Kohtje

Terug van een paar uurtjes conventie. Nuttig bezoek geweest. Ik bezocht o.a. een bijeenkomst met het thema "moed". Daar luisterde ik naar een speaker die zijn ervaringen in het herstelprogramma met ons deelde. Ik luisterde, moest lachen en huiverde. Alletwee door de herkenning in zijn verhaal. Nu ben ik al een tijdje op zoek naar een sponsor. Al luisterend bedacht ik me dat deze man een goede sponsor voor me zou kunnen zijn. Hij zit enkele jaren langer in het programma dan ik, noemde enkele "valkuilen" die ik voor mezelf ook regelmatig zie opdoemen en is al een kleine tien jaar clean. Bedenken dat iemand je sponsor zou kunnen zijn of vragen of iemand je sponsor wil zijn, zijn voor mij twee totaal verschillende werelden. De eerste is waar ik me jarenlang mee "tevreden" stelde. Een hoop plannen in m'n hoofd waar het door gebrek aan daadkracht nooit van kwam. De tweede is waar ik me sinds het begin van m'n herstel in aan het oefenen ben. Plannen concreet maken. Niet l*llen maar zakken vullen! Direct na de bijeenkomst ben ik dus naar hem toegestapt en hem op de man af gevraagd of hij bereid was m'n sponsor te worden. Daar heb ik wel even al m'n moed voor bij elkaar moeten rapen, hoor. Zo'n held ben ik (nog altijd) niet... In het heel kort heb ik hem even mijn nood aan een sponsor uitgelegd. Ik hoef niet meer wegwijs gemaakt te worden in het programma, ik moet juist regelmatig bijgestuurd worden als ik denk dat ik het programma té goed denk te kennen. Ik heb een persoonlijke spiegel nodig.. eentje die terugpraat met de stem van de spiegel, niet met de (bevooroordeelde) stem van m'n spiegelbeeld. En hij zei JA!! Telefoonnummers uitgewisseld. Ik zal hem een dezer dagen bellen om even verder "kennis te maken". We wonen zo'n honderd kilometer van elkaar, maar dat is in deze tijd van telefoon, internet en auto's/treinen geen direct bezwaar. Ik ben blij en tevreden met deze dag. Hier boerenommelet met stokbrood en kruidenboter.

Kruidenthee, ik heb me uiteindelijk maar neergelegd bij m'n ongestructureerdheid. Ik spiegelde me ook altijd aan 'mensen die alles piekfijn in orde (lijken te) hebben. Tegelijkertijd probeerde ik me in te prenten dat het bij mij allemaal nog wel meeviel. Niet perfect, wel acceptabel. Dat was altijd een strijd tussen wél en niet accepteren van hoe ik was. Die neiging tot perfectie heb ik nog wel altijd, maar ik heb ondertussen rust gevonden in de overtuiging dat ik óók perfect kan zijn in het niet perfect zijn. Bovendien vind ik een ietwat rommelig huis veel gezelliger dan een zgn. 'showroom', hoewel een 'showroomhuis' wel altijd erg aantrekkelijk blijft als uitgangspunt. Zolang ik nog altijd ongeveer weet waar ik dingen terug kan vinden, zolang er geen ongedierte door m'n huis kruipt, zolang de buren niet klagen over stankoverlast, zolang ik mezelf nog thuis voel in m'n eigen huis, neem ik de lichte onoverzichtelijkheid en ongeorganiseerdheid voor lief. En kan ik me thuis voelen in m'n eigen showroom. PS. gelukkig heeft mijn vrouw dezelfde overtuiging en vullen we elkaar qua smaak behoorlijk aan.

Ha A3, toch weer terug. Als ik je beloof dat ik zal proberen geen woordspelletjes meer met je te "spelen", blijf je dan komen? Of ben je tè boos? Ik bedoel, is 't een ding of is 't een dingetje...

Erik, ik benijd je niet. Snap je ook niet helemaal. Werk en privé lopen bij jou volgens mij door elkaar heen of heel dicht langs elkaar. Petje af dat je het droog houdt.

