het roken betreft morgen naar een NicA meeting. Luisteren naar anderen die hetzelfde hebben doorgemaakt als ik nu doormaak. Wat betreft je vader, zou je eens op zoek kunnen gaan naar een ACA-bijeenkomst. (Adult Children of Alcoholics) Ze zijn dun gezaaid, deze meetings, maar misschien is het de moeite waard om er in elk geval eens eentje te bezoeken.

Ik wilde juist niet stóppen met drinken omdat ik dat niet durfde. Nu, eenmaal tóch gestopt, dus ná de afkick, hoef ik niet meer te drinken, ondanks dat ik het soms nog best wil. Mijn wil is niet in overeenstemming met wat mijn nieuwe kijk op de realiteit (na de stopangst) me ingeeft. Die nieuwe kijk heb ik me aangeleerd met hulp van het 12-stappen programma. Ik hoef mijn wil niet meer altijd te volgen en daar ben ik dankbaar voor. Mijn wil ging meestal tegen elke logica in. Nu moet ik dus alleen weer door de angst om te stoppen met roken heen, om diezelfde realiteit te gaan beleven die ik na het stoppen met drinken ben gaan zien. Roken maakt nu nog deel uit van mijn egogerichte realiteit, en als ik dát eenmaal losgekoppeld heb (de afkickperiode), dan hoef ik niet meer te roken, ook als ik dat wel zou willen.

Wat bedoel je hiermee, Hot? Wie legt alles bij wie neer?

Volgens mij is dat angst voor de angst.. en nou hou ik op over dat angstige gedoe.. 'k zou er bang van worden

Zelfmedelijden hoort ook bij angst. Angst voor de realiteit, angst voor controleverlies. Moet je óók doorheen om er vanaf te komen. Angst overwinnen kan alleen door er doorheen te gaan.

Hot, afkicken van wat dan ook bestaat alleen maar uit angst. Ik weet dat angst niet nodig is, maar zo voelt het niet... moet door die angst heen om het achter me te kunnen laten.

Ik voel me momenteel ook wel slachtoffer. Slachtoffer van m'n eigen voornemen om niet meer te roken. Slachtoffer van m'n eigen gedachten. VOEL me slachtoffer. Ik BEN geen slachtoffer. Het is m'n eigen voornemen, het zijn m'n eigen gedachten. En wie anders dan ikzelf kan mij m'n gedachten opleggen? En wie anders dan ikzelf kan die gedachten ombuigen? Als me dát lukt, ben ik m'n eigen overwinnaar. Dus moet ik terug naar de bron van dat slachtoffergevoel. Het is gebrek aan zelfvertrouwen, het gevoel dat me iets ontzegd wordt dat ik hééél erg nodig heb. En waarom heb ik dat dan hééél erg nodig? Nu, op dit moment, kan ik m'n gedachten niet erg op een rijtje houden. Steeds kom ik in dat oude ingesleten gedachtenkarrespoor terecht dat me regelrecht naar een sigaret leidt. En als ik daar dan met moeite weer uit klauter, dan sta ik weer wezenloos om me heen te kijken.. Dan probeer ik weer even een nieuwe weg in te slaan, iets te gaan doen ter afleiding of iets anders belangrijks te gaan doen, maar al gauw komt dat karrespoor weer in zicht, onweerstaanbaar aanlokkelijk. En dan weten dat dit zo nog wel even door zal gaan. Het lijkt zo uitzichtloos, zo vechten tegen windmolens. Maar óók ergens in de verte weten dat het uiteindelijk toch goed kan komen door zo die eerste dagen door te blijven ploeteren. Dat bedoelde ik dus met dat het zo moeilijk is om obsessieve gedachten te doorbreken of om te buigen.. Het voelt in het begin als leven in een niet te doorbreken cirkeltje. Steeds proberen er uit te breken en dan toch weer in die oude gedachtengang teruggetrokken worden.. Tja, obsessie.. wie dát ooit uitgevonden heeft... Maar goed, de symptomen van afkicken zijn me bekend. Dus blijven proberen die obsessie te doorbreken is de enige manier om er uiteindelijk van los te komen. Er is maar één manier om niet terug te vallen in actieve verslaving en dat is die eerste NIET nemen.

Echt belangrijk is dat onkruid niet vergaat en dat ook blijft doen..