.....een 12-stappen verslaving of een 12-stappen-meeting-verslaving..... Grappig, daar hadden we het gisteren in de (12-stappen) meeting over. Ik ben niet verslaafd aan zuurstof, maar heb het wel nodig. Zo ook met meetings. Ik kan een tijd m'n adem inhouden, maar op een gegeven moment krijg ik het benauwd. Zonder zuurstof ga ik dood. Ik kan een tijd zonder meetings, maar op een gegeven moment krijgt m'n ziekte verslaving weer voedingsbodem. Dat merk ik aan onrust- en onlustgevoelens in allerlei gradaties en vormen. Zonder meetings word ik langzaam weer krankzinnig en ga ik (misschien heeel langzaam) dood. Ze zijn mijn vinger aan de pols, mijn zuurstof.

(.....)Maar ik heb goede hoop dat ik het ga redden.(.....) Hou vast, ploffie. Misschien dat je het dan redt..

Ja jowan, er zijn wat (rare) methodes bedacht. En het is mooi als een verslaafde na kort of lang zoeken een methode vindt die past.

Met een eierwekker zeg je ook stop. Als ie af gaat kun je weer beslissen of je stopt. Eierwekker weer zetten en je bent weer een half uur verder. Als je de eierwekker op een half uur zet kun je zelfs tot 48x 'STOP' zeggen in een etmaal.

Met die eierwekkermethode breng je 'van dag tot dag' terug tot nog kleinere brokjes van bijv. 'een half uur tot een half uur', of nog kleiner...

Geen irritant zingende vogeltjes, geen piepende bolletjes maar een natte hondenneus in m'n gezicht. Vanmorgen vroeg om half vier. Doet ie anders nooit, alleen bij hoge nood.. Hij heeft altijd al last van z'n darmen, pas uitgebreid onderzoek gehad, kuur van twee weken achter de rug. Maar echt veel verbetering zien we nog steeds niet. Het viel me op dat er om half vier 's nachts al veel autoverkeer is op de weg. (weinig oudere dames op de fiets, dat gaf wel een veilig gevoel) Joris, ken je de eierwekkermethode? (volgens mij van onze vroegere forumster H.)

Jan, ik ben hier geen trouwe volgeling, in die zin dat ik niet op de lijst sta. Maar ik volg jullie wel. Van harte gefeliciteerd met je vier jaar droog. En chapeau voor jou dat je hier al drie en een half jaar deze draad bijhoudt.

enne... veel herkenning in je laatste bericht, Kruidenthee. Behalve dat van die maandelijkse perikelen.

Kruidenthee, die dreiging, zoals jij het noemt, is niet beangstigend, slechts realiteit. Maar dan alleen als ik er vandaag een potje van maak. Zolang ik in elk geval vandaag niet drink/gebruik, kan ik die dreiging omzetten in waarschuwing voor waar ik vandaag kom. Ervaring. We zijn (ook hier) allemaal ervaringsdeskundige. Zolang we vandaag niet drinken, kan die ervaring uit het verleden ons tot nut zijn om zich in de toekomst niet net zo te herhalen.

Net weer terug van een meeting. Vandaag 2315 dagen clean. Regelmatig denk ik dat ik geen meetings meer nodig heb. Maar elke keer in een meeting voel ik me weer als nieuwkomer. Belangrijk. Vandaag ben ik clean. Die andere ruim 2000 dagen hiervoor tellen dan niet mee. In één moment kan dat weggevaagd worden, kan ik weer volop in actieve verslaving zitten. Door vandaag clean te blijven heb ik dat doemscenario in elk geval vandaag niet in werking gezet. Gisteren is geweest, morgen is morgen pas. Dan krijg ik misschien de kans om weer alleen voor die dag clean te blijven. Zo hou ik het voor mezelf overzichtelijk en behapbaar.

......... Ik lach trouwens niet om die "vuilnisbakman". In en in triest. Bedenk me vaak dat ik zelf niet zo heel ver van zo'n levenswijze verwijderd was. Op de (zon)dagen dat ie aanspreekbaar is groeten we elkaar altijd vriendelijk. Komt steeds minder voor. Je ziet hem achteruithollen.

Ja, dát ook, rapilos..

Zondags als ik in de vroegte met het hondje (daar is ie weer...) door de stad loop zie ik vaak iemand van vuilnisbak naar vuilnisbak alle afvalblikjes tot de laatste druppel leegdrinken. Ook wel restjes cola, sinas etc. Dan denk ik: die heeft zoute borstvoeding gehad....

Eén van de mafste bijwerkingen, zelden voorkomend weliswaar, is dorst.

Soms zijn typefoutjes wel leuk. Ik neem tenminste aan dat vleesmuis een typefoutje is. Zoniet, dan heb ik ze ook nog nooit gezien.

Stak net met hondje de normaal gesproken drukke weg langs de IJssel over op een rustig moment. Kwam alleen in de verte een oudere dame op de fiets aan. Werd bijna door haar van de sokken gereden. Onder luid gefoeter. Ze scheurde rakelings langs op zo'n fiets met trapondersteuning... Fietsende oudere dames zijn niet meer wat ze eens waren. Ik wil schoenen met stapondersteuning. Een soort van zevenmijlsschoenen. (m'n hondje ook.. die wordt met de dag, net als het baasje, langzamer)

Sorry Yvonne, ben het begin van de startbaan even helemaal kwijt... Kan eigenlijk die hele startbaan niet meer vinden. Beetje veel rook om m'n hoofd.. pfffff...

Hai Blekje, fijn dat je er weer bent. Jammer dat je weer/nog veel trek hebt. Meteen maar even reageren hier, op een draadje waar ik eigenlijk niks te zeggen heb. Maar er valt me iets op dat niet zozeer met refusalgebruik te maken heeft alswel met het "sneaky verslaafden denken".. Je zit (nog steeds) met dat fluisterende duiveltje. Zal ik wel, zal ik niet..? Je zegt dat je het kinderachtig vind om je casemanager te vragen om je twee keer per week ter controle te bellen. Maar denk je niet dat je het eigenlijk niet zozeer kinderachtig als wel nutteloos vindt? Oftewel, eigenlijk wel makkelijk te beduvelen? Door de telefoon valt immers niet te controleren of je daadwerkelijk je refusal slikt. Dan zeg je ook dat je je man hier niet mee wilt belasten omdat je die strijd niet met hem wilt aangaan. Welke strijd?? En hoezo vergeet hij het toch te vragen? Als jij echt refusalcontrole wilt, kun je hem toch vragen om ernaar te vragen? Hem betrekken bij je (eenzame) strijd? Hij staat dichter bij je dan iemand aan de telefoon. Je vraagt wat wijsheid is. Geen idee, maar je moet het ergens zoeken in het verschil tussen aanvaarden van wat je niet kunt veranderen en moed om te veranderen wat je kunt veranderen. Zo mogelijk mét hulp. Het lijkt me niet wijs om (controle)hulp niet dichtbij te zoeken (man) maar ver weg (telefoon). Tenminste, voor iemand die echt anders wil.. De pest is echter dat veel verslaafden het liefst willen gebruiken. Daarom heet het ook verslaving. En om daadwerkelijk wat aan die verslaving te doen is het nodig om over allerlei drempels heen te stappen. Het gaat niet vanzelf over, en zeker niet met onze verslaafde manier van denken. Dat laatste lees ik in je bericht hierboven. (vorige pagina) Kalmte, moed en wijsheid gewenst.

Geen woordspelletjes. Op zoek naar de essentie van m'n herstel. Dank voor je weerwoord. Excuus voor het boos maken.

Da's geen atruïsme maar egoïsme, A3. Een altruïst stopt puur voor zichzelf zonder daarbij de beloning bij anderen te zoeken. Beloning is (misschien) een gevolg. Uitgaan van een beloning heeft mij juist aan de drank gebracht.

Goeiemorgen. Weet even niks te verzinnen. Op dit korte zinnetje na. Nou ja, twee zinnetjes dus. O nee, drie zinnetjes. Ach nu zijn het er al vier. En dan staat er ook al goeiemorgen boven. Is dat nou ook een zin? Als dat ook als zin gezien kan worden dan zit ik nu op negen zinnetjes. Meer weet ik echt niet nu.. Met deze mee, elf zinnetjes dus.